Στο προηγούμενο τεύχος της Eργατικής Aλληλεγγύης δημοσιεύτηκε, και αναπαράχθηκε από πολλά sites και λογαρισμούς στα social media, η Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης (International Socialist Tendency, IST), για τον νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, με τίτλο: "Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη μέχρι τη νίκη!".
Η IST είναι ένα διεθνές Δίκτυο οργανώσεων της επαναστατικής αριστεράς που μοιράζονται την πολιτική παράδοση του επαναστατικού μαρξισμού. Την παράδοση, που ξεκινάει από τον Μαρξ και τον Ένγκελς και συνεχίστηκε από τον Λένιν, τον Τρότσκι, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Αντόνιο Γκράμσι και μεταπολεμικά από τον Τόνι Κλιφ, και έχει στο κέντρο της ότι η εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλα τα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας μόνο μέσα από τους δικούς της αγώνες, μέσα από την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, μιας εξουσίας που η εργατική τάξη, μέσα από τους θεσμούς της, θα έχει δημοκρατικά τον έλεγχο της κοινωνίας και της οικονομίας. Είναι η παράδοση που, κωδικά, αποκαλούμε "σοσιαλισμός από τα κάτω".
Γι' αυτό και η συγκεκριμένη Διακήρυξη τελειώνει με το «η Παλαιστινιακή αντίσταση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσουμε στο ελεύθερο δημοκρατικό και κοσμικό κράτος. Αλλά πρέπει να κινητοποιηθεί η δύναμη όλου του Αραβικού κόσμου για να ηττηθεί το μαντρόσκυλο του δυτικού ιμπεριαλισμού που είναι το Ισραήλ. Τα υπάρχοντα αραβικά καθεστώτα, που είναι διεφθαρμένα, καταπιεστικά και στενά δεμένα με τον ιμπεριαλισμό, έχουν από καιρό αποδειχθεί ανίκανα να διεξάγουν αυτόν τον αγώνα. Η σοσιαλιστική επανάσταση στην Αραβία, με τους εργάτες, τους φτωχούς των πόλεων και τους αγρότες να ανατρέπουν αυτά τα καθεστώτα, θα εκπλήρωνε τις προϋποθέσεις για τη νίκη. Οι εξεγέρσεις του 2011 και πιο πρόσφατα στην Αλγερία και στο Σουδάν έδωσαν μια γεύση για τη δυνατότητα επαναστάσεων σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Ένας από τους πιο μεγάλους κινδύνους για το δυτικό ιμπεριαλισμό που προκαλεί ο βάρβαρος εκδικητικός πόλεμος του Ισραήλ κατά των Παλαιστίνιων είναι το γεγονός ότι βγάζει ξανά τις αραβικές μάζες στους δρόμους. Όπως έλεγε ο ιδρυτής της Τάσης μας, ο Τόνι Κλιφ, ο δρόμος προς την Ιερουσαλήμ περνάει από το Κάιρο».
Ζούμε σε μία εποχή που καθημερινά επιβεβαιώνει ότι ο καπιταλισμός δεν προσφέρει τίποτα στους εργάτες και τους φτωχούς του κόσμου. Είναι ένα σύστημα που σπέρνει πόλεμο, φτώχεια, ρατσισμό, σεξισμό και περιβαλλοντική καταστροφή. Αλλά η ανατροπή του καπιταλισμού δεν θα έρθει ούτε μέσα από τις αντιφάσεις του και τη φρίκη που προκαλεί ούτε μέσα από εκλογικές διαδικασίες ούτε από "εξωτερικές παρεμβάσεις". Η θετική, αλλά και η αρνητική, εμπειρία μας δείχνει ότι το "πέρασμα" από τον καπιταλισμό στον "σοσιαλισμό από τα κάτω" απαιτεί την συνειδητή και οργανωμένη επαναστατική παρέμβαση της εργατικής τάξης με το πιο προχωρημένο κομμάτι της να είναι οργανωμένο, σε κάθε χώρα, σε ένα επαναστατικό κόμμα.
