ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΕΕ - ΔΝΤ: Τα ψέματα της «διάσωσης»

Πρώτο χοντρό ψέμα η αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Το σχέδιο που κατάστρωσαν κυβέρνηση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προβλέπει, επίσημα, ότι η Ελλάδα θα βυθιστεί σε μια βαθειά και παρατεταμένη ύφεση: η οικονομά θα συρρικνωθεί, σύμφωνα με τις δικές τους -πολύ συντηρητικές και αισιόδοξες προβλέψεις- φέτος μόνο, κατά 4% ακόμα. Και ο κατήφορος θα συνεχιστεί και την επόμενη και τη μεθεπόμενη χρονιά. Οι απολύσεις θα γίνουν χιονοστιβάδα ενώ δεκάδες χιλιάδες εργάτες θα βρεθούν στο δρόμο από τις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που θα χρεοκοπήσουν και θα κλείσουν.

Ο Παπακωνσταντίνου ισχυρίστηκε, κατά την παρουσίαση του σχεδίου την Κυριακή το πρωί, ότι η κυβέρνηση έδωσε μάχη για να σώσει τον 13ο και τον 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά για τα αφεντικά στην Ελλάδα η περικοπή του μισθολογικού κόστους κατά 2/14 είναι ψίχουλα μπροστά σε αυτά που «έχουν ανάγκη» για να επιβιώσουν στην κρίση: ο ΣΕΒ ήταν αντίθετος στην κατάργηση των Δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων και του επιδόματος άδειας -όχι από ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους φυσικά. Αυτό που κυρίως ζητούσε ο ΣΕΒ ήταν «θεσμικές αλλαγές» -δηλαδή μεγαλύτερη ελευθερία στις απολύσεις. Και πιο φτηνές απολύσεις. Και τα πήρε και τα δυο: η συμφωνία προβλέπει αναθεώρηση του ορίου του 2% που ίσχυε μέχρι σήμερα για τις μεγάλες επιχειρήσεις (απολύσεις ίσες το πολύ με το 2% του εργατικού δυναμικού κάθε μήνα) με ταυτόχρονη περικοπή των αποζημιώσεων απόλυσης. Τις λεπτομέρειες δεν τις ξέρουμε ακόμα -θα τις μάθουμε μόλις κατατεθεί το νομοσχέδιο στη Βουλή. Αλλά ας μην μας κοροϊδεύει η κυβέρνηση ότι έδωσε μάχη για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ακόμα χειρότερα ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα μόνο στα χαρτιά διασώθηκε. Ανάμεσα στα μέτρα που προβλέπει η διαβόητη συμφωνία είναι και η «αναστολή» των συλλογικών συμβάσεων: τα αφεντικά θα είναι ελεύθερα να περικόψουν τους μισθούς πολύ περισσότερο από τα 2/14 που «διέσωσε» με τη «μεγάλη μάχη» ο Παπακωνσταντίνου. 

Δεύτερο μεγάλο ψέμα ή προστασία των αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Η κυβέρνηση, κατ´ αρχήν, αποφάσισε να μην καταβάλει τη δεύτερη δόση του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης (150 Ευρώ περίπου) στους φτωχούς που είχε υποσχεθεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: το πακέτο που αποφάσισε η «τετραμερής» βάζει, εσκεμμένα, τις πιο αδύναμες ομάδες στο στόχαστρο. Εκτός αν αποτελεί «δίχτυ ασφαλείας»για τη «γενιά των 700 Ευρώ» η μείωση του βασικού μισθού από τα 740 Ευρώ στα 560 ή και ακόμα πιο κάτω που προβλέπει η συμφωνία.

«Αποπληθωρισμός»

Το ΔΝΤ υποστηρίζει εδώ και πολλούς μήνες ότι αυτό που χρειάζεται είναι ένας εσωτερικός «αποπληθωρισμός» στην Ελλάδα: να πέσουν και οι μισθοί και οι τιμές έτσι ώστε και τα ελληνικά προϊόντα να είναι πιο «ανταγωνιστικά´» στις διεθνείς αγορές, οι εισαγωγές να γίνουν πιο ακριβές -και άρα να μειωθούν- και η Ελλάδα να γίνει πιο φτηνή για τους ξένους τουρίστες.

Αλλά όπως όλοι οι απατεώνες του νεοφιλελευθερισμού έτσι και τα σαΐνια του ΔΝΤ -αλλά και της ΕΕ και της ΕΚΤ και της ελληνικής κυβέρνησης που συμμετείχαν στη διαμόρφωση της απόφασης- επικαλούνται τη δύναμη του κράτους και του νόμου (και των δικαστηρίων και των κατασταλτικών μηχανισμών που τους πλαισιώνουν αν και όποτε χρειαστεί) για τον έλεγχο των μισθών αλλά αφήνουν στα χέρια της «ελεύθερης αγοράς» το ζήτημα του ελέγχου των τιμών.

Και ούτε καν αυτό: ανάμεσα στα νέα μέτρα που ανακοίνωσε ο Παπακωνσταντίνου ήταν και η αύξηση, ακόμα περισσότερο, του ΦΠΑ και μιας ολόκληρης σειράς από έμμεσους φόρους (ποτά, τσιγάρα, είδη ´πολυτελείας´ κλπ). Είναι βέβαιο ότι, παρά τις απολύσεις και τις περικοπές στους μισθούς που θα φέρει η «αναστολή» των συλλογικών συμβάσεων οι τιμές θα συνεχίσουν να καλπάζουν -όπως καλπάζουν όλους τους προηγούμενους μήνες.

