Η αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας του μεγάλου φοιτητικού κινήματος που έχει ξεδιπλωθεί τις τελευταίες έξι εβδομάδες, η επίδρασή του στη συνολικότερη πολιτική κατάσταση και η οργάνωση των επόμενων βημάτων αγωνιστικής κλιμάκωσης, συζητήθηκαν στην ανοιχτή σύσκεψη που οργάνωσε το ΣΕΚ στις Σχολές, την Παρασκευή 16/2 στην κατειλημμένη Νομική Αθήνας.
Τη συζήτηση με τον τίτλο «συνεχίζουμε τις καταλήψεις μέχρι τη νίκη – πώς οργανώνουμε στην πράξη την ενότητα φοιτητών κι εργατών» άνοιξαν ο Πάνος Γκαργκάνας από την Εργατική Αλληλεγγύη κι ο Αλέξανδρος Κοροβέσης, φοιτητής στο ΠΑΔΑ και μέλος του ΣΕΚ στις Σχολές.
Ο Π. Γκαργκάνας ξεκίνησε περιγράφοντας την εικόνα μιας αδύναμης κυβέρνησης, στον απόηχο της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια το προηγούμενο βράδυ στη Βουλή. «Ο στόχος είναι η ανατροπή του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά δεν περιορίζεται εκεί. Φτάνει στην ανατροπή της ίδιας της κυβέρνησης και γι’ αυτό χρειάζεται να ανοίγουμε συνολικά την πολιτική συζήτηση. Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να ανοίξει όλα τα ζητήματα σε σύνδεση με το εργατικό κίνημα» τόνισε μεταξύ άλλων.
«Είμαστε καθαρά με τη συνέχεια των καταλήψεων μέχρι τη νίκη γιατί ο αγώνας έχει αποτέλεσμα. Ο Πιερρακάκης έλεγε ότι θα περάσει το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τον Γενάρη. Ένα μήνα μετά, το νομοσχέδιο είναι στα χαρτιά και η συντριπτική πλειοψηφία των σχολών υπό κατάληψη. Το φοιτητικό κίνημα έχει παίξει ρόλο πυροδότη για όλη την κοινωνία. Ξεκινήσαμε τις καταλήψεις με το που μπήκε η χρονιά κι αυτή τη στιγμή μαζί με το φοιτητικό κίνημα έχουμε εργατικές απεργίες κι αγροτικά μπλόκα» » ξεκίνησε την τοποθέτησή του ο Αλέξανδρος Κοροβέσης.
«Φτάσαμε εδώ κόντρα αφενός με τη ΔΑΠ που πλέον δεν μπορεί να σταθεί στις σχολές, αφετέρου με την καταστολή και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης. Χρειάζεται να δώσουμε μάχη ενάντια στην τηλεξεταστική. Τα σωματεία των εργαζομένων στα ΑΕΙ είναι δύναμη και η σχέση τους με το φοιτητικό κίνημα έχει προχωρήσει εντυπωσιακά. Μια σειρά συνδικαλιστικοί φορείς βγάζουν απεργίες, στάσεις εργασίας κι αποχές από την τηλεξεταστική. Το εργατικό κίνημα σε σύνδεση με τους φοιτητές μπορεί και δίνει την απάντηση» συνέχισε.
«Χρειάζεται να επιμείνουμε στο χτίσιμο της σχέσης με την εργατική τάξη. Το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 8/2 όπου συμμετείχε με στάση, η ΑΔΕΔΥ, με 24ωρη απεργία η ΠΟΣΔΕΠ κλπ είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα που πάμε να το συνεχίσουμε. Το “οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες” δεν σημαίνει απογευματινά συλλαλητήρια. Σημαίνει διαρκής σύνδεση και συντονισμός με τα αγωνιζόμενα κομμάτια όπως π.χ με τους υγειονομικούς. Την Πέμπτη 22/2 θα είμαστε μαζί τους στο δρόμο. Σημαίνει καθημερινές εξορμήσεις των καταλήψεων σε εργατικούς χώρους και σύνδεση με τις απεργίες τους. Ταυτόχρονα επιμένουμε στην πολιτικοποίηση των καταλήψεων. Δεν μένουμε στα “φοιτητικά ζητήματα”. Η κυβέρνηση βγάζει σπυριά όταν οι καταλήψεις διαδηλώνουν για την Παλαιστίνη, ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στο σεξισμό. Οργανώνουμε την απεργιακή 8 Μάρτη και την αντιρατσιστική 16 Μάρτη μέσα στις καταλήψεις.
