Εκατοντάδες χιλιάδες που ζούσαν στις επαρχίες που συνορεύουν με το Αφγανιστάν έχουν ήδη ρημάξει από τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» από τον αμερικάνικο και τον πακιστανικό στρατό.
Τώρα, έχοντας δει ότι παρέμενε από τα χωριά τους να παρασύρονται από τις βροχές των μουσώνων, ζουν στη λάσπη και στην εξαθλίωση.
Πολλοί περισσότεροι είναι τελείως αποκομμένοι από βοήθεια αφού οι δρόμοι που συνδέουν τις πόλεις τους έχουν καταστραφεί.
Οι εργαζόμενοι στη διάσωση μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν πάνω από 600 χιλιάδες αποκλεισμένους στο Σουάτ Βάλεϊ. Πολλοί από αυτούς ζουν σε καταυλισμούς προσφύγων μετά από σκληρές μάχες ανάμεσα στον στρατό και τους Πακιστανούς Ταλιμπάν.
Υπάρχουν αυξανόμενοι φόβοι ότι μεγάλες πόλεις όπως το Χαϊντεραμπάντ στο Σιντχ και η Μουζαφαργκάρ στο Πουνιάμπ μπορούν επίσης να απειληθούν από ποταμούς και κανάλια που έχουν ξεχειλίσει.
Αυτό έχει αυξήσει την πιθανότητα νοσημάτων για εκατομμύρια. Αλλά στο ξεκίνημα αυτής της εβδομάδας, όταν οι δυνάμεις βοήθειας εξέδωσαν έντονες προειδοποιήσεις, οι εργαζόμενοι στα Ηνωμένα Έθνη είπαν ότι έχουν ξεμείνει από τις πιο βασικές προμήθειες.
Υπήρχαν ολέθριες ελλείψεις καθαρού νερού, φαγητού και πλαστικών τοιχωμάτων για καταφύγια.
«Δεν έχω δει ούτε ένα αστυνομικό ή τοπικό ή επαρχιακό αντιπρόσωπο τουλάχιστον για να μας παρηγορήσει», δήλωσε ο Σαγκίρ Καν από το πλημμυρισμένο χωριό στο Ναουσίρα Καλάν. «Αν δούμε οποιονδήποτε κυβερνητικό αντιπρόσωπο, θα τον πάρουμε με τις πέτρες».
Και ενώ η Δύση ήταν ικανή να εφοδιάζει τον πακιστανικό στρατό με φαινομενικά ατελείωτη πίστωση, η ανθρωπιστική βοήθεια ήταν λιγότερη από την προσδοκόμενη.
Το Πακιστάν παίρνει πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη βοήθεια του να μάχεται τους «ακτιβιστές».
Αλλά, αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση των ΗΠΑ το μόνο που κατάφερε ήταν να ανεβάσει την αρχική της υπόσχεση για την ανακούφιση της καταστροφής της χώρας από τα δέκα εκατομμύρια στα είκοσι πέντε.
Ο Μανζούρ Άχμεντ, από την πλυμμυρισμένη πόλη Σικαρπούρ, είπε στην εφημερίδα «Dawn» ότι η κατάσταση που βρίσκεται είναι αβάσταχτη. «Θα ήταν καλύτερα αν είχαμε πεθάνει στις πλημμύρες αφού η τωρινή ζωή μας είναι περισσότερο οδυνηρή», είπε μετά που πέρασε μια βραδιά τουρτουρίζοντας στη βροχή που συνεχίζει να «μαστιγώνει» τη χώρα.
Η αποτυχία των επιχειρήσεων ανακούφισης κάνει πολλούς Πακιστανούς να είναι σκεπτικοί απέναντι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης τους. Εκατομμύρια Πακιστανοί την τελευταία εβδομάδα έμειναν να αναρωτιούνται γιατί η κεφαλή του κράτους τους δεν ήταν εκεί να αντιμετωπίσει την καταστροφή.
Ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ πρόεδρος Ζαρντάρι ήταν πολύ απασχολημένος κάνοντας περιοδεία στην Βρετανία τάζοντας πίστη στο πόλεμο του Κάμερον στο Αφγανιστάν.
Οι βροχές των μουσώνων είναι ετήσια φαινόμενα και το Πακιστάν έχει αντιμετωπίσει 12 μεγάλες πλημμύρες από το 1973, αλλά βασικά προστατευτικά έργα παραμένουν άχτιστα.
Αξιωματούχοι στο υπουργείο ενέργειας και νερού αυτήν την εβδομάδα παραδέχτηκαν ότι «πολλά σχέδια υπάρχουν μόνο στα χαρτιά και η ποιότητα κατασκευής άλλων είναι υποδεέστερη». Αυτό σε μια χώρα που μπορεί να καυχιέται για ένα από τα μοναδικά ξενοδοχεία εφτά αστέρων. Αλλά από ότι φαίνεται το τεράστιο ανθρώπινο κόστος από την καταστροφή της πλημμύρας στο Πακιστάν δεν είναι η βασική έγνοια των άρχουσων τάξεων διεθνώς.
Οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς την τελευταία εβδομάδα γνωστοποίησαν φόβους της Ουάσιγκτον ότι «εξτρεμιστές» θα επωθεληθούν από την κρίση.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η δουλειά ιδρυμάτων που τους υποπτεύονται ότι βρίσκονται μπροστά από ριζοσπαστικά ισλαμιστικά κόμματα. «Είμαστε έξω με τον κόσμο», λέει ο Αζαντουλά Μπούτο, ηγέτης του ριζοσπαστικού κόμματος Τζαμαατ ε Ισλαάμι στην νότια επαρχία Σιντχ. «Το Πακιστάν καθοδηγείται από διεφθαρμένους ηγέτες που δεν ενδιαφέρονται για τις ζωές των ανθρώπων».
Όσο η πακιστανική ελίτ εγκαταλείπει εκατομμύρια από τους πιο φτωχούς στην φτώχια, τον λιμό και τις αρρώστιες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για το ότι αυτοί που υποφέρουν θα στραφούν εναντίον στο κράτος-πελάτη τους.
Από την εφημερίδα Socialist Worker