Για να νικήσει ο αγώνας για τη διάσωση του ΕΣΥ, μαζί με τις απεργίες διαρκείας χρειάζεται και ο πανεργατικός συντονισμός. Οι δυνάμεις του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης οργανώνουν σε αυτή την κατεύθυνση βάζοντας την πρόταση να κατέβουν και άλλοι κλάδοι σε απεργία στις 2 Νοέμβρη πλάι στους υγειονομικούς. «Στη συνδιάσκεψη της ΑΔΕΔΥ (22-23/10 στα Γιάννενα) οι Παρεμβάσεις του Δημοσίου δώσαμε μεγάλη μάχη για να κερδίσουμε ότι στις 2/11 θα βγει πανελλαδική πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία», μας είπε ο Χρίστος Αργύρης, μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ και ΔΣ Σωματείου εργαζομένων Γεννηματάς. «Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ που έγινε την επόμενη ημέρα αποφάσισε τη στήριξη της απεργίας της ΠΟΕΔΗΝ και καλεί τα συνδικαλιστικά στελέχη της να συμμετέχουν στην πορεία. Έχουν κάθε λόγο όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να βγουν απεργιακά με τους υγειονομικούς και να κλιμακώσουν απεργιακά με διάρκεια, γιατί χρειάζονται δημόσιο και δωρεάν ΕΣΥ, αλλά και γιατί όλους μας ενώνει η μάχη για αυξήσεις στους μισθούς και για μαζικές προσλήψεις ενάντια στην κυβέρνηση των περικοπών. Υπήρξε παρουσίαση με στοιχεία από το Πολύκεντρο της ΑΔΕΔΥ για το πόσο χάλια είναι οι μισθοί μας από την εποχή των μνημονίων. Τέλος, ανοίξαμε το ζήτημα για ελεύθερη Παλαιστίνη και ενάντια στην εμπλοκή της κυβέρνησης σε συνεργασία με το Ισραήλ».

«Στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 22/10 οι Παρεμβάσεις έβαλαν την πρόταση για απεργία στις 2 Νοέμβρη. Μπορεί να μην πέρασε, αλλά ψηφίστηκε από πολλούς συλλόγους. Μπορούμε σε κάθε ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ να κερδίσουμε αποφάσεις από τα κάτω για να βγούμε απεργιακά μαζί με τους υγειονομικούς στις 2/11», δήλωσε στην ΕΑ ο Λεωνίδας Κοκκόλης, εκπαιδευτικός από την ΕΛΜΕ Ρεθύμνου, δίκτυο εκπαιδευτικών “η Τάξη μας”. «Ο κόσμος θέλει η ηγεσία να δώσει μια προοπτική μάχης, αλλά η ηγεσία της ΟΛΜΕ είναι στην αντίστροφη κατεύθυνση. Η μάχη δεν είναι μόνο ενάντια στην αξιολόγηση, που ακόμα και αυτήν αποκλιμακώνει η ομοσπονδία, αλλά για τα μισθολογικά και εργασιακά μας ζητήματα, για την υπεράσπιση συνολικά του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου. Γι' αυτό χρειάζεται να κλιμακώσουμε απεργιακά και η απεργία στις 2/11 είναι μεγάλη ευκαιρία. Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου πήγε στη συνέλευση των προέδρων με πρόταση για απεργία στις 2/11».

«Οι εργαζόμενοι στην Ιδιωτική Υγεία να παλέψουμε μαζί με τους συναδέλφους μας στο ΕΣΥ για αυξήσεις στους μισθούς και για δημόσια δωρεάν Υγεία για όλους», επισημαίνει ο Τάσος Μοσχονάς, μέλος ΔΣ του Κλαδικού Συνδικάτου στην Ιδιωτική Υγεία με την Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση Υγειονομικών (ΑΣΚΥ). «Την Κυριακή 29/10 κάνουμε εκλογοαπολογιστική συνέλευση και είναι ευκαιρία να βάλουμε την πρόταση για απεργία μαζί με την ΠΟΕΔΗΝ στις 2/11. Εδώ και δύο χρόνια δεν έχει μπει κανένα ουσιαστικό πρόγραμμα δράσης από το Συνδικάτο ούτε από την ομοσπονδία μας για να κερδίσουμε Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις, παρά τις προτάσεις που κάναμε ως ΑΣΚΥ. Πάγια θέση της ΑΣΚΥ είναι να κρατικοποιηθούν οι δομές ιδιωτικής Υγείας. Καλούμε όλες και όλους στη συνέλευση της Κυριακής για να συζητήσουμε και να πάρουμε αποφάσεις για απεργιακή κλιμάκωση καθώς και σε μαζική συμμετοχή στις εκλογές 9-13/11 για να συσπειρωθούμε στο Συνδικάτο και να δυναμώσει η αριστερά της ανατροπής».

