Πώς ξεκίνησε ο εγκλεισμός σου στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας;

Πήγαινα σε μια συνέλευση για το ναυάγιο της Πύλου. Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε για αλληλεγγύη στους επιζήσαντες στη Μαλακάσα. Μου έκαναν έλεγχο στο Σταθμό Λαρίσης και μου είπαν πήγαινε στην κλούβα. Μετά με έστειλαν στην Αμυγδαλέζα. Έκανα πολλές φορές αίτηση για άσυλο. Τρεις φορές υπήρξε πρόβλημα και έκανα ξανά. Υπήρξε πρόβλημα γιατί λένε είναι από το Πακιστάν και το Πακιστάν είναι ασφαλής χώρα. Είμαι από το Κασμίρ αλλά δεν τους νοιάζει. Στη συνέντευξη έγραψαν πράγματα λάθος. Ακόμα και το όνομά μου. Για να σε λένε Καν, λέει, είσαι από το Αφγανιστάν. Χαζομάρες οι οποίες όμως καταλήγουν σε αρνητικές αποφάσεις για εμάς. Δεν τους νοιάζει τι τους λέμε, τι τους λένε οι δικηγόροι ή τί λένε πολιτικοί φορείς όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν είχα λέει συμβόλαιο σπιτιού, τους έδωσα υπεύθυνη δήλωση ότι φιλοξενούμαι. Ούτε αυτό τους ένοιαξε. Σε κάθε απόρριψη έκανα έφεση και πάλι από την αρχή. Όλα αυτά αφότου με πήγαν στην Αμυγδαλέζα. Την τελευταία φορά μου όρισαν ημέρα για νέα συνέντευξη για το άσυλο. Όταν έγινε η εξέγερση ετοιμαζόμουν για την ημέρα της συνέντευξης και περίμενα την απελευθέρωσή μου.

Πώς ξέσπασε η εξέγερση στην Αμυγδαλέζα;

Είχαν φέρει το παιδί που τελικά πέθανε, ο οποίος ήταν πολύ άρρωστος. Ήταν χρήστης ναρκωτικών και είχε ανάγκη από περίθαλψη. Πριν ακόμα πεθάνει υπήρχε μεγάλη αναστάτωση ανάμεσά μας γιατί βλέπαμε την κατάστασή του. Ζητούσαμε να κάνουν κάτι οι αρχές για την περίθαλψή του. Χρειαζόταν γιατρούς και φάρμακα. Λέγαμε στην αστυνομία ότι θα πεθάνει αν δεν κάνουν κάτι. Δεν τους ένοιαζε. Ένας αστυνομικός πήγε κάποια στιγμή και του έδωσε έναν χυμό. Δεν ήταν χυμός αυτό που χρειαζόταν. Νοσοκομείο χρειαζόταν. Όταν ξεσηκωθήκαμε ακόμα ήταν ζωντανός. Όταν πέθανε, ο κόσμος στο στρατόπεδο εξοργίστηκε ακόμα περισσότερο. Μπήκαν φωτιές σε κοντέινερ, πετάχτηκαν πέτρες κλπ. Η αστυνομία εξαπέλυσε καταστολή και συνέλαβε κόσμο στο σωρό. Εφτά ανθρώπους από το Πακιστάν, εμένα από το Κασμίρ, έναν Κούρδο κι έναν Ινδό. Κάποιοι από αυτούς έμεναν μαζί με το παιδί που πέθανε. Μας έβαλαν χειροπέδες και μας πήγαν στο αστυνομικό τμήμα. Αφού μας συλλάβανε φαίνεται ότι έλαβαν τις πληροφορίες τους ή τις είχαν από πριν. Με ρωτάνε “είσαι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Γιατί; Για να κάνεις τέτοια πράγματα;”. Απάντησα ότι είμαι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη σε όλο τον κόσμο. Πήγα να εξηγήσω περισσότερα και μου λένε “καλά, καλά σταμάτα”.

Τη Δευτέρα μας πήγαν στον ανακριτή. Εκεί φάνηκε ότι μας είχαν μαζέψει τυχαία. Με κατηγορούσαν για επεισόδια σε ένα μέρος στο οποίο δεν γινόταν να πας από εκεί που πραγματικά έμενα. Μας γύρισαν στο Αλλοδαπών και σε πέντε από εμάς μας έδωσαν ένα χαρτί που λέει ότι πρέπει να δίνουμε το παρών στο αστυνομικό τμήμα. Ίσως η εξέγερση βοήθησε στο να μας αφήσουν ελεύθερους. Ξέρουν ότι η αστυνομία έχει ευθύνη για το θάνατο αυτού του ανθρώπου. Φοβήθηκαν τον ξεσηκωμό.

