Στη σελίδα της Εργατικής Αλληλεγγύης στο facebook μπορείτε να δείτε ολόκληρες βιντεοσκοπημένες τις εκδηλώσεις που έγιναν σε Νίκαια, Πετράλωνα, Ν. Φιλαδέλφεια και Εξάρχεια.

H φασιστική απειλή είναι παρούσα. Προσπαθούν ακόμα και τις πλημμύρες να εκμεταλλευτούν για να βγουν στο δρόμο. 

Θα πρέπει να επισημάνουμε τον ρόλο που παίζει το ίδιο το κράτος ώστε να εμφανίζει τους μετανάστες εργάτες σαν όχι απλά β’ και γ’ κατηγορίας πολίτες, αλλά σαν αντικείμενα για τον υπολογισμό των φορολογικών κι άλλων επιδιώξεων των επιχειρήσεων. Να φέρω δυο παραδείγματα: Νόμος Κατρούγκαλου, άρθρο 7. Με βάση αυτό, τα χρόνια που το κράτος αρνιόταν να δώσει άδειες διαμονής στους μετανάστες δεν προσμετρώνται για την παροχή πλήρους σύνταξης. Που σημαίνει ότι όταν κάποιοι μετανάστες έχουν πολλά χρόνια χωρίς χαρτιά, είτε θα πάρουν συντάξεις πείνας, είτε καθόλου. Αυτό δεν είναι μια τυχαία ρατσιστική ρύθμιση. Με αυτόν τον τρόπο αυτό που θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι να συνεχίσουν να δουλεύουν, κυριολεκτικά μέχρι να πεθάνουν. Έτσι πονηρά, το ελληνικό κεφάλαιο εξασφαλίζει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες. 

Δεύτερο παράδειγμα. Τι άλλο έκανε το ελληνικό κράτος για να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό. Αντί να δώσει χαρτιά στους μετανάστες, υπέγραψε κατάπτυστες συμβάσεις με καθεστώτα όπως της Αιγύπτου και του Μπαγκλαντές που λένε ότι μπορούν να έρχονται εργάτες μόνο για εργασία μιας χρήσης. Για ένα εννιάμηνο το χρόνο και με υποχρέωση να εγκαταλείπουν τη χώρα με δικά τους έξοδα το υπόλοιπο τρίμηνο. 

Έτσι φτάνουμε στην Πύλο. Το ναυάγιο δεν ήταν ατύχημα. Ήταν μια ανθρωποκτονία της ΕΕ και των ελληνικών αρχών προκειμένου να φτάσει το μήνυμα ότι αν έρθεις παράτυπα κυνηγημένος στην Ευρώπη, πρέπει να βρίσκεις πόρτες κλειστές, πρέπει να πνίγεσαι, πρέπει να καίγεσαι στον Έβρο. 

Ένα άλλο ζήτημα που θέλω να επισημάνω είναι ότι δεν πρέπει να είμαστε αδιάφοροι με το τι συμβαίνει στις κερκίδες γιατί χρειάζεται να βγάλουμε συμπεράσματα σε σχέση με το φονικό στη Ν. Φιλαδέλφεια. Το ένα είναι ότι πρόκειται για καθαρά φασιστική δολοφονία με τη συνέργεια της αστυνομίας δια πράξεων και παραλείψεων. Βόλεψε το να γίνει στόχος ένας χώρος που έχει αντιφασιστικά προτάγματα όπως αυτός των φιλάθλων της ΑΕΚ. Στις κερκίδες της ΑΕΚ που βρίσκομαι από μικρό παιδί, δεν τολμάει να ανέβει φασιστικό πανό και να εμφανιστεί η φασιστική απειλή. Αυτό πρέπει να διεκδικούμε από όλα τα γήπεδα.  

Αποστόλης Καψάλης,
πανεπιστημιακός Πάντειο

10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Από εκείνο το βράδυ που ο Παύλος Ρουπακιάς υπακούοντας στις εντολές της ιεραρχίας τράβηξε μαχαίρι και σκότωσε τον Παύλο εν ψυχρώ. 

