«Μεγάλη επιτυχία», διαβάζουμε, η επίσκεψη Μητσοτάκη – Μελόνι – Βαν Ντερ Λάιεν στην Αίγυπτο του Σίσι. Ο σταθεροποιητικός παράγοντας της περιοχής, «ο αγαπημένος μου δικτάτορας» όπως είχε πει ο Τράμπ, πήρε 12 δις ευρώ προκειμένου να πατάξει την «παράνομη μετανάστευση» προς την Ευρώπη. Είναι πραγματικά αδιανόητο η ΕΕ να διαλέγει να συνεργαστεί με έναν δολοφόνο δικτάτορα. Αυτό μας δείχνει ότι η πολιτική των σιωνιστών επικρατεί στην ΕΕ και εφαρμόζεται στη Μέση Ανατολή. Όλοι αυτοί οι πολιτισμένοι ηγέτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Αιγυπτιακός λαός βρίσκεται σε τεράστια φτώχεια και εξαθλίωση, με το νόμισμά του να κατρακυλάει ανεξέλεγκτα εκμηδενίζοντας την αγοραστική δύναμη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Ο Σίσι εμφανίζεται σαν «διαμεσολαβητής» για το Παλαιστινιακό μεταξύ της Δύσης και της Παλαιστίνης όμως στην ουσία είναι ένα σημαντικό στήριγμα του Ισραήλ, των ΗΠΑ και της ΕΕ που βλάπτει καίρια το Παλαιστινιακό, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες που ανταμείβονται ποικιλοτρόπως. Η συνεργασία της Ελλάδας-Αιγύπτου που εγκαινίασε η κυβέρνηση Τσίπρα δηλώνοντας ότι «η Ελλάδα θα είναι η φωνή της Αιγύπτου στην ΕΕ και τη Δύση», κλιμακώνεται με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλα τα επίπεδα οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό.
Την ίδια στιγμή ο δικτάτορας χτίζει ανάκτορα και αγοράζει πολυτελή αεροσκάφη εκατοντάδων εκατομμυρίων. Χτίζει τη νέα πρωτεύουσα της χώρας μέσα στην έρημο με ξένες κατασκευαστικές εταιρείες από την ΕΕ και την Κίνα και περικυκλώνει τη νέα γη των πλουσίων με τείχος όπως της Δυτικής Όχθης. Έχει την πιο σύγχρονη υποδομή για την προστασία της ελίτ σε περίπτωση επανάστασης ενώ το Κάιρο είναι μία πόλη βυθισμένη στη βρωμιά, την εγκατάλειψη, την έλλειψη υποδομών Υγείας, Παιδείας, ασφάλειας, υποβαθμίζοντας συλλογικά όλους τους κατοίκους της. Όλη η χώρα βυθίζεται και η ΕΕ δίνει όσα δις της ζητήσει ο Σίσι χωρίς καν να υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός που να γνωρίζει πώς αναλώνονται και κατανέμονται αυτά τα κονδύλια.
Τα δίνει με κλειστά μάτια σε έναν απόλυτα διεφθαρμένο, προκειμένου να κρατήσει τον απελπισμένο κόσμο που μπαίνει στα καράβια του θανάτου προς την Ευρώπη. To 2011 ο λαός επαναστάτησε και ανέτρεψε τον δικτάτορα Μουμπάρακ. Το 2012 για πρώτη φορά στην ιστορία της η Αίγυπτος εξέλεξε πρόεδρο με ελεύθερες εκλογές. Μέσα σε αυτούς τους δώδεκα μήνες διακυβέρνησης, οι απόδημοι Αιγύπτιοι έσπευδαν να επιστρέψουν και να προσφέρουν στην αναγέννηση της χώρας αντιστρέφοντας τις μεταναστευτικές ροές. Δυστυχώς αυτή η εξέλιξη δεν άρεσε στις ΗΠΑ και την ΕΕ κι έτσι ανέτρεψαν το δημοκρατικό καθεστώς γιατί ακριβώς προτιμά να συναλλάσσεται με δικτάτορες. Έτσι η Αίγυπτος είναι γη παραγωγής αλλά και διακίνησης προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική μέσα σε ένα περιβάλλον που καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα των πολιτών της, πόσο μάλλον των προσφύγων.
Όταν λοιπόν ο Μητσοτάκης με την Μελόνι με επικεφαλής την Βαν Ντερ Λάιεν δέχονται να συνεργαστούν με αυτό το απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα και μάλιστα χωρίς ντροπή να το αποκαλούν «επιτυχία», να δέχονται με ευγνωμοσύνη και ζεστές χειραψίες τα δώρα και τα ταξίδια του δικτάτορα, σημαίνει ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ομαλή θητεία τους. Ότι εντός της τετραετίας τους θα καταφέρουν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο ταΐζοντας την Αίγυπτο –που είναι αυτή τη στιγμή ένα βαρέλι δίχως πάτο– με μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Οι δικτάτορες όμως δεν διανύουν τετραετίες, αλλά τεσσαρακονταετίες, πίνοντας το αίμα γενεών και χτίζοντας αυτή τη ζοφερή κατάσταση για τις επόμενες γενιές. Αυτά τα 12 δις είναι μία προσωρινή παρηγορητική αγωγή. Η Αίγυπτος σύντομα, μόλις της τελειώσουν τα κονδύλια θα βγάλει και πάλι τα λαθρεμπορικά της στη Μεσόγειο. Έτσι άλλωστε γίνεται πάντα, έχει το μηχανισμό, έχει το όφελος, έχει την τεχνογνωσία. Ένα καράβι με 500 πρόσφυγες αποφέρει στην χώρα τουλάχιστον 2,5 εκ ευρώ και φυσικά δεν φεύγει μόνο ένα. Είναι μία σταθερή πηγή εσόδων, που διακόπτεται προσωρινά από κάποιες τέτοιες κινήσεις κατευνασμού της ΕΕ, και όταν τελειώσουν τα λεφτά, και πάλι τα καράβια περιμένουν να σαλπάρουν και οι απελπισμένοι συνωστίζονται καρτερώντας μια καλύτερη ζωή.
Η αστραπιαία ταχύτητα απορρόφησης οποιουδήποτε κονδυλίου φάνηκε με την αγορά μίας τεράστιας παρθένας παραθαλάσσιας γης από τα ΗΑΕ στην ΒΔ Αίγυπτο που ονομάζεται Ρας Αλ Χίκμα έναντι 36 δις δολαρίων. Τα 24 δις τα έδωσε μετρητά και τα υπόλοιπα 12 τα κατέθεσε ως δώρο στην Τράπεζα της Αιγύπτου, δίνοντας προσωρινά μία ανάσα στην κατρακύλα του νομίσματος. Αυτή η «ευημερία» κράτησε τρεις εβδομάδες, τα 12 δις της ΕΕ πόσο άραγε;
Ας μην σπεύδουν λοιπόν να μιλούν για «επιτυχία» στην Αίγυπτο παρά για μία ακόμα ανίερη συναλλαγή προκειμένου να μην βλέπουμε τον πόνο του άλλου έξω από το παράθυρο μας. Κι ας είναι συνυπεύθυνη η ΕΕ για αυτή την καταστροφή. Στο χέρι των λαών είναι να απαλλαγούμε και από τον Μητσοτάκη και από τον Σίσι και όλους τους δολοφόνους συμμάχους τους.