Ο Ντέβιντ Καρβάλα (αριστερά) και η Κατερίνα Θωίδου (δεξιά) μαζί με άλλους διεθνείς ομιλητές στο συνέδριο της Βαρκελώνης

Τριήμερο συνέδριο με θέμα «Αντιμετωπίζοντας την άκρα δεξιά στη Μεσόγειο: Αντίσταση στο ρατσισμό και την ισλαμοφοβία», διοργανώσαν, από τις 25 εώς τις 27 Ιανουαρίου στη Βαρκελώνη, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αντιρατσιστικές κινήσεις και συλλογικότητες, ανάμεσά τους και η οργάνωση «Ενότητα Ενάντια στον Ρατσισμό και τον Φασισμό» της Καταλονίας (UCFR). 

Στο συνέδριο συμμετείχαν κυρίως γυναίκες ομιλήτριες από Παλαιστίνη, Μαρόκο, Ιταλία, Τυνησία, Γαλλία, Πολωνία, Μεγάλη Βρετανία και Ελλάδα, μετανάστες/ριες μαζί με συνδικαλίστριες/ες, φεμινίστριες, ακτιβιστές του LGBTQI κινήματος από την Καταλονία και την Ισπανία. Η Κατερίνα Θωίδου εκ μέρους της ΚΕΕΡΦΑ, συμμετείχε σε δύο συζητήσεις, η μία με θέμα την «ανάλυση της ακροδεξιάς» και η δεύτερη με θέμα «πρακτικές αντίστασης», μεταφέροντας την εμπειρία του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος της Ελλάδας. Η πρόταση για μία κοινή μέρα δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό στις 16 Μάρτη βρήκε μεγάλη ανταπόκριση –και τις επόμενες ημέρες πρόκειται να γίνουν και στη Βαρκελώνη τα οργανωτικά βήματα για την επιτυχία της.  

Ο Ντέιβιντ Καρβάλα συντονιστής του UCFR Βαρκελώνης, μίλησε στην Κατερίνα Θωίδου για αυτό το συνέδριο αλλά και για τις μάχες που έχει μπροστά του το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα:   

Νομίζω ότι το συνέδριο είχε επιτυχία. Είχαμε πολλές συζητήσεις που κάλυψαν πολλά και διαφορετικά  θέματα. Από τη Μέση Ανατολή, την Παλαιστίνη, τις αραβικές επαναστάσεις και πάνω απ’ όλα το θέμα «πώς παλεύουμε την άκρα δεξιά». Υπήρχε μια εξαιρετική συζήτηση με ανθρώπους από διαφορετικά μέρη του ισπανικού κράτους και την Βόρεια Αφρική, όπου μίλησαν μετανάστριες γυναίκες που δουλεύουν σε αγροτικές εργασίες. Όλα όσα είπαν όπως επίσης και ο τρόπος που οργανώνονται μας έδωσαν μεγάλη δύναμη. Αυτή η συζήτηση ήταν για μένα μία από τις καλύτερες. 

Στο θέμα «παλεύοντας τον ρατσισμό και την ακροδεξιά» ακούσαμε πολλές και διαφορετικές παρεμβάσεις, σχετικά με τους ρατσιστικούς νόμους, τη μετανάστευση, το ρατσισμό, όπως πχ από το σωματείο των μικροπωλητών που οργανώθηκαν από μόνοι τους στη Βαρκελώνη και συμμετέχουν σε πολλές δράσεις του UCFR. Στο θέμα των πρακτικών αντιμετώπισης της άκρας δεξιάς, που συχνά είναι δύσκολο να έχεις πρακτικά συμπεράσματα σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, νομίζω ότι ήταν πολύ χρήσιμο να ακούμε εμπειρίες όπως αυτές που έφερε η ΚΕΕΡΦΑ από την Ελλάδα, πάνω στο πώς παλέψατε ενάντια στους φασίστες της Χρυσής Αυγής γενικά αλλά και συγκεκριμένα για το ρόλο των εργατικών χώρων σε αυτή τη μάχη. Ήταν ένα πολύ καλό παράδειγμα το πώς μπορούν να λειτουργήσουν οι ενωτικοί αγώνες και τα αποτελέσματα τους ενάντια στο φασισμό. Πάνω σε αυτό το θέμα υπήρχαν πολύ καλές παρεμβάσεις από το κίνημα της Βρετανίας. Ηγετικό στέλεχος της Γενική Συνομοσπονδίας Εργατών, TUC, μίλησε σχετικά με το πως τα συνδικάτα μπορούν να συμβάλλουν σε αυτό το ζήτημα. Επίσης υπήρχε ομιλία από το Stand Up to Racism της Βρετανίας, που και αυτή έδωσε πολύ καλά παραδείγματα πως παλέψαν την άκρα δεξιά. 

