Πλημμύρισε από εκατοντάδες ανθρώπους το αμφιθέατρο Παπαρρηγοπούλου της Νομικής το περασμένο Σάββατο στην εκδήλωση που διοργάνωσε το BDS Greece (το ελληνικό τμήμα του διεθνούς κινήματος για το Μποϊκοτάζ, την Απόσυρση Επενδύσεων και τις Κυρώσεις εναντίον του κράτους του Ισραήλ) με ομιλητές τον Dr. Shir Hever, μέλος του διεθνούς BDS, την Suhad Nierat, Παλαιστίνια, καθηγήτρια Αραβική γλώσσας, τον Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρο και την Fiona Ben Chekroun (BDS National Committee).
«Η σημερινή συζήτηση είχε προγραμματιστεί με θέμα “Παρακολουθήσεις, Καταστολή και Συλλογική Τιμωρία”, όμως μας πρόλαβε ο πόλεμος στην Γάζα και αποφασίσαμε να συνδυάσουμε τα δύο θέματα, την εξωφρενική αγριότητα που διαπράττεται αυτή τη στιγμή από το Ισραήλ στην Γάζα, έχοντας το πράσινο φως των κυβερνήσεων της διεθνούς κοινότητας με τα προϊόντα κατασκοπίας που εξάγει το Ισραήλ σε κυβερνήσεις της Δύσης έχοντάς τα τεστάρει σε Παλαιστίνιους» είπε προλογίζοντας τους ομιλητές ο Δημήτρης Πλειώνης από το BDS Greece.
«Με την υποστήριξη των δυτικών κυβερνήσεων, το Ισραήλ έχει εμπλακεί σε μια δολοφονική επίθεση ενάντια στους πολίτες στη Λωρίδα της Γάζας δολοφονώντας πάνω από 11.000 ανθρώπους και πάνω από 4.000 παιδιά», είπε ξεκινώντας ο Shir Hever. «Η απανθρωποποίηση μιας ολόκληρης ομάδας ανθρώπων, ο εγκλωβισμός τους σε ένα μέρος από το οποίο δεν μπορούν να φύγουν ή να παραδοθούν και μετά η συστηματική τους εξόντωση ενώ αυτοί δεν έχουν πρόσβαση σε νερό, φαγητό και φάρμακα είναι ένας συνδυασμός παραγόντων που αποτελεί το έγκλημα της γενοκτονίας. Δεν είναι εύκολο για εμένα να χρησιμοποιώ τη λέξη γενοκτονία γιατί είμαι Εβραίος, η οικογένειά μου κατάγεται από την Πολωνία και το μεγαλύτερο μέρος της δολοφονήθηκε από τους Ναζί. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ισραήλ και νόμιζα ότι το ισραηλινό κράτος δεν θα μπορούσε ποτέ να επιχειρήσει μια γενοκτονία. Αλλά είχα λάθος.
Τεχνολογία δοκιμασμένη στους Παλαιστίνιους
Η νέα τεχνολογία παρακολούθησης παίζει το δικό της ρόλο στην γενοκτονία. Το Ισραήλ πριν την πουλήσει στην Ελλάδα και σε άλλα δυτικά κράτη, την έχει δοκιμάσει (όπως και τα όπλα που τους πουλάει) στους Παλαιστίνιους. Μπορεί να εντοπίσει ένα άτομο και ανά πάσα στιγμή να το δολοφονήσει. Να στήσει κατηγορίες. Πέρσι κατηγόρησαν έξι παλαιστινιακές οργανώσεις με “αποδείξεις” που βρήκαν από τα spyware. Δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την επίθεση της 6ης Οκτώβρη αλλά μετά την επίθεση χρησιμοποίησαν την τεχνολογία παρακολούθησης για να δημιουργήσουν ψεύτικους διαλόγους που τάχα “αποδείκνυαν” ότι δεν έκανε την επίθεση στο νοσοκομείο το Ισραήλ».
«Η ιστορία δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη. Όταν το Ισραήλ κατέλαβε την Παλαιστίνη το 1948 την ίδια μέρα διώχθηκαν ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι από τα χωριά τους, έγιναν πρόσφυγες -στην Αίγυπτο, τη Συρία, το Λίβανο και μέσα στην ίδια την Παλαιστίνη» είπε η Σουχάντ Νιεράτ. «Τώρα μας βομβαρδίζουν ξανά με βόμβες.
