Με δύο δικασίμους στις 7 και 8 Σεπτέμβρη έγινε, μετά τη διακοπή του καλοκαιριού, η επανέναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής στο δεύτερο βαθμό. Στο βήμα του μάρτυρα βρέθηκαν δύο από τα θύματα της χρυσαυγίτικης επίθεσης στους συνδικαλιστές της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και του ΠΑΜΕ τον Σεπτέμβρη του 2013 στο Πέραμα.
Με τη συγκεκριμένη υπόθεση το δικαστήριο είχε μπει, λίγο πριν την καλοκαιρινή διακοπή, στην εξέταση της κατηγορίας της εγκληματικής οργάνωσης. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλη φάση της δίκης, μετά την ολοκλήρωση των καταθέσεων για τις δύο συνεκδικαζόμενες υποθέσεις, τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την επίθεση στους Αιγύτπιους Αλιεργάτες.
Την πρώτη μέρα (50η δικάσιμος) κατέθεσε ο Παναγιώτης Γκούτης. Αφού περιέγραψε πώς ο ίδιος και οι συνάδελφοί του συναντήθηκαν στη Ζώνη και ξεκίνησαν με διάφορα μέσα για να κολλήσουν αφίσες και να γράψουν συνθήματα, έφτασε στο σημείο όπου δέχτηκαν την επίθεση. Όπως σε όλες τις καταθέσεις του στην αστυνομία αλλά και πρωτόδικα, η μαρτυρία του συνέθεσε πρώτα από όλα τα στοιχεία συγκρότησης και δράσης του τάγματος εφόδου.
Ενδεικτικά: Ο αιφνιδιασμός -“ξαφνικά αντιλαμβάνομαι άτομα να βγαίνουν από δυο πλευρές”. Η αριθμητική υπεροχή -“γύρω στους 50 συνολικά”, “25 η κάθε ομάδα”. Το στρατιωτικού τύπου στήσιμο -“συμπτύχθηκαν”, “παρατάχτηκαν σε ημικύκλιο”. Ο οπλισμός -“όλοι κάτι κρατούσαν, λοστούς, κοντάρια, κάποια ξύλινα με μεταλλικές απολήξεις, αναγνώρισα ένα τέτοιο στο ΑΤ”. Η περιβολή “κράνη”, “καλυμμένα χαρακτηριστικά”, “μπλούζες με μαίανδρους”. Η προσπάθεια εκφοβισμού -“τα κοντάρια τα χτυπούσαν κάτω για φόβο”. Η ύπαρξη επικεφαλής “ο Χατζηδάκης έδωσε όπως το εξέλαβα εγώ το σύνθημα της έναρξης”. Η επίδειξη -“φώναζαν εδώ κουμάντο κάνει η ΧΑ”, “το θράσος τους ήταν τέτοιο που τα μηχανάκια τους τα είχαν παρκάρει στον από κάτω δρόμο, κάτω από το ΑΤ”.
Ο δολοφονικός χαρακτήρας της επίθεσης -“πρώτα τεράστιες κοτρώνες, μετά ρόπαλα, σιδηρογροθιές, κοντάρια”, “πρώτα χτύπησαν τον Πουλικόγιαννη που έπεσε κάτω”, “μόνο τα αυτοκίνητα που ήταν ανάμεσά μας μας προστάτεψαν, αλλιώς θα είχαμε νεκρό, το δικό μου αυτοκίνητο διαλύθηκε”, “γι’ αυτό και δέχομαι την απόφαση, αλλά δεν την παραδέχομαι” [σ.σ αναφερόμενος στην πρωτόδικη απόφαση που μετέτρεψε την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας (κακούργημα) σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες (πλημμέλημα), με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη επίθεση που στο πρώτο βαθμό αποτελούσε μία από τις τρεις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις μαζί με τη δολοφονία Φύσσα και την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, τώρα στο Εφετείο να μην δικάζεται λόγω παραγραφής των αδικημάτων].
Ο μάρτυρας επέμεινε ότι η επίθεση είχε τη σφραγίδα της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Τόσο στην προετοιμασία της με την προαναγγελία της από Λαγό και Παναγιώταρο ένα μήνα νωρίτερα στην “επίσκεψή” τους στη Ζώνη, όσο και στην υλοποίησή της με λάιβ μάλιστα ενημέρωση και αναμετάδοση (στάλθηκε στα μηνύματα του Λαγού πριν και μετά που καταλήγουν στη φράση “τους μακελέψαμε”). Μίλησε για την αδράνεια της αστυνομίας -“υπήρχαν δυο μοτοσικλέτες ΔΙΑΣ μπροστά, δεν έκαναν τίποτα”.
Και τέλος, εξήγησε τους λόγους της επίθεσης -“στόχος τους ήταν το Συνδικάτο Μετάλλου, το πιο μεγάλο στον κλάδο και από τα μεγαλύτερα στον ιδιωτικό τομέα”, “για χάρη των εργοδοτών της Ζώνης”. Σε ερώτηση δε της προέδρου γιατί έγινε η επίθεση αφού δεν είχαν προσωπικές διαφορές, ο μάρτυρας απάντησε: “Γιατί αυτός είναι ο φασίστας. Μπορεί να ξεκινήσει από την Κροατία και να φτάσει στη Φιλαδέλφεια για να σκοτώσει έναν άγνωστο μόνο και μόνο επειδή ιδεολογικά είναι διαφορετικός από αυτόν”.
Ακολούθησε τη δεύτερη μέρα (51η δικάσιμος) ο Δημήτρης Διαμαντάκης, η κατάθεση του οποίου επιβεβαίωσε και ενίσχυσε τα παραπάνω. Ο ίδιος έχασε από σπρώξιμο την ισορροπία του και έπεσε, ενώ στη συνέχεια δέχτηκε απανωτά χτυπήματα στη δεξιά μεριά του σώματός του και είχε πόνους στα πλευρά. Έφυγε από το σημείο με ασθενοφόρο, ενώ στη συνέχεια επιβεβαιώθηκαν από ιατροδικαστή μώλωπες και άλλα σημάδια στο σώμα. Τόνισε ιδιαίτερα ότι δεν υπήρχε δρόμος διαφυγής για τα θύματα, ότι ο τρόπος που έγινε η επίθεση του φέρνει στο μυαλό τη δολοφονία Φύσσα, ενώ για το στόχο της είπε πως ήταν “να σταματήσει τους πρωτοπόρους εργάτες στο συνδικάτο” και να στείλει “μήνυμα προς τους υπόλοιπους”.