Η Εύα Ντόκου μιλά στο Συντονιστικό Καταλήψεων που ακολούθησε στο Πολυτεχνείο
Η Εύα Ντόκου, φοιτήτρια στη ΣΔΟΚΕ του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και μέλος του ΣΕΚ στις Σχολές μίλησε στον Στέλιο Μιχαηλίδη και την Εργατική Αλληλεγγύη, για τη μάχη του φοιτητικού κινήματος.
Συμπληρώθηκε η πρώτη εβδομάδα του νέου κινήματος που ξέσπασε για την υπεράσπιση του άρθρου 16. Τι έχει γίνει αυτές τις ημέρες;
Στην πραγματικότητα ήδη πριν την αλλαγή του έτους προγραμματίστηκαν γενικές συνελεύσεις. Με το που έκλεισαν οι σχολές για τις γιορτές η κυβέρνηση τόλμησε να ανακοινώσει ότι θα φέρει το νομοσχέδιο που θα παρακάμπτει την απαγόρευση του άρθρου 16 για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αμέσως ορίστηκαν συνελεύσεις για την πρώτη εβδομάδα που θα άνοιγαν οι σχολές, οι περισσότερες για την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη.
Παρότι ξέραμε ότι υπήρχε μόλις μία ημέρα με τον κόσμο στις σχολές, είχαμε την εικόνα ότι οι φοιτητές/ριες είναι γεμάτοι οργή. Το ξέσπασμα που είδαμε στο μαζικό συλλαλητήριο της Πέμπτης 11/1 δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν ο κόσμος που όλο το προηγούμενο διάστημα, έδωσε το παρών σε όλες τις μάχες με τους φοιτητικούς συλλόγους μπροστά. Είτε στις πολιτικές μάχες ενάντια στην καταπίεση, τον σεξισμό, τον ρατσισμό, είτε στις απεργίες για το έγκλημα στα Τέμπη, είτε τώρα στο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Είχαμε την εμπιστοσύνη ότι αυτός ο κόσμος θα δώσει και αυτή τη μάχη, την πιο ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Και δεν αφορά μόνο τους φοιτητές/ριες, αφορά όλη την κοινωνία. Πάει χέρι-χέρι με την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της ενέργειας, του νερού και των συγκοινωνιών.
Πράγματι βγήκαν οι περισσότερες γενικές συνελεύσεις. Αυτή τη στιγμή 79 σχολές είναι σε κατάληψη. Είναι ένα πρώτο πολύ καλό δείγμα που έχουμε να το συνεχίσουμε και να το κλιμακώσουμε μαζί με τους εργαζόμενους. Ήταν πολύ σημαντικό ότι οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών κήρυξαν στάση εργασίας και κατέβηκαν μαζί μας στο συλλαλητήριο της Πέμπτης. Εκείνη την ημέρα έγινε και ο πρώτος συντονισμός των φοιτητικών συλλόγων και καταλήψεων. Η διαδήλωση της Πέμπτης κατέληξε στο Πολυτεχνείο της Πατησίων όπου συζητήθηκε και μπήκε ένας σχεδιασμός κλιμάκωσης με νέες γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις και νέο συλλαλητήριο την Πέμπτη 18/1. Ανάλογες αποφάσεις πάρθηκαν και στο συντονισμό που έγινε την επόμενη ημέρα στο Πάντειο.
Τα δύο συντονιστικά είχαν να κάνουν με τα δύο πλαίσια που κατέβαιναν στις γενικές συνελεύσεις. Το ένα της Πανσπουδαστικής, που είχε ήδη αποφάσεις από 115 διοικητικά συμβούλια φοιτητικών συλλόγων και καλούσαν στο συντονισμό της Παρασκευής. Από την άλλη ήταν τα ενιαία αγωνιστικά πλαίσια που είχαν γραφτεί μετά από ανοιχτό κάλεσμα των σχημάτων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς προς όλο τον κόσμο που θέλει να παλέψει την επίθεση της κυβέρνησης. Αυτά τα αγωνιστικά πλαίσια καλούσαν σε συντονισμό γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων και όχι σε έναν γραφειοκρατικό συντονισμό μελών ΔΣ, ληγμένο από τα πριν τόσο στη σύνθεση όσο και στις αποφάσεις του.
