Διεθνή
Οι βομβαρδισμοί δεν λυγίζουν την Υεμένη

Διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στις 5 Γενάρη στη Σαναά, πρωτεύουσα της Υεμένης. Φωτό: Μοhammed Huwais_AFP

To βράδυ της Πέμπτης 11 Γενάρη και ξανά το Σάββατο 13/1 μια βροχή από πυραύλους και βόμβες, από αμερικάνικα και βρετανικά πλοία και αεροσκάφη (τα βρετανικά απογειώθηκαν από την Κύπρο) έπληξε στόχους στην Υεμένη. Υποτίθεται ότι μ’ αυτά τα πλήγματα οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προασπίζουν την «ελευθερία της ναυσιπλοΐας» στην Ερυθρά Θάλασσα -και κατ’ επέκταση στη Διώρυγα του Σουέζ- που απειλείται από τους «τρομοκράτες» με τις επιθέσεις που έχουν εξαπολύσει σε πλοία σε αλληλεγγύη με τη Γάζα. 

Η υποκρισία των ιμπεριαλιστών είναι κραυγαλέα. Η «ελευθερία της ναυσιπλοΐας» δεν ίσχυε όταν το καλοκαίρι του 2019 το βρετανικό ναυτικό κατέλαβε ένα ιρανικό δεξαμενόπλοιο στο Γιβραλτάρ επειδή υποτίθεται το φορτίο πετρελαίου που μετέφερε παραβίαζε τις αμερικάνικες και βρετανικές κυρώσεις στη Συρία. Και βέβαια, δεν είχαν πει κουβέντα όταν τον Μάη του 2010 το Ισραήλ είχε επιτεθεί σε διεθνή ύδατα στο στολίσκο αλληλεγγύης στην Γάζα δολοφονώντας 9 ακτιβιστές στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά. 

Οσο για τους «τρομοκράτες», το 2021 η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε αφαιρέσει τους Χούθι από τον κατάλογο των «τρομοκρατικών οργανώσεων». Το κίνημα των Χούθι είχε αντέξει ένα δολοφονικό πόλεμο από την Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ και είχε γίνει πλέον η ντε φάκτο κυβέρνηση της Υεμένης. Οι ΗΠΑ θέλανε να διευκολύνουν την προσέγγισή τους με την Σ. Αραβία. Τώρα οι Χούθι βαφτίζονται ξανά «τρομοκράτες» επειδή τόλμησαν να δείξουν την αλληλεγγύη τους στη Γάζα με τους 24 χιλιάδες νεκρούς από τις ισραηλινές βόμβες, με επιθέσεις που προς το παρόν δεν έχουν κοστίσει ούτε μια ανθρώπινη ζωή. 

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία επεκτείνουν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή για να στηρίξουν το μαντρόσκυλό του δυτικού ιμπεριαλισμού, το κράτος-απαρτχάιντ του Ισραήλ. Υποτίθεται ότι η πολιτική του Μπάιντεν είναι να «ανασχέσει τη σύγκρουση» και να προωθήσει μια «διπλωματική λύση» ενώ παράλληλα στηρίζει το Ισραήλ στον πόλεμο. «Ανάσχεση» σημαίνει, στην πραγματικότητα, αλλεπάλληλα «μηνύματα» και προκλήσεις στο Ιράν και άλλες δυνάμεις στην περιοχή όπως η Χεζμπολάχ στο Λίβανο ενώ το Ισραήλ ισοπεδώνει τη Γάζα. Και κάθε «μήνυμα» είναι μια κλιμάκωση του πολέμου: από τη δολοφονία του αλ-Αρούρι, στελέχους της Χαμάς στη Βηρυτό μέχρι τα «στοχευμένα» πλήγματα στο έδαφος του Ιράν, από τη βομβιστική επίθεση που σκότωσε εκατό ανθρώπους στο Ιράν, μέχρι τον τωρινό βομβαρδισμό της Υεμένης. 

Διάφοροι αναλυτές και σχολιαστές επισημαίνουν ότι από στρατιωτικής άποψης, οι επιθέσεις στην Υεμένη δεν θα έχουν σοβαρή αποτελεσματικότητα. Όπως γράφει ο Άλεξ Καλλίνικος στην εφημερίδα Socialist Worker του Λονδίνου, η περιφερειακή ισορροπία ισχύος μετατοπίζεται σε βάρος του δυτικού ιμπεριαλισμού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Σαουδάραβες αντέδρασαν στις αμερικανοβρετανικές αεροπορικές επιδρομές προειδοποιώντας κατά της «κλιμάκωσης» και το Ομάν δήλωσε ότι έγιναν «ενάντια στις συμβουλές μας».

Είναι εξαιρετικά απίθανο η δυτική στρατιωτική δράση να τερματίσει τις επιθέσεις της Υεμένης κατά της ναυτιλίας. Η Washington Post επικαλείται τον Ιμπραήμ Τζαλάλ, αναλυτή του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής, ο οποίος «περιέγραψε τους Χούθι ως μια ευέλικτη μαχητική ομάδα που έχει σκληραγωγηθεί από χρόνια ανταρτοπόλεμου στην Υεμένη και έχει αντέξει χρόνια αεροπορικών επιδρομών από την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας. “Διαθέτουν ελάχιστες μόνιμες στρατιωτικές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας”, είπε, “και αντ' αυτού χρησιμοποιούν κινητές βάσεις εκτόξευσης πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εκτός από δίκτυα τούνελ και σπηλιές που καθιστούν τη στόχευσή τους εξαιρετικά περίπλοκη”».

Κι όσο ο Μπάιντεν αγκαλιά με το Ισραήλ κλιμακώνουν τον πόλεμο, οι βόμβες θα συνεχίζουν να πέφτουν σε μια από τις φτωχές χώρες του κόσμου, που έχει γνωρίσει και στο παρελθόν τη βαρβαρότητα της βρετανικής αποικιοκρατίας. 

Ο Μπάιντεν απείλησε με περισσότερη στρατιωτική δράση εάν οι Χούθι δεν υποχωρήσουν. Τι σημαίνει αυτό; Μεγαλύτερες αεροπορικές επιδρομές, σκοτώνοντας περισσότερους αμάχους; Τι θα γίνει μετά; Αποστολή χερσαίων στρατευμάτων; Για άλλη μια φορά, όπως και στην περίπτωση του πολέμου στο Ιράκ, η Μέση Ανατολή φέρνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό αντιμέτωπο με τη βαρβαρότητα της κλονισμένης ηγεμονίας του.