Η δολοφονία του Παύλου ήταν η αφορμή ώστε η αστυνομία και η Δικαιοσύνη να αναγκαστούν να ασχοληθούν με τη Χρυσή Αυγή κάτω από την πίεση του αντιφασιστικού κινήματος. Τι κι αν έκανε τόσα χρόνια ρεπορτάζ ο Ψαρράς, τι κι αν τα τελευταία χρόνια κι άλλοι δημοσιογράφοι βγάζαμε ποιοι ήταν οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» στον Αγ. Παντελεήμονα, τι σχέση είχαν με το Α.Τ της περιοχής… Ως τότε η Χρυσή Αυγή απολάμβανε την ασυλία του κράτους, αστυνομίας και δικαστικών αρχών. Χρωστάμε πολλά στον Παύλο και την οικογένειά του. Στον Παύλο για τη στάση που κράτησε εκείνο το βράδυ και στην οικογένειά του για τη στάση που κράτησαν μέσα κι έξω από το δικαστήριο.  

Όλο αυτό που έγινε στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν τεράστιο, πολύ δύσκολο και τίποτα δεν ήταν δεδομένο. Η νίκη της 7/10/20 δεν ήταν σίγουρη. Το μόνο σίγουρο που αποδείχτηκε περίτρανα στη συνέχεια είναι το ότι δεν έχουμε τελειώσει με τους φασίστες. Στη φυλακή δεν έχουν την ίδια μεταχείριση που επιφυλάσσει το σύστημα για τους υπόλοιπους κρατούμενους. Ο Κασιδιάρης επικοινωνεί με το κοινό του σαν να βρίσκεται σε κατασκήνωση, την ώρα που υπόλοιποι κρατούμενοι περνάνε πειθαρχικό και έχουν τιμωρίες γιατί βρέθηκαν με κινητό τηλέφωνο.

Η δίκη σε β’ βαθμό που είναι σε εξέλιξη είναι ίδια με την πρώτη. Υπάρχει η ίδια ανάγκη όπως και πρωτόδικα και για την κάλυψη και για την παρακολούθηση της δίκης. Οι φασίστες έχουν ξαναβγεί από τα λαγούμια τους. Είναι κανονικό να υπάρχει πολιτοφυλακή που να απαγάγει 25 «κομμάτια» στον Έβρο και να το διαφημίζει; Είναι κανονικό ένας ύπαρχος να σπρώχνει έναν «παλαβό μαύρο Πακιστανό» από τον καταπέλτη του πλοίου; Είναι λογικό κόμματα που διεκδικούν την εκλογή τους στο κοινοβούλιο να χρησιμοποιούν «ως καύσιμο» καταδικασμένο διευθυντή εγκληματικής οργάνωσης και μετά από αυτό ο Κασιδιάρης να διεκδικεί τη δημαρχία της Αθήνας; Είναι λογικό να μαχαιρώνεται ξανά ένας μετανάστης όπως είχε γίνει με τον Λουκμάν; Είναι λογικό 150 φασίστες εισαγόμενοι να διασχίζουν όλη τη χώρα και να φτάνουν στη Ν.Φιλαδέλφεια; Τίποτα από αυτά δεν είναι λογικό κι όπως τους σταματήσαμε στο παρελθόν θα το κάνουμε ξανά.

Ελευθερία Κουμάντου,
δημοσιογράφος Golden Dawn Watch

Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου αναμετρόμαστε με περιστατικά βίας, βαναυσότητας και ρατσισμού. Μέσα στους τελευταίους 6 μήνες μετράμε 600 πνιγμένους στην Πύλο, ένα ναυάγιο για το οποίο είναι υπεύθυνες οι ελληνικές αρχές. Δολοφονίες Πακιστανών, τη δολοφονία του Αντώνη Καρύωτη, 28 καμένους ανθρώπους στη Δαδιά που τους ενοχοποιούν μάλιστα για τη φωτιά. 

