Η λαϊκή οργή για την επίθεση του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων φουντώνει σε ολόκληρη την Ιορδανία, η οποία συνορεύει με το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη. Οι πρόσφυγες παλαιστινιακής καταγωγής αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό της ιορδανικής κοινωνίας -περίπου δύο εκατομμύρια σε μια χώρα με πληθυσμό λίγο πάνω από 11 εκατομμύρια. Η πρωτεύουσα της Ιορδανίας, το Αμμάν, απέχει μόλις 90 μίλια από τη Γάζα.
Το καθεστώς της Ιορδανίας αρχικά επιχείρησε να εκμεταλλευτεί αυτό το κύμα οργής αλλά και να το καταστείλει, καθώς το κίνημα απειλεί να ξεφύγει από τον έλεγχο των κυβερνώντων. Ένας Ιορδανός συνδικαλιστής, ο οποίος έχει φυλακιστεί επανειλημμένα, μίλησε στο Socialist Worker για την αντίδραση του κράτους στις διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη:
«Όταν ξεκίνησε ο βάρβαρος σιωνιστικός πόλεμος στη Γάζα, η παρουσία της ιορδανικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της εργατικής τάξης, ήταν ισχυρή και δεν αισθανθήκαμε έντονη πίεση από τις υπηρεσίες ασφαλείας. Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, παρατηρήσαμε την εντατικοποίηση των μέτρων ασφαλείας. Όσο αυξανόταν η λαϊκή πίεση, τόσο αυξανόταν και η πίεση των υπηρεσιών ασφαλείας. Το κράτος συνέλαβε πολλούς ακτιβιστές. Η ένταση των λαϊκών πορειών, οι οποίες στην αρχή ήταν καθημερινές, μειώθηκε λόγω της αυξανόμενης πίεσης των δυνάμεων ασφάλειας. Οι προσπάθειες πάταξης των διαδηλώσεων οφείλονται στο γεγονός ότι το ιορδανικό κράτος θέλει να διατηρήσει τη σχέση του με το Ισραήλ».
Το ιορδανικό κράτος ήταν πάντα συνένοχο στη σφαγή των Παλαιστινίων από τότε που δολοφόνησε χιλιάδες Παλαιστίνιους που ζούσαν εντός των συνόρων του τον Σεπτέμβριο του 1970 μέχρι σήμερα. Το 1994, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης που εξομάλυνε τις σχέσεις μεταξύ Ιορδανίας και Ισραήλ. Το φυσικό αέριο διοχετεύεται από το Ισραήλ στην Ιορδανία μετά από συμφωνία του 2020.
Συμφωνίες με τους σιωνιστές
Αλλά και μετά την έναρξη της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, η Ιορδανία συνεχίζει να επιδιώκει περισσότερες συμφωνίες με το σιωνιστικό κράτος. Μία από αυτές προβλέπει η Ιορδανία να ανταλλάσσει την παροχή ηλιακής ενέργειας με αφαλατωμένο νερό από το Ισραήλ. Σύμφωνα με τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, η συμφωνία θα διευθετηθεί μόνο εάν το ιορδανικό κράτος μετριάσει την κριτική του στο κράτος απαρτχάιντ. Αλλά όπως εξηγεί ο συνδικαλιστής, η οργή που νιώθουν οι απλοί άνθρωποι στην Ιορδανία δεν θα κατασταλεί εύκολα:
«Από τις 7/10 έχουμε απαιτήσει από την κυβέρνησή μας να διακόψει όλους τους δεσμούς με την ισραηλινή κυβέρνηση. Δεν θέλουμε ισραηλινή πρεσβεία στην Ιορδανία και θέλουμε να φύγει η πρεσβεία της Ιορδανίας από το Ισραήλ. Στο συνδικάτο μου, είχαμε την τιμή να είμαστε μεταξύ των πιο επιφανών ηγετών της εκστρατείας για την απόρριψη της συμφωνίας για το φυσικό αέριο με τη σιωνιστική οντότητα. Συμμετείχαμε σε πορείες και συγκεντρώσεις έξω από τις πρεσβείες των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων δυτικών κρατών. Επίσης, πραγματοποιήσαμε και συμμετείχαμε σε εκστρατείες αιμοδοσίας και ανθρωπιστικής βοήθειας σε οικογένειες στη Γάζα». Ο συνδικαλιστής πρόσθεσε ότι οι εργαζόμενοι απεργούν για την υποστήριξη της Παλαιστίνης από τις 7 Οκτωβρίου κάτι που το συνδικάτο του έχει υποστηρίξει:
«Το εργατικό κίνημα είναι με τους Παλαιστίνιους. Το συνδικάτο μας καλεί όλους τους εργαζόμενους να σταθούν στο πλευρό της Γάζας. Από την άλλη, ένα μεγάλο μέρος της εργατικής δράσης για τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας έχει σε μεγάλο βαθμό αναβληθεί μέχρι να σταματήσουν οι επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα.
Οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο να υποστηρίζουν τον παλαιστινιακό αγώνα, αλλά οι απεργίες που έρχονται σε άμεση αντιπαράθεση με τα αφεντικά εξακολουθούν να είναι ζωτικής σημασίας. Μόνο αντιμετωπίζοντας και ανατρέποντας τα αφεντικά και τις διεφθαρμένες άρχουσες τάξεις σε όλη τη Μέση Ανατολή οι εργαζόμενοι μπορούν να κερδίσουν την απελευθέρωση για τους Παλαιστίνιους και τους ίδιους. Ένας αγώνας που θα συνδυάζει τα οικονομικά και τα πολιτικά αιτήματα μπορεί πραγματικά να ταρακουνήσει τις άρχουσες τάξεις σε όλη την περιοχή».
*Μετάφραση από την εφημερίδα Socialist Worker