Μία μέρα πριν μπει ο Σεπτέμβρης και ενώ ο Μητσοτάκης συναντιόταν με την φασίστρια Μελόνι, η κυβέρνηση επέλεξε να καταπατήσει το άσυλο στο ΕΜΠ με ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ και κλούβες με πρόσχημα την εκκένωση πολιτικού χώρου που λειτουργεί για πάνω από είκοσι χρόνια. Στη συνέχεια εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό σε φοιτητές και φοιτήτριες που έδιναν μάθημα, βρίσκονταν στη σίτιση η απλά υπήρχαν στη σχολή τους κάνοντας μάλιστα 23 προσαγωγές ενώ μηχανάκι της ομάδας ΔΕΛΤΑ χτύπησε και τραυμάτισε φοιτήτρια.
Η υποκρισία τους περισσεύει. Είναι η ίδια αστυνομία που παρακολουθούσε “διακριτικά” την δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή από φασίστες στη Φιλαδέλφεια αλλά τα πάνοπλα λαγωνικά της ΕΛΑΣ έτρεξαν να εξαρθρώσουν το “έγκλημα” στην σίτιση και την βιβλιοθήκη του ΕΜΠ.
Το φοιτητικό κίνημα απάντησε με άμεσα αντανακλαστικά την επόμενη μέρα της αστυνομικής εισβολής με μαζική συγκέντρωση και πορεία στον χώρο του Πολυτεχνείου. Με πανό συμμετείχαν Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας. “Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό” και “τον λόγο για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι πρυτάνεις, τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς” ήταν από τα συνθήματα που έδιναν τον τόνο ενώ η συγκέντρωση είχε έντονο αντικυβερνητικό χαρακτήρα συνδέοντας τις καταστροφικές πυρκαγιές με την επίθεση στην παιδεία.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι η προσπάθεια να μπουν μπάτσοι στις σχολές δεν είναι απλά μια εμμονή της κυβέρνησης. Βάζοντας τους μπάτσους πριν καλά-καλά ξεκινήσει η εξεταστική του Σεπτέμβρη η κυβέρνηση θέλει να στείλει το μήνυμα “καλή σεζόν-η αναμέτρηση αρχίζει και πάλι, αυτό σας περιμένει την νέα χρονιά”. Πέρσι έκανε την αντίστοιχη προσπάθεια με ορίζοντα να εφαρμόσει την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Φοιτητικό κίνημα
Χρειάζεται να σταθούμε στον λόγο για τον οποίο η κυβέρνηση έχει τόσο πολύ ανάγκη τον τσαμπουκά της αστυνομίας. Το φοιτητικό κίνημα έχει μεγάλη παράδοση και τεράστιες κατακτήσεις, πρώτα απ΄όλα κρατάει ζωντανή την παράδοση του Νοέμβρη και των αγώνων της μεταπολίτευσης. Το άσυλο, την πολιτική, τον συνδικαλισμό, τις ιδέες, την συνέλευση, την κατάληψη. Έχει τόσο ιδεολογικές όσο και υλικές κατακτήσεις, το 1979 ανέτρεψε τον ψηφισμένο νόμο 815 που προέβλεπε την μείωση των εξεταστικών περιόδων και ανώτατο όριο φοίτησης. Το 1990-91 ενάντια στο νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου και στη συνέχεια την δολοφονία του Τεμπονέρα, το φοιτητικό κίνημα του 2006-07 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, του 2011 ενάντια στην κατάργηση του ασύλου μέχρι τα πιο πρόσφατα που έσπασε την καραντίνα και έστειλε στα σκουπίδια τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Από το “άκου τον πόνο της Γιαννάκου” και το “ρώτα τον Αρσένη τι σε περιμένει” μέχρι το “σκουπίδι-Χρυσοχοΐδη” ακόμα και η συνθηματολογία στις φοιτητικές διαδηλώσεις δίνει τον τόνο ότι το φοιτητικό κίνημα δεν περνάει στιγμιαίες κινηματικές εκρήξεις αλλά αποτελεί μία διαχρονική δύναμη σύγκρουσης με τις κυβερνήσεις, την άρχουσα τάξη και τα σχέδια τους. Έχει ανατρέψει νόμους, έχει ρίξει κυβερνήσεις, έχει ανοίξει δρόμους ευρύτερης πολιτικοποίησης, σύνδεσης με το εργατικό κίνημα και σύγκρουσης με το σύστημα.
