Επίδειξη δύναμης των αγροτικών μπλόκων και αδυναμίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν το μεγάλο συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 20/2 στο Σύνταγμα με την συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων και φοιτητών που υποδέχτηκαν θερμά τους αγρότες στην Αθήνα. Μαζικές συγκεντρώσεις έγιναν την ίδια ώρα σε διάφορα σημεία σε όλη την Ελλάδα, από τον Εύοσμο και τα Τρίκαλα, ως τη Λέσβο και την Κρήτη, ενώ έγιναν αποκλεισμοί σε εθνικές οδούς και τελωνεία.
Η κυβέρνηση βρέθηκε σε πανικό. Μέσα σε μια μέρα το αρχικό «όχι στα τρακτέρ στην Αθήνα» του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ Χρυσοχοΐδη μετατράπηκε σε εκκλήσεις «τροχαίου» περιεχομένου «ανά 30 τρακτέρ να υπάρχει όχημα που θα μπορεί να διαχειριστεί τυχόν προβλήματα ή ζημίες» και σε συσκέψεις επί συσκέψεων της αστυνομίας για να «μη διαταραχθεί η οικονομική και κοινωνική ζωή στην πρωτεύουσα...».
Μπαίνοντας στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας το μεσημέρι της Τρίτης κανείς δεν είχε αυτήν την αίσθηση. Ο κόσμος στα πεζοδρόμια υποδεχόταν με χειροκροτήματα, επευφημίες και υψωμένες γροθιές τους αγρότες που ανέβαιναν κορνάροντας. Η αστυνομία που μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να βάλει εμπόδια –συγκεκριμένα να κλείσει το δρόμο με περιπολικά στην Αμαλίας– αναγκάστηκε να τα μαζέψει μέσα σε αποδοκιμασίες και τα τρακτέρ έφτασαν μπροστά στο Σύνταγμα. Πρώτα έφτασαν αυτά από την Εύβοια, ακολούθησαν της Κρήτης και στη συνέχεια από την Πελοπόννησο και από την Θεσσαλία και τα υπόλοιπα μέρα της Ελλάδας -που είχαν διανυκτερεύσει την προηγούμενη μέρα στο Κάστρο.
Χιλιάδες αγρότες που έφθασαν με πούλμαν και αυτοκίνητα στην Αθήνα, μαζί με τα μπλοκ συνδικάτων, οργανώσεων και φορέων, ανάμεσά τους και αυτό του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης, του Συντονιστικού Νοσοκομείων και του ΣΕΚ, άρχισαν να βαδίζουν με πορεία από την Ομόνοια και άλλα σημεία προς το Σύνταγμα. Σημαντική ήταν η παρουσία των πλημμυροπαθών και των πυρόπληκτων από τη Θεσσαλία, την Εύβοια και άλλα μέρη της χώρας, που ήταν εξοργισμένοι με την κυβέρνηση που τους άφησε απροστάτευτους στην καταστροφή, ενώ δεν έχει πάρει ακόμη το παραμικρό μέτρο για να τους στηρίξει πραγματικά με έργα και πραγματικές αποζημιώσεις.
Καταλήψεις
Στην Πανεπιστημίου οι διαδηλωτές που έρχονταν από την Ομόνοια, ενώθηκαν με ένα κομμάτι των φοιτητικών συλλόγων που βρισκόταν στα Προπύλαια, ενώ κατευθείαν στο Σύνταγμα ήρθαν τα μπλοκ των φοιτητικών καταλήψεων που είχαν συνελεύσεις το μεσημέρι. Το κλίμα ήταν εκρηκτικό. Οι κόρνες από τα τρακτέρ εναλλάσσονταν με συνθήματα οργής, ενότητας και αγωνιστικής κλιμάκωσης: «Εργατιά-αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά», «φοιτητές-αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά», «αγρότη πολέμα - σου πίνουνε το αίμα», «εργάτες, αγρότες, φοιτητές, όλοι μαζί θα βγούμε νικητές», «ήρθαμε στην Αθήνα με τα τρακτερ αν δεν δικαιωθούμε θα γίνει Κιλελέρ».
Αντίστοιχα ήταν τα συνθήματα στα πλακάτ και τα πανό: «Κάρλα 180.000 στρέμματα στο νερό, θέλουμε πίσω τα χωράφια μας», «χωρίς εμάς τι θα φας;», «Όχι στην ΚΑΠ που μας ξεκληρίζει», «πνίξατε τον κάμπο, θα σας πνίξει η οργή», «nο farmers no food», «όχι στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς», «λεφτά για τους αγρότες και όχι για φρεγάτες». Ανάρπαστη έγινε η πικέτα της Εργατικής Αλληλεγγύης με τη φάτσα του Μητσοτάκη σε απαγορευτικό που καλούσε σε ανατροπή της κυβέρνησης, όπως και η προκήρυξη που καλούσε στην πανεργατική απεργία στις 8 Μάρτη, τη μέρα της Γυναίκας.