Στα Τέμπη προχτές στο τρένο βρέθηκαν τα λείψανα ενός ανθρώπου αζήτητου. Ενός μετανάστη. Εκατοντάδες άνθρωποι μετανάστες που δούλευαν στα χωράφια που πλημμύρισαν στη Θεσσαλία, έχουν εξαφανιστεί από το δημόσιο λόγο. Οι μόνες πληροφορίες που έχουμε γι’ αυτούς ήταν στην ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ. Δεν υπάρχει καμία διαδικασία εντοπισμού τους.

 Ο ρατσισμός τρέφει την ακροδεξιά. Κι αυτή η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής ξεκινάει από το κράτος και τους μηχανισμούς του. Το βλέπουμε στο λόγο που χρησιμοποιείται ακόμα και στα νομοθετήματα. Το βλέπουμε στις ποινές που προβλέπονται για τους πρόσφυγες που σώζονται από τον πνιγμό και καταλήγουν σε φυλακές αντιμετωπίζοντας ποινές εκατοντάδων χρόνων. Να αναφέρουμε βέβαια και την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, όπου βρίσκονται αντιμέτωποι με διώξεις άνθρωποι που βοήθησαν πρόσφυγες. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις της Σάρα Μαρντίνι και του Παναγιώτη Δημητρά. Σε αυτά να προσθέσουμε την απαξίωση και τον εξευτελισμό που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα, τα κρατητήρια, στα κλειστά κέντρα κράτησης.

Πιστεύουμε στη δικαιοσύνη, δεν πιστεύουμε στο δικαστικό σύστημα. Θα συνεχίσουμε όμως να παλεύουμε, να καταγγέλουμε, να μηνύουμε. Θα συνεχίσουμε να περιμένουμε σε δίκες σαν αυτή της Χ.Α, να αναδεικνύεται η αλήθεια μας. Τα δικαστήρια όμως δεν αρκούν. Ο φασισμός νικιέται στο δρόμο, στις γειτονιές, στα σπίτια, στις συγκεντρώσεις μας.

Ιωάννα Κούρτοβικ,
δικηγόρος 

Φέτος από την περίοδο των εκλογών και μετά έχουν αρχίσει ξανά οι φασιστικές επιθέσεις. Πάλι δολοφονήσανε ένα Παύλο Φύσσα και έναν Σαχζάτ Λουκμάν. 

Έπαιξε ρόλο που βγήκε έξω η Πακιστανική Κοινότητα και η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με τους νομικούς και το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα για να σταματήσουν τα ψέματα ότι η δολοφονία του Σιράζ Σαφτάρ στον Περισσό στις 4 τα ξημερώματα ήταν αποτέλεσμα διαμάχης μεταξύ ομάδων μεταναστών. Δεν μπορούμε να δούμε πάλι φασιστικές δολοφονίες, πλημμύρες, πυρκαγιές και καθημερινά δεκάδες νεκρούς. Εμείς δεν θέλουμε το μίσος. Δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τους φασίστες με μαχαίρια, αλλά θα σταθούμε όρθιοι και με την εμπειρία που έχουμε 10 χρόνια τώρα θα τους σταματήσουμε.

Τζαβέντ Ασλάμ,
πρόεδρος Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος «Η Ενότητα»

Το φασιστικό φαινόμενο αναπτύσσεται πάνω στις αδυναμίες του καπιταλιστικού συστήματος που προσπαθεί να αναπαραχθεί στις νέες συνθήκες κάνοντας πολιτική πάνω στην ανθρώπινη ζωή. Όχι μόνο στα εργασιακά δικαιώματα αλλά στην ίδια τη ζωή. 

Υπάρχει το ερώτημα του πώς απαντάμε. Έχουμε την τύχη να είμαστε σε αυτή την εκδήλωση μαζί με τον Κώστα Παπαδάκη που είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως απαντάς στη φασιστική απειλή. Οι μάχες που δόθηκαν για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι ελπιδοφόρες. Και αυτές μέσα από τους θεσμούς της αστικής δικαιοσύνης που όλοι είχαμε τις αμφιβολίες μας για το πώς θα συμπεριφερθούν. Αλλά σε συνδυασμό με την πίεση του αντιφασιστικού κινήματος στους δρόμους πετύχαμε την καταδίκη. 

