Η ίδια αισιοδοξία φαίνεται να διαπερνά και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μιλούν στην εφημερίδα. Ο υπουργός Οικονομικών Παπακωσταντίνου συμπληρώνει ότι «αυτό που είναι εντυπωσιακό για την ώρα, είναι η έλλειψη πραγματικής αντίστασης σε αυτά που κάνουμε, που είναι πολύ σκληρά. Αυτό συμβαίνει επειδή ο λαός εκτιμά την ανάγκη για πραγματική αλλαγή». Η κυρία Παναρίτη, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην στέλεχος στην Παγκόσμια Τράπεζα δηλώνει ότι «τους τελευταίους έξι μήνες οι έλληνες έχουν μεγαλώσει έναν αιώνα. Πριν από αυτό δεν καταλάβαιναν τη λέξη αγορά».
Τόσα πολλά ψέματα, μαζεμένα σε δύο φράσεις, σπάνια συναντά κανείς. Την ίδια στιγμή που ο υπουργός Οικονομικών μιλούσε στους Financial Times για «έλλειψη πραγματικής αντίστασης», η κυβέρνηση προχωρούσε σε πολιτική επιστράτευση και επίταξη των φορτηγών, έχοντας ήδη εξαντλήσει σαν εργαλεία: Τα δικαστήρια που έβγαλαν την απεργία παράνομη. Τα ΜΑΤ και την καταστολή. Και βέβαια τα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ και τη χυδαία προπαγάνδα τους. Αλλά ακόμα κι έτσι, τελικά, μόνο μέσα από το διάλογο με την ηγεσία των ιδιοκτητών φορτηγών κατάφερε ο Ρέππας να κλείσει (θα φανεί για πόσο ακόμα) τη συγκεκριμένη απεργία.
Τώρα στο στόχαστρο αυτής της κυβέρνησης, που δεν έχει το παραμικρό ίχνος λαϊκής υποστήριξης, βρίσκεται η ΔΕΗ. Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι αν η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ προχωρήσει σε απεργία διαρκείας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση που απαιτεί άμεσα η τρόικα, η απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών θα μοιάζει μάλλον με «ευχάριστη» ανάμνηση: Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έχουν τη δύναμη να κατεβάσουν τους διακόπτες όλης της χώρας. Έχουν τη συλλογικότητα για να απαντήσουν αποτελεσματικά στις επιτάξεις και τις επιστρατεύσεις, γιατί δεν είναι μικροϊδιοκτήτες, αλλά συνάδελφοι με ένα κοινό συμφέρον. Μπορούν να γίνουν παράδειγμα για τους εργαζόμενους στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, τις τράπεζες, κάθε εργασιακό χώρο, να γίνουν σπινθήρας για ολόκληρο το εργατικό κίνημα.
Φοβάται
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση νοιώθει αδύναμη και φοβάται - γιατί ό,τι και να λέει η κυρία Παναρίτη, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξέρουν πάρα πολύ καλά τι σημαίνει η λέξη αγορά. Φοβάται τη δύναμη του εργατικού κινήματος, γι´ αυτό βλέπουμε τους υπουργούς της να παζαρεύουν με την τρόικα πώς θα προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση στη ΔΕΗ. Kαι δεν είναι μόνο η ΔΕΗ, τα μέτωπα είναι περισσότερα.
Τα δέκα σημεία που ζητάει η τρόικα προβλέπουν ακόμα την επίσπευση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, περαιτέρω περικοπή των επιδομάτων στο δημόσιο, περικοπή της χρηματοδότησης στα επικουρικά ταμεία, επίσπευση του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, επίσπευση εφαρμογής του Καλλικράτη και περαιτέρω περικοπές σε ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, οργανισμούς.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση και όχι να περιμένει πού θα καταλήξουν τα παζάρια με την τρόικα - θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα σε μια νέα επίθεση, αν όχι τώρα, αργότερα. Δεν έχουμε να περιμένουμε ούτε τα ξεπουλήματα του πρόεδρου της ΓΣΕΕ που έτρεξε να συναντηθεί με την τρόικα (υποστηρίζοντας ότι δεν τη χρειαζόμαστε «καθώς τα συνδικάτα και οι εργοδοτικοί φορείς, όπως απέδειξαν πρόσφατα, μπορούν με συμφωνίες να διαχειριστούν όλα τα ζητήματα») ούτε πότε κι αν θα καταλήξουν τα δικαστήρια για τη συνταγματικότητα του μνημονίου.