Ο αγώνας πρέπει να βρίσκεται στα χέρια των φοιτητών. Αυτό σημαίνει παντού συντονιστικά που συσπειρώνουν τη βάση κι οργανώνουν τη δράση της κατάληψης» πρόσθεσε ο Α. Κοροβέσης.
Εργατικός έλεγχος
Συνέχισε η Μαρία Καστελιώτη, φοιτήτρια στη Φιλοσοφική Αθήνας: «Ο πανικός της κυβέρνησης για την κινητοποίηση στο ΚΛΕΙΔΙ είναι επειδή έκανε εμφανή τη δύναμη του εργατικού ελέγχου. Χωρίς τους εργαζόμενους δεν μπορεί να γίνει καμία τηλεξεταστική. Αυτό επεκτείνεται σε όλα τα πεδία. Γι’ αυτό έχουμε κέντρο μας την εργατική τάξη. Είναι η καλύτερη περίοδος να ανοίγουμε αυτά τα ζητήματα στις καταλήψεις γιατί η κυβερνητική κρίση συνδυάζεται με την κρίση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης που δεν μπορεί να εκτονώσει την οργή του κόσμου».
«Δεν αρκεί η φοιτητοκεντρική αντίληψη, ειδικά όταν έχεις ένα καπιταλιστικό σύστημα και μια κυβέρνηση τόσο οργανωμένη. Απέναντι στην οργάνωσή τους αυτή, είναι αναγκαία και η δική μας. Οι από πάνω φέρνουν και θα φέρνουν εμπόδια που μπορούμε να τα ξεπερνάμε συνδέοντας τις μάχες μεταξύ τους» σημείωσε ο Παναγιώτης Οδατζίδης, από τη ΣΜΗΧ. «Κάναμε ως κατάληψη εξορμήσεις σε νοσοκομεία, δράση που δεν ενισχυόταν από όλες τις δυνάμεις, είτε γιατί υστερούσαν στην εργατική σύνδεση, είτε για δεν διεκδικούσαν τον εξωστρεφή ρόλο των καταλήψεων. Με αυτές τις εξορμήσεις όμως φτάσαμε να κατεβαίνουν εργάτες στις πρωινές κινητοποιήσεις μαζί μας. Και να συζητάμε για σύνδεση με την απεργία στις 28/2. Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Η σύνδεση μπορεί να γίνει με τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό που σε πολλές σχολές έχουμε να το αντιμετωπίσουμε. Με το σεξισμό, στην πρώτη γραμμή της απεργιακής 8 Μάρτη γιατί ο αγώνας ενάντια στην καταπίεση δεν έχει τελειώσει. Την σύνδεση με την Παλαιστίνη γιατί ο πόλεμος συνεχίζεται και τα λεφτά πάνε για τις φρεγάτες αντί για τη δημόσια Παιδεία. Ακόμη και τη σύνδεση με τα ΛΟΑΤΚΙ κινήματα. Η ΝΔ διχάστηκε στα δυο την ίδια στιγμή που αριστερά κομμάτια βγάζουν ντελίριο συντηρητισμού και πατριωτισμού κάνοντας δεξιές στροφές. Οι καταλήψεις και οι συνελεύσεις μπορούν να έχουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στην καταπίεση».
Η συζήτηση ξαναγύρισε στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια με την παρέμβαση της Ηδονής, φοιτήτριας στις θεατρικές σπουδές του ΕΚΠΑ: «Είναι νίκη του κινήματος κι όχι παραχώρηση της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα όμως είναι και ψίχουλα σε σχέση με τι πραγματικά διεκδικούμε. Για παράδειγμα, δεν κάνει κουβέντα για τα τρανς άτομα. Συνεχίζουμε τη μάχη. Ανοίγουμε τα ζητήματα της καταπίεσης στις καταλήψεις. Έχει σημασία κι από αυτή την άποψη η μαζική συμμετοχή του κινήματος στην απεργιακή 8 Μάρτη».
Ρόλος
«Κατάληψη με τηλεξεταστική είναι σαν απεργία με τηλεργασία» υπογράμμισε η Εύα Ντόκου, από το ΠΑΔΑ και υπερθεμάτισε για τη σημασία των συντονιστικών κατάληψης για την οργάνωση «ακόμα και της γενικής συνέλευσης», ενώ αναφέρθηκε στην πολύτιμη εμπειρία των εξορμήσεων που έκανε η κατάληψη της σχολής της σε εργατικούς χώρους και τον ρόλο που έπαιξαν στη συζήτηση και τον προσανατολισμό του κόσμου της κατάληψης.
