Η Αριστερά
"Ανταρσία στην Κοκκινιά" - Εκδήλωση στη Νίκαια

Θανάσης Διαβολάκης και Κατερίνα Θωίδου. Φωτό: Λένα Βερδέ

Μια πολύ δυνατή προεκλογική εκδήλωση πραγματοποίησε το Σάββατο 30/9 η «Ανταρσία στην Κοκκινιά της προσφυγιάς και της αντίστασης» στον πολυχώρο Μάνος Λοΐζος στη Νίκαια. 

Την εκδήλωση άνοιξαν υποψήφιες/οι δημοτικοί σύμβουλοι του σχήματος. «Στο δήμο μας έχουμε σχολικά κτίρια που καταρρέουν, που τα χρήματα των σχολικών επιτροπών δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους», είπε η Τασούλα Δημητριάδου, εκπαιδευτικός. «Θέλουμε μια δημοτική αρχή που φροντίζει για τις ανάγκες μας και όχι για την κερδοφορία των ιδιωτών», συνέχισε η Πηνελόπη Κουτσουδάκη, γιατρός, μιλώντας για την υποχρηματοδότηση των κοινωνικών δομών φέρνοντας ως παραδείγματα τις ελλείψεις σε παιδικούς σταθμούς, σε ξενώνες αστέγων, κακοποιημένων γυναικών και παιδιών, σε γηροκομεία κ.α.

«Ήμασταν σε κάθε μάχη στο δήμο, μεγάλη ή μικρή», είπε ο Μάνος Καρτέρης, εκπαιδευτικός και μουσικός, θυμίζοντας κάποιες κομβικές στιγμές της πορείας του σχήματος τα προηγούμενα χρόνια. Τους λόγους για τους οποίους συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο της «Ανταρσία στην Κοκκινιά» παρουσίασε ο Τάσος Κομιτόπουλος, συνταξιούχος λογιστής. Χαιρετισμό έκαναν ο υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά με την «Ανταρσία στο Λιμάνι» Θανάσης Διαβολάκης και ο υποψήφιος Δήμαρχος Κορυδαλλού με τον «Ανυπότακτο Κορυδαλλό» Γιώργος Σταματονικολός, ενώ μήνυμα έστειλε ο Μιχάλης Καστρινάκης, επίσης ένας από τους 70 που υπογράφουν το κείμενο στήριξης.

Ακολούθησε η υποψήφια Δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη Κατερίνα Θωίδου, με μια μαχητική αντικυβερνητική ομιλία που συνέδεσε τις μάχες ενάντια στις κεντρικές πολιτικές επιλογές που διαλύουν τις ζωές των ανθρώπων με τους αγώνες ενάντια στην εφαρμογή τους σε τοπικό επίπεδο. Θύμισε τις μάχες που έδωσε η «Ανταρσία στην Κοκκινιά», στο πλευρό των υγειονομικών και όλων των εργαζόμενων, στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, στο κίνημα ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση. Και έκλεισε με την προοπτική της ανατροπής της κυβέρνησης, των τοπικών εκπροσώπων της και του συστήματος που υπηρετούν, εκατό χρόνια από την ίδρυση της Νίκαιας από τους πρόσφυγες του ’22, πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. «Η Αριστερά και οι αγώνες είναι εδώ, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια δυνατή αντικαπιταλιστική Αριστερά που βάζει ότι η κοινωνία αλλάζει από τα κάτω. Η επόμενη βδομάδα είναι κρίσιμη, να κοκκινίσουμε τη Νίκαια την Κυριακή και να συνεχίσουμε αμέσως μετά ακόμα πιο δυνατοί και αισιόδοξοι», κατέληξε.

Αντικαπιταλιστική κατεύθυνση

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με ζωντανή μουσική και πολλή πολιτική συζήτηση. «Είμαι ένας από τους 70 που συνεργαζόμαστε με την Ανταρσία στην Κοκκινιά», μας είπε ο Αντρέας Τσακίρης. «Θέλουμε ένα δήμο που να έχει μια κατεύθυνση αντικαπιταλιστική, αντιφασιστική, αντιρατσιστική, με τις υπηρεσίες του δήμου να είναι δημόσιες και όχι υποταγμένες στα ιδιωτικά συμφέροντα».

«Μέσα στην παρούσα συνθήκη, που είναι πολύ δύσκολη και στην κεντρική και στην τοπική σκηνή, έχει σημασία να υπάρχει μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο μια φωνή που υποστηρίζει τον κόσμο», μας είπε η Αγγελική Κιβωτού, ηθοποιός, θεατροπαιδαγωγός και συγγραφέας θεατρικών. «Η Ανταρσία στην Κοκκινιά με την Κατερίνα Θωίδου αυτό το έχει αποδείξει στην καθημερινότητα. Ήταν στους δρόμους, στις λαϊκές, παντού. Έχουμε πολλά κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, η Κατερίνα το έχει βάλει στο δημοτικό συμβούλιο πολλές φορές. Υποστηρίζει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους ανέργους. Ψηφίζουμε για μια τέτοια φωνή που μπορεί να ταρακουνάει τα πράγματα. Γι’ αυτό υπογράφω κι εγώ το κείμενο στήριξης. Γιατί έχω ανάγκη να πάρω δημόσια θέση».

Για την εξόρμηση της «Ανταρσία στην Κοκκινιά» στο Ρέντη την προηγούμενη μέρα μας μίλησε ο Λευτέρης Καριπίδης. «Είναι από τις λίγες φορές που έχω δει τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων να συγκεντρώνεται για εξόρμηση. Λέγαμε στον κόσμο τι διεκδικούμε, για ένα αντιρατσιστικό δήμο, για το φεμινιστικό κίνημα, για την καθαριότητα που για μένα είναι άθλια, για τη δημοκρατία. Την Κατερίνα τη ξέρω χρόνια, τη θαύμαζα για τη δυναμικότητά της, ήταν για μένα κάτι ξεχωριστό. Προέρχομαι από άλλο χώρο, αλλά στο να βγούμε και να διεκδικήσουμε ήταν πάντα εκεί».