Στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής βρίσκεται από τη Δευτέρα 5 Φλεβάρη το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Από την πρώτη μέρα συζήτησης, οι υπεύθυνοι εισηγητές, Σκέρτσος και Συρεγγέλα, ξεκίνησαν τις προσπάθειες να πείσουν τους διαφωνούντες βουλευτές της ΝΔ, υπερτονίζοντας πόσο μίνιμουμ είναι οι διατάξεις του. Ό,τι και να κάνει ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι γραμμένα στο DNA της Νέας Δημοκρατίας.
Το ίδιο το νομοσχέδιο συνοδεύτηκε από μια εμετική ομοφοβική/τρανφοβική επίθεση εκ μέρους της Εκκλησίας και της ακροδεξιάς εντός και εκτός ΝΔ. «Βιώνουμε ένα πρωτόγνωρο κύμα χυδαία κακοποιητικών επιθέσεων που εκπέμπεται από θεσμικούς φορείς της Ελλάδας με στόχο τη δολοφονία της αξιοπρέπειας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Αντιεπιστημονικές απόψεις, μεσαιωνικές δοξασίες και θεωρίες συνωμοσίας επιστρατεύονται για να δημιουργήσουν στην κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν είναι τα αδέρφια, τα παιδιά, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι φίλες ή οι συνεργάτες/τιδες ΚΑΘΕ ΑΤΟΜΟΥ αλλά “ανώμαλα όντα” που συνωμοτούν εκτός της κοινωνίας», καταγγέλλουν σε κοινή ανακοίνωσή τους το Πολύχρωμο Σχολείο - Rainbow School, οι Proud Seniors Greece - Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων 50 και Άνω, οι Υπερήφανοι γονείς - Proud Parents Greece, οι Rainbow Seniors και η Oμάδα ΛΟΑΤΚΙ+ Εργασιακής Υποστήριξης – LGBTQI+ Employment Support Group.
Αυτή η μαύρη αντίδραση καθόρισε και το περιεχόμενο του νόμου που σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Το κείμενο έχει τελικά τόσες πολλές εκπτώσεις και ελλείψεις, που μόνο την ισότητα, την άρση των αποκλεισμών και την εξάλειψη των διακρίσεων, δεν πετυχαίνει. Οι πρώτες τοποθετήσεις από ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι χαρακτηριστικές.
Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ) για παράδειγμα στέκεται στη μη αναγνώριση των δικαιωμάτων των τρανς γονέων και των παιδιών τους. Ο νόμος καταργεί μεν την παράλογη προϋπόθεση της αγαμίας για να αλλάξει ένα τρανς άτομο το καταχωρημένο φύλο του. Αλλά δεν επιτρέπει τη μεταβολή των ληξιαρχικών πράξεων ενός παιδιού ώστε να συνάδουν ως προς το φύλο των γονέων του. Και αναρωτιέται το ΣΥΔ: «Πώς κύριο μέλημά μας αποτελεί η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών, όταν δεν αναγνωρίζουμε τα παιδιά των τρανς γονέων;».
Η Διεθνής Αμνηστία με τη σειρά της αναδεικνύει μια σειρά ακόμα ελλείψεις. «Η απόφαση των ελληνικών αρχών να μην τροποποιήσουν τη νομοθεσία σχετικά με το “τεκμήριο πατρότητας”, το σύμφωνο συμβίωσης και την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, διαιωνίζει πολλαπλές μορφές διακρίσεων σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και αφήνει σημαντικά κενά στο νομοσχέδιο», αναφέρει.
Επί της ουσίας, η πλήρης ισότητα στο γάμο και την τεκνοθεσία όλων ανεξαιρέτως των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, χωρίς καμιά διάκριση και αποκλεισμό, με όλα τα δικαώματα που συνεπάγεται για γονείς και παιδιά, παραμένει ζητούμενο. Τόσο ως νομοθετική κατάκτηση όσο και ως πρακτική εφαρμογή στην καθημερινή ζωή. Αυτό περνάει μέσα από την κλιμάκωση των αγώνων του ΛΟΑΤΚΙ+, του γυναικείου, του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση. Η φετινή απεργία στις 8 Μάρτη θα είναι ένας τέτοιος κρίσιμος σταθμός.