Αν μας αφορά λοιπόν το φασιστικό φαινόμενο ως ένα από τα κεντρικά προβλήματα που γεννάει η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν και στο κίνημα και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν υπάρχει άλλη μέθοδος παρά από το ενιαίο μέτωπο και στα δύο επίπεδα. Τί θα ήταν πιο αποτελεσματικό απέναντι στη Δεξιά και την ακροδεξιά στην αναμέτρηση των δημοτικών εκλογών, από το να υπήρχε ένα ενωτικό κατέβασμα απέναντι στον Μπακογιάννη και τον Κασιδιάρη. Τι θα ήταν πιο ορθό από το να στηρίζανε μια υποψηφιότητα όλες οι δυνάμεις που ομνύουν στο όνομα της αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος. Η υποψηφιότητα του Κώστα Παπαδάκη δεν θα εκπροσωπούσε πράγματι μια σοβαρή πολιτική αντιμετώπιση τους; 

Ο Μπακογιάννης υπόσχεται ότι θα φροντίσει την πόλη και όλοι βιώνουμε τα όσα έχει κάνει μέχρι τώρα, που δεν μπορείς να περπατήσεις στην Πανεπιστήμιου. Ο Κασιδιάρης λέει ότι θα την «καθαρίσει» από τους ανθρώπους, από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. 

Άρα μια σοβαρή πολιτική απάντηση απέναντί τους θα ήταν ένας υποψήφιος, ο σύντροφος Παπαδάκης, που συμβολίζει όλη τη μάχη της προηγούμενης περιόδου και θα έπρεπε να είναι ο υποψήφιος όλων των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν να υψώσουν τείχη απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο. 

Εύχομαι καλή επιτυχία και δύναμη στο δύσκολο έργο αυτής της συλλογικότητας της ΚΕΕΡΦΑ που έχει ταυτιστεί με το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα απέναντι στα αποβράσματα.

Μάκης Σπαθής,
πανεπιστημιακός ΕΜΠ

10 χρόνια μετά τη δολοφονία του Φύσσα και του Λουκμάν, το τέρας του φασισμού συνεχίζει να μας δείχνει τα δόντια του. Μας τα δείχνει από την προβλήτα της Blue Star Ferries, από τα σκοινιά ρυμούλκησης του Λιμενικού στην Πύλο, από τα τρέιλερ που στοίβαζαν τους πρόσφυγες στον Έβρο, από τα κομβόι που κατέβαζαν τους Κροάτες νεοναζί στη Ν. Φιλαδέλφεια. 

Είμαστε σε μια περίοδο που έγινε το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα, το μεγαλύτερο ναυάγιο, η μεγαλύτερη πυρκαγιά και οι μεγαλύτερες πλημμύρες. Όλα αυτά τα τραγικά περιστατικά περιπλέκονται και διαπλέκονται με τον φασισμό.  Η αστική τάξη στηρίζει τις φασιστικές ομάδες για πολλούς λόγους. Την ενδιαφέρει ο έλεγχος στους δρόμους και οι φασιστικές ομάδες διεκδικούν τον έλεγχο από τις συλλογικότητες που στρέφονται ενάντια στο σύστημα και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Από την άλλη με το ιδεολόγημα των δύο άκρων προσπαθούν να περιορίσουν την Αριστερά σε «νόμιμες» διεκδικήσεις και φτιάχνουν ένα ψευδές δημοκρατικό μέτωπο που εντάσσουν και τους εαυτούς τους. 

