Στις 5 Μάρτη ο Μητσοτάκης έκανε «ταξίδι-αστραπή» για να συναντηθεί με τον Ζελένσκι στο λιμάνι της Οδησσού. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου γιατί λίγο μετά από την εμφάνισή τους εκεί, ένας ρωσικός πύραυλος χτύπησε ένα υπόστεγο στο λιμάνι που σύμφωνα με τη ρωσική ανακοίνωση φυλάσσονταν υποθαλάσσια μη-επανδρωμένα οχήματα για επιθέσεις σε ρωσικά πολεμικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα. 

Ο Ζελένσκι αργότερα συνεχάρη τον Μητσοτάκη για τη «γενναιότητά» του, ο Σαρλ Μισέλ της Ε.Ε μίλησε για «επονείδιστη πράξη» και οι δεξιές εφημερίδες εδώ, όπως ο Ελεύθερος Τύπος, πληροφορούσαν το πανελλήνιο ότι ο Πούτιν έχει βάλει στο στόχαστρο εκτός από τον καγκελάριο Σολτς της Γερμανίας και τον Μητσοτάκη. Πέρα από αυτή τη μάλλον κωμική πλευρά, ούτε η χρονική στιγμή ούτε ο τόπος της επίσκεψης Μητσοτάκη δεν είναι για γέλια. 

Ο Μητσοτάκης είχε πάει στο Βουκουρέστι την πρωτεύουσα της Ρουμανίας για να συμμετάσχει στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Δεν είναι μόνο οι ευρωεκλογές που απασχολούν τις ηγεσίες της ευρωπαϊκής δεξιάς, είναι και οι εξελίξεις στον πόλεμο στην Ουκρανία. 

Μια βδομάδα πριν τη συνάντηση του Βουκουρεστίου τα διεθνή ΜΜΕ εκφράζανε τις «ανησυχίες των δυτικών κυβερνήσεων» για την έκκληση που έκανε το κοινοβούλιο της Υπερδνειστερίας στη Ρωσία να την προστατέψει από επαπειλούμενη γενοκτονία. Η Υπερδνειστερία είναι μια λωρίδα γης στα ανατολικά της Μολδαβίας και συνορεύει μόνο με την Ουκρανία. Από το 1992 αυτή η περιοχή αποτελεί ουσιαστικά ένα ανεξάρτητο κράτος που δεν αναγνωρίζεται από κανένα άλλο πλην της Ρωσίας. Φιλοξενεί ένα τεράστιο ντεπό -απαρχαιωμένου- ρωσικού οπλισμού και πυρομαχικών που το φρουρούν περίπου 500 Ρώσοι αξιωματικοί και φαντάροι. 

Η αφορμή για την έκκληση της Υπερδνειστερίας ήταν η επιβολή σκληρών τελωνειακών ελέγχων από τη Μολδαβική κυβέρνηση στα πλαίσια, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της δεύτερης, του εκσυγχρονισμού της για να ξεκινήσει τη διαδικασία ένταξής της στην Ε.Ε. 

Και όπως εξηγούσαν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της 29 Φλεβάρη: «Η έκκληση της Υπερδνειστερίας προς τη Μόσχα παραπέμπει στην έκκληση του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ το 2014, μετά την προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσία. Οι δύο ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας διεξήγαγαν στη συνέχεια δημοψηφίσματα για την ανεξαρτησία τους, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τον Πούτιν για να επέμβει στρατιωτικά προκειμένου να προστατεύσει δήθεν τον ρωσόφωνο πληθυσμό εκεί. Ωστόσο, η γεωγραφική απομόνωση της Υπερδνειστερίας θα καθιστούσε οποιαδήποτε παρόμοια ενέργεια της Μόσχας πολύ πιο περίπλοκη, καθώς θα έπρεπε να κατακτήσει την Οδησσό και τα γύρω ουκρανικά εδάφη που συνορεύουν με τη Μολδαβία». Η Οδησσός απέχει μόλις 70 χιλιόμετρα από την Υπερδνειστερία. 

Ο Πούτιν στο ετήσιο προεδρικό διάγγελμα που μεταδόθηκε την ίδια μέρα δεν έκανε καμιά αναφορά στην υπόθεση της Υπερδνειστερίας αν και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι «εξετάζει προσεκτικά» τις σχετικές εξελίξεις. Όμως, ο Πούτιν απάντησε στις πρωτοβουλίες και δηλώσεις του άλλου καλού συμμάχου και προτύπου του Μητσοτάκη, του Μακρόν. 

Σε μια βιαστικά οργανωμένη διεθνή συνάντηση που οργάνωσε η γαλλική κυβέρνηση στο Παρίσι στις 26 Φλεβάρη (συμμετείχε και ο Μητσοτάκης) ο Μακρόν έφτασε στο σημείο να δηλώνει ότι πρέπει να εξεταστεί η αποστολή στρατιωτικών μονάδων της Δύσης στην Ουκρανία. Η «ήττα της Ρωσίας» δήλωσε είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την «ασφάλεια και σταθερότητα της Ευρώπης». Και ο Πούτιν απάντησε ότι κάθε κλιμάκωση της στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας «πραγματικά εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης με τη χρήση πυρηνικών όπλων, που σημαίνει την καταστροφή όλου του πολιτισμού».

Ριβιέρα

Ο Μακρόν είναι ο ίδιος πολιτικός που το 2019 υποδεχόταν τον Πούτιν στη Ριβιέρα λέγοντας ότι η Ρωσία είναι «μια βαθιά ευρωπαϊκή δύναμη, τμήμα του Διαφωτισμού» και το 2022, όταν ξεκινούσε ο πόλεμος προειδοποιούσε ενάντια σε πιθανή «ταπείνωση της Ρωσίας». 