Σε σύνδεση με αυτό, είναι η μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τους εργολάβους. Το υπουργείο ανεπίσημα δηλώνει ότι σταματάνε οι διαγωνισμοί για να μπουν ιδιωτικές εταιρίες στα νοσοκομεία, αλλά αυτό είναι ψέμα για να μας καθησυχάσει. Η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα απλώνεται πέρα από την καθαριότητα, τη φύλαξη, τη σίτιση και την τεχνική υπηρεσία.

Από μόνη της η διάλυση του ΕΣΥ εκτοξεύει την “πελατεία” στα αφεντικά της ιδιωτικής Υγείας. Αυτή η πολιτική δεν κάνει “οικονομία” στον προϋπολογισμό του κράτους, αντίθετα κοστίζουν πιο ακριβά οι εργολάβοι από τους μισθούς των συμβασιούχων ή η περίθαλψη στον ιδιωτικό τομέα, όπου και όταν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Για τους ανασφάλιστους ή για τα περιστατικά που δεν τα καλύπτει η ασφάλεια, αν δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα δημόσια νοσοκομεία, αυτό σημαίνει αποκλεισμός από την περίθαλψη. Γι' αυτό επιμένουμε να λέμε ότι αυτή η κυβέρνηση είναι δολοφονική και σε ότι αφορά τη δημόσια Υγεία.

Ταυτόχρονα, κυβέρνηση και διοικήσεις επιδίδονται σε διώξεις και καταστολή του κόσμου που παλεύει για να ανατραπεί αυτή η καταστροφή. Οι διοικήσεις, όπως του Γρηγορόπουλου στον Ευαγγελισμό, βάζουν μαγνητικές κάρτες και κάμερες για να εντατικοποιήσουν ακόμα περισσότερο τη δουλειά και να τρομοκρατήσουν. Και όλα αυτά την ώρα που οι υγειονομικοί ακόμα παίρνουμε άδειες που μας χρωστούν εδώ και δύο χρόνια.

Όλα αυτά μας εξοργίζουν όλες και όλους. Το σημαντικό όμως είναι ότι αυτή η οργή θέλει να βγει στον δρόμο και να παλέψει. Αυτό το βλέπουμε γιατί ο κόσμος συσπειρώνεται γύρω από κάθε πρωτοβουλία για δράση που θα βρεθεί μπροστά του. Δεν επικρατεί η απογοήτευση. Αυτό καταγράφτηκε πιο καθαρά στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, των οποίων τα αποτελέσματα αναθάρρυναν τον κόσμο. Στο Αττικό συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, με νέα συγκέντρωση στο Υπουργείο Εργασίας στις 20/10, όπου πήραμε υπόσχεση ότι οι συμβασιούχοι θα παραμείνουν στη δουλειά. Δεν μένουμε στις υποσχέσεις, γι' αυτό στις 24/10 συνεχίσαμε με κινητοποίηση μέσα στο νοσοκομείο και συνέλευση.

Το Συντονιστικό Νοσοκομείων έχει μπει μπροστά για να δώσει έκφραση στην αγωνιστική διάθεση του κόσμου, παίρνοντας πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις και οργανώνοντας από τα κάτω με τον κόσμο που θέλει να οργανώσει. Έτσι βγήκε η τελευταία απεργιακή κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ στις 11/10 κόντρα στον αρχικό σχεδιασμό για απεργιακό σιωπητήριο δύο μηνών μετά τη ΔΕΘ, αλλά και πολλές άλλες κινητοποιήσεις και δράσεις, νοσοκομείο το νοσοκομείο.

