Τις εκατοντάδες ρατσιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών εργατών από το 2009 μέχρι το 2013, με αμέτρητα θύματα, έφερε στο Εφετείο της Χρυσής Αυγής ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας «Η Ενότητα» Τζαβέντ Ασλάμ με την κατάθεσή του στη συνεδρίαση της Πέμπτης 23 Νοέμβρη (64η δικάσιμος). Οι απειλές, οι ξυλοδαρμοί, οι εμπρησμοί σε τζαμιά, τα χτυπήματα με ρόπαλα και μαχαίρια σε δρόμους, μαγαζιά, σπίτια, ακόμα και μέσα σε λεωφορεία, από ομάδες που δήλωναν «Χρυσή Αυγή» και φορούσαν τις μαύρες μπλούζες με το σήμα της, ζωντάνεψαν στην αίθουσα του δικαστηρίου.

«Το 2008-9 ακούσαμε για πρώτη φορά ρατσιστικά πράγματα», είπε ξεκινώντας ο μάρτυρας δίνοντας ένα συνολικό περίγραμμα της περιόδου. «Μέχρι τότε δεν ξέραμε από φασισμό, από ρόπαλα. Η πρώτη επίθεση έγινε στο Ρέντη το 2009. Το 2010 τους είδαμε πρώτη φορά με τις μπλούζες. Έλεγαν ότι είναι Χρυσή Αυγή και “να φύγουν οι μετανάστες από την Ελλάδα” κι αν δεν φύγουν ότι θα τους χτυπήσουν και θα τους σκοτώσουν. Το 2011, 2012, 2013, πάνω από 700 άτομα χτυπήθηκαν από ρόπαλα και μαχαιριές, μέχρι τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα». Για τον ίδιο, που όπως είπε βρίσκεται εδώ από το 1997, «ήταν απίστευτα πράγματα να συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα που ξέραμε ότι έδωσε τα φώτα σε όλο τον κόσμο».

Την εικόνα των επιθέσεων συγκεκριμενοποίησε στη συνέχεια απαντώντας στις ερωτήσεις της έδρας. Μίλησε για την Νίκαια και κυρίως την πλατεία Αγίου Νικολάου, όπου «ομάδα πολλών ατόμων πήγαινε στα μαγαζιά μεταναστών και απειλούσε “να τα κλείσετε, αλλιώς δεν θα μείνετε ζωντανοί, θα σας σφάξουμε”, για φόβο». Συνέχισε με την επίθεση σε μετανάστη μέσα σε λεωφορείο, όπου «ο δράστης είπε ότι είναι Χρυσή Αυγή, τον χτύπησε και του έσπασε τη μύτη». Αναφέρθηκε σε επίθεση σε τζαμί στα Βασιλικά Χαλκίδας, όπου «έριξαν φωτιά, φώναζαν “είμαστε Χρυσή Αυγή, φύγετε από την Ελλάδα”, φορούσαν μαύρα».

Ξαναπήγε στη Νίκαια και στην επίθεση σε σπίτι όπου «έμεναν πέντε μετανάστες, έσπασαν την πόρτα και τους χτύπησαν μέσα στο σπίτι, υπήρχαν τρεις τραυματίες». Μίλησε για τα Σεπόλια, όπου «μπήκαν στο σπίτι του ιμάμη της περιοχής, του έσπασαν πράγματα, ο ίδιος ευτυχώς έλειπε», αλλά και για τη Μεταμόρφωση, όπου «έβαλαν φωτιά σε κουρείο Πακιστανού μετανάστη». Στάθηκε σε όσα συνέβαιναν στη Χαλκίδα, όπου χρυσαυγίτες πήγαιναν έξω από εργοστάσια και έλεγαν στους εργοδότες “δεν θα πάρετε μετανάστες”, έδιναν εντολές». Ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις απειλές τόσο στα γραφεία της Πακιστανικής Κοινότητας με συνθήματα όσο και στον ίδιο προσωπικά.

Από τα δεκάδες περιστατικά στα οποία αναφέρθηκε, ξεχώρισαν μετά από ερώτηση της εισαγγελέως αυτά του Ασπρόπυργου, όπου «έγιναν δύο επιθέσεις με πολλούς τραυματίες, 30-35 άτομα τη μια μέρα, 20 άτομα τη δεύτερη, τη μια μέρα πήγαν στο Αττικό, την άλλη στον Ευαγγελισμό ... σπασμένα χέρια, πόδια».

Εμπλοκή ηγεσίας

Στις ερωτήσεις της έδρας για το πώς εμπλέκεται η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και αν υπήρχε παρουσία βουλευτών σε επιθέσεις, ο μάρτυρας απάντησε ότι «πήγαιναν σα στρατός, πρώτο πράγμα λέγανε “είμαστε Χρυσή Αυγή” ... βουλευτές ήταν στις λαϊκές που έκαναν ελέγχους, το ξέρω από τα μέλη μας ... μέσα στη Βουλή έλεγαν ότι είμαστε σκουπίδια, όταν ένας αρχηγός μιλάει έτσι είναι σαν να τους λέει συνεχίστε». Και βέβαια τόνισε πως οι επιθέσεις μειώθηκαν δραματικά μετά τη δολοφονία Φύσσα και τις συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, κάνοντας καθαρό ότι στην ουσία τα τάγματα εφόδου έχασαν τότε το καθοδηγητικό και οργανωτικό τους κέντρο.