Θα σας μιλήσω για την καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων. Γεννήθηκα το 1965 στην Παλαιστίνη, στην Δυτική Όχθη. Έφυγα από εκεί στα 21 μου και ήρθα εδώ όταν διώχτηκε ο άνδρας μου. Όταν ήμουν παιδί ερχόταν ο στρατός και φώναζαν από τα μεγάφωνα “απαγορεύεται η κυκλοφορία” και μας έκλειναν στα σπίτια μας μέρες, χωρίς νερό, γιατί τότε δεν είχε ύδρευση. Πιάνανε όποιον θέλανε, σκοτώνανε όποιον θέλανε, κατέστρεφαν σπίτια και φεύγανε. Οι γονείς μας φοβόνταν να μας αφήσουνε να πάμε σχολείο στο διπλανό χωριό γιατί δεν ήξεραν αν θα γυρίσουμε από τα τσέκποιντ του ισραηλινού στρατού. Ενημέρωσαν μια φορά ένα γείτονα να αδειάσει το σπίτι του γιατί θα το γκρεμίσουν σε μια ώρα και τρέχαμε τα παιδιά της γειτονιάς να σώσουμε ό,τι μπορούμε από το σπίτι του. Το ανατίναξαν.
Αυτά γίνονται όλα αυτά τα χρόνια στην Γάζα και στην Δυτική Όχθη. Σήμερα μας λένε γκρεμίστε το σπίτι σας γιατί θα το γκρεμίσουμε εμείς με δικά σας έξοδα και μετά έρχονται έποικοι. Δεν υπάρχει μια οικογένεια στην Παλαιστίνη που να μην έχει ένα μέλος που να έχει μπει σε ισραηλινή φυλακή, που να μην έχει γίνει μάρτυρας. Γι’ αυτό πάνω από μισοί Παλαιστίνιοι ζούνε στην διασπορά και όχι λόγω δικής τους επιλογής. Αλλά εμείς θέλουμε να μείνουμε στην πατρίδα μας, να ζήσουμε με ειρήνη, να έχουμε το δικό μας κράτος».
«Χρειάζεται να βροντοφωνάξουμε ότι οι κυβερνήσεις της Δύσης μπορεί να είναι με το Ισραήλ και να του παρέχουν ασυλία την ώρα που ασκεί πολιτική εθνοκάθαρσης αλλά την ίδια στιγμή οι λαοί είναι με την Παλαιστίνη. Αυτό έδειξε η σημερινή τεράστια πορεία με τις 800.000 στο Λονδίνο», τόνισε ο Θανάσης Καμπαγιάννης. «Το Ισραήλ ασκεί πρακτικές απαρτχάιντ εναντίον των Παλαιστινίων. Ανάμεσα στις ακτές της Μεσογείου και τον Ιορδάνη ποταμό υπάρχει μονάχα ένα κράτος το οποίο εφαρμόζει απαρτχάιντ σε βάρος των Παλαιστίνιων, το Ισραήλ, στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης και βέβαια στη Γάζα, την ανοιχτή αυτή φυλακή όπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται αποκλεισμένοι κάτω από την απόλυτη εξουσία του Ισραήλ -που έχει εγκαταλείψει οποιοδήποτε σχέδιο δύο κρατών προχωρώντας συστηματικά σε εποικισμούς.
Στις 7 του Οκτώβρη το Ισραήλ γνώρισε ένα απειροελάχιστο κλάσμα της βίας που έχει το ίδιο εξαπολύσει σε βάρος των Παλαιστίνιων. Αν είναι νομιμοποιημένη η απάντηση του Ισραήλ στο πλήγμα το οποίο δέχτηκε στις 7 του Οκτώβρη, αν είναι νομιμοποιημένo το να βομβαρδίζεις νοσοκομεία και ασθενοφόρα, για ποιο λόγο δεν είναι νομιμοποιημένο το χτύπημα στις 7 Οκτώβρη; Η σύγκρουση ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη δεν είναι θρησκευτική ούτε σύγκρουση πολιτισμών. Το Ισραήλ δεν είναι οι Εβραίοι. Ούτε οι Παλαιστίνιοι είναι οι Mουσουλμάνοι. Υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα που έχει όνομα, ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν στερηθεί τη δική τους πατρίδα, ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος».
Στο μποϊκοτάζ των ισραηλινών επιχειρήσεων και όπλων και στην ανάγκη να ασκηθεί πίεση προς τις κυβερνήσεις για να επιβάλουν κυρώσεις εναντίον του κράτους του Ισραήλ κόντρα στα λόμπι προπαγάνδας που το υποστηρίζουν, κάλεσε η Fiona Ben Chekroun. «Αν είμαστε συνδικαλιστές, ας οργανωθούμε να σταματήσουμε τη μεταφορά εμπορευμάτων και όπλων, οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, να αρνηθούν να φορτώσουν όπλα προς το Ισραήλ, αν είμαστε φοιτητές και ακαδημαϊκοί ας οργανώσουμε κινητοποιήσεις στα σχολεία και στα πανεπιστήμια», τόνισε. Τις ομιλίες ακολούθησε πλούσια συζήτηση με αρκετό κόσμο να παίρνει τον λόγο από τα κάτω για ερωτήσεις και τοποθετήσεις.