Τεράστια επιτυχία είχε η γενική απεργία στις 24 Γενάρη στην Αργεντινή ενάντια στην πρωτοφανή επίθεση που έχει εξαπολύσει ο Χαβιέρ Μιλέι. Η συνδικαλιστική συνομοσπονδία CGT κάνει λόγο για συνολική παρουσία στους δρόμους ενός εκατομμυρίου και 80% συμμετοχή στην απεργία. Ο Μιλέι δεν έχει κλείσει ούτε δυο μήνες στην προεδρία της Αργεντινής, αλλά φιλοδοξεί να διαλύσει όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης αμέσως.
Τα διατάγματα που έχει ήδη περάσει και το πολυνομοσχέδιο που φέρνει αυτή τη βδομάδα στη Βουλή περιλαμβάνουν όλες τις πιθανές επιθέσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς: υποτίμηση του νομίσματος και δολαριοποίηση της οικονομίας, δηλαδή μετατροπή όλου του πληθυσμού σε φτωχότερο, ιδιωτικοποίηση των πάντων («ό,τι μπορούμε θα το ιδιωτικοποιήσουμε», δηλώνει), απελευθέρωση των απολύσεων και κατάργηση κάθε προστασίας των εργαζόμενων, εξαφάνιση όλων των φορέων κουλτούρας και πολιτισμού, αύξηση των τιμών στα μέσα μεταφοράς, κατάργηση επιδομάτων.
Η απεργία επιβεβαίωσε ότι το εργατικό κίνημα στην Αργεντινή δεν το έπιασε στον ύπνο ο Μιλέι. Γι’αυτό εξάλλου η πρώτη πρωτοβουλία που πήρε η κυβέρνησή του μέσα στην πρώτη βδομάδα ήταν το «πρωτόκολλο Μπούλριτς» με το οποίο επιχειρεί να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις, κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας για να μην επιτραπεί κανένα κλείσιμο δρόμων. Τις συγκεντρώσεις στις 24 Γενάρη δεν τόλμησε κανείς να τις εμποδίσει. Σε ολόκληρη τη χώρα, μέχρι και στις παραλίες (είναι βαθύ καλοκαίρι στην Αργεντινή) οι κινητοποιήσεις ήταν μαζικές και μεγαλύτερες από οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία εφτά χρόνια. Συγκρίνονται μόνο με τους αγώνες που οδήγησαν στην ήττα τον προηγούμενο νεοφιλελεύθερο πρόεδρο, τον Μαουρίσιο Μάκρι, που τώρα έχει γίνει μέντορας του Μιλέι. Μαζί με τα μεγάλα συνδικάτα που κατέβηκαν οργανωμένα, η επιτυχία της 24 Γενάρη είχε να κάνει και με καινούργια κομμάτια της εργατικής τάξης που οργανώθηκαν μόλις τις τελευταίες βδομάδες με συνελεύσεις και ξεδιπλώνουν τους αγώνες τους, όπως είναι οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό. Είχε προηγηθεί το σπάσιμο των απαγορεύσεων στους δρόμους πριν από μερικές βδομάδες με πρωτοβουλία της επαναστατικής Αριστεράς.
Οι εξελίξεις έχουν προκαλέσει πολύ σημαντικούς κραδασμούς στη Δεξιά. Ήδη ο Μιλέι απέλυσε τον πρώτο του υπουργό (γιατί έδινε πληροφορίες στα ΜΜΕ για τις αντιπαραθέσεις μέσα στο υπουργικό συμβούλιο). Την τελευταία στιγμή πηγαίνοντας προς την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου, ο Μιλέι απέσυρε ολόκληρο το φορολογικό κομμάτι της επίθεσης. Ταυτόχρονα πήρε πίσω κάποιες από τις επιθέσεις στην τέχνη και τον πολιτισμό, στις συντάξεις και στον αγροτικό τομέα. Έβαλε στην άκρη επίσης την συνολική ιδιωτικοποίηση της πετρελαϊκής εταιρείας. Τα δικαστήρια είχαν ήδη ακυρώσει μερικά από τα διατάγματα που είχε δημοσιεύσει χωρίς την έγκριση της Βουλής, ανάμεσά τους την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Οι βουλευτές του Μιλέι είναι μια μικρή μειοψηφία στη Βουλή. Για να περάσει το νομοσχέδιο στηρίζεται στην επίσημη Δεξιά, ενώ ελπίζει και στη βοήθεια της δεξιάς πτέρυγας των Περονιστών. Όμως, αυτή η κατάσταση τον έφερε για πρώτη φορά να δείχνει αδύναμος και αναγκασμένος να συμβιβαστεί. Μόλις την περασμένη βδομάδα έστελνε μήνυμα στους περιφερειάρχες της χώρας, απειλώντας τους να στηρίξουν την επίθεση, ειδάλλως θα τους διακόψει τη χρηματοδότηση. Είχε πάει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός και έβγαλε μια ομιλία που σόκαρε ακόμη και τους καπιταλιστές και τραπεζίτες που τον άκουγαν και δυσκολεύτηκαν να τον χειροκροτήσουν. Παρουσιάστηκε σαν ένας νέος Μουσολίνι του νεοφιλελευθερισμού, λέγοντας ότι ο Σοσιαλισμός βρίσκεται πίσω από όλα τα δεινά του πλανήτη και πως ο ίδιος ήρθε για να εξαφανίσει κάθε συμμετοχή και βοήθεια του κράτους, ακόμη και προς τους πιο φτωχούς και αδύναμους. Μέσα σε λίγες μέρες αναγκάστηκε σε υποχωρήσεις. Η αντιπολίτευση λέει πως αυτές οι κινήσεις είναι αντιπερισπασμός, μέχρι να τα βρει με τη Δεξιά, είτε για να πιέσει ώστε να του δοθούν υπερεξουσίες. Στο μεταξύ η Αριστερά και τα συνδικάτα ετοιμάζονται να περικυκλώσουν τη Βουλή την ώρα που κατατίθεται το νομοσχέδιο αυτή τη βδομάδα.