Οι ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής ξεδίπλωσαν ακόμα περισσότερο το κουβάρι της εγκληματικής οργάνωσης. «Ποτέ δεν υπήρξε αποδοκιμασία από την ηγεσία της ΧΑ στις επιθέσεις», απάντησε ο μάρτυρας σε σχετική ερώτηση του Θ. Θεοδωρόπουλου (οικογένεια Φύσσα). Τα αρχεία Πατέλη που βρίσκονται στη δικογραφία, στα οποία ο πυρηνάρχης Νίκαιας μιλούσε για «τρομοκρατία στον Άγιο Νικόλαο» και «φωτιά στα τζαμιά» και καλούσε τους χρυσαυγίτες να μην αφήνουν πουθενά να ανοίγουν μαγαζιά μεταναστών όπως «το κάνουμε ήδη στη Σαλαμίνα», επιστράτευσε ο Θ. Καμπαγιάννης (Αιγύπτιοι αλιεργάτες) για να επιβεβαιώσει την κατάθεση του μάρτυρα και να αναδείξει ποιος έδινε τις εντολές -τότε ήταν και η πρώτη φορά που οι συνήγοροι υπεράσπισης “ταράχτηκαν” με φωνές και παρεμβάσεις.

Στην κλίμακα, αγριότητα και οργάνωση των επιθέσεων την επίμαχη περίοδο, επέμεινε με τις ερωτήσεις του ο Κ. Παπαδάκης (Αιγύπτιοι αλιεργάτες) με τον μάρτυρα να διευκρινίζει ότι στις 400-500 επιθέσεις κατά Πακιστανών πρέπει να προστεθούν τουλάχιστον 350 ακόμα κατά Αράβων, Μπαγκλαντεσιανών, Ινδών κ.α, ότι είδε χτυπήματα σε μάτια, χέρια, δόντια, πρόσωπα, ότι επισκέπτονταν σχεδόν κάθε μέρα νέα θύματα. Ενώ τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία “έδειξε” συγκρεκριμένα ως κίνητρο των επιθέσεων, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της Χ. Παπαδοπούλου (οικογένεια Φύσσα).

Αστυνομική ασυλία

Μια διάσταση που διαπερνούσε όλη την κατάθεση του Τζ. Ασλάμ ήταν η αστυνομική ασυλία που απολάμβανε η Χρυσή Αυγή -πάνω στην οποία πατούσε για να συνεχίζει την εγκληματική της δράση. Στην πλειοψηφία των επιθέσεων, όπως περιέγραψε ο μάρτυρας, η αστυνομία όχι μόνο δεν έκανε έρευνες ή συλλήψεις αλλά και είτε αρνιόταν να δεχτεί τις μηνύσεις των θυμάτων, είτε κρατούσε τα θύματα και άφηνε ελεύθερους τους δράστες. Ενώ δεν έλειπαν και οι περιπτώσεις που αστυνομικοί δήλωναν ανοιχτά «Χρυσή Αυγή» ή ενεργούσαν με χρυσαυγίτικες μεθόδους μέσα στα τμήματα.

Η “συμβολή” των συνηγόρων υπεράσπισης στη διαδικασία ήταν να συνεχίσουν το ρατσιστικό παραλήρημα με το οποίο είχαν αντιμετωπίσει και τους δυο προηγούμενες μάρτυρες, τον Ν. Ελγαντούρ (Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας) και τον Σ. Καντίμ (Αφρικανική Κοινότητα). Μη έχοντας κανένα άλλο τρόπο να αντικρούσουν τα γεγονότα, στο στόχαστρό τους μπήκαν όλοι και όλα: οι Πακιστανοί που είναι «εγκληματίες», η Κοινότητά τους που «τους καλύπτει», η ΚΕΕΡΦΑ που «έχει στήσει το κατηγορητήριο» και, βέβαια, ο ίδιος ο μάρτυρας ο οποίος δήλωσε από την αρχή μέλος της ΚΕΕΡΦΑ και μίλησε για τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές μάχες της.

Μάλιστα, στην προσπάθειά τους να πλήξουν την αξιοπιστία του, δεν σταμάτησαν να αναφέρονται στις ψεύτικες κατηγορίες περί «διακίνησης μεταναστών» που είχαν εξαπολύσει οι πακιστανικές αρχές εναντίον του το 2006, απαιτώντας με διεθνές ένταλμα σύλληψης την έκδοσή του πίσω στο Πακιστάν. Ο στόχος εκείνης της επίθεσης, που είχε βρει υποστήριξη από την κυβέρνηση του Καραμανλή, ήταν να τον εξοντώσουν γιατί είχε τολμήσει να καταγγείλει τις απαγωγές των Πακιστανών από τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας και της Ελλάδας ένα χρόνο νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2005.

Με τη στήριξη του αντιρατσιστικού κινήματος, ο Τζαβέντ Ασλάμ δεν φοβήθηκε τότε την χούντα του Πακιστάν και όσους της έκαναν πλάτες -και αθωώθηκε πανηγυρικά. Σιγά μη φοβηθεί τώρα τους καταδικασμένους χρυσαυγίτες και τους δικηγόρους τους που προσπαθούσαν να «δικάσουν» τον ίδιο αντί για τους νεοναζί δολοφόνους.

Επόμενες δικάσιμοι