Μπροστά μας είναι η μεγάλη πανυγειονομική απεργία στις 2 Νοέμβρη, που καλεί η ΠΟΕΔΗΝ πανελλαδικά. Πάμε να τη μαζικοποιήσουμε με συνελεύσεις για να συζητήσει ο κόσμος συλλογικά, να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα που δίνουν τη δυνατότητα σε αυτόν τον κόσμο να οργανώσει ο ίδιος τον αγώνα του και να βάλουμε μια προοπτική που εμπνέει. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την απεργία μέχρι τη νίκη, την απεργία με διάρκεια. Θέλουμε να απλώσουμε τις αποφάσεις για απεργίες διαρκείας σε περισσότερα σωματεία και ενώσεις γιατρών, ώστε να γίνει και απόφαση των ομοσπονδιών μας, ΠΟΕΔΗΝ και ΟΕΝΓΕ. Το Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ στις 3 Νοέμβρη, την επόμενη μέρα της απεργίας, είναι η τεράστια ευκαιρία για να το κερδίσουμε αυτό.

Για να γίνουν όλα αυτά πράξη, δεν μπορεί να λείπει η πολιτική συζήτηση για τα “μεγάλα” ζητήματα, για το πώς μπορούμε να τσακίσουμε την κυβέρνηση και το σύστημα που εκπροσωπεί. Για να δυναμώσουν οι ιδέες που λένε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να φτάσουμε σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα το φάντασμα της Μεταπολίτευσης τους καταδιώκει. Γι' αυτό καλούμε όλον τον κόσμο στο μονοήμερο του ΣΕΚ «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση» για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.  

Στάση εργασίας και συνέλευση γιατρών πραγματοποιήσαμε στο νοσοκομείο των Φιλιατών στις 18/10, υλοποιώντας την απόφαση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Ηπείρου (ΕΙΝΗ). Και στο δικό μας νοσοκομείο οι ελλείψεις είναι σκανδαλώδεις. Δεν επιτρέπεται σε νοσοκομείο που καλύπτει ακόμα και νοσηλευόμενους σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας να μην έχει αξονικό τομογράφο. Ένα νοσοκομείο χωρίς αξονικό, ουσιαστικά δεν είναι νοσοκομείο, αλλά Κέντρο Υγείας. Έρχεται ένας άνθρωπος με εγκεφαλικό για παράδειγμα και πρέπει να τον στείλεις αλλού. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να κάνει δύο ώρες δρομολόγιο ίσως και ο μοναδικός εφημερεύων γιατρός, αφήνοντας τα επείγοντα ακάλυπτα και με τον επιμελητή να βγάζει δυο πόστα. 

Αν αρρωστήσει κάποιος συνάδελφος και μείνει εκτός νοσοκομείου, η δυνατότητα να τον καλύψουν είναι πολύ περιορισμένη λόγω υποστελέχωσης. Δουλεύουμε όλοι στα όρια της εξάντλησης μέχρι και με 9 εφημερίες. Αυτά φέρνουν οι περικοπές του Υπουργείου και το ψάξιμο για συνεταίρους στον ιδιωτικό τομέα και για γιατρούς με “μπλοκάκι”. 

Είναι σημαντική η απεύθυνση της ΕΙΝΗ για συντονισμό με τα σωματεία εργαζομένων. Αυτή η απεύθυνση γίνεται καθοριστική μπροστά στην απεργία της ΠΟΕΔΗΝ στις 2 Νοέμβρη για να γίνει στην Ήπειρο ένα τεράστιο απεργιακό πανυγειονομικό συλλαλητήριο. Χρειάζεται να συνδέσουμε το υγειονομικό κίνημα και με τη συνολικότερη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα που βάζει τις ζωές μας σε δεύτερη μοίρα μπροστά στα κέρδη των επιχειρηματιών. Ο ελληνικός καπιταλισμός συμμετέχει από τη διάλυση της Υγείας εδώ μέχρι τη διάλυση της ζωής εκατομμυρίων Παλαιστίνιων. Μέσα στις συνελεύσεις χρειάζεται να ανοίξουμε όλες αυτές τις συζητήσεις.

Η απεργία στις 2 Νοέμβρη δεν πρέπει να είναι το τέλος των κινητοποιήσεων, αλλά η αφετηρία για απεργίες διαρκείας. Αυτό έβαλε και η απόφαση της συνέλευσης που οργάνωσε η ΕΙΝΗ την προηγούμενη βδομάδα στην Άρτα. Είναι κοινός τόπος ότι, παρά τις δυσκολίες, η νίκη στον αγώνα για τη διάσωση της δημόσιας Υγείας περνάει μέσα από μια τέτοια κλιμάκωση. 