Ποιές ήταν οι συνθήκες στο στρατόπεδο;

Ειλικρινά οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι αβοήθητοι. Δεν έχουν επιλογές να κάνουν κάτι. Ειδικά ο κόσμος από το Πακιστάν. Κατέληξαν φυλακισμένοι επειδή τυχαία τους έπιασαν σε έναν έλεγχο για χαρτιά. Χωρίς να έχουν κάνει κάποιο έγκλημα. Κάνουν συνεχώς αιτήσεις για άσυλο οι οποίες απορρίπτονται. Κάποιοι είναι πάνω από έναν χρόνο εκεί μέσα. Άλλοι 10 μήνες. Δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω και δεν έχουν χαρτιά για να ελευθερωθούν. Υποτίθεται ότι υπάρχει η επιλογή απεύθυνσης στην Πακιστανική Πρεσβεία. Αλλά η πρεσβεία δεν κάνει τίποτα για τον κόσμο παρά μόνο αν είσαι “δικός” τους. Έγιναν πολλές απελάσεις όσο ήμουν εκεί. Το φαγητό ήταν κακό. Δεν υπάρχουν τρόποι να μαγειρέψεις κάτι. Μια μέρα έφερε φαγητό ένας άνθρωπος του καμπ και του λέω αν μπορείς να φας έστω και λίγο από αυτό, τότε θα φάω κι εγώ. Δεν έφαγε. Δεν υπάρχουν δραστηριότητες να απασχοληθείς. Ακόμα και με τους όρους της Συνθήκης της Γενεύης πρέπει να υπάρχουν αυτά τα πράγματα σε κέντρα εγκλεισμού. Όχι μόνο στην Αμυγδαλέζα. Στην Κόρινθο δεν είχαν καθαρό νερό για παράδειγμα. Οι χώροι που μας έβαζαν ήταν βρώμικοι και χαλασμένοι. Η τουαλέτα μας ήταν σπασμένη. Δεν νοιάζονταν γι' αυτά. Έστειλα μεηλ στα κεντρικά του ΟΗΕ στη Γενεύη και είπαν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είσαι στην Ελλάδα, λένε, και πρέπει να απευθυνθείς στο UNSCR εκεί.

Τι σημαίνει η απέλαση για πρόσφυγες όπως εσύ;

Αυτοί που κάνουν τις διαδικασίες πρέπει να καταλάβουν ότι η απέλαση για πολλούς από εμάς είναι καταδίκη. Δεν έχουν την αίσθηση τι σημαίνει να γυρίσουμε πίσω σε δικατορίες ή εμπόλεμες περιοχές. Είμαι πολιτικός πρόσφυγας από το Κασμίρ, αν απελαθώ το καθεστώς μπορεί να με φυλακίσει για όλη μου τη ζωή με το που πατήσω στο αεροδρόμιο. Για πολιτικούς λόγους. Κανείς δεν φεύγει από τη χώρα του να ζητήσει άσυλο σε άλλη χώρα, απλά με τη θέλησή του. Κάποια στιγμή μου λέει ένας υπευθυνος αν σε στείλουμε πίσω στο Πακιστάν θα πας; Του απαντάω ότι θα πρέπει να μου διασφαλίσουν ότι θα είμαι ασφαλής εκεί. Αν ήμουν ασφαλής γιατί να έφευγα, να άφηνα τους γονείς μου, τους φίλους μου, τη ζωή μου εκεί. Αλλά δεν τους νοιάζει.

Μια μέρα φέρανε ένα παιδί που δούλευε στην Καλαμάτα. Ήρθε το αφεντικό του και διαμαρτυρήθηκε, ότι ποιος θα δουλεύει στην περιουσία του τώρα που συνέλαβαν τον εργάτη του. Επέμεινε και τελικά πήρε διαβατήριο και τον αφήσανε. Αλλά δεν είμαστε σκλάβοι να περιμένουμε τον ιδιοκτήτη μας να μας αποφυλακίσει. Το άσυλο είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν έχει κρατική ταυτότητα. Δεν μπορεί να λέει η Ελλάδα δεν δίνω άσυλο σε Πακιστανούς για παράδειγμα. Είσαι άνθρωπος, έχεις δικαίωμα στο άσυλο. Διεκδικώ να αναγνωριστώ ως πολιτικός πρόσφυγας και να μου χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.

Τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς πολλές οργανώσεις απαίτησαν την απελευθέρωσή σου.   

Πράγματι, οι σύντροφοί μου από το JKNSF του Κασμίρ που βρίσκονται σε πολλές χώρες κινητοποιήθηκαν. Οργανώσεις εδώ και σε άλλες χώρες έβγαλαν ανακοινώσεις. Για τους σοσιαλιστές δεν υπάρχουν κράτη. Η αλληλεγγύη είναι διεθνιστική. Μπορεί να βρεθούμε σε χώρες που δεν είμαστε ασφαλείς. Σε επικίνδυνες συνθήκες. Η αλληλεγγύη δίνει δύναμη κι ελπίδα ακόμα κι αν βρίσκεσαι στη φυλακή. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι οι αρχές δεν νοιάζονται καθόλου. Ένας σύντροφός μας επαναστάτης ο Μακμπούλ Μπατ έλεγε ότι ακόμα κι όταν μας σκοτώνουν ο αγώνας μας πρέπει να δυναμώνει. Είμαι μαρξιστής και πιστεύω στον αγώνα της εργατικής τάξης. Θα παλεύω ενάντια σε κάθε καταπίεση οπουδήποτε κι αν βρεθώ.