Φωτό: Αλέξανδρος Σταματίου
Το δεύτερο αυτό φωτορεπορτάζ της Εργατικής Αλληλεγγύης από τον πλημμυρισμένο Παλαμά στην Καρδίτσα είναι του φωτορεπόρτερ Αλέξανδρου Σταματίου που την προηγούμενη εβδομάδα κάλυπτε τα γεγονότα και τους ανθρώπους που μάχονται στην περιοχή ενάντια σε μια πολύ σκληρή πραγματικότητα που καταγράφεται στις εικόνες.
Στην τελευταία φωτογραφία ο Αλέξανδρος μαζί με τους ακούραστους αλληλέγγυους/ες και εθελοντές/ντριες στο γήπεδο της Αναγέννησης Καρδίτσας, τους οποίους και ευχαριστεί βαθιά για την τεράστια φιλοξενία τους και την βοήθεια που του παρείχαν όλες αυτές τις μέρες για να βγουν στο φως οι εικόνες και τα γεγονότα ως έχουν κόντρα σε κάθε προπαγάνδα ότι η κατάσταση στον κάμπο «ομαλοποιείται»…
Δείτε εδώ το πρώτο μέρος από το οδοιπορικό φωτορεπορτάζ του Αλέξανδρου Σταματίου στα πλημμυρισμένα της Καρδίτσας.
Να πληρώσουν οι ένοχοι
Οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη από την ΔΕΘ δείχνουν ότι έχουμε απέναντί μας μια αμετανόητη και αδίστακτη κυβέρνηση.
Όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες για το μέγεθος της καταστροφής πετώντας το μπαλάκι στους δικούς τους «τοπικούς άρχοντες» που εξακολουθούν να στηρίζουν.
Όχι μόνο εξακολουθούν να αφήνουν τον κόσμο αβοήθητο την επόμενη μέρα – με τα πεθαμένα ζώα να φτάνουν δια θαλάσσης στον Θερμαϊκό ακριβώς την ώρα που ο Μητσοτάκης μιλούσε στην ΔΕΘ.
Όχι μόνο υπόσχονται ψίχουλα που θέλουν να καλύψουν με έκτακτους φόρους και τέλη. Όχι μόνο θέλουν να μετατρέψουν τις συνέπειες της καταστροφής σε ζήτημα «ατομικής ευθύνης» απειλώντας με νόμο για υποχρεωτική ασφάλιση όλων των περιουσιών, με το αζημίωτο για τις ασφαλιστικές. Όχι μόνο επιχειρούν να φιμώσουν τους επιστήμονες από το Εθνικό Αστεροσκοπείο και την ΕΜΥ. Αλλά διαλέγουν ακριβώς αυτή τη στιγμή της καταστροφής για να επιτεθούν στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους με το νόμο Γεωργιάδη.
Στο μεταξύ, δυο εβδομάδες από τις καταστροφικές πλημμύρες και η εικόνα εξακολουθεί να παραμένει ζοφερή στις περισσότερες πληγείσες περιοχές της Θεσσαλίας. Χιλιάδες ζώα αμάζευτα σε κατάσταση προχωρημένης σήψης, σωροί σκουπιδιών παντού, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε πόλεις και χωριά χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό, χιλιάδες άνθρωποι άστεγοι. Άνθρωποι που παλεύουν σε δρόμους και στις αυλές των σπιτιών τους, με ελάχιστη βοήθεια από τον κρατικό μηχανισμό και μόνη πηγή ελπίδας την αλληλεγγύη όλων των υπολοίπων - αλλά και την οργή που ήδη μετατρέπεται σε διαμαρτυρία, διεκδίκηση, αγώνα.
Φωτό: Αλέξανδρος Σταματίου
Καρδίτσα
«Ο δήμος μας, τα χωριά του οποίου στη συντριπτική τους πλειοψηφία βρέθηκαν κάτω από το νερό, είναι ένας μικρός δήμος» λένε μιλώντας στην Εργατική Αλληλεγγύη εργαζόμενοι στο δήμο Παλαμά. «Ο περιορισμένος αριθμός των εργαζομένων σε αυτόν, τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού απορριμματοφόρα και μηχανήματα που διαθέτει, δεν φτάνουν για να καλύψουν το μέγεθος της καταστροφής -καθώς τα νερά υποχωρούν τώρα και στα τελευταία χωριά, Μαραθέα, Κόρδα, Μεταμόρφωση, που παρέμεναν πλημμυρισμένα ακόμη και δέκα μέρες μετά την καταστροφή.
