Ανοιχτή ομολογία αποτυχίας και κρίσης είναι η «αναπαλαίωση» του κυβερνητικού σχήματος που επέβαλε την περασμένη εβδομάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν επιστρέφει στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη χάρη στις παλιές του «επιτυχίες»: επιστρέφει λόγω της παταγώδους αποτυχίας του Γιάννη Οικονόμου. Ούτε ο Άδωνις Γεωργιάδης επιστρέφει στο Υγείας χάρη στο «θετικό του έργο» της περιόδου 2013-14, όταν ήταν υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Επιστρέφει χάρη στην εξίσου παταγώδη αποτυχία του Χρυσοχοΐδη στην κεφαλή του Υπουργείου Υγείας. Σε αντίθεση με τα έπιπλα από τα παλιατζίδικα και τα ετοιμόρροπα νεοκλασικά, η «αναπαλαίωση» του κυβερνητικού σχήματος δεν πρόκειται να του χαρίσει ούτε περισσότερη λάμψη ούτε φυσικά περισσότερη σταθερότητα.
Ο Οικονόμου έμεινε στην θέση του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ όλους και όλους τέσσερις μήνες. Θα μπορούσε ίσως και να διεκδικήσει το βραβείο της πιο σύντομης θητείας αν δεν υπήρχε ο προκάτοχός του, ο Νότης Μηταράκης που είχε αποπεμφθεί από τη θέση του στις 28 Αυγούστου, τριάντα μόλις ημέρες μετά την ορκωμοσία του.
Ο Οικονόμου ξεκίνησε την καριέρα του από την ΟΝΝΕΔ (την διαβόητη Οργάνωση Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας) για να γίνει στη συνέχεια σύμβουλος του Μητσοτάκη, βουλευτής, υφυπουργός, αναπληρωτής υπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο Οικονόμου δικαιολόγησε τον Οκτώβρη του 2021 την παράνομη καταδίωξη και δολοφονία του 17χρονου Νίκου Σαμπάνη από την αστυνομία. Και έκανε ξανά το ίδιο ένα χρόνο αργότερα όταν ένας άλλος αστυνομικός καταδίωξε και δολοφόνησε με τον ίδιο τρόπο, για 20 ευρώ βενζίνη, τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη. Τον περασμένο Νοέμβρη, ως υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ πλέον, δικαιολόγησε για μια ακόμα φορά την αστυνομία ύστερα από τη δολοφονία ενός ακόμα ανήλικου Ρομά, του Χρήστου Μιχαλόπουλου. Για τον θάνατό του έφταιγε, σύμφωνα με τον υπουργό, το ίδιο το θύμα: «Όταν έχουμε συνθήκες παραβατικότητας και απείθειας, πολλαπλασιάζονται δυστυχώς οι πιθανότητες να έχεις περιστατικά με τραγική κατάληξη». Το μήνυμα ήταν πάντα το ίδιο: κανένας αστυνομικός δεν πρόκειται να τιμωρηθεί ότι και αν κάνει «εν ώρα υπηρεσίας». Ακόμα και αν δολοφονήσει.
Αυτή η εσκεμμένη ασυδοσία φάνηκε ανάγλυφα τον Αύγουστο όταν οι Κροάτες «φίλαθλοι» ναζί διέσχισαν ανενόχλητοι όλη την Ελλάδα και κατάφεραν, παρά τις οδηγίες της ίδιας της ηγεσίας της αστυνομίας να φτάσουν στην Νέα Φιλαδέλφεια, όπου σε συνεργασία με «ντόπιους» ομοϊδεάτες τους δολοφόνησαν τον Μιχάλη Κατσουρή. Η Ιντερπόλ είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα έπρεπε να τους αφήσουν να φτάσουν στην Αθήνα. Αλλά η αστυνομία «έχασε τα ίχνη» της αυτοκινητοπομπής τους στην Αττική Οδό και μόνο μετά τη δολοφονία «ανακάλυψε» ότι είχαν σταθμεύσει (όχι ένα ή δυο αλλά 24 αυτοκίνητα με πινακίδες Κροατίας) στην λεωφόρο Κύμης.