Τη μόνη «κοινωνική ομάδα» που ετοιμάζονται να βοηθήσουν -για μια ακόμα φορά- η κυβέρνηση και οι «σωτήρες»μας είναι οι τραπεζίτες! Το πακέτο βοήθειας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ προβλέπει τη δημιουργία ειδικού ταμείου για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος που εκτιμάται ότι θα υποστεί νέο πλήγμα από την έκρηξη των «μη εξυπηρετούμενων» δανείων. Αντί να στηρίξει τους εργαζόμενους που -είτε λόγω των περικοπών, είτε γιατί έχασαν τη δουλειά τους- δεν είναι σε θέση να πληρώνουν πια τις δόσεις των πιστωτικών τους καρτών και των στεγαστικών τους δανείων τα νέα μέτρα προβλέπουν και νέες ενισχύσεις δισεκατομμυρίων προς τις τράπεζες έτσι ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσουν ακάθεκτες το «κοινωνικό τους έργο» -τις κατασχέσεις δηλαδή.

Το τρίτο μεγάλο ψέμα είναι «η ανάσα», η πίστωση χρόνου, που υποτίθεται ότι μας εξασφαλίζει η συμφωνία. Το επιτόκιο με το οποίο θα δανειστεί το ελληνικό δημόσιο τα 110 αυτά δισεκατομμύρια θα είναι γύρω στο 5% -πολύ μεγαλύτερο όχι μόνο από τα επιτόκια με τα οποία δανείζεται η Γερμανία και η Γαλλία (που θα έχουν μακροπρόθεσμα μεγάλα κέρδη αν η Ελλάδα αποπληρώσει αυτά τα δάνεια) αλλά και από το επιτόκιο με το οποίο δανειζόταν η Ελλάδα μέχρι σήμερα. Το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνει παρά τις φοβερές θυσίες. Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου δήλωσε ότι το χρέος θα ξεπεράσει το 140% του ΑΕΠ στο τέλος αυτής της φρικτής τριετίας. Και τότε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού, η Ελλάδα θα «επιστρέψει στις αγορές´». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάγος για να προβλέψει από τώρα τι θα γίνει:

Στόχος

«Ο στόχος του πακέτου σωτηρίας που συμφωνήθηκε για την Ελλάδα» γράφει ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου στην εφημερίδα Financial Times «προφανώς δεν μπορεί να ήταν η αποφυγή μιας χρεοκοπίας. Γιατί σε πείσμα της άγριας λιτότητας και των θεσμικών αλλαγών που απαιτεί, να νούμερα δεν βγαίνουν. Ο κύριος στόχος που μπορώ να διαβλέψω ήταν να αντιστρέψει την αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών τίτλων και να σταματήσει την εξάπλωση... Παρά την προθυμία της να δεχτεί μια ακραία λιτότητα η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να ξεφύγει χωρίς την παραγραφή, κάποιου μέρους, από τα χρέη της... Ποιό θα είναι λοιπόν το τελικό παιχνίδι αυτής της πολλαπλής κρίσης της Ευρωζώνης; Για την Ελλάδα θα είναι μια αναδόμηση του χρέους, ένας ευγενικός όρος για να περιγράψει κανείς μια συμφωνημένη χρεοκοπία».

Το «πακέτο σωτηρίας» έρχεται με ένα πολύ ψηλό τίμημα για την εργατική τάξη, τη νεολαία και τους φτωχούς. Μας ζητάνε τρομαχτικές θυσίες, θυσίες που μόνο με τις διαβόητες «θεραπείες σοκ» που εφάρμοσε το ΔΝΤ τη δεκαετία του 1990 στην Ανατολική Ευρώπη μπορούν να συγκριθούν (την πολιτική που έσπρωξε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στη «λαθρο»μετανάστευση) για να «κερδίσουμε» απλά τη χρεοκοπία, με πολύ χειρότερους όρους, τρία ή τέσσερα χρόνια μετά.

Υπάρχει ένας -έστω και ένας- λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να δεχτούμε τη συμφωνία;

ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ

Από όλα τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Παπακωνσταντίνου το βραβείο της χυδαιότητας το κερδίζει, με το σπαθί της, η αυτόματη αναπροσαρμογή της ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής. Για την κυβέρνηση και τα αφεντικά η ανθρώπινη ζωή (των εργατών, φυσικά, όχι η δική τους) δεν έχει καμιά αξία: οι άνθρωποι είναι για αυτούς απλά εξαρτήματα της μηχανής. Υπάρχουν μόνο για να παράγουν κέρδη. Πρέπει να δουλεύουν μέχρι να μην μπορούν άλλο. Κάνει προόδους η επιστήμη και οι άνθρωποι ζουν περισσότερο; να δουλεύουνε περισσότερο. Αυτόματα, χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, νομοσχέδια που πρέπει να περάσουν από τη βουλή και ανέξοδες συζητήσεις. Γιατί ξοδεύουμε, άλλωστε, τόσα λεφτά για την έρευνα; Για να γεμίσουμε συνταξιούχους;