Οραματίζονται όχι ένα δημόσιο, δωρεάν πανεπιστήμιο για όλους αλλά ένα κολλέγιο του Δ.Ν.Τ. Η συζήτηση έχει ανοίξει ήδη και με τις πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού, πως ήρθε η σειρά των αλλαγών στο εκπαιδευτικό, αλλά και μέσα από τις δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας στη τελευταία σύνοδο των πρυτάνεων.
Τέσσερις πυλώνες αλλαγών υπάρχουν στη μεγάλη «μεταρρύθμιση», όπως οι ίδιοι αναφέρουν. α)Η αυτοτέλεια των πανεπιστημίων β) Η αξιολόγηση και κοινωνική λογοδοσία γ)Η διεθνοποίηση της λειτουργίας τους και η τόνωση της εξωστρέφειας δ)Η σύνδεση τους με την κοινωνία και την οικονομία και η ανταπόκριση τους στις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που φέρει η παγκοσμιοποίηση, η πρόοδος της τεχνολογίας και η κοινωνία της γνώσης.
Πίσω από τα παχιά λόγια κρύβονται δύο κεντρικοί στόχοι. Η πλήρης εμπορευματοποίηση των πανεπιστημίων, η γνώση εμπόρευμα που φέρνει κέρδος και όχι η γνώση δικαίωμα που παρέχεται από το κράτος δωρεάν. Ο δεύτερος στόχος είναι η ποινικοποίηση και η περιστολή των φοιτητικών δικαιωμάτων, αλλά και του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Η κυβέρνηση ανατρέπει καταρχάς το διοικητικό καθεστώς των πανεπιστημίων. Η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση εγκαταλείπονται και για τα πάντα θα αποφασίζει το «Συμβούλιο Διοίκησης», όπως στο αμερικάνικο σύστημα, και θα απαρτίζεται από μεγάλους χορηγούς, επιχειρήσεις, δημοτικούς άρχοντες και από την εκκλησία. Από τον manager της Γιαννάκου περνάμε στον επιχειρηματικό κόσμο που θα διοικεί επίσημα το πανεπιστήμιο. Οι εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις θα είναι αυτές που θα επιβάλλουν το πανεπιστήμιο-εμπορική επιχείρηση. Για να μπορέσουν να υλοποιήσουν αυτά τα σχέδια προχωράνε στη βασική τομή αυτής της επίθεσης με το όνομα «οικονομική αυτοτέλεια» των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τα ήδη πετσοκομμένα κονδύλια σχεδόν καταργούνται ,η κρατική χρηματοδότηση θα δίνεται με προγραμματικές συμφωνίες και θα εξαρτάται από την επίτευξη μετρήσιμων στόχων όπως η απορρόφηση των πτυχιούχων και οι ερευνητικές επιδόσεις. Τα πανεπιστήμια κοινώς εκβιάζονται ή δεν θα έχουν χρήματα ούτε καν για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών άρα υποβάθμιση, περικοπές, διάλυση της εκπαιδευτικής λειτουργίας ή δίδακτρα και άλλα ανταποδοτικά μέσα. Άρα πανεπιστήμιο με δίδακτρα, χορηγίες, ελαστικές συνθήκες εργασίας, σχολές όραμα του ΣΕΒ.
Σε αυτό το σημείο βέβαια κρύβονται και οι μεγαλύτεροι φόβοι της κυβέρνησης, το άρθρο16 του Συντάγματος δεν έχει αναθεωρηθεί εξαιτίας των πανεκπαιδευτικών αγώνων το 2006-7 και είναι δύσκολο να το προσπεράσουν.
Πανεπιστήμιο αγοράς σημαίνει αξιολόγηση. Η αξιολόγηση επανέρχεται, παρόλο που έχει μπλοκαριστεί από το κίνημα στη πράξη τα τελευταία 3 χρόνια. Θα κατατάσσει με βαθμολογίες τα πανεπιστήμια, τους εκπαιδευτικούς, τους φοιτητές και θα εξαρτά την ύπαρξη των ιδρυμάτων από τους αγοραίους κανόνες της «ανταγωνιστικότητας». Σύμφωνα με τις δηλώσεις της υπουργού ανατρέπεται η έννοια του τμήματος και του πτυχίου που αυτό χορηγούσε. Οι φοιτητές θα εισάγονται σε σχολές και όχι σε τμήματα και θα δίνουν ξανά εξετάσεις για να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών. Τα προγράμματα σπουδών θα καθορίζονται με κριτήρια ανταπόκρισης στις ανάγκες της αγοράς, εφόσον κάθε πρόγραμμα θα πρέπει να πιστοποιείται από εξωτερικούς και πιθανά ιδιωτικούς φορείς.
