Οι αυτοδιοικητικές εκλογές γίνονται στη σκιά του εγκλήματος στο θεσσαλικό κάμπο με νεκρούς και καταστροφές σε συνέχεια της δολοφονικής πολιτικής της κυβέρνησης με τους νεκρούς, ντόπιους και πρόσφυγες, στη Δαδιά, την Πύλο, τα Τέμπη.
Αυτή την πολιτική καταρχάς έχουμε να τσακίσουμε στους δρόμους και στις κάλπες. Είναι η πολιτική των περικοπών, της λιτότητας και της καταστολής για εμάς και της ασυδοσίας για τα αφεντικά είτε στο Δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η πολιτική σημαίνει πως αν μιλάμε για το Δημόσιο, στην Υγεία η δουλειά στο ΕΣΥ βγαίνει με πάνω από το 60% των εργαζομενων να είναι συμβασιούχοι, την ώρα που από τα νοσοκομεία λείπει πάνω από 40.000 κοσμος. Στο Αττικό που δουλεύω οι εφημερίες ξεκινάνε πολλές φορές με 0 κλίνες που σημαίνει ράντζα για τα πιο απλά περιστατικά ή ιδιωτικά νοσοκομεία με διπλάσια νοσήλεια, την ώρα που ο κόσμος στρέφεται στο ΕΣΥ πιο μαζικά από ποτέ και με χειρότερο επίπεδο υγείας από ποτέ λόγω διάλυσης της Πρωτοβάθμιας Υγείας. Η ίδια εικόνα απλώνεται παντού στα σχολεία, στους δήμους σε ό,τι νευραλγικό για τις ανάγκες μας, οι δολοφόνοι θέλουν να μας τα πάρουν και να τα χαρίσουν στα παράσιτα του ΣΕΒ.
Η πολιτική τους πάει χέρι χέρι με το ρατσισμό και τη στήριξη στους φασίστες. Θεωρούν πως θα μας πείσουν πως μας φταίνε οι φτωχότεροι, οι κατατρεγμένοι, οι πρόσφυγες. Είναι μία ανοιχτή μάχη που επίσης έχουμε να δώσουμε και στο δρόμο και στις κάλπες.
Η απάντηση, οι λύσεις, έρχονται από τα συνδικάτα μας. Όλη η άμεση ανακουφιστική πολιτική, η πολιτική που λέει οι ζωές, οι αναγκες μας πάνω από τα κέρδη τους. Με τους αγώνες μας, τις απεργίες μας έχουμε κερδίσει πολλές μάχες. Έχουμε να βάλουμε την κλιμάκωση με απεργίες διαρκείας για να ανατρέψουμε τους δολοφόνους και να επιβάλλουμε τις πραγματικές λύσεις ώστε ο προυπολογισμός να λογοδοτεί σε αυτές τις ανάγκες: λεφτά για δήμους και περιφέρειες για αμεση αποκατάσταση των ανθρώπων και των καταστροφών, για συνεργεία, για έργα, για τα νοσοκομεια για προσλήψεις, για αποκατάσταση όλων των δομών του κράτους που έχουν να κάνουν με πρόνοια, για στήριξη των φτωχών, των γυναικών, των προσφύγων.
Οι εκλογές μπροστά μας είναι η συνέχεια αυτών των μαχών για να υπερασπιστούμε τις ζωές μας και να αλλάξουμε την κοινωνία. Εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε και σώζουμε την κοινωνία. Μια ματιά τι σημαίνει αλληλεγγύη στη Θεσσαλία το φανερώνει αυτό, όπου τα συνδικάτα και οι αλληλεγγυοι κάνουν αυτό που δεν κάνει ο κρατικός μηχανισμός. Από την άλλη αυτοί ούτε θέλουν ούτε μπορούν. Δεν θα τους αφήσουμε, θα τους ανατρεψουμε.