Στη συγκέντρωση που κράτησε μέχρι τις 8:30 το βράδυ ο ένας μετά τον άλλο οι εκπρόσωποι από τα μπλόκα όλης της χώρας έπαιρναν το λόγο για να μιλήσουν ενώ χαιρετισμούς αλληλεγγύης έγιναν από εκπροσώπους των συνδικάτων και των φοιτητών. Το Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού μαγείρεψε για τους διαδηλωτές. Το παρών έδωσαν τα κόμματα της Αριστεράς.
Το συλλαλητήριο έδειξε τη δύναμη του αγώνα διαρκείας των αγροτικών μπλόκων και τη δύναμη της ενότητας με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τσακίζοντας τις απόπειρες της κυβέρνησης να παίξει το γνωστό παιχνιδάκι του «κοινωνικού αυτοματισμού». Και ταυτόχρονα έστειλε στις ηγεσίες μήνυμα κλιμάκωσης και συντονισμού του αγώνα. Με δεδομένη τη στάση της κυβέρνησης «ό,τι δώσαμε, δώσαμε», το κλίμα σε όλους ήταν ότι τα μπλόκα και οι κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχίσουν.
Δυο μέρες μετά το μεγάλο συλλαλητήριο των αγροτών ήταν η σειρά των μελισσοκόμων να πάρουν τη σκυτάλη. Από νωρίς το πρωί της Πέμπτης 22/2 ο δρόμος μπροστά από τη Βουλή είχε γεμίσει με φορτηγά, κυψέλες, καπνιστήρια και τους εργάτες της μελισσοκομίας. Η συγκέντρωση τους γέμισε ενθουσιασμό όταν έφτασε η μεγάλη διαδήλωση των φοιτητικών καταλήψεων.
«Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για τα μεγάλα προβλήματά μας» μας λέει ο Χρυσόστομος από την Καρδίτσα. «Για κάποιο λόγο η μελισσοκομία κι ο πρωτογενής τομέας στη χώρα αντιμετωπίζεται λες και μας έχουν στην πλάκα. Σε άλλες χώρες πληρώνονται οι μελισσοκόμοι μόνο και μόνο γιατί έχουν κυψέλες και συμβάλλουν στην επικονίαση της φύσης. Εδώ καταλήγει ο κόπος μας να πουλιέται για ψίχουλα. Φέρνουν ξένα μέλια άγνωστης προέλευσης και ποιότητας και τα βαφτίζουν ελληνικά. Κάποιοι κερδοφορούν κι εμείς... Ελπίζω ότι θα πάνε όλα προς το καλύτερο. Πριν δυο μέρες ήταν στην Αθήνα τα τρακτέρ, τώρα είμαστε εδώ με τους φοιτητές… Δεν είμαστε μόνοι μας. Πρέπει να συνεχίσουμε με αγώνες, όχι μόνο για τον δικό μας τον κλάδο, γενικά για την κοινωνία που πάει προς το χειρότερο».
Έχουμε έρθει από την πολύπαθη Βόρεια Εύβοια. Έχουμε περάσει φωτιές και πλημμύρες. Δεν υπάρχουν υποδομές, δεν υπάρχει ένα σχέδιο. Δεν είμαστε και τόσοι ψηφοφόροι ώστε να μας έχουν στο επίκεντρο. Ξεχασμένους μας έχουν, παρότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που θέλουν να μείνουν εκεί.
Ήρθαμε στην Αθήνα να δείξουμε τη δύναμή μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον κόσμο της Αθήνας για τη θερμή υποδοχή. Όλοι καταλαβαίνουν ότι τα προβλήματα της αγροτιάς είναι κοινωνικό πρόβλημα που τους αφορά όλους. Η κυβέρνηση λέει ότι δεν έχει δημοσιονομικά περιθώρια. Στην πραγματικότητα δεν έχει πολιτική βούληση να στηρίξει το λαό. Όταν έχει αφορολόγητο στους εφοπλιστές και δίνουν δισεκατομμύρια για έναν πόλεμο που δεν τον διαλέξαμε εμείς, δεν μπορούν να μας λένε ότι δεν έχουν δημοσιονομικά περιθώρια.
Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας σαν αγρότες αλλά δεν ξεχνάμε τα αδέρφια μας, όλο τον κόσμο, γι’ αυτό διαδηλώνω σήμερα με την Παλαιστινιακή σημαία. Μη νομίζεις ότι ο αγώνας είναι εύκολος.