Παρότι μέχρι τώρα υπάρχει κοινός βηματισμός όσον αφορά τις καταλήψεις και τα συλλαλητήρια, υπάρχει διαφορά στη στρατηγική. Από τη μια η προοπτική της κλιμάκωσης με ζωντανές καταλήψεις μέχρι τη νίκη κι από την άλλη καταλήψεις μεν αλλά «μην διατάραξουμε την εξεταστική».
Στη σχολή σου, τη ΣΔΟΚΕ του ΠΑΔΑ, έχετε αποφασίσει την κατάληψη της σχολής από τη συνέλευση της περασμένης Τρίτης. Μίλησες για «ζωντανές καταλήψεις». Τι παράδειγμα φέρνετε από τη δική σας σχολή;
Κατάληψη σημαίνει πρόγραμμα δράσεων που συνδιαμορφώνει και συμμετέχει ο κόσμος της σχολής. Ήδη πραγματοποιήσαμε προβολή για τον Μάη ’68, εκδηλώσεις για το κίνημα του 2006-07 με ομιλητές που έδωσαν τότε τη μάχη, αλλά κι εξώστρεφες δράσεις για να κερδίσουμε συμπαράσταση, να πάρουμε και να δώσουμε έμπνευση. Πήγαμε για παράδειγμα στο διπλανό ΕΠΑΛ, μοιράσαμε το κείμενο της κατάληψης και καλέσαμε σε κοινές κινητοποιήσεις και σε κλιμάκωση με «μαζικές καταλήψεις σε σχολεία και σχολές» όπως είναι το σύνθημά μας. Πριν ένα μήνα, στις 6 Δεκέμβρη είδαμε τη ΣΔΟΚΕ ΠΑΔΑ και το ΕΠΑΛ να βρίσκονται ταυτόχρονα σε κατάληψη και να είμαστε μαζί στις πύλες και θέλουμε να ξαναδούμε να γίνεται το ίδιο. Αυτή η αντίληψη για την κατάληψη έχει φέρει και τη μαζικότητά της, παρότι πάντα παλεύουμε για να γίνει ακόμα πιο μαζική. Καθημερινά γίνεται συντονιστικό της κατάληψης που συμμετέχει ανένταχτος κόσμος μαζί με αγωνιστές/ριες των δυνάμεων της Αριστεράς όπου αποφασίζονται οι δράσεις και ξεδιπλώνεται όλη η συζήτηση για το πως μπορεί να προχωρήσει αυτό το κίνημα και να κερδίσει.
Γιατί ξέρουμε ότι μπορεί να κερδίσει. Η κυβέρνηση τρομάζει στην ιδέα ενός φοιτητικού κινήματος καταλήψεων που θα έχει τη συμπαράσταση και θα ξεσηκώνει συνολικά την εργατική τάξη. Είδαμε την κυβέρνηση να επιτίθεται στις καταλήψεις και να απειλεί με διαγραφές φοιτητών. Διαδηλώστε, λένε, όσο θέλετε, τις καταλήψεις δεν τις αναγνωρίζουμε ως μέσο πάλης. Τη Δευτέρα έβαλαν τα ΜΑΤ στην Πολυτεχνειούπολη και χτύπησαν φοιτητές. Αυτό δείχνει μια κυβέρνηση φοβισμένη. Ξέρουν τι σημαίνει κίνημα καταλήψεων, έχει την εμπειρία από προηγούμενες φορές όπως το 2006-2007 που η κυβέρνηση γνώρισε την ήττα. Γι’΄αυτό κάναμε και τις εκδηλώσεις στην κατάληψη για εκείνο το κίνημα. Για να δούμε τι σημασία έχει ο ανυποχώρητος αγώνας των καταλήψεων μέχρι τη νίκη. Μπλοκάρεις τα ΕΛΚΕ, την έρευνα, όλη την κερδοφορία που συνεπάγεται από τη λειτουργία των σχολών. Πολιτικοποιείς τον κόσμο της σχολής με τις δράσεις και τις συζητήσεις και δεν αφήνεις μια σχολή άδεια ντουβάρια. Διαμορφώνεις κέντρα αγώνα σε κάθε πόλη που λειτουργούν σαν ορμητήρια για τον ξεσηκωμό των εργαζομένων και της νεολαίας πέραν της σχολής.
