Τα βήματα για τη συνέχεια του φοιτητικών καταλήψεων, αλλά και με ποια αριστερά χρειάζεται να συνεχίσει ο κόσμος του κινήματος, συζητήθηκε στη σύσκεψη του ΣΕΚ στις Σχολές την Κυριακή 3/3, στην κατειλημμένη Νομική Αθήνας. 

«Χρειάζεται να δούμε τρία πράγματα αυτή την εβδομάδα» ξεκίνησε ο Αλέκος από τη ΣΔΟΚΕ. «Η επιτυχία των γενικών συνελεύσεων να οργανωθεί με την μέγιστη προσπάθεια όπως γινόταν τις πρώτες εβδομάδες. Ενόψει της απεργίας της Παρασκευής οι καταλήψεις πάμε να ξεσηκώσουμε τους εργατικούς χώρους. Οργανώνουμε από τα συντονιστικά ομάδες που θα εξορμήσουν σε χώρους δουλειάς. Το να ενωθεί το ποτάμι των φοιτητών με τους απεργούς είναι ο δρόμος για να τσακίσουμε την κυβέρνηση. 

Η 8 Μάρτη αποτελεί κορύφωση αλλά όχι το τέλος. Προτείνουμε τη συνέχιση των καταλήψεων και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου γιατί έχουμε την αντιμετώπιση ότι τα πράγματα δεν κρίνονται κοινοβουλευτικά. Το κίνημα μπορεί να ανατρέψει τους νόμους που ψηφίζονται. Που είναι η Πανεπιστημιακή Αστυνομία; Που είναι οι περιορισμοί στις διαδηλώσεις; Που είναι το σταμάτημα των απεργιών; Όλα αυτά τα ψήφισαν στη Βουλή και το κίνημα τα τσάκισε. 

Άμεσος επόμενος σταθμός είναι η 16 Μάρτη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Δεν περιορίζουμε τη μάχη στο ζήτημα της δημόσιας Παιδείας. Παλεύουμε ενάντια στο σεξισμό, στο ρατσισμό, τους φασίστες, τη συμβολή του Μητσοτάκη στη γενοκτονία των Παλαιστίνιων, γενικεύουμε τη μάχη ενάντια σε μια δολοφονική κυβέρνηση. 

Και τέλος να έχουμε υπ’ όψιν το εξής: Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στις σχολές από δω και πέρα. Μετά τις καταλήψεις του 2006-07, ήρθε ο Δεκέμβρης του ’08 και μετά το μεγάλο κίνημα ενάντια στα μνημόνια. Μια τέτοια εμπειρία καλλιεργείται μέσα στις καταλήψεις σήμερα».

«Δεν αρκεί η απόφαση του Συντονιστικού ότι στηρίζει τις 8 Μάρτη. Χρειάζεται συνέχεια της συζήτησης στα αμφιθέατρα με κέντρο τη μάχη ενάντια στο σεξισμό, ένα ζήτημα που είναι ούτως ή άλλως ψηλά στα μυαλά των φοιτητών/ριών» επεσήμανε η Ηδονή από τη σχολή Θεατρικών Σπουδών. «Στις 13/2 ήδη 8 φοιτητικοί σύλλογοι καλούν σε κινητοποίηση στη δίκη των δολοφόνων του Ζακ. Δεν υποχωρούμε σε τίποτα. Δεν αφήνουμε “αυτά τα ζητήματα” για μια “επόμενη συνέλευση”. Παλεύουμε για όλα. Όχι μόνο ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια».

