Ο Maziar Seyednejad, είναι συνδικαλιστής εργάτης, φυλακισμένος στις φυλακές Εβίν της Τεχεράνης. Καταδικάστηκε πέρυσι από το Επαναστατικό Δικαστήριο της Τεχεράνης σε δύο χρόνια φυλάκιση με την κατηγορία της "συμμετοχής σε κομμουνιστικές ομάδες", ένα χρόνο φυλάκιση για την κατηγορία της "προπαγάνδας κατά του καθεστώτος" και ως πρόσθετη ποινή του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα για δύο χρόνια, απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε κόμματα και ομάδες και απαγορεύτηκε η διαδικτυακή δραστηριότητα. Μίλησε μέσα από τη φυλακή, στον Σιγιαβάς Σαχαμπί, δημοσιογράφο και ακτιβιστή που ζει στην Ελλάδα, για τους εργατικούς αγώνες στο Ιράν:

«Αυτές τις μέρες, ταυτόχρονα με την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων εργαζόμενων και συνταξιούχων, γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου κύματος διαμαρτυριών από τους εργαζόμενους του Εθνικού Ομίλου Χάλυβα του Χουζεστάν. Απαιτούν την εξίσωση των μισθών, την καταβολή των δεδουλευμένων και την επαναπρόσληψη των απολυμένων εργαζομένων του εργοστασίου.

Πριν από πέντε χρόνια είχαν κορυφωθεί οι απεργίες των εργαζομένων του Εθνικού Ομίλου Χάλυβα και της Βιομηχανίας Ζαχαροκάλαμου του Χαφτ Ταπέχ. Η 1η Δεκεμβρίου 2018, είχε σημαδευτεί από τις συντονισμένες διαμαρτυρίες των εργαζομένων των δύο αυτών εταιρειών. Μερικά από τα συνθήματά τους έλεγαν:

"Εμείς και οι εργάτες του χάλυβα, ενάντια στην αδικία και την καταπίεση, θα αγωνιστούμε", "Είμαστε εργάτες της φωτιάς, θα γκρεμίσουμε την καταπίεση" και "Είμαστε εργάτες της Χαφτ Ταπέχ, πεινάμε, πεινάμε".

Αναμφίβολα, οι απεργίες και οι διαμαρτυρίες των εργατών του Εθνικού Ομίλου Χάλυβα και της Χαφτ Ταπέχ αποτέλεσαν ένα λαμπρό κεφάλαιο στους εργατικούς αγώνες. Όχι μόνο άλλαξαν το πλαίσιο των εργατικών διαμαρτυριών, αλλά συνέβαλαν και στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στο σύνολό της. Αυτές οι διαμαρτυρίες ευαισθητοποίησαν την κοινωνία για τη λεηλασία που πραγματοποιείται στο όνομα των ιδιωτικοποίησεων και βοήθησαν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη σχέση μεταξύ των πολιτικών ιδιωτικοποίησης και του διευρυνόμενου ταξικού χάσματος.

Ο αγώνας στον Εθνικό Όμιλο Χάλυβα έδειξε ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων δεν μπορούν να παίρνουν αποφάσεις ξέχωρα από τους διαμαρτυρόμενους εργαζόμενους. Οι εκπρόσωποι αυτοί συμβουλεύονται τη γενική συνέλευση για κάθε απόφαση και μεταφέρουν τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων στον εργοδότη ή στο κοινό.

Επιπλέον, σε αυτές τις διαμαρτυρίες συμμετείχαν οι εργαζόμενοι μαζί με τις οικογένειές τους. Έδειξαν στην ευρύτερη κοινωνία ότι η εργασιακή αστάθεια συνδέεται με την αστάθεια της ζωής μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, καταλήγοντας στην καταστροφή του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Υπογράμμισε επίσης ότι οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο από αυτή την αστάθεια, καθώς διαταράσσει περισσότερο τις αναπαραγωγικές λειτουργίες της εργατικής τάξης.

Εμπειρίες

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από εκείνες τις ημέρες και από την πρώτη μου σύλληψη, και τώρα σηκώνω με υπερηφάνεια το κόστος και υποστηρίζω τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του Εθνικού Ομίλου Χάλυβα και της Χαφτ Ταπέχ. Σε αυτά τα πέντε χρόνια, η κοινωνία μας, συμπεριλαμβανομένων των μισθωτών, των γυναικών, της νεολαίας, των μεταναστών και όλων των καταπιεσμένων μειονοτήτων, έχει βιώσει πολλές εμπειρίες.