Έχουμε παρατήσει τις δουλειές μας και δεν είναι λίγες. Δεν είμαστε στα μπλόκα για καλοπέραση. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν θα έχουμε μέλλον αν δεν το παλέψουμε. Όταν το καταλάβουν όλες οι κοινωνικές ομάδες θα είμαστε όλοι μαζί στο δρόμο. Ήδη οι φοιτητές είναι μπροστάρηδες. Όλοι μαζί ενωμένοι θα νικήσουμε. Άμα μείνουμε ο καθένας μόνος του θα μας πελεκήσουν.
αμπελουργός, μπλόκο Λούρου Πρέβεζας
Η κυβέρνηση δεν έδωσε τίποτα και δεν θέλει να δώσει. Δεν θέλουν να σκύψουν στα προβλήματα. Η κυβέρνηση έχει μπλέξει με τα καρτέλ και τη μαφία κι έχει χάσει τον έλεγχο. Τελικά εμείς την πληρώνουμε.
Ερήμωσαν τα χωριά και δεν το βλέπουν. Αν ήταν καλά στα χωριά δεν θα έφευγε ο κόσμος. Σας θέλουμε μαζί μας στον αγώνα κι εσάς της Αθήνας. Βλέπουμε τους αγώνες εδώ. Είναι από τις λίγες φορές που δεν αγωνιζόμαστε μόνο για εμάς.
Ήρθαμε πολλοί από το μπλόκο της Θεσσαλίας κι όσοι δεν μπόρεσαν να έρθουν έμειναν στο μπλόκο και διαδηλώνουν εκεί. Στην Καρδίτσα πλημμυρίσαμε τρεις φορές μέσα σε τρία χρόνια, με τον Ιανό, τον Διομήδη και το Ντάνιελ.
Τρία χρόνια συνεχόμενα καταστρέφονται οι σοδιές μας, οι παραγωγές μας. Υπάρχουν πολλά προβλήματα που πρέπει να λύσει η κυβέρνηση. Αυτά που έδωσε είναι ψίχουλα. Μόνο τα κανάλια λένε ότι είναι χρήματα. Αν τα βάλεις κάτω μιλάμε για δύο ευρώ το στρέμμα. Οι ανάγκες μας ξεπερνάνε τα 40-60 ευρώ το στρέμμα, αναλόγως την καλλιέργεια. Αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Για μείωση κόστους παραγωγής, για αγροτικό πετρέλαιο, φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα. Και να αποζημιωθούν 100% οι πλημμυροπαθείς κι όχι με ψίχουλα. Είμαστε αγανακτισμένοι. Θα συνεχίσουμε.
Κωνσταντίνος Νταρακλίτσης,
πρόεδρος κοινότητας Αγ. Θεοδώρου
Σε πολλές εικόνες που κυκλοφόρησαν από το συλλαλητήριο φαίνεται ένας γενειοφόρος αγρότης μεγάλης ηλικίας με ένα αυτοσχέδιο πλακάτ που γράφει το σύνθημα «Λεφτά για τους αγρότες – όχι για τις φρεγάτες». Του ζητήσαμε να μιλήσει στην Εργατική Αλληλεγγύη για αυτό.
«Με λένε Γιάννη Ρίτσο –όχι ο ποιητής, ο αγροτοσυνδικαλιστής. Ο τελευταίος ζευγάς των Τρικάλων» μας συστήνεται.
«Το σύνθημα αυτό το έλεγα από το Νοέμβρη του 1975 όταν είχαμε βγάλει τα τρακτέρ στις πλατείες των χωριών στα Τρίκαλα, την Καρδίτσα, τα Φάρσαλα και τη Φθιώτιδα. Μας κάλεσε τότε ο Παπαληγούρας που ήταν υπουργός του Καραμανλή. Υπουργός Άμυνας ήταν ο Αβέρωφ. Κι από τότε ο σχεδιασμός τους ήταν να δίνουν ένα σωρό λεφτά για να παίρνουν όπλα, αεροπλάνα κλπ. Με τον αγώνα μας τότε βάλαμε τη σπορά. Ο Βάρναλης έλεγε με ευχές και παρακάλια θα μας φάνε τα τσακάλια. Τώρα μας λένε δεν έχουν για τους αγρότες, αλλά έχουν για φρεγάτες. Δεν είναι καινούργια αυτά. Κι ο πατέρας του Μητσοτάκη έστειλε φρεγάτες στον Κόλπο. Αυτός τώρα στέλνει στην Ερυθρά Θάλασσα και 50 δις σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Να στο πω πιο απλά; Με τα λεφτά μιας φρεγάτας θα ξανάφτιαχναν τη Θεσσαλία που καταστράφηκε από τις πλημμύρες. Έτσι είναι τα πράγματα. Ο αγώνας συνεχίζεται».