Ήταν καθαρό ότι οι αντιπαραθέσεις που υπάρχουν σε κάθε χώρα της Ευρώπης και ίσως και σε όλο τον κόσμο, έχουν πολλές ομοιότητες. Όπως το ζήτημα αν «χρειάζεται να μιλάμε για την άκρα δεξιά» είτε «γιατί με αυτόν τον τρόπο τους διαφημίζουμε» είτε το ζήτημα εφόσον «όλα τα κόμματα που κυβερνούν είναι ρατσιστικά γιατί χρειάζεται να συζητάμε ιδιαίτερα για τους φασίστες;». Αυτά είναι σοβαρά μπερδέματα που υπάρχουν και που εμφανίστηκαν και στη διάρκεια του συνεδρίου. Υπήρχαν απόψεις που επιχειρηματολογούσαν συγκεκριμένα ότι επειδή οι κυβερνήσεις της ΕΕ είναι ρατσιστικές –που είναι– για αυτό το λόγο ο φασισμός είναι κάτι το διαφορετικό. Νομίζω ότι αυτό είναι μια επικίνδυνη θέση. Μοιάζει παράδοξο, αλλά ο κόσμος που μπορεί να στα λέει αυτά είναι πρόθυμος να συμμετέχει σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Νομίζω ότι είναι μια αντίφαση. Ο κόσμος καταλαβαίνει στην πράξη ότι χρειάζεται πάλη ενάντια στο φασισμό, αλλά αν δεν έχεις μια θεωρία από πίσω σου δεν ξέρεις τον τρόπο να παλέψεις. Γι’ αυτό θεωρώ ότι συνέδρια σαν και αυτό μπορούν να είναι χρήσιμα για να συζητηθούν αυτά τα ζητήματα. 

Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς προχωράμε μπροστά. Και για μένα το κλειδί είναι με το να χτίσουμε μεγαλύτερο δίκτυο του UCFR στις γειτονιές και επίσης να χτίσουμε πάνω στις δουλειά που έχουμε κάνει εδώ και χρόνια  προσπαθώντας να εμπλέξουμε τα συνδικάτα σε αυτή τη μάχη, κάτι στο οποίο δεν είμαστε τόσο μπροστά στην Καταλονία όπως είστε στην Ελλάδα ή στη Βρετανία. Πάνω σε αυτό το θέμα υπήρχε μια εντυπωσιακή παρέμβαση στο συνέδριο μίας συνδικαλίστριας σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Βαρκελώνης, που εξήγησε πώς οργάνωσε στο νοσοκομείο της μία διαμαρτυρία ενάντια στο ακροδεξιό VOX. Αυτή τη συγκέντρωση κάποια συνδικάτα δεν την ήθελαν, όμως δύο συνδικάτα που παλιότερα τσακώνονταν μεταξύ τους, συνεργάστηκαν και συμμετείχαν στη διαμαρτυρία. Δεν ήταν μαζική αλλά ήταν καλό σαν τακτική γιατί έφτασαν να συμμετέχουν πέντε σωματεία.  Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να αναπτύξουμε. Να χτίσουμε πραγματικές ρίζες του κινήματος στους χώρους δουλειάς.

Ενότητα

Εδώ χάρη στην ΜΚΟ που διοργάνωσε το συνέδριο, υπήρχε η δυνατότητα να καλυφθούν τα έξοδα όσων ήρθαν από το εξωτερικό αλλά νομίζω ως προς τον ερχομό τους εδώ, δείχνει ότι χρειάζεται να ενισχύσουμε το ρόλο της δράσης των κοινωνικών κινημάτων που συμμετείχαν, κάτι που είναι κάτι διαφορετικό από το ρόλο της ΜΚΟ που διοργανώνει τα πρότζεκτς. Έχουμε να οργανώσουμε αυτά τα κινήματα έτσι ώστε ο κόσμος να συμμετέχει και να χτίσουμε στα αλήθεια την ενότητα ενάντια στους φασίστες. Η πλατιά συμμετοχή στο συνέδριο ήταν κάτι πολύ θετικό. Μέσα σε αυτές τις λίγες ημέρες γνώρισα κόσμο που δεν ήξερα, από τη Βαρκελώνη που τώρα αρχίζουν να εμπλέκονται με το UCFR. Είναι πολύ θετικό και δείχνει τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.

Το άμεσο καθήκον είναι να οργανώσουμε τη διαδήλωση για τις 16 Μάρτη, που έχουμε ήδη καθυστερήσει. Στην Ελλάδα και στην Βρετανία έχετε τυπώσει αφίσες, αλλά εδώ κλείνουμε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες. Θέλουμε να κάνουμε μία συνάντηση με κόμματα και συνδικάτα για να τους δεσμεύσουμε, στο ότι χρειάζεται να κινητοποιηθούμε και να προετοιμάσουμε καμπάνιες ενόψει και των Ευρωεκλογών του Ιουνίου. Είχαμε μια συνέλευση του UCFR την περασμένη εβδομάδα και μπήκαν κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις, για βάλουμε ως προτεραιότητα την επανενεργοποίηση και το χτίσιμο των τοπικών επιτροπών, επειδή το Μάη του 2015 είχαμε ένα σημείο καμπής, όπου είχαμε νικήσει το φασιστικό κόμμα Πλατφόρμα της Καταλονίας και είχαμε κλείσει τα γραφεία τους στη Βαρκελώνη μόνο μέσα σε μια εβδομάδα. Η αλήθεια είναι ότι οι τοπικές μας ομάδες διαλύθηκαν αλλά τώρα είμαστε σε διαδικασία να ξεπεράσουμε την αδράνεια. Οπότε νομίζω το κλειδί της δουλειάς μας είναι να οργανώσουμε ξανά και να εμπλέξουμε περισσότερο νέο κόσμο, νεολαία και μαύρους ακτιβιστές.