Η γενέτειρά μου, το Χουζεστάν, έγινε μάρτυρας μιας μεγάλης εξέγερσης για το νερό, και πέρυσι, ένα προοδευτικό κίνημα με το σύνθημα "Jin, Jiyan, Azadî" (Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία) στόχευσε την καρδιά του κυρίαρχου ιδεολογικού συστήματος.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την πενταετή ιστορία, πρέπει να επανεξετάσουμε τις εμπειρίες του αγώνα μας και να αποσαφηνίσουμε τις θετικές και αρνητικές πτυχές του. Το πιο σημαντικό ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι γιατί, μετά από πέντε χρόνια διαφόρων κύκλων οικονομικών διαμαρτυριών, παράλληλα με τις γενικές εξεγέρσεις με κέντρο την υπεράσπιση των γυναικών και των μειονοτήτων, δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί μια σταθερή και ενισχυτική σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο.

Η συνολική απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι δύσκολη, αλλά με βάση την προσωπική μου εμπειρία στους αγώνες του Εθνικού Ομίλου Χάλυβα και της ζαχαροβιομηχανίας του Χαφτ Ταπέχ, ένας από τους κύριους λόγους για τη δυσκολία τους να συνδεθούν με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα σχετίζεται με το πρόβλημα διαμόρφωσης σταθερών οργανώσεων. Παρόλο που τα μοντέλα που δοκιμάστηκαν σε αυτές τις δύο οδήγησαν στην ενδυνάμωση των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων, οι ασαφείς μηχανισμοί και η διολίσθηση σε συνθήματα μακριά από την αντικειμενική πραγματικότητα των εργατικών διεκδικήσεων προκάλεσαν την αστάθεια και την αδυναμία αυτής της οργάνωσης απέναντι στις διαβρωτικές πιέσεις των κατασταλτικών δυνάμεων και των καπιταλιστών.

Το νέο κύμα κινητοποιήσεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία των τελευταίων πέντε ετών, μπορεί δυνητικά να συνοδευτεί από πιο συνεκτικούς και ισχυρούς μηχανισμούς συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων με τη μορφή συνδικάτων, σωματείων ή οποιασδήποτε άλλης μορφής αποφασίσουν.

Περίπου τρεις χιλιάδες εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας Αχβάζ απεργούν εδώ και ένα μήνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απαγόρευση εισόδου δεκάδων συναδέλφων τους στο εργοστάσιο και την ελλιπή εφαρμογή του σχεδίου ταξινόμησης θέσεων εργασίας.

Τα αιτήματα των εργαζομένων του Εθνικού Βιομηχανικού Ομίλου Χάλυβα του Ιράν περιλαμβάνουν την άρση της απαγόρευσης εισόδου στην εταιρεία των εργαζομένων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και την επαναπρόσληψη των ήδη απολυμένων εργατών, την εξίσωση των μισθών σύμφωνα με τις αποδοχές των εργαζομένων σε γειτονικές χαλυβουργικές εταιρείες με βάση το κόστος διαβίωσης ενός τετραμελούς νοικοκυριού, καθώς και την άμεση και πλήρη εφαρμογή της ταξινόμησης των θέσεων εργασίας.

Οι εργάτες της Shafaq έχουν γίνει συμβασιούχοι. Άλλα αιτήματά τους είναι η αποπομπή του διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου, η απαλλοτρίωση από την Εθνική Τράπεζα, η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση της εταιρείας και η διαφάνεια του οικονομικού ισολογισμού της εταιρείας, ο οποίος ανήκει στο λαό και σε ολόκληρη την κοινωνία.

Απεργία

Σε κοινή ανακοίνωση τεσσάρων εργατικών οργανώσεων, που αναφέρεται στην απεργία αυτή και στα αιτήματα των εργαζομένων, υπογραμμίζεται ότι "τα αιτήματα αυτά αγνοούνται από την εργοδοσία και τη διοίκηση της εταιρείας εδώ και χρόνια και οι εργαζόμενοι δεν έχουν λάβει ποτέ σαφή απάντηση".