Διάλυση
Στόχος είναι οι φοιτητές να ακολουθούν ευέλικτα προγράμματα και ατομικές διαδρομές στις σπουδές τους στις σχολές και όχι στα τμήματα και οι σχολές θα έχουν την ευθύνη να χορηγούν όχι πλέον πτυχία, αλλά εξατομικευμένα πιστοποιητικά σπουδών. Θέλουν να ακυρώσουν από το πανεπιστήμιο ήδη κάθε έννοια συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης, διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των νέων εργαζόμενων.
Όσον αφορά τα ζητήματα της φοιτητικής μέριμνας τα πράγματα είναι απλά. Καταργείται η δωρεάν σίτιση και στέγαση, καταργείται το δωρεάν σύγγραμμα. Τέλος, υπάρχουν προτάσεις όπως του πρύτανη Γρυσπολάκη που συνεργάζεται στενά με τη κυβέρνηση και προτείνει καταβολή διδάκτρων για τους φοιτητές που αποτυγχάνουν στις εξετάσεις. Τα σχέδια τους για την έρευνα κινούνται ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Διακοπή της βασικής έρευνας, χρήσιμης για την κοινωνία, αντίθετα υποταγή της ερευνητικής διαδικασίας των πανεπιστημίων στις ανάγκες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου, μέσω της ανταποδοτικής έρευνας.
Τελευταίο σημείο είναι ο πανεπιστημιακός «Καλλικράτης» που σημαίνει ακριβώς ότι και για τους δήμους. Κλείσιμο τμημάτων στην περιφέρεια, υποχρεωτικές συγχωνεύσεις τμημάτων, απολύσεις προσωπικού. Είναι ολοφάνερο ότι η επίθεση ενάντια στο δημόσιο πανεπιστήμιο καθορίζεται από την επιταγή του μνημονίου για περιστολή του δημόσιου τομέα. Τα αφεντικά και η Διαμαντοπούλου με το πριόνι προσπαθούν μονομιάς να ανατρέψουν ότι δεν κατάφεραν εξαιτίας των κινητοποιήσεων τα τελευταία χρόνια.
Η απάντηση των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ δεν μπορεί παρά να είναι μία. NO PASSARAN... Τη στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι παλεύουν καθημερινά ενάντια στα μέτρα ΔΝΤ και κυβέρνησης, η Αννούλα καλεί στα τέλη Αυγούστου εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ που κατέχουν την «τεχνογνωσία» για προτάσεις επί του νομοσχέδιου που θα καταθέσει η κυβέρνηση για ψήφιση στις αρχές του νέου χρόνου. Είναι ανάγκη να οργανώσουμε τα βήματα μας από τώρα για να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Το φοιτητικό κίνημα ξέρει πολύ καλά με ποιόν τρόπο θα στείλει τις επιταγές του ΠΑΣΟΚ και του ΔΝΤ στα σκουπίδια. Με το άνοιγμα των σχολών τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά προχωράμε σε μαζικές γενικές συνελεύσεις, πλατιά ενημέρωση στους φοιτητές για τα σχέδια της κυβέρνησης και καταλήψεις διαρκείας.
Ήδη, υπάρχουν προτάσεις σε σχολές για κοινές επιτροπές πανεπιστημιάκων, φοιτητών και εργαζόμενων. Το φετινό φθινόπωρο μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη για τους από πάνω και ελπίδα για τους από κάτω. Οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες, καταλήψεις στις σχολές μαζί με απεργίες είναι ο δρόμος για την ανατροπή όχι μόνο αυτών των προθέσεων, αλλά και ολόκληρου του προγράμματος σταθερότητας.
Οι φοιτητές του ΣΕΚ θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις με τα σχήματα της ΕΑΑΚ για να οργανώσουμε αυτή τη μάχη μέχρι τη νίκη.
Παντελής Παναγιωτακόπουλος