Επαναστατική παράδοση
Αυτή την εμπειρία προσπαθούν να υλοποιήσουν οι οργανώσεις της IST μέσα από την οικοδόμηση, αλά Λένιν και Μπολσεβίκων, επαναστατικών κομμάτων και οργανώσεων που κρατάνε ζωντανή την επαναστατική παράδοση, που έχουν στο κέντρο των αναλύσεών τους την ανάλυση του Μαρξ για το πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός, και πατώντας πάνω σ' αυτή, την αναπτύσσουν για να απαντήσουν στα ζητήματα του σήμερα.
Οι ρίζες της IST βρίσκονται στην περίοδο που άνοιξε η παγκόσμια εξέγερση του Μάη του ‘68. Ήταν η μακρά περίοδος που "γέννησε" μία νέα επαναστατική αριστερά απαλλαγμένη από τα αδιέξοδα και τις ήττες της σοσιαλδημοκρατίας και του σταλινισμού. Κορμός της IST ήταν το Βρετανικό SWP και ο θεωρητικός ηγέτης του, ο Τόνι Κλιφ.
Αυτή τη στιγμή η IST αποτελείται από ένα δίκτυο οργανώσεων σε 26 χώρες: Στην Αυστρία, στην Κύπρο, στην Τσεχία, στη Δανία, στη Φινλανδία, στην Ιρλανδία, στην Ολλανδία, στη Νορβηγία, στην Πολωνία, στο Ισπανικό Κράτος, την Σουηδία, στη Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Τουρκία, στην Νέα Ζηλανδία, στην Αυστραλία, στην Μποτσουάνα, στην Γκάνα, στη Νιγηρία, στην Ζιμπάμπουε, στη Νότιο Αφρική, στη Βραζιλία, στον Καναδά, στο Πακιστάν, στη Νότιο Κορέα και στην Ελλάδα.
Υπάρχουν, επίσης, επαναστατικές οργανώσεις που συνδέονται με την IST και βρίσκονται στην παρανομία στις χώρες τους. Όπως, στην Αίγυπτο, όπου η οργάνωση "Επαναστάτες Σοσιαλιστές" βρέθηκαν το 2011-12 στην πρώτη γραμμή της επανάστασης που ανέτρεψε τον Μουμπάρακ και μετά το πραξικόπημα του Σίσι τα μέλη της διώκονται συστηματικά με συλλήψεις και πολύμηνες φυλακίσεις, στο Λίβανο, στη Συρία και αλλού. H IST και οι οργανώσεις της βρίσκονται επίσης σε διάλογο με μια σειρά οργανώσεις και τάσεις της επαναστατικής αριστεράς σε όλο τον κόσμο.
Το οργανωμένο δίκτυο αυτών των οργανώσεων βοηθάει στη συνεργασία μεταξύ τους, στην πολύτιμη ανταλλαγή εμπειριών πρακτικών μέχρι και στην πρακτική υποστήριξη της μίας στην άλλη και οδηγεί σε μία σειρά κοινών πρωτοβουλιών που παίξανε και παίζουνε καθοριστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Η συμβολή της IST στην ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος την δεκαετία του 2000 ήταν καθοριστική. Τα κόμματα και οι οργανώσεις της IST, μέσα από μαζικές πρωτοβουλίες όπως η Πρωτοβουλία Γένοβα 2001 στην Ελλάδα και το Globalize Resistance στη Βρετανία θα παίξουν κεντρικό ρόλο στην οργάνωση των μεγάλων διαδηλώσεων στην Πράγα, τη Γένοβα και τους άλλους σταθμούς του κινήματος, καθώς και στην ίδρυση του Παγκόσμιου και Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Μέσα σε αυτό λειτούργησαν σαν η επαναστατική του πτέρυγα, διεκδικώντας τον αντικαπιταλιστικό-διεθνιστικό του χαρακτήρα κόντρα σε γραμμές που είτε το υποτιμούσαν είτε ήθελαν να το περιορίσουν σ' ένα αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο.