Τους εκπαιδευτικούς μας απασχολούσε πάντα τι κάνει αυτές τις νεοναζιστικές ομάδες, ελκυστικές στα παιδιά. Ο ναζιστικός λόγος δεν έχει στόχο να επιχειρηματολογήσει αλλά να αποπλανήσει. Οι εκπαιδευτικοί που θέλουμε να κερδίσουμε αυτά τα παιδιά και να μην τα χαρίσουμε στο φασισμό, πρέπει να αναπτύξουμε έναν επαναστατικό ρομαντισμό. Πρέπει να τους πούμε ότι χρειάζεται κριτική στη δημοκρατία, για να γίνει βαθύτερη δημοκρατία. Πρέπει να τους πούμε ότι απέναντι στις συμμορίες έχουμε τις κοινότητες της αλληλεγγύης και υποστήριξης. Ότι ηρωισμός είναι να βοηθάς και να σώζεις τον διπλανό σου.

Ράνια Καλαντζή,
πρόεδρος ΕΛΜΕ Σιβιτανιδείου

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι διαρκής και δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός. Απαραίτητη προϋπόθεση στον αντιφασιστικό αγώνα είναι η δημιουργία ευρέων αντιφασιστικών μετώπων και πρωτοβουλιών. 

Η ΚΕΕΡΦΑ πρωτοστατεί σε αυτό το επίπεδο. Παίρνει εξαιρετικές πρωτοβουλίες και με ευρεία αντίληψη προσπαθεί να ανοίγει το αντιφασιστικό μέτωπο ώστε να εντάξει όλες τις δυνάμεις. Στον αντιφασιστικό αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Η Αριστερά οφείλει να πρωτοστατήσει παίρνοντας πολιτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες. 

Χρειάζεται ενεργοποίηση και συντονισμένη δράση σε όλα τα επίπεδα. Στο θεσμικό και στο κινηματικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η νίκη στη δίκη της Χ.Α. Που χωρίς τα κινηματικά χαρακτηριστικά που είχαν προηγηθεί είναι αμφίβολο αν θα είχαμε αυτή την έκβαση.  Χρειάζεται δράση στα συνδικάτα και σε όλους τους χώρους, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια παντού. 

Στα σχολεία -εργάζομαι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση- να θυμηθούμε τι γινόταν τα ζοφερά χρόνια που υπήρχαν οργανωμένοι πυρήνες της Χ.Α. με μαθητές που κατευθύνονταν από τη Χρυσή Αυγή. Δεν μιλάμε απλά για παρουσία αλλά για βία. Αυτός είναι ο τρόπος που δρουν τα νεοναζιστικά μορφώματα. Το κίνημα όμως και η εκπαιδευτική κοινότητα κατάφερε να ανταπεξέλθει. Υπήρξε μέτωπο μαθητών, καθηγητών, γονέων και αντιμετωπίσαμε την κατάσταση. Δεν τους επιτρέψαμε να αλώσουν τα σχολεία. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Άλλαξε άρδην το σκηνικό. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα την καταγράψει δίπλα στου Λαμπράκη.  

Χρειάζεται εγρήγορση, οργάνωση, δικτύωση και αίσθηση του επείγοντος. Σε αυτόν τον αγώνα δεν αναβάλλονται πράγματα. 

Αντρέας Ζαννιάς,
μέλος Δ.Σ Β ΕΛΜΕ Αθήνας

Με την καταδικαστική απόφαση τα τάγματα εφόδου λούφαξαν. Φάνηκαν όμως οι προθέσεις του κράτους με την επίθεση στην λαοθάλλασα έξω από το Eφετείο και με το ότι η Χρυσή Αυγή μία εγκληματική οργάνωση διατήρησε γραφεία και ιστοσελίδα. 

Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να ψαρέψει ακροδεξιές ψήφους αλλά φουντώνει τους φασίστες. Στην πυρκαγιά στο δάσος της Δαδιάς η κυβέρνηση και το σύστημα χάιδευε τους φασίστες. 