Το μοντέλο της επίθεσης πάντοτε ήταν λίγο-πολύ το ίδιο, συρρίκνωση της δημόσιας-δωρεάν παιδείας, ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση του ασύλου, μπάσιμο εταιριών, αναθεώρηση του άρθρου 16, περικοπές, αξιολόγηση και διαγραφές φοιτητών. Ποτέ δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν όλο αυτό το πακέτο γιατί το φοιτητικό κίνημα με το τρίπτυχο συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις τους έβαζε φρένο.
Για να ξεμπερδεύουν με αυτές τις αντιστάσεις έχουν ανάγκη την καταστολή και την αστυνομία. Όπως αναφέρει ο Πάνος Γκαργκάνας σε άρθρο με τίτλο “κίνημα ενάντια στην παιδεία των start ups” στο τεύχος 146 του περιοδικού Σοσιαλισμός Από τα Κάτω: “Γι’ αυτό τα νομοσχέδια δεν περιορίζονται στο αν θα μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια. Θέλουν την αστυνομία στα πανεπιστήμια γιατί προφανώς προεξοφλούν τις αντιδράσεις. Αλλά οι αλλαγές αφορούν συνολικά ολόκληρη την εκπαιδευτική πυραμίδα από πάνω μέχρι κάτω. Από την ανάδειξη της διοίκησης στα AEI μέχρι την προσαρμογή του προσανατολισμού των μεταπτυχιακών σπουδών και το στένεμα της πρόσβασης στα ΑΕΙ με τη μείωση των εισακτέων”.
Σε αυτή την κατεύθυνση κουμπώνουνε και μία σειρά μέτρα, η ελάχιστη βάση εισαγωγής για παράδειγμα ήρθε για να κόψει χιλιάδες εισακτέους κάθε χρόνο. Μιλάμε για ιδιωτικοποίηση από κομμάτια μέχρι ολόκληρες υπηρεσίες της εκπαίδευσης από τη σίτιση και τα υλικά μέχρι το ποιος καθορίζει το πρόγραμμα σπουδών.
Κέρδος
Έχουν ανάγκη τη γνώση που προσφέρει το δημόσιο πανεπιστήμιο και προσπαθούν να αντλήσουν κέρδος από αυτή, όπως γίνεται για παράδειγμα στην ερεύνα. Το δημόσιο πανεπιστήμιο παράγει Έρευνα και μία εταιρία την αγοράζει φτηνά για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της, έτσι η έρευνα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες χρησιμοποιείται με κριτήριο τα κέρδη των εταιριών.
Ο καπιταλισμός σε μία φάση που περνάει μια βαθιά και μακρόσυρτη κρίση δεν έχει ανάγκη από περισσότερους σπουδαστές για να εξυπηρετήσουν μία εργασία με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Αντίθετα θέλει να συρρικνώσει την δημόσια εκπαίδευση η οποία θα βγάζει εργαζόμενους κομμένους και ραμμένους στα πλαίσια μιας επισφαλούς και ευμετάβλητης αγοράς εργασίας για να αντλήσει το μέγιστο κέρδος από αυτή. Ενώ οι ανάγκες της κοινωνίας απαιτούν μαζικότερη και καλύτερη δημόσια παιδεία. Πέρασε ένα καλοκαίρι που η Ελλάδα κάηκε και αυτό που βγάζει μάτι είναι ότι σίγουρα έχουμε ανάγκη περισσότερους φοιτητές και αυριανούς εργαζόμενους στην δασοπροστασία, στη δασοπονία, στη γεωλογία, στην πυροσβεστική και αυτό ισχύει για όλους τους κλάδους.