Πολιτικοποίηση

«Το 2019 όταν πρωτοβγήκε η Νέα Δημοκρατία» θύμισε η Εύα από τη ΣΔΟΚΕ, «πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να καταργήσει το άσυλο. Προϋπόθεση για να περάσουν την ιδιωτικοποίηση αργότερα, ήταν να σταματήσουν την πολιτικοποίηση στις σχολές. Και τι κατάφεραν; Πέντε χρόνια μετά η ΔΑΠ δεν μπορεί να σταθεί στα αμφιθέατρα κι ένα μεγάλο κίνημα καταλήψεων έχει ξεπεράσει τους δύο μήνες. Οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες. Πάμε στις σχολές να οργανώσουμε τις γενικές συνελεύσεις και να προτείνουμε τη συνέχεια του κινήματος. Δεν θα είναι εύκολο. Θα έχει αντιπαράθεση και χρειάζεται να προετοιμαστούμε. Από αυτή την εβδομάδα επιμένουμε στη σύνδεση με την απεργιακή 8 Μάρτη και τη μάχη ενάντια στο σεξισμό. Είναι μάχη συνολικά ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημά τους. Όχι στην “αυτοτέλεια” των φοιτητικών αιτημάτων που θέλει να διαχωρίσει το φοιτητικό κίνημα με τους υπόλοιπους αγώνες».

Ο Παναγιώτης από τη σχολή Μηχανικών του ΠΑΔΑ μετέφερε ότι «ένα κομμάτι στο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων προσπαθούσε να διαχωρίσει την απεργία της 8 Μάρτη με το πανελλαδικό συλλαλητήριο των καταλήψεων μιλώντας για “αυτοτέλεια του φοιτητικού κινήματος”. Δεν γίνεται να μιλάμε για “αυτοτέλεια” όταν βασικό μας σύνθημα είναι το “φοιτητές – εργατιά μια φωνή και μια γροθιά”. Είναι πολιτική επιλογή του Μητσοτάκη να φέρει την ψήφιση εκείνη την ημέρα. Πάει να πάρει τη ρεβάνς για το 2007 που πάλι στις 8 Μάρτη τότε κατέρρευσαν τα σχέδια της κυβέρνησης. Ρεβάνς για την περυσινή 8 Μάρτη και την απεργία – σεισμό. Αντίστοιχα πολιτική επιλογή χρειάζεται κι από τη μεριά του φοιτητικού κινήματος με τη μαζική απάντησή μας εκείνη την ημέρα και τη σύνδεσή μας με την απεργία». 

«Το σωματείο μας ξεθάρεψε χάρη στο φοιτητικό κίνημα» τόνισε η Μυρτώ, διδακτορική ερευνήτρια και μέλος του ΣΕΡΕΤΕ. «Έχουν γίνει πολλά προχωρήματα όλο αυτό το διάστημα, όπως είναι η συμπόρευση με τους άλλους εργατικούς κλάδους και το “από τα κάτω”. Όπου -χάρη στην παρουσία μας- λειτούργησε το “από τα κάτω” έχει παίξει μεγάλο ρόλο, είτε στις σχολές με συντονιστικά κατάληψης δραστήρια που συσπειρώνουν όλους/ες που θέλουν να παλέψουν κι οργανώνουν τη δράση, είτε σε εργατικούς χώρους με επιτροπές αγώνα που έδωσαν την οργάνωση της απεργίας στα χέρια της βάσης». 

Η Φωτεινή από τη Φιλοσοφική συνέχισε: «Χρειάζεται αυτό που κάνει το φοιτητικό κίνημα να απλωθεί σε όλους τους χώρους για να τελειώνουμε επί τέλους με αυτή την κυβέρνηση. Είναι αδιανόητο ότι κυβερνούν ακόμα αυτοί οι εγκληματίες. Δεν πρέπει το κίνημα αυτό να σταματήσει στις 8 Μάρτη».

O Παναγιώτης από τη ΣΕΥΠ πρόσθεσε ότι «το πιο σημαντικό είναι να πείσουμε τον κόσμο για τις επαναστατικές ιδέες. Οι εξορμήσεις μας παίζουν αυτό το ρόλο. Η παραπληροφόρηση του συστήματος είναι πολύ μεγάλη. Συνέχεια προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτά που λέει το κίνημα “δεν γίνονται”».