Με σύνθημα “Ούτε βήμα πίσω” ένα μεγάλο αντιφασιστικό ποτάμι διαδήλωσε το απόγευμα της Δευτέρας 18/9 στους δρόμους του Κερατσινίου και της Νίκαιας για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της Χ.Α.
Το συλλαλητήριο ξεκίνησε από το σημείο που έπεσε νεκρός ο Παύλος με τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες να γεμίζουν το δρόμο που έχει πάρει το όνομά του.
Από το μικρόφωνο της συγκέντρωσης μίλησαν ο Σύλλογος Πολιτισμού “Παύλος Killah P Φύσσας”, ο Γιάννης Μάγγος, πατέρας του δολοφονημένου από την αστυνομία Βασίλη Μάγγου, ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ, ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χ.Α και επικεφαλής της Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα, ο δήμαρχος Κερατσινίου-Δραπετσώνας Χρήστος Βρετάκος, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου και ένας από τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που αντιμετώπισαν δολοφονική επίθεση από τη Χ.Α, καθώς κι εκπρόσωποι από τον Αντιφασιστικό Συντονισμό Αθήνας Πειραιά και την ΟΡΜΑ.
Δίπλα μπορείτε να διαβάσετε κάποιες από τις παρεμβάσεις καθώς και όσα δήλωσαν διαδηλωτές στην Εργατική αλληλεγγύη.
Στην πορεία συμμετείχαν πλήθος αντιφασιστικών κι αντιρατσιστικών κινήσεων, εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, οργανώσεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Δυναμική ήταν η παρουσία του μπλοκ της ΚΕΕΡΦΑ με ένα μεγάλο πανό στην κεφαλή με το σύνθημα “Ποτέ ξανά φασισμός” και μαζί του να βαδίζουν το Ανοιχτό Σχολείο Πειραιά, δημοτικές κινήσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς όπως η Ανταρσία στο Λιμάνι, η Ανταρσία στην Κοκκινιά και η Κόκκινη Ρωγμή στο Ηράκλειο Αττ., μέλη της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος “Η Ενότητα”, σωματεία εργαζομένων και μπλοκ του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος.
Η μεγάλη αντιφασιστική πορεία πριν καταλήξει στη Νίκαια σταμάτησε στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς όπου οι γονείς του Παύλου Φύσσα κι ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου κατέθεσαν στεφάνι υπό τους ήχους του Ακορντεόν του Μ.Λοΐζου.
Όλη η γειτονιά συμμετείχε στη διαδήλωση. Είτε βαδίζοντας στην πορεία, είτε βγαίνοντας στα μπαλκόνια, στεκόμενη στις πόρτες των σπιτιών, χειροκροτώντας και φωνάζοντας συνθήματα. Με τη διαδήλωση κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη που οργάνωσαν η οικογένεια και οι φίλοι του Παύλου Φύσσα. Την προηγούμενη ημέρα ήταν τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας που δονούνταν από δεκάδες χιλιάδες κόσμο στην αντιφασιστική συναυλία που οργανώθηκε.
Αντιφασιστικές διαδηλώσεις στη συμπλήρωση 10 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έγιναν σε όλη τη χώρα. Από τη Θεσσαλονίκη και το Βόλο μέχρι την Πάτρα και την Κρήτη.
Στα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αισθανόμαστε ένα δέος όταν στεκόμαστε σε αυτόν εδώ τον τόπο. Ο Παύλος Φύσσας εκείνο το βράδυ στάθηκε όρθιος απέναντι στο τάγμα εφόδου των νεοναζί, δολοφονήθηκε αλλά ήταν η αρχή του τέλους των ναζιστών της Χρυσής Αυγής. Το κίνημα που ξεδιπλώθηκε εκείνες τις μέρες έφτασε σε μια μεγάλη νίκη τον Οκτώβρη του 2020, με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και τη διάλυσή της.