«Το συντονιστικό της κάθε κατάληψης είναι η δύναμη για να προσανατολιστεί το κίνημα στην εργατική τάξη» συνέχισε η Αθανασία Συμψηρή από τη Φιλοσοφική. «Θέλουμε απεργίες κι αυτό σημαίνει ότι οργανώνεις να πάει το συντονιστικό της κατάληψης στους εργαζόμενους και να τους καλέσουν σε απεργία. Έτσι το κάναμε με τους διοικητικούς και φτάσαμε στην κινητοποίηση στο ΚΛΕΙΔΙ».
Η Μαριάννα από την ίδια σχολή σημείωσε ότι η τηλεξεταστική αποδεικνύεται φιάσκο καθώς «σήμερα πάλι έπεσε το σύστημα. Η τεχνολογία δεν είναι πανάκεια, ειδικά όταν στοχεύει στο σπάσιμο των αγώνων». Ο Γιάννης Μπαρούτσας από τη ΣΕΤ συμπλήρωσε ότι η μάχη της τηλεξεταστικής δείχνει ότι «είναι παρούσα η μάχη της εξατομίκευσης με το συλλογικό».
«Μέσα στις διαδικασίες των καταλήψεων ανοίγουν οι αντικαπιταλιστικές απαντήσεις» σημείωσε η Μυρτώ Μαργέλη, μέλος του ΣΕΡΕΤΕ, φέρνοντας παραδείγματα από συζητήσεις στην κατάληψη της Ιατρικής Αθήνας.
Ανάλογη σύσκεψη οργάνωσε το ΣΕΚ στις Σχολές την Κυριακή 18/2 στο Βόλο. Η Εύη Τσιούνη, φοιτήτρια στην Αρχιτεκτονική μεταφέρει: «Η σύσκεψη είχε επιτυχία. Ήρθαν και τοποθετήθηκαν φοιτητές/ριες από τις σχολές της Αρχιτεκτονικής, της Χωροταξίας, της Ιχθυολογιας, του Γεωπονικού, του Οικονομικού, του ΙΑΚΑ και των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Η κουβέντα επικεντρώθηκε στο πώς θα μπορέσουμε να κλιμακώσουμε τις καταλήψεις σε όλες τις σχολές και να κάνουμε την προσπάθεια για μπλοκάρισμα τον τηλεξετάσεων. Ταυτόχρονα συζητήσαμε το πώς οργανώνουμε τη σύνδεση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος ξεκινώντας με εξορμήσεις στο νοσοκομείο και με συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στην απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων την Πέμπτη 22/2 στις 11πμ στο νοσοκομείο».
Τη Δευτέρα ήταν η σειρά των φοιτητών/ριών της Θεσσαλονίκης. «Σκοπός της σύσκεψης ήταν να βάλουμε ένα πλάνο πως προχωράμε ώστε να γκρεμίσουμε την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και συνολικά την κυβέρνηση και το σύστημα του θανάτου» λέει η Τζένη Δεμιρτζίδου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια. «Συζητήθηκε ότι από την μια έχουμε να παλέψουμε μια κυβέρνηση σε κρίση, από την άλλη να ανοίξουμε τις πρωτοβουλίες μας μέσα στις σχολές και στα συντονιστικά για να συνδέσουμε τους αγώνες που δίνει το φοιτητικό κίνημα με τις εργατικές απεργίες και τα αγροτικά μπλόκα. Αυτός είναι ο δρόμος για να νικήσουμε. Χρειάζεται τα συντονιστικά των καταλήψεων να είναι στα χέρια των φοιτητών, να οργανώνουν οι ίδιοι τις δράσεις και τις εκδηλώσεις. Θέλουμε οι καταλήψεις να είναι κέντρα αγώνα και πολιτικοποίησης που θα ανοίγουν όλα τα ζητήματα, από την πάλη για τη σεξουαλική απελευθέρωση μέχρι την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και την απεργιακή 8 Μάρτη. Βάλαμε ένα πλάνο δράσεων για τις επόμενες ημέρες με εξορμήσεις σε συνελεύσεις σχολών και νοσοκομεία για να επικοινωνήσουμε αυτές τις ιδέες με τους εργαζόμενους και φοιτητές. Με αυτήν την κατεύθυνση πάμε να παρέμβουμε και στο συλλαλητήριο της Πέμπτης, στο οποίο θα ενωθούμε υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί και φοιτητές».