Ποια είναι η συνέχεια που προτείνατε στο Συντονιστικό των γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων;
Εκτίμησή μας είναι ότι αυτό το νομοσχέδιο μπορεί να γίνει η ταφόπλακα της κυβέρνησης. Διαχρονικά το φοιτητικό κίνημα είναι πυροδότης μεγάλων εξεγέρσεων. Πυροδοτούν εργατικές απεργίες κι έχουν φτάσει να ανατρέπουν νόμους ψηφισμένους, υπουργούς Παιδείας ακόμα και κυβερνήσεις ολόκληρες. Σε αυτή την εκτίμηση πατάει και αυτό που προτείνουμε για τη συνέχεια:
Πρώτον, κλιμάκωση με καταλήψεις σε όλες τις σχολές. Καταλήψεις διαρκείας μέχρι τη νίκη, ζωντανές που εμπνέουν τον κόσμο. Έτσι θα αντιμετωπίσουμε και τις καινούργιες προκλήσεις, όπως τις απεργοσπαστικές προσπάθειες με τα ηλεκτρονικά μαθήματα που θα χρειαστεί να δούμε πως τις μπλοκάρουμε.
Δεύτερον, σύνδεση με την εργατική τάξη εντός κι εκτός των σχολών. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις τους εργάτες που δουλεύουν σε εργοτάξιο μέσα στο ΠΑΔΑ να έρχονται κορνάροντας για συμπαράσταση, να παίρνουν υλικά της κατάληψης, να λένε «συνεχίστε είμαστε μαζί σας». Το ίδιο και οι εργαζόμενοι στη σίτιση ή οι φύλακες που περιφρουρούν μαζί μας την κατάληψη.
Τρίτον, η σύνδεση της μάχης που δίνει το φοιτητικό κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, με τις υπόλοιπες μάχες. Τον αγώνα για Λευτεριά στην Παλαιστίνη και τη μάχη ενάντια στους φασίστες. Είδαμε κατειλημμένες σχολές να κατεβαίνουν στη διαδήλωση για την Παλαιστίνη το Σάββατο. Θέλουμε λεφτά για την Παιδεία όχι για φρεγάτες στην Αραβία. Ο καθένας/μια μπορεί να καταλάβει ότι η στήριξη του Μητσοτάκη στον σφαγέα Νετανιάχου και οι φρεγάτες που στέλνει, σημαίνει όχι μόνο συνενοχή της κυβέρνησης στη γενοκτονία αλλά και περικοπές στη δημόσια Παιδεία και Υγεία.
Θα δώσουμε το παρών την Τετάρτη 17/1 στην αντιφασιστική διαδήλωση στα Πετράλωνα με αφορμή τη συμπλήρωση 11 χρόνων από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν. Θα χρειαστεί να συνδέσουμε τον αγώνα μας με τη μάχη ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας Υγείας. Μας αφορά όχι μόνο επειδή είναι ένα ζήτημα που αφορά όλη την κοινωνία. Αλλά και πιο ειδικά. Για παράδειγμα η κυβέρνηση επιχειρεί το ξεπούλημα των δημόσιων δομών Ψυχικής Υγείας και απεξάρτησης. Το τμήμα μας έχει φοιτητές κοινωνικούς λειτουργούς που τους αφορά άμεσα ως μελλοντικός χώρος εργασίας.
Θα χρειαστεί να συνδεθούμε με τις μάχες ενάντια στην καταπίεση. Ενάντια στον σεξισμό. Έχει ανοίξει όλη η συζήτηση για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ΛΟΑΤΚΙ κι έχει αφρίσει όλος ο σεξιστικός οχετός της δεξιάς. Ταυτόχρονα οι γυναικοκτονίες συνεχίζονται. Η φετινή απεργιακή 8 Μάρτη χρειάζεται να μπει από τώρα στον κόσμο των σχολών γιατί μας αφορά άμεσα. Το είδαμε πρόσφατα με τις κινητοποιήσεις για να ξηλωθεί ο παρενοχλητής ψυχολόγος της σχολής για παράδειγμα. Στη σχολή μας το έδαφος για τις τωρινές συνελεύσεις για το άρθρο 16 είχε προετοιμαστεί από εκείνη την κόντρα ενάντια στο σεξισμό.
Είναι συνδέσεις που δεν τις κατεβάζουμε από το κεφάλι μας οι επαναστάτες/ριες. Γίνονται ήδη από τον κόσμο στα αμφιθέατρα.