«Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – όχι στο σεξισμό και την καταπίεση – Το φοιτητικό κίνημα θα τους σαρώσει» έγραφε στο πανό του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, «Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση - Να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο – Τέρμα στη γυναικεία καταπίεση» έγραφε το πανό του Βόλου, συνδέοντας τις καταλήψεις με την απεργιακή 8 Μάρτη και τη μάχη ενάντια στο σεξισμό. Οι πανταχού παρούσες Παλαιστινιακές σημαίες δήλωναν -όπως σε κάθε διαδήλωση- την αλληλεγγύη του κινήματος στον παλαιστινιακό λαό και την καταγγελία για τη στήριξη που παρέχει η ελληνική κυβέρνηση στη γενοκτονία που διαπράττει ο Νετανιάχου. Οι χιλιάδες προκηρύξεις και τα καλέσματα που μοιράστηκαν για το συλλαλητήριο στις 16 Μάρτη έβαζαν τον επόμενο μεγάλο σταθμό για το κίνημα, την κινητοποίηση του επόμενου Σαββάτου 16/3 στην Ομόνοια ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση τρόμαξε από την κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος που για εννιά εβδομάδες συνεχίζει τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Δεν εξηγείται αλλιώς η βίαιη αλλά ανεπιτυχής προσπάθεια της αστυνομίας να διαλύσει το ποτάμι των φοιτητών/ριών. Πρώτα ξεκίνησε με αναίτιες προσαγωγές κόσμου που τους έμοιαζαν ότι κατεβαίνουν στο συλλαλητήριο. Συνέχισε επιχειρώντας το σπάσιμο της πορείας στη Σταδίου με ασφυξιογόνα και κρότου λάμψης. Κατόπιν με ένα όργιο βίας στο Σύνταγμα. Όταν η κεφαλή της πορείας στάθηκε μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη με πρόσωπο προς τα ΜΑΤ, οι μπάτσοι επιτέθηκαν βάναυσα πνίγοντας την Αμαλίας στα χημικά, στριμώχνοντας διαδηλωτές στα κάγκελα πάνω από την πλατεία Συντάγματος και χτυπώντας τους σαδιστικά με ανάποδα γκλομπ. Οκτώ φοιτητές κι ένας δημοσιογράφος χρειάστηκε να μεταφερθούν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο. Αλλά ούτε τότε ξεμπέρδεψαν με το φοιτητικό κίνημα. Τα μπλοκ που δέχτηκαν την επίθεση ανασυγκροτήθηκαν, αυτά που ακολουθούσαν γέμισαν την λεωφόρο Αμαλίας και το συλλαλητήριο συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ.

Εκεί πάνω στον Άγνωστο Στρατιώτη συνεδρίασε το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων με εκπροσώπους από φοιτητικούς συλλόγους όλης της χώρας να διαδέχονται ο ένας μετά την άλλη στο μικρόφωνο. Ο ενθουσιασμός, η αίσθηση ότι «γράφουμε ιστορία», το μέγεθος του κινήματος που συνεχίζει για πάνω από δύο μήνες και η τοποθέτησή του δίπλα σε αντίστοιχα μεγάλα φοιτητικά κινήματα όπως το ’79, το ’91-‘92 και το 2006-07 έμπαιναν από τις περισσότερες τοποθετήσεις. Αρκετές ήταν αυτές που έβαζαν την ανάγκη για συνέχεια των καταλήψεων και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου. 