Επιπλέον, ένα κομμάτι των εργαζομένων του δήμου είναι οι ίδιοι πλημμυροπαθείς, κατοικούνε σε αυτά τα χωριά και παλεύουν ταυτόχρονα οι ίδιοι για τις οικογένειές τους, να σώσουν τα σπίτια τους, τις κατεστραμμένες περιουσίες τους.
Οι ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν είναι τεράστιες και η κρατική μηχανή είναι απούσα, κυβέρνηση, περιφερειακές και τοπικές αρχές αδυνατούν να ανταπεξέλθουν. Δέκα μέρες μετά, νεκρά ζώα εξακολουθούν να παραμένουν στους δρόμους. Μια συνεχής πηγή μόλυνσης όπως και οι σωροί από σκουπίδια που συσσωρεύονται σωροί στην άκρη των δρόμων από τα κατεστραμμένα σπίτια. Η υδροδότηση έχει επανέλθει σε κάποια σημεία αλλά το νερό είναι κατάλληλο μόνο για να ρίξουν νερά στις αυλές, για καμιά άλλη χρήση. Χιλιάδες άνθρωποι αντιμετωπίζουν σαν καθημερινό πρόβλημα την εξασφάλιση τροφής και πόσιμου νερού. Ένα κομμάτι των πληγέντων φιλοξενείται σε φίλους και συγγενείς στην Καρδίτσα και σε άλλα χωριά ενώ όσοι δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα φιλοξενούνται στο Φανάρι, στο Γηροκομείο Καρδίτσας, στο κλειστό γήπεδο του Παλαμά και σε κάποια ξενοδοχεία.
Πώς να στηρίξεις όλον αυτόν τον κόσμο; Οι ενννέα συνάδελφοι που εργάζονται στο Βοήθεια στο Σπίτι και στο κομμάτι της Πρόνοιας του δήμου δεν φτάνουν ούτε για αστείο για να καταγράψουν τις ζημιές, τις ανάγκες που έχει το κάθε νοικοκυριό, πόσο μάλλον να τις καλύψουν σε καθημερινή βάση. Την ώρα που οι άνθρωποι παλεύουν για να καθαρίσουν τα χωριά τους, η εύρεση και εξασφάλιση τροφής, νερού, φαρμάκων, καθαριστικών κλπ στηρίζεται κυριολεκτικά στην αστείρευτη αλληλεγγύη των υπολοίπων. Το φαγητό, χιλιάδες μερίδες, φτιάχνεται και καταφέρνει να φτάσει στους πληγέντες χάρη στην οργανωμένη εθελοντική δράση εκατοντάδων ανθρώπων από την Καρδίτσα αλλά και άλλες περιοχές, που έρχονται για να βοηθήσουν.
Το στοιχειώδες που θα έπρεπε να κάνει ο κρατικός μηχανισμός, να εξασφαλίζει την τροφοδοσία αυτών των ανθρώπων στα βασικά πράγματα που έχουν ανάγκη για να ζήσουν, δεν το κάνει. Αν δεν υπήρχε η αλληλεγγύη αυτός ο κόσμος θα έμενε αβοήθητος στις λάσπες. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, οι ανάγκες είναι μεγάλες και μακροπρόθεσμες. Αυτή τη στιγμή ξεκινά η καταγραφή των ζημιών. Δεκάδες πλίνθινα σπίτια έχουν καταρρεύσει, άλλα μπορεί να κριθούν ακατάλληλα για κατοίκηση και τα υπόλοιπα θα πάρει πολύ χρόνο για να επανέλθουν. Πότε και πώς θα επανέλθουν και με τι χρήματα; Για πόσους μήνες, πόσα χρόνια, θα μπορούν χιλιάδες άνθρωποι να φιλοξενούνται σε σπίτια συγγενών και σε γήπεδα;
Φωτό: Αλέξανδρος Σταματίου
Αλληλεγγύη
Η αλληλεγγύη του διπλανού δεν φτάνει για να καλύψει το μέγεθος της καταστροφής. Θα χρειαστεί να απαιτήσουμε από το κράτος να εξασφαλίσει αξιοπρεπή στέγη και μόνιμη στήριξη για να τα βγάλουν πέρα. Και ψυχολογική υποστήριξη. Μιλάμε για ανθρώπους που δούλευαν μια ζωή να φτιαξουν ένα σπίτι και η καταστροφή το έχει διαλύσει και μαζί την καθημερινότητά τους, τις αναμνήσεις τους, τη ζωή τους ολόκληρη, ανθρώπους που έχουν βρεθεί χωρίς εργασία. Ο δήμος, τα σχολεία, τα Κέντρα Υγείας, όλες οι δημόσιες υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με την διαχείριση της μακριάς επόμενης μέρας της καταστροφής χρειάζονται άμεσα στήριξη σε προσωπικό, μαζικές προσλήψεις, ενίσχυση σε υλικοτεχνική υποδομή».