Δέκα χρόνια μετά ζήσαμε ένα καλοκαίρι καταστροφών και δολοφονιών. Τόσα εγκλήματα μαζεμένα δεν έχει κάνει καμιά κυβέρνηση. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τα Τέμπη, την Πύλο, τη Δαδιά, τη Λάρισα; Τον Μιχάλη Κατσουρή; Που άφησαν ολόκληρο τάγμα εφόδου να φτάσει από την Κροατία στη Νέα Φιλαδέλφεια. Άνοιξαν τα σύνορά τους διάπλατα, οι ίδιοι δολοφόνοι που κλείνουν τα σύνορα με Φρόντεξ και φράχτες σε προσφυγομάνες που πάνε να περάσουν από τον Έβρο. Είναι οι ίδιοι που λίγες μέρες μετά άφησαν άλλο ένα τάγμα εφόδου να δολοφονήσει τον εργάτη λαϊκής Σιζάρ Σαφτάρ, όπως ακριβώς τον Σαχζάτ Λουκμάν. Και είχαν το θράσος να μας λένε ότι το πρώτο ήταν οπαδική βία και το δεύτερο συμπλοκή ομοεθνών. Τα ίδια ρατσιστικά ψέματα που έλεγαν πριν 10 χρόνια για… διαπληκτισμό για το ποδόσφαιρο στη δολοφονία του Φύσσα από τους ναζί, διαπληκτισμός μοτοποδηλάτη με μοτοσυκλετιστή λέγανε στη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν.
Γιατί γίνονται όλα αυτά; Γιατί αυτή η κυβέρνηση είναι τόσο άθλια που την κρίση όχι μόνο δεν μπορεί να τη διαχειριστεί, αλλά φορτώνει τις συνέπειές της με δολοφονικό τρόπο στις πλάτες μας και δείχνει τους πρόφυγες και τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίους τράγους. Ο ρατσισμός της Νέας Δημοκρατίας σπάει κόκκαλα. Συνεργάζεται ανοιχτά πλέον με την ακροδεξιά για να αντιμετωπίσουν την εργατική αντίσταση. Για να μπορούν να περνάνε άθλια νομοθετήματα όπως αυτά του Άδωνι Γεωργιάδη.
Αυτά ανοίγουν το δρόμο στους φασίστες. Αυτά έβγαλαν τους κεφαλοκυνηγούς του Έβρου και τις επόμενες ημέρες έφτασαν μέχρι τη Λεμεσό και το Χλώρακα. Ίδιο ναζιστικό συνάφι το ΕΛΑΜ της Κύπρου με τη Χρυσή Αυγή.
Χρειάζεται να σταθούμε απέναντι σε αυτές τις δολοφονικές πολιτικές. Να τους γκρεμίσουμε με τη δύναμη του αντιφασιστικού κινήματος, που ενωμένο με την εργατική τάξη και τις απεργίες της, όπως σάρωσε τη Χ.Α, είναι ώρα να σαρώσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τις πλάτες που κάνει στους μπάτσους και την αστυνομία. Να υψώσουμε το δικό μας ανάχωμα απέναντι στη ρατσιστική πολιτική που δολοφονεί και στις πολιτικές της φτώχειας που σπέρνουν την εξαθλίωση.
Αυτή είναι η προοπτική και ξεκινάει από την Πέμπτη με τη μεγάλη πανεργατική απεργία. Να τρίξει ο τόπος. Να μην τους αφήσουμε χώρο να ανασάνουν, ούτε στους ναζί ούτε σε αυτούς που τους τροφοδοτούν. Είναι δολοφόνοι να τους τσακίσουμε. Αυτή είναι η κληρονομιά που μας αφήνει ο Παύλος Φύσσας με τη στάση του εκείνο το βράδυ. Δεν θα περάσουν. Ούτε βήμα πίσω.
Παύλο Φύσσα είμαστε και σήμερα εδώ όπως κάθε χρόνο. Μαζί με τη μητέρα σου, τον πατέρα σου, τους δικούς σου ανθρώπους και μαζί με χιλιάδες αντιφασίστες της Αθήνας και του Πειραιά.