Το Συνδικάτο Εργαζομένων Ζαχαροκάλαμου Χαφτ Ταπέχ, η Ομάδα Ενότητας Συνταξιούχων, η Συντονιστική Επιτροπή για τη Βοήθεια στη Δημιουργία Εργατικών Οργανώσεων και οι Συνταξιούχοι του Χουζεστάν έγραψαν: "Πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους, οι οποίοι στέκονται τώρα θαρραλέα ενάντια στον Μοχάμαντ, τον διεφθαρμένο διευθυντή του Εθνικού Ομίλου Χάλυβα, και την Εθνική Τράπεζα στην οποία έχει παραδοθεί η ιδιοκτησία του εργοστασίου, απαιτούν την αποπομπή του. Ανήκουν σε μια γενιά νέων εργαζομένων που έχουν πάρει το μάθημα του αγώνα από τους βετεράνους εργαζόμενους συντρόφους τους".

Θυμίζουν ότι τη δεκαετία του '70, "οι εργάτες του εργοστασίου σωλήνων του Αχβάζ, το οποίο έκλεισε από την κυβέρνηση και τους ιδιώτες και οι ίδιοι έχασαν τις δουλειές τους, διαμαρτύρονταν στους δρόμους επί μήνες για να αποτρέψουν την τύχη που ήθελαν να τους επιβάλουν. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτών των διαμαρτυριών που εισέβαλαν στο κυβερνητικό κτήριο του Χουζεστάν λόγω των προσπαθειών αποφυγής ευθυνών από τις αρχές".

Σύμφωνα με την εν λόγω δήλωση, το εργοστάσιο σωλήνων ήταν ένα από τα εργοστάσια του Εθνικού Βιομηχανικού Ομίλου Χάλυβα του Αχβάζ, το οποίο μετά το κλείσιμο του εργοστασίου, τα μηχανήματά του πουλήθηκαν ως παλιοσίδερα.

Οι οργανώσεις που υπογράφουν την ανακοίνωση, αναφερόμενες στις απεργίες διαρκείας των τελευταίων ετών του ομίλου και στις πορείες τους στην πόλη Αχβάζ, προσθέτουν: "Τώρα, αυτή η γενιά εργατών του Εθνικού Ομίλου έχει το δικαίωμα να σταματήσει την παραγωγή με την απεργία της και να αποκαλέσει τη διοίκηση διεφθαρμένη και εχθρό της. Επειδή γνωρίζουν ότι λόγω της ανευθυνότητας και της ιδιοτέλειας της εργοδοσίας και της διοίκησης, αν δεν αγωνιστούν για τα αιτήματά τους, θα αντιμετωπίσουν αναμφίβολα την τύχη των εργαζομένων του εργοστασίου σωλήνων".

Το Συνδικάτο Εργαζομένων Ζαχαροκάλαμου Χαφτ Ταπέχ, η Ομάδα Ενότητας Συνταξιούχων, η Συντονιστική Επιτροπή για τη Βοήθεια στη Δημιουργία Εργατικών Οργανώσεων και οι Συνταξιούχοι του Χουζεστάν πρόσθεσαν ότι "η σημερινή διαμαρτυρία των εργαζομένων είναι μια υπεράσπιση της ταξικής τους ταυτότητας και του δικαιώματος στη ζωή, και η συνέχιση αυτών των διαμαρτυριών αποτελεί πρακτικό μάθημα και εμπειρία για τους εργαζόμενους του χαλυβουργικού συγκροτήματος Χουζεστάν, της Εθνικής Εταιρείας Γεωτρήσεων, της Πετρελαϊκής Εταιρείας, της Εταιρείας Φυσικού Αερίου, των Πετροχημικών, καθώς και για τους εργαζόμενους άλλων εργοστασίων και κέντρων παραγωγής που στερούνται τα δικαιώματά τους στο σημερινό πολιτικό και οικονομικό σύστημα".

Τόνισαν επίσης την ανάγκη δημιουργίας ανεξάρτητων οργανώσεων με τη μορφή συνδικάτων ή σωματείων από τους εργαζόμενους και δήλωσαν ότι οι ανεξάρτητες εργατικές οργανώσεις αποτελούν το καταφύγιο και το εργαλείο συλλογικής εξουσίας για τους εργαζόμενους».