Καταπίεση και απελευθέρωση
Ομόφυλα ζευγάρια: Γιατί το ΚΚΕ γυρίζει στον Στάλιν;

Ινέσσα Αρμάντ

Στις 26 Γενάρη δόθηκε στη δημοσιότητα η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τις επιπτώσεις του στα δικαιώματα των παιδιών». 

Όπως διαβάζουμε στις Θέσεις, «Το ΚΚΕ είναι αντίθετο με τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, γιατί κατοχυρώνει γονεϊκότητα σε άτομα του ίδιου φύλου, οδηγεί στον αποκλεισμό είτε της μητρότητας, είτε της πατρότητας. Η έννοια της διπλής ομόφυλης γονεϊκότητας στην ουσία αποκόπτει την έννοια της γονικής ευθύνης από την αντικειμενική κοινωνική και βιολογική βάση της … Βάση της θέσης του ΚΚΕ είναι τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή η κοινωνική του ανάγκη να έχει δεσμούς με τη μητέρα - τον πατέρα. Αυτή η ανάγκη έχει αντικειμενική βάση: Την αμφίπλευρη σχέση μητρότητας - πατρότητας, που προκύπτει από τη συμπληρωματική λειτουργία άνδρα - γυναίκας στη διαδικασία τεκνοποίησης. Η ανθρώπινη μητρότητα και η ανθρώπινη πατρότητα είναι εγγεγραμμένες στο είδος “άνθρωπος”».

Είναι Θέσεις ανιστόρητες, αντιεπιστημονικές και σε σύγκρουση με την διαλεκτικό υλισμό και τις ίδιες τις κατακτήσεις της Ρώσικης Επανάστασης του 1917.

Στον Ένγκελς, με το έργο του «Η καταγωγή της οικογένειας, της ιδιοκτησίας και του Κράτους», που γράφτηκε το 1884, οφείλουμε την προσέγγιση της οικογένειας από τη σκοπιά του διαλεκτικού υλισμού, που μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε ότι η οικογένεια, αντίθετα με όσα υποστηρίζονται, δεν αποτελεί ούτε το κύτταρο της κοινωνίας, ούτε τον ακρογωνιαίο λίθο της, δεν είχε πάντα τη μορφή που έχει σήμερα, ούτε έπαιζε τον ίδιο ρόλο˙κι ακόμα, δεν δόθηκε στον άνθρωπο από τη Φύση, αλλά διαμορφώθηκε μέσα σε συγκεκριμένους οικονομικούς και πολιτικούς όρους, είναι προϊόν τους και μπορεί να αλλάξει όταν αυτοί αλλάξουν: «ο γάμος και ο τύπος της οικογένειας συνδέονται άμεσα με όλη τη γκάμα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών, που ερμηνεύουν και συσχετίζουν την ποικιλία. Οι μορφές της οικογένειας και του γάμου είναι συστατικά μέρη του κοινωνικού συστήματος και ποικίλουν ανάλογα μ’ αυτό».

Μπορεί οι Θέσεις να αναφέρουν ότι «ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό φυσικό ον», αλλά, στην πραγματικότητα, στις Θέσεις, το «φυσικό» (βιολογικό) όχι μόνο υπερισχύει του «κοινωνικού» αλλά και το καθορίζει.  Έχει δίκιο, λοιπόν, ο Μεγαλοοικονόμου που γράφει στην Εφ. Συν ότι: “Μιλούν...λες και η έννοια της σωστής «μητρότητας» και της σωστής «πατρότητας», χωρίς τις οποίες δεν μεγαλώνει σωστά ένα παιδί, είναι εμφυτευμένη στην κάθε γυναίκα και στον κάθε άντρα που κάποια στιγμή θα επιδιώξουν, ή θα τους προκύψει, να κάνουν ένα παιδί. Σαν να μην ήταν, εδώ και πολύ καιρό, γνωστό ότι αυτό που μετράει για τον «πρωταρχικό δεσμό» (ή «δεσμό προσκόλλησης», που είναι ο συναισθηματικός δεσμός που αναπτύσσει το βρέφος προς το κύριο πρόσωπο που το φροντίζει) είναι η ζεστή αγκαλιά, η στοργή, η φροντίδα... αυτό το «κύριο πρόσωπο», στις κοινωνίες που ζούμε, έχει ανατεθεί στη γυναίκα, είναι η μητέρα, αλλά όχι πάντα. Μπορεί να είναι και ο πατέρας”. 