Για να θυμίζουμε σε όλους ότι αν μπορούμε και περπατάμε σε αυτούς τους δρόμους, αν σήμερα οι δρόμοι του Κερατσινίου γεμίζουν ξανά με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, το χρωστάμε σε σένα. Γιατί μέχρι εκείνη τη νύχτα που στάθηκες όρθιος, οι δρόμοι αυτοί και πολλοί άλλοι δρόμοι στην Αθήνα, ήταν δρόμοι τρομοκρατίας των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, που με την ανοιχτή κάλυψη της αστυνομίας και με την ανοχή ενός ολόκληρου συστήματος, τρομοκρατούσαν εργάτες, απεργούς, νεολαίους, μετανάστες, ΛΟΑΤΚΙ, διαφορετικούς. Και παρίσταναν δήθεν τους αντισυστημικούς και τους πατριώτες.
Αυτό το αντιφασιστικό κίνημα μπόρεσε και βάδισε στα χνάρια σου, θέριεψε όλα τα χρόνια, επέβαλε την ποινική δίωξη, επέβαλε την καταδίκη, όχι μόνο στα εκτελεστικά όργανα, αλλά και στα ηγετικά στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης. Έβαλε τέλος στην ατιμωρησία της ακροδεξιάς και φασιστικής βίας που για δεκαετίες ολόκληρες γνωρίζαμε στην Ελλάδα.
Στα δέκα χρόνια αυτά, έχουμε αποτρέψει κάθε προσπάθεια δημιουργίας ταγμάτων εφόδου ξανά, αλλά η φασιστική απειλή δεν λείπει, γιατί δεν λείπουν οι αιτίες που τη γεννούν. Οι μήτρες της φασιστικής απειλής είναι οι κυρίαρχες οικονομικές πολιτικές της κοινωνικής εξαθλίωσης μαζί με το φασιστικό κι εθνικιστικό δηλητήριο, μαζί με το ρατσισμό και τη μανία ενάντια στους μετανάστες. Είναι αυτές οι πολιτικές που κλείνουν τα σύνορα στους πρόσφυγες, τους πνίγουν στη θάλασσα, τους καίνε στη στεριά, τους βαφτίζουν εμπρηστές. Αλλά είναι ορθάνοιχτες για τους Κροάτες ναζιστές να διασχίζουν τα μισά βαλκάνια και να έρχονται να δολοφονούν στη Φιλαδέλφεια τον Μιχάλη Κατσουρή και λίγο μετά επίδοξοι μιμητές να δολοφονούν τον Σιράζ Σαφτάρ, έναν Πακιστανό μετανάστη, όπως ακριβώς τον Σαχζάτ Λουκμάν.
Είναι οι πολιτικές της αποθέωσης της αστυνομοκρατίας, του τσαμπουκά της αστυνομικής βίας. Αυτές που έστειλαν στο θάνατο τον Βασίλη Μάγγο και προχτές τον Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά. Είναι βούτυρο στο ψωμί των φασιστών και κάνουν ανθρώπους να πετιούνται στη θάλασσα, προκαλούν γυναικοκτονίες, σεξιστικά και ρατσιστικά εγκλήματα.
Ο ενωμένος μαζικός αντιφασιστικός αγώνας είναι η μόνη εγγύηση για την πολιτική, ιδεολογική και πρακτική απομόνωση του φασισμού και της φασιστικής βίας. Συνεχίζουμε τον αγώνα. Καμία ανοχή σε οποιαδήποτε προσπάθεια επαναφοράς της ναζιστικής βίας και σε οποιαδήποτε προσπάθεια νομιμοποίησής της στις δημοτικές εκλογές και οπουδήποτε αλλού.
Από δω που είμαστε βροντοφωνάζουμε, Ούτε στο Κερατσίνι, Ούτε στην Αθήνα, Ούτε πουθενά – Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά. Μέσα κι έξω από τα δικαστήρια. Ο Παύλος Φύσσας μένει στην ιστορία σαν λευτεριάς λίπασμα και το σύνθημα «Ο Παύλος ζει – Τσακίστε τους ναζί» θα ακούγεται για μια ζωή στους δρόμους.
Η άνοδος των φασιστικών μορφωμάτων κάνει τη διαδήλωση για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου ακόμα πιο επίκαιρη.