Η θητεία του Οικονόμου στο ΠΡΟΠΟ «έκλεισε» με τον θανάσιμο τραυματισμό δυο αστυνομικών: του 31χρονου αρχιφύλακα που χτυπήθηκε από φωτοβολίδα έξω από το κλειστο γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» στου Ρέντη. Και του 29χρονου μοτοσικλετιστή της ΔΙΑΣ που σκοτώθηκε όταν η μοτοσυκλέτα του προσέκρουσε πάνω σε ένα περιπολικό κατά τη διάρκεια καταδίωξης.
Απανωτές αποτυχίες
Το κερασάκι στην τούρτα των απανωτών αποτυχιών του Οικονόμου ήταν η άρνηση των δυνάμεων των ΜΑΤ που είχαν διαταχθεί να αστυνομεύσουν τον χώρο του γηπέδου του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στις 13 Δεκέμβρη να υπακούσουν στις διαταγές –σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον θάνατο του συναδέλφου τους στου Ρέντη. Οι διμοιρίες σταμάτησαν στη διασταύρωση Κηφισίας και Αλεξάνδρας και αρνήθηκαν να προχωρήσουν.
Οι αστυνομικοί δεν είναι «εργαζόμενοι σαν όλους τους άλλους». Η αστυνομία είναι στρατιωτικό σώμα. Η άρνηση εκτέλεσης καθήκοντος δεν είναι απεργία: είναι «στάση». Και τιμωρείται κανονικά πολύ αυστηρά. Αλλά ο Οικονόμου δεν τόλμησε να τους τιμωρήσει. Αντί για αυτό έστειλε έναν αξιωματικό που, αφού μίλησε μαζί τους, τους «έδωσε εντολή να επιστρέψουν στην έδρα τους στο Γουδή». Αλλά ήταν σαφές ότι δεν μπορούσε να μείνει πια στο υπουργείο.
Η θητεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Υγείας είχε να επιδείξει αντίστοιχες «επιτυχίες». Η κυβέρνηση της πρώτης τετραετίας της Νέας Δημοκρατίας σημαδεύτηκε από μια διαρκή σύγκρουση με τους εργαζόμενους στην Υγεία. Το καλοκαίρι του 2021 ο Μητσοτάκης, σε μια προσπάθεια να ξεμπερδέψει με τις αντιστάσεις των υγειονομικών, αντικατέστησε τον Βασίλη Κικίλια, τον πρώτο υπουργό Υγείας της κυβέρνησης, με τον Θάνο Πλεύρη. Χωρίς κανένα αποτέλεσμα, όμως.
Η επιλογή του Χρυσοχοΐδη για το υπουργείο Υγείας δεν ήταν τυχαία: ο Χρυσοχοΐδης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Η ελπίδα του Μητσοτάκη ήταν ότι, χάρη στις παλιές τους σχέσεις με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία θα μπορούσε να πετύχει εκεί όπου οι «σκληροί» του προκάτοχοι είχαν αποτύχει. Αλλά αντί να κατευνάσει τα πνεύματα αυτή η ταχτική, τα όξυνε.
Η επιστροφή του Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου για τους υγειονομικούς. Και όχι μόνο για αυτούς: η πρώτη θητεία του στο υπουργείο Υγείας σημαδεύτηκε από επιθέσεις όχι μόνο στους εργαζόμενους αλλά και στους ασθενείς (με το διαβόητο πεντάευρω εισιτήριο στα νοσοκομεία) και το ίδιο το δημόσιο σύστημα Υγείας.
Η «αναπαλαίωση» της κυβέρνησης με την επιστροφή του «σερίφη» Χρυσοχοΐδη στο ΠΡΟ.ΠΟ και του ακροδεξιού Γεωργιάδη στο Υγείας είναι αποτέλεσμα απόγνωσης. Είναι δείγμα της κρίσης της κυβέρνησης –είναι δείγμα της «πολυκρίσης» που μαστίζει τα τελευταία χρόνια ολόκληρο το σύστημα.
Η κυβέρνηση μόνο τον θυμό μας καταφέρνει να μεγαλώσει. Και την αποφασιστικότητα μας να την αντιπαλέψουμε μέχρι τέλους.