Ήταν οι οργανώσεις της IST που έδωσαν συντεταγμένα τη μάχη ενάντια στην πολεμική εκστρατεία του Μπους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Έτσι, οργανώθηκε η 15 Φλεβάρη του 2003 σαν παγκόσμια μέρα δράσης ενάντια στον πόλεμο -με εκατομμύρια ανθρώπους να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις σε όλο τον πλανήτη. Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο στη Βρετανία και στην Ελλάδα θα παίξουν σημαντικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Μέση Ανατολή, προτάσσοντας ταυτόχρονα την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη.
Κοινές πρωτοβουλίες
Μέσα στον πολεμικό πυρετό που υψώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι σε όλες τις εμπλεκόμενες χώρες αναπτύσσουν δράση διεθνιστικές οργανώσεις της IST που προχωρούν σε κοινές πρωτοβουλίες, βάζοντας στο στόχαστρο η κάθε μια την δική της άρχουσα τάξη και όχι την εργατική τάξη της “αντιπάλου” χώρας. Γιατί, όπως αναφέρει αντίστοιχη Διακήρυξη για τον πόλεμο στην Ουκρανία, «η πολιτική κληρονομιά στην οποία αναφερόμαστε είναι εκείνη των επαναστατών σοσιαλιστών που αρνήθηκαν να στηρίξουν τις αντιμαχόμενες πλευρές στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με επικεφαλής τον Β. Ι Λένιν και την Ρ. Λούξεμπουργκ υποστήριζαν ότι η διεθνής σοσιαλιστική επανάσταση είναι η μόνη διέξοδος από ένα ιμπεριαλιστικό σύστημα στο οποίο η ανταγωνιστική συσσώρευση κεφαλαίου οδηγεί σε πολέμους. Ο Καρλ Λήμπνεχκτ, ο σύντροφος της Λούξεμπουργκ διατύπωσε το σύνθημα: "Ο κύριος εχθρός είναι στη χώρα μας". Αυτό πρέπει να είναι και το δικό μας σύνθημα».
Στη μάχη ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό, το Stand up to Racism στη Βρετανία και η ΚΕΕΡΦΑ στην Ελλάδα δώσανε έμπνευση, και σε θεωρητικό επίπεδο, πατώντας πάνω στην παράδοση του ενιαίου μετώπου της Γ' Διεθνούς, αλλά και σε πρακτικό, μέσα από πρωτοβουλίες που πήραν, για αντίστοιχες πετυχημένες μετωπικές πρωτοβουλίες στη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Δανία, την Πολωνία που έχουν στο κέντρο τους οργανώσεις της IST.
Το 2015 οι οργανώσεις της IST με κοινή τους διακήρυξη θα πρωτοστατήσουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ στο κίνημα αλληλεγγύης που πέτυχε άνοιγμα των συνόρων στους πρόσφυγες και τους μετανάστες ενώ σε Ελλάδα και Τουρκία με κοινές διακηρύξεις αλλά και συγκεντρώσεις το Γενάρη του 2016 και στις δύο πλευρές των συνόρων στον Έβρο. Η αντιφασιστική δράση στην Ελλάδα που οδήγησε στην καταδίκη της Χρυσής Αυγής, είναι έμπνευση για όλο το αντιφασιστικό κίνημα στην Ευρώπη.
Το δυνάμωμα και η επέκταση των κομμάτων και οργανώσεων της IST, είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Απέναντι σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα καταστροφής, χρειάζεται να παγκοσμιοποιήσουμε την αντίσταση και τον διεθνισμό, για να γίνει η παγκόσμια εργατική τάξη ο νεκροθάφτης του.