Αυτή είναι η ώρα να βγούμε σε απεργίες διαρκείας και καταλήψεις ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, το χτύπημα των μισθών και των συντάξεων και να πετύχουμε την ανατροπή του μνημονίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Απαιτώντας στάση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, φορολογία στους πλούσιους.Αυτό το μήνυμα θα στείλουμε μαζικά με τη συμμετοχή κάθε κλάδου και εργασιακού χώρου, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη έξω από τη ΔΕΘ στις 11 του Σεπτέμβρη.
Κάτω τα χέρια από τη ΔΕΗ
Aπεργία διαρκείας και μπλάκ άουτ σε όλη τη χώρα έχει ανακοινώσει η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ σε περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των σταθμών παραγωγής ενέργειας.
Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης στη ΔΕΗ άνοιξε την προηγούμενη βδομάδα από την αντιπροσωπεία της Κομισιόν που επισκέφθηκε την Ελλάδα. Στη συνέχεια η κυβέρνηση διέψευσε ότι συζητιέται τέτοιο σχέδιο, για να διαψευσθεί εκ νέου από εκπροσώπους της Κομισιόν - μέχρι που τη σκυτάλη πήρε επίσημα η τρόικα.
Ανάμεσα στα μέτρα που συζητάει η τρόικα με την κυβέρνηση Παπανδρέου στο νέο «μικρό μνημόνιο» προκειμένου να δώσει το τρίτο μέρος του δανείου το Δεκέμβρη, είναι αυτό της ιδιωτικοποίησης στη ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, η τρόικα ζητάει την πώληση του 40% των λιγνιτικών και των υδροηλεκτρικών μονάδων και την αύξηση κατά 40% στα τιμολόγια της ΔΕΗ, κατά κύριο λόγο στα οικιακά τιμολόγια και χαμηλής κατανάλωσης - ανοίγοντας το δρόμο στην απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας.
Σε σχέση με το θέμα η ΓΕΝΟΠ εξέδωσε ανακοίνωση που αναφέρει: «Επειδή πληροφορούμαστε ότι οι κύριοι της ΤΡΟΪΚΑ που συζητούν σήμερα με την Ελληνική αντιπροσωπεία έθεσαν θέμα πώλησης λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων, με κάθε σοβαρότητα, προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μην υποκύψει σ´ αυτές τις παράλογες και προκλητικές απαιτήσεις. Σε όλα υπάρχουν όρια. Την επιχείρηση του Ελληνικού λαού δεν θα επιτρέψουμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ να την ξεπουλήσει. Εμείς δεν πουλάμε και δεν πουλιόμαστε...».
Ιδιωτικοποίηση
Όπως ανέφεραν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, στη συνάντηση της ομοσπονδίας με τον υπουργό Οικονομικών Παπακωνσταντίνου, από την πλευρά της κυβέρνησης δεν υπήρξε καμιά δέσμευση για - μη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Αλλά και να υπήρχε, δεν θα είχε λόγο κανείς να την πιστέψει. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι έτοιμη είτε με το 40% είτε με οποιαδήποτε άλλη φόρμουλα να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, όπως το επιχειρεί ήδη με τη διάλυση και το ξεπούλημα του ΟΣΕ.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθούσε να κρατήσει κλειστό το μέτωπο στη ΔΕΗ, μοιράζοντας δεσμεύσεις για προσλήψεις και μη ιδιωτικοποίηση και επιδιώκοντας να ασχοληθεί με τη ΔΕΗ αφού θα είχε ξεμπερδέψει με τα υπόλοιπα μέτωπα. Όμως, η ώρα πλησιάζει.
Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ δεν πρέπει να επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Η απάντηση πρέπει να είναι η άμεση οργανωμένη υλοποίηση της δέσμευσης της ΓΕΝΟΠ για απεργία διαρκείας να μην περάσουν ιδιωτικοποιήσεις. Σε αυτόν τον αγώνα οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ θα έχουν τη στήριξη ολόκληρης της εργατικής τάξης. Όχι μόνο γιατί ο κάθε εργαζόμενος ξέρει ότι σε αυτόν στοχεύουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και γιατί, είναι τα μεγάλα και δυνατά συνδικάτα που μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων και συνολικά των μέτρων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.