«Χωρίς σύνορα» τιτλοφορείται η πρώτη, ατομική εικαστική έκθεση του φίλου και συντρόφου Νίκου Κετσετζή που θα πραγματοποιηθεί στον βενετσιάνικο ναό του Αγίου Ρόκκου στην πλατεία της Σπλάντζιας στα Χανιά, από τις 19 έως τις 29 Οκτωβρίου (ώρες λειτουργίας: 10πμ-12μμ, 6μμ-8μμ, καθημερινά).
Τρεις είναι οι βασικοί άξονες που θέλει να αναδείξει ο δημιουργός μέσα από το έργο του. Πρώτα απ’ όλα, ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι απέναντι στους άλλους. Τα σύνορα, τα τείχη και οι κλειστές πόρτες δεν αποτελούν ικανή συνθήκη για μια κοινωνία που διεκδικεί ένα διαφορετικό μέλλον απέναντι και κόντρα σε κάθε προκατάληψη. Στη συνέχεια ο δημιουργός θέλει να αναδείξει ότι η ζωγραφική – όπως και η πολιτική – είναι ή οφείλει να είναι μια τέχνη για όλους. Σε μια πόλη που η διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων από τη δημοτική αρχή οδήγησε στον παραγκωνισμό των καλλιτεχνών, στην υποβάθμιση των εκθεσιακών χώρων και στην αντιγραφή εκδηλώσεων στα πρότυπα των μεγάλων ιδιωτικών ιδρυμάτων της Αθήνας, ο Νίκος διεκδικεί να ακουστεί και η δική του φωνή. Και το καταφέρνει! Τέλος, μέσω των έργων του θυμίζει σε όλους μας ότι η ζωγραφική, η μουσική και οι άλλες τέχνες αποτελούν μια κοινωνική ανάγκη, ένα εργαλείο για την ατομική ή/και συλλογική μας πρόοδο. Κανείς και τίποτα δεν έχει το δικαίωμα να μπει εμπόδιο σε αυτή την πορεία.
Ο Νίκος, με πρόσφυγες παππούδες από τη Σμύρνη και την Καππαδοκία, ξεκίνησε να ζωγραφίζει κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στη μονάδα βραχύβιας νοσηλείας του Ψυχιατρείου Χανίων (έκλεισε το 2006 στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης) κι έκτοτε δέθηκε στενά με τη συγκεκριμένη τέχνη. Δεν περνάει μέρα και λεπτό που δεν θα ετοιμάσει έναν πίνακα με τέτοια σχολαστικότητα που θα τη ζήλευαν πολλοί, τον οποίο με μεγάλη χαρά θα χαρίσει ως δώρο στους φίλους του. Συμμετέχει στο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα μέσα από τις γραμμές της ΚΕΕΡΦΑ και του ΣΕΚ, και υποστηρίζει ότι η προσφυγιά είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και όχι ένα πρόβλημα που πρέπει να κρύψουμε κάτω από το χαλί. «Οι πρόσφυγες δεν είναι οι εχθροί μας», αναφέρει χαρακτηριστικά. Κάτω από αυτό το πρίσμα, τα έργα του αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία για τους επισκέπτες της έκθεσης καθώς θα δουν να απεικονίζονται πορτρέτα ανθρώπων, νεκρές φύσεις, στοιχεία του φυσικού και ανθρωπινου περιβάλλοντος, θρησκευτικά θέματα αποτυπωμένα με αγάπη και μεράκι.
Στον κατάλληλο χώρο
Κατά τη γνώμη μου, ο ναός του Αγίου Ρόκκου των Χανίων αποτελεί τον κατάλληλο χώρο για μια εικαστική έκθεση που μέσα από το παράδειγμα και του Νίκου συνδέει το παρελθόν με το σήμερα και που αναδεικνύει ότι τα συνόρα και οι κάθε λογής προκαταλήψεις δεν έχουν θέση σε μια σύγχρονη πόλη. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ναός ανήκε στον Βενετικό Οίκο Paolini και η ανέγερση του έγινε το 1630, δηλαδή 15 χρόνια πριν από την πτώση των Χανίων στους Τούρκους και μετά το ξεπέρασμα της επιδημίας πανώλης που ενδημικά μάστιζε το νησί. Κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας λειτούργησε ως στρατιωτικό φυλάκιο, ενώ κατά τη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας και μέχρι το 1925 ως σταθμός χωροφυλακής. Παράλληλα η πλατεία της Σπλάντζιας που κατά την οθωμανική περίοδο αποτελούσε το κέντρο της πόλης, ήταν η παλιά και μεγαλύτερη συνοικία των μουσουλμάνων στην περιοχή (150 ελληνικές συνοικίες, 780 τούρκικες), στα νεότερα χρόνια μετατράπηκε σ’ ένα σημείο συνάντησης και γνωριμίας των ντόπιων με τους μετανάστες από διάφορες χώρες. Σήμερα, η προσπάθεια επέκτασης του τουρισμού σε μέχρι πριν λίγο καιρό απάτητες γωνιές της πόλης προσπαθεί να αλλοιώσει τον χαρακτήρα της πλατείας αλλά είναι οι δράσεις του κινήματος και οι πρωτοβουλίες καλλιτεχνών όπως ο Νίκος, που ίσως και άθελα τους, συμβάλλουν στην υπεράσπιση και τη διαφύλαξη του χαρακτήρα τους.
Τέτοιες μικρές ρωγμές, σημάδι των μεγαλύτερων που συντελούνται μέσα στην κοινωνία, και η αυτοπεποίθηση που δίνουν οι αγώνες στους απλούς ανθρώπους δεν περνάνε απαρατήρητες. Αντίθετα, χρειάζεται να ενισχυθούν ώστε κάθε καλλιτέχνης, με εξιδικευμένες σπουδές ή/και ερασιτέχνης, να διεκδικήσει το κομμάτι του δημόσιου χώρου που του αναλογεί. Γι’ αυτό λοιπόν, η παρουσία μας στην πρώτη έκθεση του Νίκου είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη, είναι χρήσιμη και αναγκαία!