Όπως βλέπουμε δίνεται μια πολύ ηχηρή απάντηση σήμερα. Είναι σημαντικό γιατί αναδεικνύει ότι ο φασισμός τσακίζεται στο δρόμο, στη βάση.
Φεύγοντας από δω χρειάζεται να συνεχίσουμε στις γειτονιές. Να μεταφέρουμε αυτό το κλίμα, να οργανώσουμε τους χώρους μας, να εμπλέξουμε περισσότερους, να κάνουμε τις γειτονιές μας αντιφασιστικές. Να μην μπορούν να σταθούν πουθενά οι φασίστες. Είναι επίσης σημαντικό ότι διαδηλώνουμε μαζί ντόπιοι/ες και μετανάστες/ριες. Μαζί θα δώσουμε αυτή τη μάχη και θα νικήσουμε.
Κάθε μέρα να διαδηλώνουμε όπως σήμερα. Γιατί μας καταστρέφουν, με τους φασίστες μπροστά και το φιλελευθερισμό από πίσω.
Εμείς είμαστε ο άλλος, ο πραγματικός κόσμος, που ζει δύσκολα. Πρέπει να ανατρέψουμε την κατάσταση και να χτίσουμε κάτι καινούργιο. Με άλλα λόγια μόνο ο σοσιαλισμός θα σώσει την ανθρωπότητα. Η δουλειά γι’ αυτό γίνεται κάθε μέρα. Στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, παντού. Και σήμερα αυτό που γίνεται είναι πολύ σημαντικό. Έτυχε να είμαι εκεί όταν σκότωσαν τον Παύλο. Άκουσα τις φωνές όταν έγινε. Αυτό έπρεπε να έχει σταματήσει από τη δεκαετία του ’30. Αλλά συνεχίζουμε και γι’ αυτό είμαστε εδώ.
Παναγιώτης Μαρούλης,
υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την «Ανταρσία στο Λιμάνι»
Κάνουμε καθημερινό αντιφασιστικό αγώνα στα σχολεία και στις γειτονιές. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενωθούμε ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό. Είναι χρέος και καθήκον για τον καθένα μας.
Ο θεσμικός ρατσισμός τροφοδοτεί τα χτυπήματα στις γειτονιές. Θεσμικός ρατσισμός είναι να βγαίνει ο πρωθυπουργός και να λέει ότι οι μετανάστες βάζουν τις φωτιές. Το αντιρατσιστικό κι αντιφασιστικό κίνημα χρειάζεται να προτάξει τη δημοκρατία του δρόμου. Να συσπειρωθούμε σε κάθε γειτονιά. Δεν μας χωρίζει τίποτα με τους μετανάστες. Ίσα ίσα που ένας μετανάστης θα μοιραστεί ένα κομμάτι ψωμί μαζί μου. Ένας τραπεζίτης δεν θα το κάνει. Οι επιθέσεις που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες αύριο θα τις αντιμετωπίσουν και οι ντόπιοι. Στο Κουτσόχερο έστειλαν τους πλημμυροπαθείς. Σε λίγο θα χτίσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ανέργους.
10 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο αντιφασισμός είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Βιώσαμε το πιο μεγάλο ρατσιστικό έγκλημα στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας, το ναυάγιο της Πύλου με 650 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους. Καθημερινά βλέπουμε ρατσιστικές επιθέσεις, όπως αυτή που κατέληξε στο νεκρό Πακιστανό εργάτη στον Περισσό, τον Σιράζ Σαφτάρ.
Ο κρατικός και παρακρατικός φασισμός που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα, τον Βασίλη Μάγγο, τον Κώστα Μανιουδάκη, δολοφονεί εκατοντάδες ανθρώπους στα σύνορα. Αυτοί που κάνουν τα πούσμπακς στα σύνορα έχουν τη δομή των ταγμάτων εφόδου. Κατόπιν ιεραρχίας κι εντολών, απαγάγουν ανθρώπους, τους ληστεύουν, τους παρατάνε στη μέση Αιγαίου. Και μετά βγαίνει η ηγεσία και λέει «εμείς δεν ξέρουμε τίποτα, αυτά είναι προπαγάνδα των Τούρκων και των ανθελλήνων». Επίσημα αρνούνται τα πολύ βαριά εγκλήματα που διαπράττονται κι από την άλλη αφήνουν να διαρρέουν ομολογίες για τα αίσχη κλείνοντας το μάτι στο ακροατήριό τους. Ό,τι έκανε και η Χρυσή Αυγή. Επίσημα καταδικάζουν, στην πράξη τα κάνουν.