Ευθύνες για την κατάσταση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες έχει και η ΕΕ. Στόχος τους είναι να διαιρέσουν την εργατική τάξη και να σπείρουν το μίσος ανάμεσα στους φτωχούς. Σαν δάσκαλοι που διδάσκουμε παιδιά πρέπει να θυμίζουμε ότι είναι υποχρέωση μας να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας και των συνανθρώπων μας. Επίσης είναι χρέος μας να διδάσκουμε την πραγματική ιστορία ενάντια στην επίσημη ιστορία που αναγράφεται στα σχολικά συγγράματα που ξεπλένει τους Χίτες και τους Ταγματασφαλίτες. 

Νίκος Κοτρώτσιος,
δάσκαλος ΣΕΠΕ Αιγάλεω

Θεσσαλονίκη. Φωτό: Έφη Γεωργακοπούλου

Στην εκδήλωση της Θεσσαλονίκης πήρε το λόγο η Κατερίνα Γεωργιάδου, εκ των συνηγόρων υπεράσπισης των 8 Σύριων προσφύγων στην υπόθεση αρπαγής του Έβρου. 

Στάθηκε αναλυτικά στο χρονικό της απαγωγής των προσφύγων από τους τρεις δράστες που τους φόρτωσαν σε ένα τρέιλερ για 3-4 ώρες χωρίς να μπορούν καλά-καλά να ανασάνουν. Περιέγραψε ότι οι δράστες κράτησαν μόνο τους νεαρούς άνδρες (από τους 17-18 πρόσφυγες που ήταν αρχικά στην ίδια ομάδα), και όταν τους παρέδωσαν τελικά στην αστυνομία, οι πρόσφυγες βρέθηκαν κατηγορούμενοι για εμπρησμό. Μόνο μετά την κατακραυγή απαγγέλθηκαν κατηγορίες και στους τρεις απαγωγείς, ενώ το αποτέλεσμα της ανάκρισης, με τους πρόσφυγες να αφήνονται ελεύθεροι παρά το ότι δεν είναι γνωστής διαμονής, ανέδειξε τη σαθρότητα του κατηγορητηρίου. Αντίθετα, οι απαγωγείς προφυλακίστηκαν, ενώ ερωτηματικά για την ίδια προκαλεί η δήλωση του βουλευτή Παπαδάκη ότι ήταν μπροστά στη “σύλληψη” των προσφύγων. Κλείνοντας, τόνισε πως το αισιόδοξο μήνυμα ήταν η άμεση αντιστροφή του κλίματος και το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που εισέπραξε και η ίδια, με δεκάδες μηνύματα αλλά και με ένα crowdfunding που κατάφερε να συγκεντρώσει σε λίγες ώρες τα πρώτα δικαστικά έξοδα.

Στη συνέχεια ο Κωστής Αρώνης από το albatros, εργαζόμενος ως εργασιακός σύμβουλος σε πρόσφυγες, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες αυτή τη στιγμή στα καμπ, που πλησιάζουν και ξεπερνούν την πληρότητά τους, όχι μόνο στα νησιά, με νέες προσφυγικές ροές από την Ερυθραία και τη Σιέρα Λεόνε για τις οποίες δεν υπάρχει απολύτως καμία προετοιμασία. Η κατάργηση των προγραμμάτων στέγασης και η μετακίνηση των προσφύγων σε καμπ στη μέση του πουθενά, καθιστά αδύνατη την ένταξη των προσφύγων στην εργασία. Ακόμα και στην περίπτωση που βρουν δουλειά οι πρόσφυγες, καθυστερούν να λάβουν προσωρινό ΑΜΚΑ (ΠΑΑΥΠΑ), ο ΕΦΚΑ πολλές φορές αρνείται να τους εγγράψει και οι τράπεζες δεν τους ανοίγουν τραπεζικό λογαριασμό. Η εκκένωση του καμπ στο Κουτσόχερο για να στεγαστούν οι πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, έγινε με τη σχολική χρονιά να ξεκινάει και χωρίς κανέναν προγραμματισμό για τους μετακινούμενους πρόσ­φυγες. 

Ευκλείδης Μακρόγλου