Άρθρο 16
Εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Η κυβέρνηση μιλάει ανοιχτά για αναθεώρηση του άρθρου 16, μπορεί να μη τους είναι μία εύκολη επίθεση αφού έχουν και αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες αλλά σε αυτό τον προσανατολισμό κινούνται και προσπαθούν να το εφαρμόσουν κομμάτι-κομμάτι. Το σχέδιο νόμου που ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας σύμφωνα με ρεπορτάζ της “Καθημερινής” αναφέρεται στη λειτουργία “μη κρατικών” πανεπιστημίων τα οποία θα λειτουργούν με νομική βάση το άρθρο 28 του Συντάγματος με διακρατικές συμφωνίες με χώρες και πανεπιστήμια των οποίων ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα ενώ η Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης θα θεσπίσει κριτήρια για τους όρους που θα πρέπει να πληρεί το υπό ίδρυση πανεπιστήμιο. Πέρα από τον αστείο τίτλο για “μη κρατικά” πανεπιστήμια μιλάμε στην πραγματικότητα για την ισχυροποίηση ενός πόλου ιδιωτικής εκπαίδευσης που θα ανταγωνίζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο, μιλάμε για μία δημόσια παιδεία για λίγους και εκλεκτούς με ταξικά εμπόδια που κάθε άλλο παρά για όλους θα είναι.
Αυτή τη προσπάθεια είναι ξεκινημένη. “Όταν αλλάξει το άρθρο 16 και επιτραπεί η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο όμιλος μας θα ιδρύσει την πρώτη ιδιωτική ιατρική σχολή στην Ελλάδα. Είμαστε έτοιμοι, όποτε δοθεί το πράσινο φως. Έχουμε την τεχνογνωσία και θα δημιουργήσουμε μια πανεπιστημιακή σχολή πρότυπο” δήλωνε ο Γ. Αποστολόπουλος, πρόεδρος του ομίλου Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Πουλάει στην πραγματικότητα το ίδιο αφήγημα που πούλαγε το Υπουργείο Υγείας ένα προηγούμενο διάστημα για ομαλή σύμπλευση ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, ιδιωτικός τομέας συμπληρωματικός στο δημόσιο.
Στην πραγματικότητα δεν θα περιμένουν πότε και αν θα αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Ήδη υπάρχει συμφωνία για τη δημιουργία ιδιωτικής πανεπιστημιακής ιατρικής σχολής στην Αθήνα, στον χώρο μάλιστα του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, που έχουν υπογράψει το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, και το αμερικανικό επενδυτικό κεφάλαιο CVC. Αυτή η προσπάθεια δεν αφορά μόνο την ίδρυση ιδιωτικής ιατρικής σχολής, είναι επιθέσεις που θα γενικευτούν. Η κυβέρνηση ανοίγει τον δρόμο στα επιχειρηματικά συμφέροντα και θα χρειαστεί αντιμετώπιση.
Αυτές είναι οι προκλήσεις που θα έχει να αντιμετωπίσει το φοιτητικό κίνημα το επόμενο διάστημα. Για αυτό δεν πρέπει να περιοριστεί στη σύγκρουση με τις αστυνομικές επιχειρήσεις καταστολής, χρειάζεται σύνδεση με όλα τα ζητήματα, σύνδεση με τους αγώνες που δίνει η τάξη μας για αυξήσεις και προσλήψεις και τέλος χρειάζεται συζήτηση, συγκρότηση και πρωτοβουλίες που να ακουμπάνε σε αυτές τις ανάγκες της περιόδου. Δείξαμε ότι έχουμε την δύναμη αλλά για να μην την αφήσουμε στα μισά χρειάζεται να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση του το ΣΕΚ στις σχολές: “Οι επιθέσεις της κυβέρνησης δε θα περάσουν όπως δεν πέρασαν ποτέ, το φοιτητικό κίνημα θα τους τσακίσει. Είναι η ώρα οι σχολές να ανοίξουν με συνελεύσεις για να μπλοκάρουμε το πρόγραμμα καταστολής και ιδιωτικοποιήσεων που θέλει να επιβάλλει η Νέα Δημοκρατία. Οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες μπορούμε να τους ανατρέψουμε!”