Ολημερίς το κέντρο της Αθήνας την 6η του Δεκέμβρη, τρανταζόταν από τα συνθήματα της εξέγερσης του 2008. 15 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα και Σαραλιώτη και την εξέγερση που πυροδότησε σε όλη τη χώρα, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις, τόσο το πρωί όσο και το απόγευμα της ίδιας ημέρας.
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν με μια δυναμική διαδήλωση μαθητών/ριών και φοιτητών/ριών. Σχολεία και φοιτητικοί σύλλογοι ξεκίνησαν από τα Προπύλαια και βάδισαν στη Βουλή. Τα συνθήματα από την ίδια την εξέγερση του Δεκέμβρη εναλλάσονταν με αυτά για τις αστυνομικές δολοφονίες των νέων Ρομά Φραγκούλη, Σαμπάνη και Μιχαλόπουλου και την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό. Ακόμα πιο μαζική ήταν η πορεία που έγινε το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου μαζί με δεκάδες χιλιάδες κόσμου, πλημμύρισαν την Πανεπιστημίου, τη Σταδίου και το Σύνταγμα.
«Πριν από 15 χρόνια ήταν η δολοφονία του Αλέξη, σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι υπεύθυνη για τις δολοφονίες μεταναστών, προσφύγων και Ρομά. Την ίδια στιγμή στέκεται στο πλευρό του Ισραήλ που σφάζει παιδιά στη Γάζα. Συνεχίζουμε μετά τις σημερινές μεγάλες διαδηλώσεις. Θα είμαστε ξανά στους δρόμους στο πλευρό των νοσοκομειακών που απεργούν, έχουμε μπροστά μας την απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στον προϋπολογισμό και το ερχόμενο Σάββατο 16/12 το συλλαλητήριο αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Δυναμώνουμε το κίνημα αντίστασης στην κυβέρνηση με κέντρο την εργατική τάξη, δυναμώνουμε την επαναστατική αριστερά. Θα νικήσουμε!» τόνισε ο Γιάννης Σηφακάκης από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα όταν η μεγάλη διαδήλωση κατέληξε στην πλατεία Ομονοίας. Διαδηλώσεις έγιναν την ίδια μέρα σε πολλές πόλεις της χώρας που κατήγγειλαν την αστυνομική βία.
Τα δυο μέτρα και δυο σταθμά στην αντιμετώπιση της βίας όταν ασκείται από αστυνομικούς, σε σχέση με αυτή εναντίον τους, έγιναν εμφανέστερα την επόμενη ημέρα στου Ρέντη. Εκεί, έξω από το γήπεδο όπου διεξαγόταν αγώνας βόλεϊ αντρών Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, άντρας των ΜΑΤ τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια συμπλοκών με οπαδούς του Ολυμπιακού. Η απάντηση από τη μεριά της αστυνομίας ήταν το Μπλόκο εναντίον όλων όσων βρίσκονταν εντός του γηπέδου. Οι αστυνομικές αρχές επέτρεψαν την έξοδο στα… γυναικόπαιδα και στη συνέχεια μάντρωσαν όλους τους άντρες εντός του γηπέδου, διατάζοντας την προσαγωγή όλων και την κράτησή τους για σχεδόν μια ολόκληρη ημέρα χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με συγγενείς και δικηγόρους!
«Κατοχικό μπλόκο»
Χαρακτηριστικά τα όσα περιγράφει ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης που βρέθηκε έξω από το χώρο κράτησης μαζί με τους συγγενείς των κρατουμένων: «Οι 424 προσαγωγές μετά το επίμαχο περιστατικό διεξήχθησαν “στο σωρό”: όποιος ήταν εντός του γηπέδου και ήταν άντρας κρίθηκε δυνάμει ύποπτος. Τα άτομα μετήχθησαν στο Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη χωρίς οι συγγενείς τους να μπορούν να ταυτοποιήσουν τα ονόματα των δικών τους ανθρώπων στους προσαχθέντες. Μέχρι τις 13:00 δεν επιτρεπόταν καμία επικοινωνία των προσαχθέντων ατόμων με δικηγόρο, παρά την προσέλευση αρκετών συναδελφισσών και συναδέλφων. …Τελειώνω με κάτι που άκουσα από γονείς που βρίσκονταν στην Πέτρου Ράλλη και που φώναζαν στους αστυνομικούς ότι αυτό “δεν ήταν προσαγωγές αλλά κατοχικό μπλόκο”».
Τελικά, για την εκτόξευση της φωτοβολίδας που τραυμάτισε τον άντρα των ΜΑΤ συνελήφθη ένας 18χρονος μετά από δύο ημέρες κι αφού αφέθηκαν ελεύθεροι οι εκατοντάδες προσαχθέντες.
Ωστόσο δεν μπορεί παρά να γίνονται οι συγκρίσεις στο μυαλό καθενός/μιάς που έχει γίνει μάρτυρας των αστυνομικών επιθέσεων. Μόλις ένα μήνα πριν, μια 17χρονη μαθήτρια κόντεψε να χάσει τη ζωή της σε επίθεση αστυνομίας και φασιστών στο Νέο Ηράκλειο. Όχι μόνο δεν υπήρξε σύλληψη αστυνομικού (ούτε νεοναζί), αντίθετα το ίδιο το θύμα της επίθεσης βρέθηκε κατηγορούμενο. Και δεν είναι η μόνη. Παρά τους χιλιάδες σοβαρούς τραυματισμούς πολιτών από την αστυνομική βία, δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση που να μαντρώθηκαν οι αστυνομικοί μέχρι να βρεθεί ο φυσικός αυτουργός. Η αστυνομία συνέχισε να δρα με όρους συμμορίας, εκτός κάθε πλαισίου, σε όλες τις περιπτώσεις. Όσο για τους ηθικούς αυτουργούς βρίσκονται στις υπουργικές καρέκλες.