Ο Ευτύχης Μπιτσάκης, πανεπιστημιακός, τόνισε στην παρέμβασή του το χαρακτήρα της κρίσης του καπιταλισμού και επέμεινε ότι: «Η λύση απέναντι στην κοινωνική κατάρρευση που ετοιμάζουν δεν είναι άλλη από την παύση πληρωμών με κρατικό έλεγχο στις τράπεζες. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να συμβεί ούτε από τη ΝΔ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Είναι ευθύνη της αριστεράς».
Η Φλώρα Παπαδέδε, συνδικαλίστρια στη ΔΕΗ τόνισε ότι: «Αυτοί οι ευφυείς και ικανοί εργαζόμενοι αυτής της χώρας, που ζουν οικογένειες με 600 και 800 ευρώ και καταφέρνουν με όλες αυτές τις καταστάσεις να τα βγάζουν πέρα, δήλωσαν την ετοιμότητά τους να παλέψουν στις 5 και στις 20 Μάη. Ζήτησαν όμως οι αγώνες τους να φέρουν αποτέλεσμα. Ζήτησαν κάτι περισσότερο από την διεκδίκηση της προκρούστειας αναδιαπραγμάτευσης, αλλά και κάτι πιο συγκεκριμένο από τις γενικόλογες θεωρητικές καταγγελίες του καπιταλισμού που αφήνουν όμως το σήμερα στην πολιτική διαχείριση του κεφαλαίου. Για ένα τέτοιο πλαίσιο πάλης πρέπει να συζητήσουμε σήμερα. Αυτό έχει ανάγκη το κίνημα για το οποίο όλοι αγωνιζόμαστε. Η μη αναγνώριση του χρέους και η μονομερής στάση πληρωμών είναι σήμερα η αριστερή και ταξική θέση που μπορεί να συσπειρώσει ένα πλατύ, ζωντανό αποτελεσματικό λαϊκό κίνημα».
Κερδοσκόποι
«Σήμερα είναι πλέον δεδομένο πως θα φτάσουμε στη στάση πληρωμών. Μια συμφωνημένη στάση με αναδιαπραγμάτευση. Ας κόψουμε κάτι για να μην τα χάσουμε όλα θα πουν οι κερδοσκόποι και θα κόψουν ας πούμε ένα 40% βάζοντας όρους για το επόμενο 60%. Η άρνηση πληρωμής όμως απαιτεί μια άλλη συμμαχία στο επίπεδο των κοινωνικών δυνάμεων» είπε ο Μάκης Καβουριάρης, πανεπιστημιακός. «Η αριστερά θα πρέπει να έχει ως στόχο την κατάργηση της ηγεμονίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου πάνω στην οικονομία, πάνω στην παραγωγή, πάνω στην εργασία».
«Σαράντα με πενήντα δις ευρώ θέλει να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο -σύμφωνα με τον Παπακωνσταντίνου- στις τράπεζες. Δηλαδή κάθε εβδομάδα το κράτος πληρώνει ένα δις στις τράπεζες. Όταν λοιπόν βάζουμε τα αιτήματα της στάσης πληρωμών και της κρατικοποίησης των τραπεζών συζητάμε για το πώς θα περάσουν αυτά τα 50 δις στις ανάγκες του κόσμου» τόνισε η Μαρία Στύλλου από το περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω.
Η συζήτηση κράτησε μέχρι αργά το βράδυ. Μπορεί αυτό το εργατικό κίνημα που υπάρχει σήμερα να «σηκώσει» τέτοια αιτήματα ή είναι πολύ πίσω, ήταν ένα από τα ζητήματα που θίχτηκαν. Κάποιος άλλος σύντροφος στην τοποθέτησή του υποστήριξε ότι τον πολύ κόσμο δεν τον ενδιαφέρουν οι ιδεολογικές σκιαμαχίες της αριστεράς αλλά το πώς θα λύσει επείγοντα καθημερινά προβλήματα «πώς θα κάνω στάση πληρωμών εγώ ο ίδιος». Αλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες απάντησαν στα παραπάνω ή εμπλούτισαν την συζήτηση με εμπειρία από τους αγώνες και τις συζητήσεις που εκτυλίσσονται σε εργατικούς χώρους και γειτονιές.