Η απεργία στις 2 Νοέμβρη για τα νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη πιάνει το απεργιακό νήμα από τις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβρη. Τα προβλήματα γιγαντώνονται παντού, το ίδιο και στη Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά, οι ειδικευόμενοι γενικής χειρουργικής στο νοσοκομείο Άγιος Παύλος έχουν στείλει καταγγελία στην ΕΝΙΘ και την ΟΕΝΓΕ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις εφημερίες τους, ενώ οι παρατασιακοί ειδικευόμενοι μαζί με μια σειρά άλλους συμβασιούχους είναι στον αέρα γιατί κοντεύουν να τελειώσουν οι συμβάσεις τους. Την ίδια ώρα συνεχίζουν οι συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα για τα χειρουργεία, οι εργολαβοποιήσεις και η έλλειψη προσωπικού που οδηγεί την κατάσταση στο απροχώρητο.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η ΕΝΙΘ πραγματοποίησε εκλογοαπολογιστική συνέλευση στις 24/10 για να πάει σε εκλογές στις 8 Νοέμβρη. Από τη δική μας μεριά, βάλαμε την πρόταση η ΕΝΙΘ να συμμετέχει μαζί με την ΠΟΕΔΗΝ στην απεργία στις 2 Νοέμβρη, τονίζοντας την ανάγκη να προχωρήσουμε σε απεργία διαρκείας. Ταυτόχρονα δίνουμε τη μάχη να δυναμώσει το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή στη Θεσσαλονίκη, δηλαδή η παράταξη που ενώνει όλους τους μαχόμενους γιατρούς και το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι στα νοσοκομεία. Γι' αυτό καλούμε όλους και όλες να στηρίξουν το ψηφοδέλτιο και να κερδίσουμε την πλειοψηφία της ΕΝΙΘ, για να κλιμακώσουμε τους αγώνες και να τους φτάσουμε στη νίκη.

Μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει στο Ηράκλειο Κρήτης ήταν αυτή της απεργίας για τη διάσωση του Βενιζέλειου νοσοκομείου την Τετάρτη 18/10. Ο Μύρωνας Μαρκάκης, ειδικευόμενος γιατρός του νοσοκομείου, μιλάει στην Εργατική Αλληλεγγύη και τον Μάνο Νικολάου, για τη διάσταση που είχε και το πώς φτάσαμε σε αυτήν την έκρηξη.

Ποια ήταν η εικόνα του απεργιακού συλλαλητηρίου;

Οι εργαζόμενοι στο Βενιζέλειο πραγματοποιήσαμε στις 18/10 στάση εργασίας 10πμ-2μμ και συγκέντρωση στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου, απ’΄ όπου ξεκίνησε η διαδήλωση στη λεωφόρο Κνωσσού προς την πλατεία Ελευθερίας στο κέντρο του Ηρακλείου για να συνδεθούμε με τα υπόλοιπα εργατικά σωματεία που απεργούσαν εκείνη την ημέρα σε στήριξη του αγώνα μας. Η συμμετοχή ήταν συγκλονιστική. Η εκτίμηση είναι ότι διαδήλωσαν περίπου 1.000 από τους 1.300 εργαζόμενους του Βενιζελείου. Πρακτικά έκλεισε όλο το νοσοκομείο, όλοι κατέβηκαν στον δρόμο και έμειναν μόνο οι εφημερεύοντες σαν προσωπικό ασφαλείας. Στην πορεία 4 χιλιομέτρων που κάναμε επικρατούσε ενθουσιασμός από τους περαστικούς που χειροκροτούσαν, ενώ εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ μας περίμεναν έξω συγκεντρωμένοι με αυτοσχέδιο πλακάτ και αντίστοιχα πιο κάτω εργαζόμενοι ιδιωτικού διαγνωστικού κέντρου.

Στάση εργασίας είχαν κηρύξει και το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, δίνοντας πανεργατική διάσταση. Στη συγκέντρωσή στην πλατεία Ελευθερίας, όπου κατέληξε η πορεία μας, μας περίμεναν χιλιάδες. Εκεί με πανό βρέθηκαν η Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Ηρακλείου, οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μαθητές με πανό σχολείων, οι εργαζόμενοι της Περιφέρειας και του Δήμου, οι Αρχαιολόγοι, φοιτητικοί σύλλογοι, όπως της Ιατρικής, του Φυσικού και της Επιστήμης Υπολογιστών, σωματεία του ιδιωτικού τομέα, συλλογικότητες και φορείς. Πολύ σημαντική ήταν η παρουσία των συναδέλφων μας από τα νοσοκομεία του Ρεθύμνου, του Αγίου Νικολάου, της Ιεράπετρας. Στο μπαλκόνι της Περιφέρειας βρέθηκαν διαδηλωτές με πλακάτ συμπαράστασης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση «Stand with Gaza. Destroying hospitals is a crime against humanity».