Αυτό που έχει αλλάξει από τότε, είναι ότι η σύγκρουση των ιμπεριαλιστών στο έδαφος της Ουκρανίας δεν πάει καλά για το δυτικό στρατόπεδο. Η πολυδιαφημισμένη ουκρανική αντεπίθεση έχει αποτύχει εδώ καιρό. Τον περασμένο μήνα οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν την Αβντίιβκα στα ανατολικά της επαρχίας του Ντονέτσκ μετά από μια μάχη που κράτησε τέσσερις ολόκληρους μήνες. 

Η επικράτηση στο σφαγείο της Αβντίιβκα από τακτικής άποψης απαλλάσσει το Ντονιέτσκ από τους βομβαρδισμούς του ουκρανικού πυροβολικού. Αλλά η σημασία της ρωσικής νίκης είναι ακόμα μια απόδειξη ότι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός όχι μόνο δεν έχει καταρρεύσει από το βάρος των οικονομικών κυρώσεων της Δύσης αλλά μπορεί να παράγει περισσότερα όπλα και πυρομαχικά από την αρχή του πολέμου, μέσω των σχέσεων με την Κίνα (και οι Ρώσοι στρατηγοί απορροφούν τα «μαθήματα» των επιχειρήσεων των προηγούμενων δυο χρόνων). 

Ο πρόεδρος Μπάιντεν έριξε το φταίξιμο για την συγκεκριμένη ήττα στην κωλυσιεργία του αμερικάνικου Κογκρέσου να εγκρίνει την έκτακτη στρατιωτική βοήθεια ύψους 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία που οδήγησε -σύμφωνα με τον Ζελένσκι- σε «τεχνητή έλλειψη πυρομαχικών» στο μέτωπο. 

Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε σπεύδουν τώρα να ενισχύσουν στρατιωτικά την ουκρανική κυβέρνηση, αλλά κανείς τους δεν περιμένει θεαματικά αποτελέσματα, αντίθετα όλοι περιμένουν κάποιου είδους ρωσική αντεπίθεση. Όμως, τα προβλήματά τους πάνε βαθύτερα από τις εξελίξεις σε έναν πόλεμο που όλο και περισσότερο θυμίζει πόλεμο φθοράς. 

Η προσπάθεια να χτιστεί μια διεθνής συμμαχία των προθύμων ενάντια στην Ρωσία δεν ήταν εξαρχής ιδιαίτερα επιτυχημένη, οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου ήταν απρόθυμες να συμμετέχουν. Όμως, με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε να στηρίζουν τη γενοκτονία του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστίνιων στη Γάζα, κάθε προσπάθειά τους να κλιμακώσουν την στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία στο όνομα της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα γίνει μπούμερανγκ. Όπως γράφει ο Τόνι Μπάρμπερ στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (9/11): «ο πόλεμος στη Γάζα αποτελεί πλήγμα στις προσπάθειες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να συσπειρώσουν τον υπόλοιπο κόσμο πίσω από την Ουκρανία στον πόλεμο αυτοάμυνας κατά της Ρωσίας». Κι αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ. 

Μέτωπο

Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα ο Μακρόν κραυγάζει για πιθανή αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, οι ομόλογοί του σπεύδουν να τον διαψεύσουν, η κυβέρνηση του Σολτς κλονίζεται και από τις διαφωνίες για την αποστολή υπερσύγχρονων πυραύλων Taurus. Το ένα μέτωπο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τροφοδοτεί το άλλο από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ουκρανία και από εκεί στον Ειρηνικό και κανείς από τους «παίχτες» δεν έχει τη δύναμη να επιβάλλει τη δικιά του λύση. 

Και κάπου εδώ η κυβέρνηση της ΝΔ αποφασίζει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να επιδείξει «γενναιότητα» στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Γιατί αυτό σηματοδοτεί η συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Ζελένσκι στην Οδησσό. Οι δωρεές πολεμικού υλικού συνεχίζονται, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη αμερικάνικη βάση για την επιμελητεία του νότιου μετώπου του πολέμου με την Οδησσό στο κέντρο του. Άλλωστε η περιοχή ήταν παλιό λημέρι του ελληνικού κεφαλαίου και στις «ωραίες μέρες» της δεκαετίας του΄’90 τα όνειρά του για επιστροφή εκεί έδιναν και έπαιρναν. Τώρα ο Μητσοτάκης διεκδικεί, λέει, ρόλο στην «ανοικοδόμηση της Οδησσού και της Μαριούπολης» μετά τη νίκη των ουκρανικών όπλων. 

Εντωμεταξύ η κυβέρνηση που διαλύει τη δημόσια υγεία και την παιδεία ξοδεύει δις ευρώ για τη συμμετοχή στις επεμβάσεις και τους πολέμους από την Ουκρανία μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα. Όπως δήλωνε ένας αγρότης στην Εργατική Αλληλεγγύη πριν δυο βδομάδες «Με τα λεφτά μιας φρεγάτας θα ξανάφτιαχναν τη Θεσσαλία που καταστράφηκε από τις πλημμύρες». 

Κάθε αγώνας που συγκρούεται με τις επιθέσεις και τις βάρβαρες επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ είναι συμβολή ενάντια στη μάχη ενάντια στον πόλεμο. Γι’ αυτό χρειάζεται να κλιμακώσουμε εδώ και τώρα τις απεργίες, τις καταλήψεις τις διαδηλώσεις μέχρι τη νίκη για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση που δολοφονεί από τα Τέμπη μέχρι την Ουκρανία και τη Γάζα.

Διαβάστε επίσης