Η κυβέρνηση ισχυρίζονταν ότι θα καλύψει τα κενά, που θα προέκυπταν από τη μείωση των προσλήψεων, με ανάκληση των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών στο Υπουργείο και σε διάφορες άλλες θέσεις. Υπολόγιζαν ότι 5.000 εκπαιδευτικοί θα «γύριζαν» στις τάξεις. Αυτός ο αριθμός, βέβαια, αποτελεί μια απάτη πρώτου μεγέθους. Αφενός γατί οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί κάλυπταν κάποιες συγκεκριμένες θέσεις και επιτελούσαν ένα συγκεκριμένο έργο είτε διοικητικό, είτε επιστημονικό, είτε παιδαγωγικό, όπως οι εκπαιδευτικοί των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού. Η μετακίνηση τους θα δημιουργήσει τεράστιες ελλείψεις στους τομείς αυτούς. Αφετέρου γιατί ο αριθμός αυτός στην πραγματικότητα καλύπτει περίπου τα κενά που προκύπτουν από τη συνταξιοδότηση όσων συναδέλφων αποσύρονται από την υπηρεσία σε μια «ομαλή» χρονιά. Το 2009, για παράδειγμα, χρονιά που δεν ψηφίστηκε κάποιος αντιασφαλιστικός νόμος, έφυγαν από την υπηρεσία 4355 εκπαιδευτικοί.
Αποπροσανατολισμός
Η προσπάθεια να ανακληθούν οι αποσπάσεις είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια να δικαιολογηθούν οι περικοπές στις όποιες υπηρεσίες και ταυτόχρονα μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων για την κατάσταση στην Παιδεία. Η κυβέρνηση μιλάει για αποσπασμένους γενικά και αόριστα χωρίς να δίνει ποτέ στοιχεία για το πού δουλεύουν αυτοί οι «5.000». Προσπαθεί έτσι να αποποιηθεί την ευθύνη και να ενοχοποιήσει για τα κενά τους «λουφαδόρους» εκπαιδευτικούς.
Τα κενά που προκύπτουν από τη μείωση των προσλήψεων δεν σκόπευαν να τα καλύψουν με τις ανακλήσεις των αποσπάσεων. Θα έμεναν κενά. Αυτή είναι η αλήθεια που βγαίνει μέσα από τα νούμερα. Τα απλά μαθηματικά λένε ότι οι 5.000 ανακλήσεις αποσπάσεων θα κάλυπταν ένα κλάσμα των κενών, ακόμη και αν ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων παρέμενε στα ίδια ακριβώς επίπεδα με πέρσι. Ο σκοπός τους ήταν και είναι, να καλύψουν τα κενά με τη αύξηση της αναλογίας μαθητών ανά τμήμα σε 1 προς 28, με συμπτύξεις τμημάτων και σχολείων, την πίεση για υπερωρίες στους εκπαιδευτικούς και την αύξηση του αριθμού των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών. Τώρα τα μαθηματικά είναι ακόμη χειρότερα για το Υπουργείο. Στην πραγματικότητα η πολιτική τους οδηγεί την εκπαίδευση σε κατάρρευση. Αν δεν μπορούσαν να προβλέψουν αυτό το κύμα φυγής από την υπηρεσία σε μια χρονιά που οι ίδιοι ετοίμαζαν ένα τέτοιο ασφαλιστικό νόμο τότε έχουμε να κάνουμε με ανόητους και ανίκανους. Αν παρόλ´ αυτά υπήρχε μέσα στους υπολογισμούς τους αυτό το ενδεχόμενο, τότε είναι αδίστακτοι εγκληματίες εις βάρος του δικαιώματος των παιδιών μας στην εκπαίδευση και των εργαζόμενων στην αξιοπρεπή εργασία.
Όπως και να ´χει φαίνεται ότι η κυβέρνηση στο θέμα της Παιδείας οδηγείται σε μια πρώτη επιμέρους μεγάλη αποτυχία, όχι λόγω της αντίστασης που βρήκε, αλλά λόγω της ίδιας της πολιτικής της. Όμως, αυτό δεν είναι καλό για την εκπαίδευση, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Όσο το Υπουργείο επιμένει στην πολιτική των μειωμένων διορισμών και δεν πιέζεται για το αντίθετο, η πίεση πάνω στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές θα αυξηθεί. Οι Ομοσπονδίες της Δ.Ο.Ε. και της Ο.Λ.Μ.Ε. πρέπει να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Δεν φτάνει να ζητούν γενικώς μόνιμους διορισμούς, που είναι σωστό, αλλά χρειάζεται να οργανώσουν την αντίσταση από τα κάτω σε όλα τα επίπεδα, για να μην περάσει η διάλυση της Δημόσιας εκπαίδευσης που κομμάτι - κομμάτι προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.