Το Σάββατο 25 Νοέμβρη διαδηλώνουμε με τα συνδικάτα μας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει τεράστιες ευθύνες για την κλιμάκωση των σεξιστικών επιθέσεων, των γυναικοκτονιών, των παρενοχλήσεων κατά των γυναικών μέσα κι έξω στους χώρους δουλειάς.
Η προσπάθεια φορτώματος της πολυκρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης μέσα από το πάγωμα των μισθών παρά την άνοδο του πληθωρισμού και της ακρίβειας, με την προσπάθεια διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, των περικοπών στην υγεία και την παιδεία έχει την ιδιαίτερη διάσταση της κλιμάκωσης του σεξισμού. Η ίδρυση του νέου Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας μετά τις εκλογές του καλοκαιριού δείχνει αυτή την προσπάθεια. Ήρθε μέσα από την κατάργηση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων που είχε κατακτηθεί στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το μήνυμα είναι σαφές: δεν είναι ώρα για ισότητα, ο ρόλος της γυναίκας είναι να γεννάει.
Ταυτόχρονα η ασυλία σε κάθε λογής βιαστές, οι ποινές χάδι και η αναπαραγωγή αυτών των πρακτικών ακόμα και μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα της χώρας είναι αποκαλυπτικά. Η διαίρεση της εργατικής τάξης με βάση το φύλο είναι βασική πρακτική μέσα στον καπιταλισμό. Η καταπίεση των γυναικών της εργατικής τάξης κάνει ευκολότερη την εκμετάλλευση συνολικά της εργατικής τάξης. Η αναπαραγωγή της ίδιας της τάξης από κοινωνική υπόθεση γίνεται ιδιωτική υπόθεση του καθένα και της καθεμίας.
Το χτύπημα και η διάλυση του κοινωνικού κράτους είναι ένας βασικός παράγοντας για αυτή την εξέλιξη. Το ΕΣΥ καταρρέει και οι γυναίκες χτυπιούνται δυσανάλογα από αυτή την κατάσταση. Η προσβασιμότητα στη δημόσια υγεία περιορίζεται δραστικά λόγω της βαριάς υποστελέχωσης αλλά και της ανυπαρξίας πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα έκλεισε η μονάδα μαστού στο αντικαρκινικό νοσοκομείο Μεταξά. Τα κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού για την αντισύλληψη, τον προγραμματισμό ή τη διακοπή κύησης κ.α. είναι ελάχιστα. Τα ραντεβού για απλές εξετάσεις ρουτίνας για τις γυναίκες όπως τα παπ-τεστ, οι μαστογραφίες, οι μετρήσεις οστικής πυκνότητας είναι δυσεύρετα. Η εναλλακτική είναι μόνο ο ιδιωτικός τομέας για όσες μπορούν φυσικά να αντέξουν το κόστος.
Αλλά δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά. Η διάλυση της δημόσιας υγείας και του κοινωνικού κράτους μετακυλιεί τη φροντίδα των χρονίως πασχόντων στις πλάτες της εργατικής οικογένειας και μέσα σ' αυτήν, στις πλάτες των γυναικών. Πριν λίγες μέρες ήρθε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί όλες τις δομές της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης στη χώρα. Πρόκειται για μια τεράστια επίθεση από την πλευρά της κυβέρνησης στο όνομα της δήθεν “αποασυλοποίησης”. Δομές παιδιών και εφήβων απειλούνται με συρρίκνωση και κλείσιμο. Δομές ηλικιωμένων επίσης. Την ίδια ώρα αυτή η επίθεση στη δημόσια υγεία χτυπάει και τις ίδιες τις εργαζόμενες στον κλάδο. Οι γυναίκες αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο ΕΣΥ και το υπουργείο τους επιφυλάσσει απολύσεις, μετακινήσεις, κόψιμο των επιδομάτων για το βαρύ και ανθυγιεινό, ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Πλάι σ’ αυτά, η εικόνα από τις δημοτικές υπηρεσίες συμπληρώνει την επίθεση κατά των γυναικών, είτε αυτό αφορά σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, Βοήθεια στο Σπίτι, δημοτικά ιατρεία. Οι δομές για τις κακοποιημένες γυναίκες είναι ελάχιστες είτε αυτό αφορά για την ψυχολογική και νομική στήριξη, είτε ακόμα και για τη διαμονή αυτών των γυναικών.
Απέναντι σε αυτή την εικόνα οι μάχες και οι αντιστάσεις του εργατικού κινήματος και των γυναικών μέσα σε αυτό δυναμώνουν όλο το τελευταίο διάστημα. Στα νοσοκομεία η κατάσταση είναι εξεγερσιακή. Μαζικές συνελεύσεις προετοιμάζουν τη μεγάλη διήμερη απεργία στις 29-30 του μήνα. Πολλά νοσοκομεία οργανώνουν τοπικές διαμαρτυρίες και ήδη πετυχαίνουν νίκες. Οι μαίες των γυναικολογικών νοσοκομείων πέτυχαν την ένταξη τους ξανά στο βαρύ και ανθυγιεινό. Είναι κρίσιμο να στηρίξουμε αυτή τη μάχη μέσα από τη διάσταση της προάσπισης των γυναικών.
Αλλά οι αντιστάσεις δεν μένουν εκεί. Μερικούς μήνες μετά την υποτιθέμενη σαρωτική νίκη της ΝΔ οι δρόμοι κατακλύζονται ξανά και ξανά σε όλες τις πόλεις με χιλιάδες κόσμου που διαδηλώνει στο πλευρό της Παλαιστίνης. Αποκορύφωμα ήταν οι διαδηλώσεις για τα πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου που έστειλαν το μήνυμα ότι θέλουμε εδώ και τώρα να σταματήσει η στήριξη στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και να κοπεί η όποια διευκόλυνση. Τα ισλαμοφοβικά επιχειρήματα των ΜΜΕ για το σκοταδισμό της Χαμάς και τις θέσεις της για τις γυναίκες δεν έπιασαν στο κίνημα αλληλεγγύης. Αντίθετα, χιλιάδες γυναικών πρωτοστατούν σε αυτό το φανταστικό κίνημα που ξεδιπλώνεται διεθνώς.
Το δυνάμωμα της απεργιακής σύγκρουσης μας με την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και συνολικά το σύστημα των πλούσιων (εκ)βιαστών μπορεί να δώσει προοπτική στις ελπίδες του κόσμου που παλεύει. Η 8η Μάρτη 2023 μετατράπηκε σε 24ωρη πανεργατική απεργία όταν συναντήθηκε με την οργή για το έγκλημα στα Τέμπη. Χρειάζεται να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε σε αυτό το δρόμο για να ξεμπερδεύουμε με το σύστημα του σεξισμού, των πολέμων, της καταστροφής.