Πλημμύρισε το Βερολίνο, παρά τη βροχή και το τσουχτερό κρύο, το Σάββατο 3 Φλεβάρη από τους αντιφασίστες διαδηλωτές/ριες που έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα ότι το AfD και οι φασιστικές του προκλήσεις δεν θα περάσουν! 

«300,000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο Βερολίνο κατά του ρατσισμού και του AfD. 1,300 οργανώσεις είχαν καλέσει για τη συγκέντρωση» μας λέει μεταφέροντας την εικόνα από το Βερολίνο η Κριστίνε Μπούχολτζ από την κίνηση «Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό». «Οικογένειες, συνδικαλιστές, μετανάστες, αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές ομάδες και πολλοί άλλοι έδωσαν το παρών. Η διαδήλωση μας έδωσε κουράγιο. Μπορούμε να αποδυναμώσουμε το AfD μέσω ευρείας και αποφασιστικής κινητοποίησης στους δρόμους». Συλλαλητήρια έγιναν και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας. Περίπου 30.000 άνθρωποι πήραν μέρος σε αυτά που έγιναν στο Φράιμπουργκ και στη Δρέσδη και περίπου 25.000 στη Νυρεμβέργη και στο Άουκσμπουργκ.

Τα συλλαλητήρια ήταν η κορύφωση των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων που έχουν ξεκινήσει στη Γερμανία εδώ και εβδομάδες μετά την αποκάλυψη ότι μέλη του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) είχαν συναντηθεί με ακροδεξιούς εξτρεμιστές, ορισμένους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) και επιχειρηματίες τον Νοέμβριο του 2023 για να συζητήσουν σχέδια για μαζικές απελάσεις από τη Γερμανία –ενώ την προηγούμενη εβδομάδα είχε προηγηθεί αντίστοιχα μεγάλο συλλαλητήριο στην Βιέννη, καταγγέλλοντας την αυστριακή συμμετοχή. Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις το ΑfD αναδεικνύεται με ποσοστό 19% δεύτερο μετά το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα. 

«Περικυκλώσαμε το γερμανικό κοινοβούλιο με ένα ζωντανό τείχος προστασίας» είπε από το μικρόφωνο της συγκέντρωσης στο Βερολίνο, ο Τάρεκ Άλαους, ακτιβιστής υπέρ των αιτούντων άσυλο. 

«Η διαδήλωση του Σαββάτου ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, αλλά μια διαδήλωση δεν μπορεί από μόνη της να σταματήσει το AFD ούτε τις συνθήκες που οδήγησαν στην άνοδό του» μεταφέρει από το Βερολίνο στο Socialist Worker o Φιλ Μπάτλαντ. «Η Γερμανία εξακολουθεί να έχει μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση συνασπισμού που υποστηρίζει τη γενοκτονία στη Γάζα,  διπλασίασε τον στρατιωτικό προϋπολογισμό, επιτίθεται στις συνθήκες διαβίωσης στο εσωτερικό της χώρας και επιτίθεται στους μετανάστες. Τον περασμένο Οκτώβριο, σε μια συνέντευξη σχετικά με τις παλαιστινιακές διαδηλώσεις στη Γερμανία, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς (που ανήκει στο SPD) δήλωσε: "Πρέπει επιτέλους να απελάσουμε σε μεγάλη κλίμακα". Οι πολιτικές των κομμάτων της κυβέρνησης στρώνουν το δρόμο στο ΑfD την ίδια ώρα που το SPD, οι Πράσινοι και οι φιλελεύθεροι του FDP κυριαρχούν σε κάποιες από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις.

Ρατσιστικές επιθέσεις

Σε κάποιες περιπτώσεις τις τελευταίες εβδομάδες οι Παλαιστίνιοι -που σήμερα είναι τα θύματα της πιο διαδεδομένης μορφής ρατσισμού στη Γερμανία- αποκλείστηκαν από τις διαδηλώσεις κατά του AfD. Η Αιγύπτια ακτιβίστρια Χέμπα Ατία Μούσα, η οποία ζει στη Βόννη δέχθηκε ρατσιστικές επιθέσεις και κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό επειδή κρατούσε ένα αυτοσχέδιο πλακάτ που έγραφε: "Άραβες στη Γερμανία, το AfD θέλει να μας απελάσει όλους, το SPD και οι Χριστιανοδημοκράτες θέλουν να απελάσουν το 50% των φίλων μου. Οι Πράσινοι και το SPD χρηματοδοτούν βόμβες που σκοτώνουν τους φίλους μου στη Γάζα".  