Πώς έφτασε να καλεστεί αυτή η κινητοποίηση και να γίνει σημείο αναφοράς για όλη την πόλη;

Ο κόσμος καταλαβαίνει τι σημαίνει να υποβαθμίζεται ένα τόσο ιστορικό και μεγάλο νοσοκομείο, όπως το Βενιζέλειο και δεν ήταν δύσκολο να συσπειρωθεί γύρω από αυτόν τον αγώνα. Χρειαζόταν η πρωτοβουλία από εμάς, η μεγάλη προβολή και το κάλεσμα στα υπόλοιπα σωματεία να στηρίξουν. Εδώ και έναν χρόνο ειδικά, οι παραιτήσεις γιατρών και οι συνταξιοδοτήσεις έχουν γιγαντώσει τα προβλήματα από την υποστελέχωση. Το Διαβητολογικό Κέντρο, που ήταν σήμα κατατεθέν για όλο το νησί, σταμάτησε να λειτουργεί. Το Τμήμα Πήξης έκλεισε κι αυτό. Επειδή η Παθολογική στο Ρέθυμνο έχει ρημάξει κι αυτή, γίνονται μετακινήσεις ειδικευομένων και γιατρών επειγοντολόγων από το Βενιζέλειο με “εντέλεσθε” της ίδιας μέρας από τις διοικήσεις.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη μετά από δύο νέες παραιτήσεις αναισθησιολόγων με αποτέλεσμα την πλήρη αναστολή των τακτικών χειρουργείων που χρειάζονται ολική αναισθησία και να γίνονται μόνο τα έκτακτα. Αυτό διαλύει, εκτός από τις ανάγκες των ασθενών, την εκπαίδευση των ειδικευόμενων, που βρίσκονται εκεί για να κάνουν χειρουργεία. Έτσι φτάσαμε ειδικευόμενοι του χειρουργικού τομέα να φτιάξουμε μια πρωτοβουλία που αργότερα απλώθηκε σε όλους τους ειδικευόμενους του νοσοκομείου.

Κυκλοφορήσαμε πολύ ανοιχτά κείμενο, δώσαμε συνεντεύξεις στα μέσα και κάνουμε κάθε βδομάδα συνελεύσεις. Η τακτική μας παρέμβαση με μοίρασμα προκήρυξης στους ασθενείς, με αφίσες και με πανό, έστρωσε το κλίμα μέσα και έξω από το νοσοκομείο. Ξεκινήσαμε τις δράσεις άμεσα ως πρωτοβουλία, βάζοντας την πρόταση για ένα παγκρήτιο συλλαλητήριο. Το επόμενο καθοριστικό βήμα ήταν η μαζικότατη συνέλευση όλων των εργαζόμενων του νοσοκομείου, στην οποία αποφασίσαμε ότι προχωράμε σε απεργία και μεγάλο συλλαλητήριο.

Πώς σχολιάζεις την αντιμετώπιση του υπουργείου Υγείας και ποια πρέπει να είναι η συνέχεια;

Λίγες ώρες πριν το συλλαλητήριο, ο Χρυσοχοΐδης προχώρησε στην παραίτηση της διοίκησης του νοσοκομείου και την ανακοίνωση ότι θα μπουν ιδιώτες αναισθησιολόγοι να καλύψουν τις τρύπες. Αναγκάστηκε να το κάνει για να ρίξει αλλού τις ευθύνες και να κατευνάσει τα πνεύματα ενόψει της κινητοποίησης. Δεν τα κατάφερε. Αυτό που βάζει σαν στόχο η κυβέρνηση φαίνεται ότι είναι να μείνει ουσιαστικά ένα νοσοκομείο για όλη την Κρήτη, το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), και όλα τα άλλα να είναι Κέντρα Υγείας αστικού τύπου, που θα κάνουν τη διαχείριση χρόνιων περιστατικών.

Η συνέχεια χρειάζεται να είναι μια πολύ μαζική συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία της ΠΟΕΔΗΝ στις 2 Νοέμβρη και η απεργιακή κλιμάκωση με απεργίες διαρκείας και με πανεργατικό συντονισμό, όπως το καταφέραμε για το Βενιζέλειο.