Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, Νίκος Αλιβιζάτος, κατέθεσε στη δευτεροβάθμια δίκη της Χρυσής Αυγής την Τετάρτη 21 Φλεβάρη (74η δικάσιμος). Η βαρύτητα της παρουσίας του ως μάρτυρας κατηγορίας στο ακροατήριο και των όσων υποστήριξε για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή οδήγησε ώστε η κατάθεσή του να εξαντλήσει ολόκληρη τη συνεδρίαση.
Ο συνταγματολόγος προκάλεσε τεράστιο εκνευρισμό στους συνηγόρους υπεράσπισης των χρυσαυγιτών και μόνο που κάθισε στο βήμα του μάρτυρα. Όχι άδικα. Η συνεισφορά του στην πρωτόδικη καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν αναμφισβήτητη καθώς, μέσα από τις μελέτες του πάνω στη δραστηριότητα και τα κείμενα της οργάνωσης σε συνδυασμό με τις επιστημονικές του έρευνες για την άνοδο του Μουσολίνι και κυρίως του Χίτλερ στην εξουσία, είχε αναδείξει πολύ σημαντικά στοιχεία για τη δομή, τον τρόπο δράσης και το πιο σημαντικό, το κίνητρο των εγκληματικών της πράξεων.
Ο μάρτυρας είχε και προσωπική εμπειρία από τη δράση της Χρυσής Αυγής. Η πρώτη ήταν το 2010 σε εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Παλαιά Βουλή με θέμα την Ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα -με αφορμή νόμο που είχε φέρει τότε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Όπως περιέγραψε, όταν οι οργανωτές της εκδήλωσης έφτασαν στο χώρο βρήκαν άτομα ακροβολισμένα σε όλες τις πλευρές της αίθουσας. Με το που ξεκίνησε η εκδήλωση, τα άτομα αυτά άρχισαν να φωνάζουν όλα μαζί ταυτόχρονα συνθήματα όπως “η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες” διακόπτοντας τους ομιλητές, ενώ ο Παναγιώταρος βγήκε μπροστά και έπιασε τον ίδιο -που προέδρευε- από το πέτο κατηγορώντας τον ως “Εβραίο”. Στη συνέχεια, όταν έφτασε η αστυνομία, αποχώρησαν, με τον Παναγιώταρο να δίνει το σήμα.
Η δεύτερη εμπειρία ήταν η μήνυση που δέχτηκε το 2012 από τον τότε βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ζησιμόπουλο, για “ηθική αυτουργία” σε έκρηξη στα γραφεία της οργάνωσης στον Ασπρόπυργο. Η κατηγορία “στηριζόταν” στο ότι ο καθηγητής το προηγούμενο βράδυ είχε μιλήσει για την ανάγκη ποινικής δίωξης της Χρυσής Αυγής σε εκπομπή του Πρετεντέρη. Η μήνυση βέβαια κατέληξε στο αρχείο.
Δυστυχώς η έδρα επέλεξε να εστιάσει κυρίως σε αυτό το σκέλος τις ερωτήσεις της και να μην τις προχωρήσει, όπως είχε γίνει τόσο στην ανάκριση όσο και πρωτόδικα, πάνω στις ειδικές γνώσεις του μάρτυρα για τη Χρυσή Αυγή και τις αντιστοιχίες της με τα ναζιστικά κόμματα ιστορικά. Το αποτέλεσμα ήταν στη συνέχεια η Πολιτική Αγωγή, όταν προσπάθησε να αναδείξει ακριβώς αυτά τα στοιχεία, να δεχτεί μεγάλη επίθεση με φωνές, διακοπές και ειρωνείες από τους συνηγόρους υπεράσπισης ότι “αυτά είναι προσωπικές του απόψεις κι όχι πραγματικά περιστατικά”, “ακούμε θεωρίες για Χίτλερ και Μουσολίνι” κ.α, κάτι που δεν θα τολμούσαν να κάνουν με τέτοιο τρόπο και με αυτή την ένταση απέναντι στην έδρα.
Παρόλα αυτά, η απόπειρά τους να φιμώσουν τον καθηγητή στο πιο ενοχοποιητικό για τους κατηγορούμενους κομμάτι της μαρτυρίας του, με τη συγκατάθεση ως ένα βαθμό της προέδρου, δεν είχε επιτυχία. Μέσα από τις ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής, ο μάρτυρας ανέδειξε:
Τα τάγματα εφόδου ως τις «οργανωμένες ομάδες που τη διαφοροποιούν από άλλες οργανώσεις» και εκτελούν επιθέσεις όπως στην περίπτωση των Αιγύπτιων αλιεργατών αλλά όχι μόνο, «τα περιστατικά ήταν απανωτά». Την βία ως «συστατικό στοιχείο της ύπαρξής της», την οποία μάλιστα δεν κρύβει, αντίθετα «η δημόσια βία την προσδιορίζει σαν οργάνωση», για «επίδειξη δύναμης και εξουσίας». Την ιεραρχική δομή καθώς και την στρατιωτικού τύπου πειθαρχία και συγκρότηση, με «παραγγέλματα όπως το εγέρθητι», «παράταξη και πυρσούς όπως Μελιγαλάς, Θερμοπύλες». Τη δημιουργία πολιτικού κόμματος ως «κοινοβουλευτική ομπρέλα για να αυξήσει την επιρροή της», ως «μανδύα, κάλυψη, για να φτάνει σε μεγαλύτερα ακροατήρια».
Και όλα αυτά με τον ναζισμό ως κίνητρο -«[η διαφορά κομμάτων όπως η Χρυσή Αυγή με τα άλλα ακροδεξιά κόμματα είναι ότι] κατά το πρότυπο των φασιστικών κομμάτων, κατατρομοκρατούν τον κόσμο με ωμή βία», «[ο όρος εθνικισμός που χρησιμοποιούσε η Χρυσή Αυγή στα έντυπά της] είναι κάλυμμα της ναζιστικής ιδεολογίας, όπως και ο ναζιστικός σταυρός ότι είναι δήθεν μαίανδρος», «τα τάγματα εφόδου, τα σύμβολα, η σιδηρά πειθαρχία προσομοιάζουν [με τα κόμματα του Μουσολίνι και του Χίτλερ]», ήταν κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις του. Ενώ όταν ρωτήθηκε για τη δήλωση του Κασιδιάρη “τα βουλευτιλίκια δεν τα γουστάρουμε, αλλά έχουμε πάρει και άδεια οπλοφορίας”, θύμισε ότι «είναι ρήση του Γκέμπελς που είχε πει ότι “εκμεταλλευόμαστε” -χωρίς φαντασία το είπε ο Κασιδιάρης- “τα προνόμια”».
Η προτροπή του Μπαρμπαρούση από το βήμα της Βουλής σε πραξικόπημα, τα ρατσιστικά συσσίτια “μόνο για Έλληνες”, οι στόχοι των επιθέσεων της ναζιστικής συμμορίας και η συνέχεια-διάρκεια που είχαν, ήταν κάποια επιπλέον στοιχεία που ανέδειξε, σε μια κατάθεση που έβαλε το δικαστήριο στον πυρήνα του κατηγορητηρίου.
Επόμενες δικάσιμοι
Φλεβάρης: 27/2
Μάρτης: 1, 5, 13, 15, 19, 20, 27/3