Η Χρυσή Αυγή μπορεί να είναι στη φυλακή αλλά αυτοί που δολοφόνησαν στην Πύλο είναι ελεύθεροι. Τα ρατσιστικά εγκλήματα σήμερα τα διαπράττει το ίδιο το κράτος. Δεν τα βάζουμε με κάποιους μαχαιροβγάλτες που επιτίθενται κρυφά τη νύχτα, αλλά με τις ίδιες τις δομές και τους μηχανισμούς του κράτους. Κι όταν το κράτος διαπράττει μαζικές δολοφονίες στα σύνορα, δεν ενθαρρύνει απλά, αλλά στρώνει το χαλί σε κάθε είδους φασίστα δολοφόνο. Το είδαμε και με τη δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη που ο Ύπαρχος είπε ότι τον πέρασε για μαύρο Πακιστανό και τον έσπρωξε. Ο φασισμός δεν τελείωσε με την καταδίκη της Χ.Α και γι’ αυτό θα πρέπει να στεκόμαστε διαρκώς απέναντί του.
Η ΕΕ σε γραμμή Μελόνι
Η Ιταλία έχει 59 εκατομμύρια κατοίκους. Φέτος λέει «πλημμύρισε» από πρόσφυγες. Για την ακρίβεια αυτό υποστηρίζει η Τζόρτζια Μελόνι, η πρόεδρος του φασιστικού κόμματος «Αδελφοί της Ιταλίας» και πρωθυπουργός από τον περασμένο Οκτώβρη.
Πόσοι έφτασαν φέτος; 118 χιλιάδες, δηλαδή δυο περίπου πρόσφυγες για κάθε χιλιάδα Ιταλών. Συνολικά στην Ιταλία εκτιμάται ότι ζουν σήμερα περίπου 670 χιλιάδες «παράτυποι» μετανάστες. Πρόκειται για αστεία νούμερα. Η Ιταλία είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Μπορεί με μεγάλη ευκολία να υποδεχτεί, να περιθάλψει και να φιλοξενήσει πολλούς περισσότερους πρόσφυγες από 100 χιλιάδες κάθε χρόνο. Αλλά η αντιμετώπιση της κυβέρνησης δεν είναι καθόλου αστεία.
Είναι καθαρά δολοφονική. Το πρόβλημα ήρθε ξανά στην επιφάνεια την περασμένη εβδομάδα όταν ένα σαπιοκάραβο που μετέφερε 400 περίπου πρόσφυγες βυθίστηκε κοντά στην Λαμπεντούζα. Ένα βρέφος έπεσε από τα χέρια της μητέρας του και πνίγηκε. Μετά τη «διάσωση» οι πρόσφυγες φυλακίστηκαν στο κλειστό «κέντρο υποδοχής» της Λαμπεντούζα. Πρόκειται για ένα φριχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η χωρητικότητά του είναι 400 άτομα. Σήμερα «φιλοξενεί» 6000.
Η υπερπλήρωση του στρατοπέδου δεν οφείλεται στις αυξημένες «ροές». Οφείλεται στην σκλήρυνση της στάσης της ιταλικής κυβέρνησης από τότε που έχει αναλάβει την εξουσία η Μελόνι. Οφείλεται, με άλλα λόγια, στις φασιστικές ιδεοληψίες της ιταλικής ακροδεξιάς που κυβερνάει τη χώρα. Τον περασμένο Δεκέμβριο, στα πλαίσια της σκλήρυνσης της στάσης της απέναντι στο μεταναστευτικό, η Ιταλία έπαψε να δέχεται «πίσω» πρόσφυγες που είχαν μπει στην Ευρώπη μέσω της Ιταλίας. Με βάση τη Συμφωνία του Δουβλίνου οι «παράτυποι» μετανάστες πρέπει να προωθούνται πίσω στην χώρα εισόδου η οποία είναι και αρμόδια για να κρίνει το αίτημα ασύλου τους. Τον Δεκέμβρη η κυβέρνηση της Μελόνι διαμήνυσε ότι θα πάψει να τους δέχεται «πίσω».
