Καθημερινά στους δρόμους δυναμώνει η ενότητα ανάμεσα στους αγώνες των εργατών, των αγροτών και των φοιτητών. Το βλέπουμε στην πράξη. Η Θεσσαλονίκη υποδέχθηκε με ενθουσιασμό την πανηγυρική είσοδο των τρακτέρ και την πολιορκία της Agrotica από τους αγωνιζόμενους αγρότες. Στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη, το συλλαλητήριο των καταλήψεων αγκάλιασε με συνθήματα «Φοιτητές-εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά» τους απεργούς των Νοσοκομείων που ενώθηκαν μαζί του στην Πανεπιστημίου, αφού πιο πριν είχαν ταπεινώσει τον Γεωργιάδη έξω από το υπουργείο Υγείας.
Αυτά είναι τεράστια βήματα μπροστά. Και δεν πρόκειται για τυχαίες συμπτώσεις που συμβαίνουν επειδή οι αγώνες γίνονται την ίδια στιγμή χρονικά. Έχουν αντικειμενική κοινή βάση καθώς αντιμετωπίζουν τον ίδιο αντίπαλο και τα αιτήματα συνδέονται μεταξύ τους. Οι φοιτητές που οργανώνουν καταλήψεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστήμιων δίνουν κοινό αγώνα με τους εργάτες της Υγείας που παλεύουν ενάντια στη λεηλασία των δημόσιων Νοσοκομείων από «χορηγούς» και εργολάβους. Κάθε καθαρίστρια που κερδίζει τη μάχη ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων στην Υγεία δίνει δύναμη σε κάθε φοιτητή που υπερασπίζεται τη δημόσια Παιδεία. Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ για στάση εργασίας και συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο των καταλήψεων αυτή την Πέμπτη κλιμακώνει αυτήν την ενότητα.
Κοινό συμφέρον
Αντίστοιχα ισχύουν για τους αγρότες. Η απόφαση να μπαίνουν στις πόλεις μαχητικά ξεσηκώνει την αλληλεγγύη των εργατών και της νεολαίας. Κάθε εργαζόμενος που βλέπει το μεροκάματο να ροκανίζεται από την ακρίβεια, έχει κοινό συμφέρον με τους αγρότες που βλέπουν τη σοδειά τους να φτάνει στα ράφια των σουπερμάρκετ πανάκριβη ενώ οι ίδιοι παίρνουν ψίχουλα. Μαζί έχουμε τη δύναμη να τσακίσουμε τους καπιταλιστές που λεηλατούν όλους μας, αρχίζοντας από την ανατροπή της κυβέρνησης που υπηρετεί τους κερδοσκόπους.
Αυτή η προοπτική έχει ανοίξει διάπλατα μπροστά μας. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που αυτοδιαφημιζόταν σαν πανίσχυρη δύναμη του «40 τα εκατό», βρίσκεται στα σχοινιά. Καθημερινά γίνεται όλο και πιο μισητή, καθώς λέει ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα» ούτε για τους αγρότες ούτε για τα Πανεπιστήμια ούτε για αυξήσεις στους μισθούς και προσλήψεις, αλλά την ίδια ώρα δεσμεύει δισεκατομμύρια για τα F35 και φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα. Δεν θέλουμε πολεμικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Λάρισα, θέλουμε αγωνιστικό στρατηγείο εργατών, αγροτών και φοιτητών στην Αθήνα για να ρίξουμε την κυβέρνηση.
Αυτή η προσπάθεια είναι ξεκινημένη, αλλά χρειάζεται δυνατή Αριστερά που να είναι ξεκάθαρη για την ανατρεπτική προοπτική. Δεν είναι ώρα τώρα για προτάσεις όπως ότι ο κάθε αγώνας πρέπει να περιορίζεται στα δικά του αιτήματα, οι φοιτητές στα εκπαιδευτικά, οι εργάτες στα μισθολογικά, οι αγρότες στις επιδοτήσεις. Η κυβέρνηση φοβάται την πολιτικοποίηση των αγώνων και το βλέπουμε ξεκάθαρα μέσα από τις επιθέσεις της κυβερνητικής προπαγάνδας που λυσσάει επειδή π.χ. οι φοιτητικές καταλήψεις στέκονται στο πλευρό της Παλαιστίνης.
Δυναμώνουμε την Αριστερά που στηρίζει την σύνδεση και την κοινή προοπτική των αγώνων. Την Αριστερά που παλεύει για δημόσια Παιδεία και Υγεία και ανοίγει την προοπτική για δημόσιο έλεγχο και στα σουπερμάρκετ και στη βιομηχανία τροφίμων και στις εταιρείες ενέργειας σαν απάντηση στην ακρίβεια και σαν στήριξη για τους αγρότες. Την Αριστερά που αναδεικνύει όλα αυτά όχι μόνο στο πρόγραμμά της αλλά και στις δράσεις. Στις εξορμήσεις των φοιτητών από τις καταλήψεις και στα Νοσοκομεία που παλεύουν ενάντια στις απολύσεις και στα τρακτέρ των αγροτών. Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και αξίζει να την κάνουμε μαζί.