Κοινωνική αντιπολίτευση

«Το φοιτητικό κίνημα δυο μήνες τώρα έχει πυροδοτήσει ευρύτερες αντιστάσεις κι έχει αναγκάσει τους πάντες να μιλάνε αυτή τη στιγμή για μια κοινωνική αντιπολίτευση που έχει στριμώξει την κυβέρνηση κόντρα στο αρχικό αφήγημα ότι οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί και δεν μπορεί να βγει κίνημα» ξεκίνησε την παρέμβασή του ο Αλέξανδρος Κοροβέσης, από την κατάληψη της ΣΔΟΚΕ ΠΑΔΑ και μέλος του ΣΕΚ στις Σχολές. «Το φοιτητικό κίνημα δυο μήνες βρίσκεται στο δρόμο και βάζει τις βάσεις για να συνεχίσει. Ό,τι και αν ψηφίζουν στο κτήριο της Βουλής, εμείς είμαστε η αντιπολίτευση. Αυτοί μπορεί να ελέγχουν το κοινοβούλιο, εμείς όμως ελέγχουμε τις σχολές, ελέγχουμε τους δρόμους κι εκεί είναι η δύναμη για να μπλοκάρουμε το νόμο. Αυτό το ρεύμα που αμφισβητεί την κυβέρνηση δεν το κάνει μόνο ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πιάνει όλα τα ζητήματα. Τη μάχη ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση, τη μάχη για λευτεριά στην Παλαιστίνη, τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Τα ζητήματα αυτά τα συνδέουμε ως μια κεντρική μάχη ενάντια στην κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων και της φτώχειας. Πάμε να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα. Να προχωρήσουμε σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων. Να κλιμακώσουμε με συνέχεια των καταλήψεων. Να ενωθούμε με όλο το απεργιακό κύμα που παλεύει. Έτσι μένουν οι νόμοι στα χαρτιά, με γκρεμισμένες κυβερνήσεις που τις ρίχνουν οι απεργίες και οι καταλήψεις. Να συνεχίσουμε με νέο συλλαλητήριο την επόμενη Πέμπτη και το επόμενο Σάββατο να δώσουμε τη μάχη όλες και όλοι μαζί ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Να συνεχίσουμε με καταλήψεις, η κυβέρνηση είναι απομονωμένη, έχουμε τη δύναμη να νικήσουμε».   

Την ίδια ώρα μέσα στη Βουλή τα λόγια του Αλέξανδρου επιβεβαιώνονταν. Η Νέα Δημοκρατία πράγματι απομονωμένη ψήφιζε το νομοσχέδιο Πιερρακάκη. Μόλις ένας βουλευτής εκτός ΝΔ υπερψήφισε: Ο Κατσιβαρδάς, γνωστός ως ο άνθρωπος του φυλακισμένου νεοναζί Κασιδιάρη στη Βουλή, διασπασμένος από τους Σπαρτιάτες (οι υπόλοιποι του νεοφασιστικού μορφώματος ψήφισαν παρών). 

Η κυβέρνηση όταν ξεκίναγε την επιχείρηση «παράκαμψης» του άρθρου 16 προσδοκούσε ευρεία συναίνεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη έμοιαζε αρκετά διαφορετικός και μετατοπισμένος προς τα δεξιά για κάτι τέτοιο. «Δεν θέλω ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά θέλω συμπράξεις δημοσίων πανεπιστημίων με ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια» δήλωνε τον περασμένο Σεπτέμβρη. Το ΠΑΣΟΚ δήλωνε (και δηλώνει) υπέρ των «μη κρατικών – μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων». Κανείς τους δεν τόλμησε να στηρίξει τελικά το νομοσχέδιο του Πιερρακάκη. 

Η συζήτηση ήταν πολύ μεγάλη με εικόνες της μάχης ενάντια στο σεξισμό από όλο τον κόσμο, πολλά παραδείγματα από σεξιστικές επιθέσεις μέσα σε εργατικούς χώρους.  Επισημάνθηκε η ανάγκη σύνδεσης της μάχης αυτής με τους αγώνες των σχολών, των εργαζομένων και των αγροτών.  Σίγουρα η εκδήλωση αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο για να έχουμε μαζική συμμετοχή και στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 8 Μάρτη στην Αθήνα, όχι μόνο γιατί ψηφίζεται το νομοσχέδιο αλλά και γιατί είναι η ημέρα που σηματοδοτεί την μάχη ενάντια στο σεξισμό και μάλιστα με απεργία. 

Χρειάζεται αυτό το κίνημα να συνεχίσει και να μην ξεφουσκώσει. Ο στόχος δεν είναι να κλείσουμε το κίνημα «για να πάμε στις Ευρωεκλογές», αλλά να κλιμακώσουμε για να ρίξουμε την κυβέρνηση.

Σε εξέλιξη ήταν γενικές συνελεύσεις σε μια σειρά σχολές πανελλαδικά το μεσημέρι της Τρίτης 12/3.