Πως απάντησε η «δημοκρατική» Ευρώπη που δεν κυβερνιέται από φασίστες στην έκρηξη αυτή της ρατσιστικής πολιτικής της Ιταλίας; Σταμάτησε και αυτή με τη σειρά της να δέχεται πρόσφυγες «προς μετεγκατάσταση» από την Ιταλία, όπως ορίζει ο «ευρωπαϊκός μηχανισμός αλληλεγγύης». Η κυβέρνηση της Γαλλίας δήλωσε ορθά-κοφτά ότι δεν πρόκειται να δεχτεί ούτε έναν μετανάστη από την Λαμπεντούζα. Αντίστοιχη ήταν και η δήλωση της Νάνσι Φέζερ, της υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας.
Η κυβέρνηση του Σολτς, όπως και η κυβέρνηση του Μακρόν στην Γαλλία δεν έχουν ούτε ένα γραμμάριο περισσότερη ευαισθησία απέναντι στους πρόσφυγες από ό,τι η φασίστρια Μελόνι. Αυτό που ζητάνε είναι να λειτουργούν τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας σαν συνοριοφύλακες της κεντρικής Ευρώπης. Στην Ελλάδα, ο υπουργός Μετανάστευσης Καιρίδης έσπευσε να εξηγήσει την «αύξηση των ροών» στη Λαμπεντούζα μιλώντας για «δυνάμεις, που χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό για την υπονόμευση της ευρωπαϊκής ιδέας» υιοθετώντας την άποψη του Ιταλού υπουργού Άμυνας ότι αυτή «οφείλεται σε σαφή στρατηγική υβριδικού πολέμου του ρωσικού ομίλου Βάγκνερ»! Και γιατί όχι; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από το 2020, πρώτη χαρακτήρισε τους πρόσφυγες ως όπλο «υβριδικού πολέμου».
Η ΕΕ κατρακυλάει ολοένα και πιο βαθιά πίσω στα «σκοτάδια της ιστορίας» του μεσοπολέμου.
Μήνυση των επιζώντων της Πύλου
Μήνυση κατά παντός υπευθύνου κατέθεσαν σαράντα επιζώντες του πολύνεκρου ναυαγίου της Πύλου στο Ναυτοδικείο του Πειραιά.
Σύμφωνα με τους δικηγόρους της Πρωτοβουλίας νομικών για το ναυάγιο της Πύλου, οι επιζώντες καταγγέλλουν σειρά παραβιάσεων των υποχρεώσεων των Ελληνικών Αρχών να διασφαλίσουν την προστασία της ζωής των επιβαινόντων και ζητούν τη διενέργεια αποτελεσματικής έρευνας σχετικά με τις συνθήκες του πλέον πολύνεκρου ναυαγίου στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια. Καταγγέλλουν ότι οι Ελληνικές Αρχές παρέλειψαν να παρέμβουν άμεσα και να οργανώσουν εγκαίρως κατάλληλη επιχείρηση για τη διάσωση των επιβαινόντων. Και τούτο παρότι ήταν υπόχρεες σε διάσωση με βάση τις διεθνή νομοθεσία, αν και ενημερώθηκαν ευθύς εξ αρχής και διαπίστωσαν και από κοντά τον επικείμενο κίνδυνο ζωής που αντιμετώπιζαν οι επιβαίνοντες στο εμφανώς μη αξιόπλοο και υπερφορτωμένο αλιευτικό σκάφος. Με βάση τις καταγγελίες αυτές, οι Ελληνικές Αρχές όχι μόνο απείχαν από τις οφειλόμενες ενέργειες διάσωσης, ήδη από τον χρόνο εντοπισμού του σκάφους, αλλά αντίθετα, προχώρησαν στην προσπάθεια ρυμούλκησης του πλοίου, με αποτέλεσμα την ανατροπή και βυθισή του.