Στο συλλαλητήριο του Σαββάτου η αστυνομία του Βερολίνου απαγόρευσε ξανά την τελευταία στιγμή τις σημαίες της Παλαιστίνης από τη διαδήλωση. Αλλά αυτή τη φορά οι συντονιστές της διαδήλωσης καλωσόρισαν την παρουσία Παλαιστινίων από την εξέδρα και υπήρξε ένα ζωντανό παλαιστινιακό μπλοκ στο κέντρο της διαδήλωσης. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα έχει εξαφανιστεί. Όπως ανέφερε η Εβραία σοσιαλίστρια Ρέιτσελ Σαπίρο «στο συλλαλητήριο σε γενικές γραμμές η διάθεση ήταν πολύ φιλική σε σύγκριση με τις προηγούμενες εβδομάδες όπου υπήρξαν επιθέσεις σε όσους είναι αλληλέγγυοι στην Παλαιστίνη από την αστυνομία αλλά και από σιωνιστές διαδηλωτές. Τότε ένας ηλικιωμένος Γερμανός με ρώτησε αρκετά επιθετικά: Ποιες είναι οι ομοιότητες μεταξύ του Σιωνισμού και του AfD; Προσπάθησα να του εξηγήσω και μετά από μερικές λέξεις, γούρλωσε τα μάτια του και μισοφτύνοντας με κατάμουτρα, είπε: Τι ξέρεις εσύ;. Του είπα: 'Η οικογένειά μου εξοντώθηκε από τους Ναζί. Νομίζω ότι είμαι απόλυτα ικανή να εξηγήσω τις ομοιότητες μεταξύ σιωνισμού και φασισμού".

Η συμπεριφορά αυτή έχει κάνει ορισμένους Παλαιστίνιους και μετανάστες να εξετάζουν τη συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις κατά του AfD.

Οι επαναστάτες έχουμε ένα καθήκον. Πρέπει να πείσουμε τα θύματα του ρατσισμού ότι η θέση τους είναι στο κέντρο του κινήματος κατά του φασισμού. Αλλά πρέπει επίσης να ανοίξουμε το ζήτημα στη γερμανική Αριστερά ότι χρειαζόμαστε ενότητα για να αναγκάσουμε το AfD να υποχωρήσει.  

Σε όλη την Ευρώπη βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την φασιστική απειλή. Στη Γαλλία και στη Γερμανία, ακροδεξιά-φασιστικά κόμματα απειλούν να αποκτήσουν πρόσβαση στην εξουσία.

Αυτή η απειλή συγκεκριμενοποιήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες και στις δύο χώρες. Στη Γαλλία, το Rassemblement National της Marine Le Pen ψήφισε μαζί με το κόμμα του Μακρόν έναν αντιμεταναστευτικό νόμο, εμπνευσμένο από τις δικές της «ιδέες». Στη Γερμανία, με την αποκάλυψη μιας μυστικής συνάντησης που πραγματοποιήθηκε μεταξύ εκπροσώπων του AfD και της Δεξιάς για να σχεδιάσουν μια πολιτική μαζικής απέλασης των μεταναστών αν έρθουν στην εξουσία.

Αυτές οι προκλήσεις συνάντησαν τεράστιες αντιδράσεις και στις δύο χώρες. Αντιδράσεις που δείχνουν ότι η άνοδος των φασιστών στην εξουσία δεν είναι καθόλου αναπόφευκτη. Την Κυριακή 21 Ιανουαρίου, 150.000 άνθρωποι διαδήλωσαν σε όλη τη Γαλλία κατά του ρατσιστικού νόμου Νταρμανέν και κατά του κινδύνου της ακροδεξιάς, σε συλλαλητήρια που είχαν την υποστήριξη των συνδικάτων. Στις 3 Φεβρουαρίου, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές διαδήλωσαν στη Γερμανία κατά του ρατσισμού και του φασισμού.

Οι απαντήσεις αυτές έχουν τεράστια σημασία. Πέρα από το εκλογικό τους ακροατήριο, οι φασίστες απέχουν ακόμη πολύ από το να έχουν την ικανότητα για μια τέτοια κινητοποίηση στο δρόμο. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Σε αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες πρέπει να δοθεί μια αγωνιστική προοπτική. Πρέπει να τους δώσουμε την ικανότητα να ηγηθούν εκατομμυρίων. Ενάντια στην ανάπτυξη της φασιστικής απειλής. Αλλά και ενάντια στις αντικοινωνικές και ρατσιστικές πολιτικές που τους ανοίγουν το δρόμο. Αυτό το διπλό μέτωπο απαιτεί έναν αγώνα που πρέπει να διεξαχθεί μέσα στο ίδιο το κίνημα. Η Γαλλία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. 

Οι διαδηλώσεις της 21ης Ιανουαρίου ήταν το προϊόν μιας συμμαχίας μεταξύ των συνδικαλιστικών ηγετών και των "ρεπουμπλικανικών" ρευμάτων, συμπεριλαμβανομένων μελών του προεδρικού κόμματος, στο πλαίσιο του «δημοκρατικού τόξου». Αυτό είναι σύμφωνο με την τρέχουσα πολιτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών που επέστρεψαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες με την ελπίδα να διαπραγματευτούν τη χιονοστιβάδα των κοινωνικών επιθέσεων. Αλλά έρχεται σε αντίθεση με την εμπειρία εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και, γενικότερα, εκατομμυρίων εργαζομένων, που βλέπουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους να απειλούνται. Αυτή είναι η βάση για μια άλλη πορεία προς τα εμπρός.

