Η εκδήλωση που οργάνωσε η ΕφΣυν την περασμένη βδομάδα στο θέατρο ΑΛΦΑ, με τίτλο «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;» και ομιλητές τον Διονύση Τεμπονέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Μανώλη Χριστοδουλάκη από το ΠΑΣΟΚ και την Έφη Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά, προβλήθηκε σαν «μια νέα αρχή που χρειάζεται να έχει συνέχεια», «πολιτικό γεγονός», «εκκίνηση μιας κοινωνικοπολιτικής συνάντησης» κλπ.
Παρά τους διθυραμβικούς τόνους, ήταν μια εκδήλωση πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις αναζητήσεις των χιλιάδων αγωνιστών/τριών που ξεσηκώνονται ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και ψάχνουν εναλλακτική ενάντια στο σύστημα της καταστροφής που υπηρετεί. Οι λέξεις «απεργία» και «κατάληψη» δεν ακούστηκαν ούτε μια φορά από το πάνελ, παρά τις γενικόλογες αναφορές στην ανάγκη «κοινωνικών μετώπων από τα κάτω». Κι ας είχε προηγηθεί λίγες μέρες πριν το συγκλονιστικό συλλαλητήριο στις 8/2 που βούλιαξε η Αθήνα. Ούτε η λέξη Παλαιστίνη ακούστηκε, χρειάστηκε η παρέμβαση του εκπροσώπου της Παλαιστινιακής Παροικίας για να «θυμίσει» τα εγκλήματα των σιωνιστών και ότι η Αριστερά δεν μπορεί να έχει θέσεις παρόμοιες με αυτές της ΝΔ.
Κέντρο της εκδήλωσης ήταν πώς θα προχωρήσει (ιδιαίτερα μετά τις ευρωεκλογές) η σύγκλιση και η συνεργασία σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ (αλλά) και Νέας Αριστεράς, με ορίζοντα τις επόμενες εθνικές εκλογές. Δηλαδή η παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της υποταγής στον κοινοβουλευτικό δρόμο και τη διαχείριση του συστήματος που ακολούθησε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, γυρνώντας την πλάτη στον ριζοσπαστικοποιημένο κόσμο της Αριστεράς που τον ανέδειξε στην κυβέρνηση και έφτασε στη σημερινή τεράστια κρίση του.
«Προοδευτική συμμαχία»
Κοινός τόπος των εισηγήσεων ήταν «η κυριαρχία της ΝΔ» εκλογικά, πολιτικά και ιδεολογικά. Ο κόσμος είναι «απογοητευμένος», μια «σύγκλιση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο» θα βοηθήσει «να ενεργοποιηθεί ο λαϊκός παράγοντας». «Υπάρχουν διαφορές» για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην προσπάθεια «ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου» (ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ), αλλά στην τελική «είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, από αυτά που μας χωρίζουν». Τελικά με την εκδήλωση στο ΑΛΦΑ, ο διακηρυγμένος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα να φτιάξει την «προοδευτική συμμαχία» με το ΠΑΣΟΚ, έρχεται ένα βήμα πιο κοντά.
Και σ’ αυτήν την προσπάθεια συμμετέχει και η Νέα Αριστερά. Η Αχτισόγλου έκανε κριτική στις «σημερινές ηγεσίες» ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που συναινούν με πολιτικές της ΝΔ και έχουν «τη φαντασίωση ότι τη λύση θα δώσει ο μεσαίος χώρος». Όμως, όπως συνέχισε: «Εδώ βέβαια θέλει προσοχή. Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι η λύση είναι η άλλη φαντασίωση. Ότι αρκεί να κλίνουμε τη φράση «ριζοσπαστική αριστερά» σε όλες τις πτώσεις για να μας ακολουθήσουν οι δυνάμεις αυτές στον δρόμο της συνέπειας και της ανυποχώρητης μάχης ή να προτείνουμε την πλέον ριζοσπαστική και παντελώς ανεφάρμοστη κάθε φορά θέση. Αυτό το κάνουν δυνάμεις τις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς εδώ και χρόνια χωρίς να τελεσφορούν. Είναι μια δοκιμασμένη και μάλλον όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική πολιτική στρατηγική της οποίας φορείς υπάρχουν πάμπολλοι στην Ελλάδα χωρίς να έχουν καταφέρει να εκφράσουν τα υλικά συμφέροντα των πολλών». Παλιότερα ήταν ο Τσίπρας που επιτιθόταν στην Αριστερά που επιμένει στην επανάσταση και τον σοσιαλισμό που τάχα θα έρθει …«την δευτέρα παρουσία». Σήμερα είναι η Αχτσιόγλου που συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο.
Ο κόσμος που παλεύει για να ανατρέψει τη ΝΔ, που αποδεσμεύεται μαζικά από τον ΣΥΡΙΖΑ έχοντας την εμπειρία των υποχωρήσεων και των συμβιβασμών της «κυβερνώσας Αριστεράς» και παλιότερα της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, αξίζει καλύτερη προοπτική από τις φαντασιώσεις μιας «προοδευτικής κυβερνητικής συνεργασίας». Χρειάζεται να στρατευτεί στην επαναστατική αριστερά και το ΣΕΚ, την Αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και την αντικαπιταλιστική προοπτική που ανοίγουν.