Την ίδια στιγμή που οι δημόσιες υπηρεσίες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες, περισσεύουν οι μπάτσοι που η κυβέρνηση στέλνει στις πληγείσες περιοχές «τάχα για να τους προστατέψει». Χαρακτηριστικά τα όσα κατήγγειλαν στον φωτορεπόρτερ Αλέξανδρο Σταματίου, εθελοντές στον Παλαμά. «Ανθρώπους τους οποίους όλες αυτές τις μέρες τους βλέπω καθημερινά και αγόγγυστα να μεταφέρουν βοήθεια στους πλημμυροπαθείς, την ώρα που μετέφεραν φρέσκα κρέατα προς την κοινωνική κουζίνα “Άλλος Άνθρωπος” τους σταμάτησαν αστυνομικοί της ΟΠΚΕ από την Αθήνα, μέσα στη νύχτα, με προτεταμένα όπλα! Και όταν εκείνοι διαμαρτυρήθηκαν τους απάντησαν εάν ήμασταν στην Αθήνα και αντιδρούσατε έτσι θα έπεφταν σφαίρες»!
«Δραματική εξακολουθεί να είναι η κατάσταση στις συνοικίες της πόλης της Λάρισας, στις εργατικές κατοικίες της Γιάννουλης και του Αγίου Θωμά, στη Νέα Σμύρνη αλλά και σε πολλά χωριά όπου η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη» μας λέει την Κυριακή 17/9 η Δήμητρα Καλαντζή, γιατρός στο νοσοκομείο της πόλης. «Προχθές μας έφεραν στο νοσοκομείο μια εγκυμονούσα από το Συκούριο με ελικόπτερο, και είχαν προηγηθεί και άλλα περιστατικά, γιατί σε αρκετά σημεία παρέμενε αδύνατο η διακομιδή να γίνει οδικώς. Στο νοσοκομείο της Λάρισας είμασταν σε επιφυλακή για εκκένωση γιατί το ποτάμι περνάει από δίπλα κάτι που τελικά δεν χρειάστηκε να συμβεί. Το μυαλό μας είναι στους συναδέλφους στο νοσοκομείο του Βόλου που η τροφοδοσία του με καθαρό νερό γίνεται με τις υδροφόρες.
Χιλιάδες οικογένειες στο νομό της Λάρισας δεν μπορούν να μείνουν στα σπίτια τους γιατί έχουν καταστραφεί ενώ τεράστιο είναι το πλήγμα που έχουν δεχθεί καλλιέργειες, κτηνοτροφικές μονάδες αλλά και βιομηχανικές μονάδες. Ακόμη και εκεί που δεν πλημμύρισαν, οι εργάτες δεν μπορούσαν να τις προσεγγίσουν, στην Γιάννουλη τους μετέφεραν με εκσκαφείς. Η δυσοσμία από τα νεκρά, ζώα και τις αποχετεύσεις σε όλο τον κάμπο είναι διάχυτη, το βράδυ όταν ανεβαίνει η υγρασία φτάνει να γίνεται αισθητή ακόμη και στο κέντρο της πόλης».
Φωτό: Αλέξανδρος Σταματίου
Συγκεντρώσεις
Σε όλο τον κάμπο κυριαρχεί η οργή για τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και τους τοπικούς «άρχοντες» -οργή που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, βλέποντάς τους να πετάνε ο ένας στον άλλο το μπαλάκι. Στους νομούς Λάρισας και Καρδίτσας, ήδη πληγέντες κινούνται νομικά εναντίον παντός υπευθύνου ενώ στις πόλεις πραγματοποιούνται μαζικές διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις.