Στο ρατσιστικό νόμο, που εκδόθηκε τελικά πριν από μία εβδομάδα, τα πιο άμεσα εμπνευσμένα από τους φασίστες άρθρα έχουν αφαιρεθεί, αντανακλώντας την πολιτική κρίση που έχει ανοίξει. Το γεγονός παραμένει, ωστόσο, ότι πρόκειται για την πιο ρατσιστική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών. Όπως ισχύει επίσης το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση που διορίστηκε μετά από ανασχηματισμό, ανακοίνωσε ένα νέο κύμα κοινωνικών επιθέσεων εναντίον όλων των εργαζομένων.

Οι αγώνες αυτοί πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους. Υπήρξε μονοήμερη γενική απεργία στον τομέα της εκπαίδευσης την 1η Φεβρουαρίου. Η κινητοποίηση και η γενική οργή που εκφράστηκε ενάντια στη νέα κυβέρνηση ήταν τέτοια που αναμένονται περαιτέρω κινητοποιήσεις. Και ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι αυτός στον οποίο οι αγώνες ενάντια στο ρατσιστικό νόμο έχουν προχωρήσει περισσότερο, με απεργίες στις 25 Ιανουαρίου σε πολλά σχολεία στην περιοχή του Παρισιού και αποκλεισμούς λυκείων και πανεπιστημίων σε πολλές πόλεις.

Στη νέα διαδήλωση που έγινε στο Παρίσι ταυτόχρονα με τις διαδηλώσεις στην Γερμανία στις 3 Φλεβάρη, πολλές χιλιάδες διαδήλωσαν στο Παρίσι δείχνοντας στο δρόμο την αποφασιστικότητά τους να πολεμήσουν τον ρατσισμό και τον φασισμό. Για πρώτη φορά υπήρξε σύγκλιση -που εκφράστηκε με την ένωση των πορειών- με την κινητοποίηση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Οι πομπές των μεταναστών χωρίς χαρτιά και των νέων μεταναστών διογκώθηκαν από τη συμμετοχή πολλών νέων, απηχώντας την εκκολαπτόμενη κινητοποίηση κατά του ρατσισμού στα λύκεια και τα πανεπιστήμια. 

Οι ακτιβιστές του Extinction Rebellion σήκωσαν ένα γιγαντιαίο πανό στην κορυφή του αγάλματος στην πλατεία όπου ξεκινούν όλες οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Παρίσι για να γιορτάσουν την πορεία αλληλεγγύης. Αντανακλά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στη σύνδεση με τον αγώνα για επείγουσα δράση για το κλίμα. Μια πορεία LGBTQI τόνισε τη σημασία της σύγκλισης στον αγώνα κατά του σεξισμού, της τρανσφοβίας και του ρατσισμού.

Αλλά το βασικό κλειδί για τη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος βρίσκεται την κινητοποίηση των εργαζομένων, στον ταξικό χαρακτήρα του αγώνα κατά του ρατσισμού και του φασισμού. Όπως και στη δεκαετία του 1930, αποτελεί αυταπάτη  να πιστεύουμε ότι από τον φασισμό μπορούν να μας σώσουν οι συμμαχίες με τις «προοδευτικές» παρυφές της αστικής τάξης. Αυτή η στρατηγική μπορεί μόνο να αφοπλίσει τους εργαζόμενους στον κοινωνικό αγώνα που απαιτεί την αντιπαράθεση με όλα τα τμήματα της άρχουσας τάξης, είτε αυτή αυτοαποκαλείται «μετριοπαθής» είτε έχει ήδη επιλέξει την άμεση σύμπραξη με τους φασίστες. Αντιτάσσοντας έναν «μετριοπαθή» ρατσισμό απέναντι στον ανοιχτό ρατσισμό της δεξιάς και των φασιστών, το μόνο που κάνει είναι να καταστρέφει περαιτέρω την ταξική αλληλεγγύη. 

Διαδηλώνουμε ξανά στις 10 Φλεβάρη καθώς δύο μέρες μετά κλείνουν ακριβώς 90 χρόνια από τη μεγάλη γενική απεργία και την ενωτική αντιφασιστική συγκέντρωση που έκλεισε το δρόμο στους φασίστες στην Γαλλία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 6/2/1934 και θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις μας με κέντρο τη Διεθνή Μέρα Δράσης ενάντια στον φασισμό και το ρατσισμό.

Ντενί Γκοντάρ,
Παρίσι, 5/2