Ριζοσπάστης

Η συνέχεια έγινε από το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Μάκη Παπαδόπουλο, σε άρθρο του στον Ριζοσπάστη με τίτλο: «Οι στόχοι του κεφαλαίου μεταμφιεσμένοι σε ατομικά δικαιώματα στην εποχή του ίντερνετ των σωμάτων». Σύμφωνα με τον Παπαδόπουλο, όλα αυτά «…αποτελούν επίσημη στρατηγική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ...[και] σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιείται και η αυτοαποκαλούμενη ηγεσία των ΛΟΑΤΚΙ, που χρηματοδοτείται και στηρίζεται από ομίλους όπως του Τζ. Σόρος, της «JP Morgan», της «General Electric»… Ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ … χρηματοδοτούνται αδρά για να δημιουργήσουν τον «Άνθρωπο 2.0», ένα έμβιο ανθρωποειδές ρομπότ (cyborg), ένα ουδέτερο ανθρώπινο σώμα - βιολογικό εργαστήριο, που θα επιδέχεται απεριόριστες τεχνικές μεταβολές και άμεσες εντολές διακυβέρνησης». Πάλι καλά που δεν έγραψε ότι τα εμβόλια είχαν το «τσιπάκι του Γκέιτς». Πέρα από την πλάκα, όμως, είναι μία «καλυμμένη» επίθεση στους αγώνες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων που βιώνουν μία ζοφερή πραγματικότητα που το Νομοσχέδιο ελάχιστα θα αλλάξει.

Όπως τονίζει η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Η ΝΔ δήθεν νοιάζεται για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ την ώρα που πρωτοστατεί σε όλες τις επιθέσεις και στις διακρίσεις σε βάρος τους... είναι η κυβέρνηση του "πατρίς - θρησκεία - οικογένεια"». Η εισηγήτρια της ΝΔ στη Βουλή, Συρεγγέλα, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, «κατέστησε σαφές ότι το σχέδιο νόμου δεν επεκτείνει το δικαίωμα της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και την παρένθετη μητρότητα στα ζευγάρια ανδρών και δεν κάνει καμία αναφορά σε «γονέα 1» ή «γονέα 2», «αφού για εμάς ξεκάθαρα γονιός σήμαινε, σημαίνει και θα σημαίνει μόνο πατέρας και μητέρα».

Η Ινέσσα Αρμάντ, διευθύντρια του Zhenotdel, του Γραφείου Γυναικών που είχε εγκαθιδρυθεί μετά την επανάσταση του 1917, έλεγε: «…όσο οι παλιές δομές της οικογένειας, της οικιακής ζωής και της ανατροφής των παιδιών δεν καταργούνται, θα είναι αδύνατο να ανατρέψουμε την εκμετάλλευση, την υποδούλωση, θα είναι αδύνατο να χτίσουμε το σοσιαλισμό». Η επανάσταση έκανε μια ηρωική προσπάθεια να αποδομήσει την «οικογενειακή εστία». Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε, ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου έγινε νόμιμος, κατοχυρώθηκε νομικά η αλλαγή φύλου στα διαβατήρια. Οι άδειες για τις εγχειρήσεις επαναπροσδιορισμού φύλου δίνονταν κατόπιν αιτήματος του/της ενδιαφερόμενου/ης. 

Στον αντίποδα, η σταλινική αντεπανάσταση και η κυριαρχία του κρατικού καπιταλισμού επιτέθηκε συνειδητά και στις κατακτήσεις των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Οι αμβλώσεις απαγορεύτηκαν με νόμο το 1936, το διαζύγιο έγινε δυσκολότερο. Ο κρατικός καπιταλισμός χρειαζόταν την «πυρηνική οικογένεια» για την φθηνή αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και όχι την απελευθέρωση και τους κοινωνικούς πειραματισμούς της δεκαετίας του ’20. Το Zhenotdel διαλύθηκε στις 8 Μάρτη του 1930 (στην επέτειο της διεθνούς μέρας της γυναίκας). Το 1934 η ομοφυλοφιλία θεωρήθηκε αδίκημα με ποινή έως 8 χρόνια φυλάκισης και ξεκίνησαν καμπάνιες ενάντια στην έκλυση των ηθών, και τη μοιχεία!

Το ΚΚΕ αποδέχεται την παράδοση του Σταλινισμού, ενώ ο δρόμος προς την απελευθέρωση περνάει από την παράδοση της Ρώσικης Επανάστασης.