Την Τρίτη 12 Σεπτέμβρη ταυτόχρονες συγκεντρώσεις -οι δεύτερες κατά σειρά μετά την καταστροφή- πραγματοποιήθηκαν σε Καρδίτσα, Βόλο και Λάρισα μετά από κάλεσμα συλλογικοτήτων και οργανώσεων. «Πάνω από χίλιοι διαδηλωτές-τριες συμμετείχαν στην μαζική πορεία που έγινε στην Λάρισα το απόγευμα της Τρίτης 12 Σεπτεμβρίου με τη συμμετοχή του “Δικτύου αγώνα αλληλεγγύης”, της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας, συλλογικοτήτων και οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου με συμμετοχή από κόσμο της ευρύτερης Αριστεράς» μας μεταφέρει ο Πέτρος Θεοδοσιάδης. «Πριν ακόμη ξεκινήσει η πορεία, η έντονη και προκλητική παρουσία των ΜΑΤ αποτέλεσε πυξίδα επεισοδίων από την πρώτη στιγμή. Ακολουθούσαν την πορεία σε σχήμα Π και ήταν εμφανές ότι στόχος τους ήταν να τη διαλύσουν.
Στις διαμαρτυρίες των διαδηλωτών απάντησαν με επιθέσεις στην ειρηνική πορεία, επαναλαμβανόμενη ρίψη χειροβομβίδων κρότου λάμψης, χημικά και δακρυγόνα αλλά και χτυπώντας με κλομπ και ασπίδες με αποτέλεσμα τραυματισμούς διαδηλωτών – χωρίς τελικά να καταφέρουν να τη διαλύσουν». Ακολούθησε το Σάββατο 17 Σεπτέμβρη η πολύ μαζική διαδήλωση που κάλεσε το Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Πολλές οργανώσεις της Αριστεράς και πολύς κόσμος βγήκε στους δρόμους για να διεκδικήσει λεφτά για τις ανάγκες μας, έργα, προσλήψεις».
«Ο Βόλος και ολόκληρη η Μαγνησία συνεχίζουν να μετράνε τις πληγές τους λίγες μέρες από τις καταστροφικές πλημμύρες. Μέσα σ 'αυτές τις συνθήκες, σε τσακισμένες πόλεις και χωριά χάρη στην ανευθυνότητα της κυβέρνησης και των τοπικών αρχών, που βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας, δύο εργάτες σκοτώθηκαν εν ώρα δουλειάς» καταγγέλλει σε ανακοίνωσή του το ΣΕΚ Βόλου.
«Ο 38χρονος εργαζόμενος εκτελούσε εργασίες καθαρισμού μετά την πλημμύρα, στο καρνάγιο στο Τρίκερι, όταν μηχάνημα εγκλώβισε το χέρι του, τον παρέσυρε και έχασε τη ζωή του ακαριαία. Και λίγες ώρες αργότερα, ένας δεύτερος άνδρας, ο Μιχάλης Σαββανάκης. Δούλευε στη Χαλυβουργία στη συντήρηση μηχανήματος και εκτελούσε εργασίες σε χώρο εκτός παραγωγής και κάτω από συνθήκες που δεν γνωρίζουμε. Τότε η πρέσα, για άγνωστους λόγους, τέθηκε ξαφνικά σε λειτουργία ενώ ο εργαζόμενος βρισκόταν κάτω από το μηχάνημα με αποτέλεσμα να συνθλιβεί. Ο 28χρονος είναι ο δεύτερος νεκρός μέσα σε ένα μήνα στη Χαλυβουργία. Η ίδια λογική που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας, οι ίδιοι που πλημμύρισαν τον Βόλο είναι αυτοί που δολοφονούν στα εργοστάσια και δεν παίρνουν κανένα μέτρο ασφαλείας για τον κόσμο που δουλεύει εκεί. Την Πέμπτη 21/9 σε όλες τις πληγείσες περιοχές απεργούμε και διαδηλώνουμε συμμετέχοντας στη γενική απεργία γιατί αυτός είναι ο δρόμος για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση και το σύστημα των δολοφόνων».
Φωτό: Αλέξανδρος Σταματίου