Είναι τέτοια η λύσσα των πολεμικών ανταγωνισμών που εξελίσσονται, ώστε ποδοπατάνε με ευκολία ακόμη και τους άμαχους νεκρούς των τρομοκρατικών επιθέσεων. 139 άνθρωποι έπεσαν νεκροί στη συναυλία στις 22 Μάρτη στο Κρασνογκόρσκ στην περιφέρεια της Μόσχας. Πριν από λίγα χρόνια, μια τέτοια επίθεση θα είχε γίνει αφορμή για κοινές δηλώσεις των ισχυρών ενάντια στον «ισλαμικό κίνδυνο» και την τρομοκρατία. Τα αεροδρόμια από το Παρίσι και το Λονδίνο ως τη Νέα Υόρκη θα είχαν γεμίσει με μπάτσους για να «προλάβουν αντίστοιχες επιθέσεις».
Κι όμως, τώρα η απάντηση της Δύσης ήταν να ξαναδηλώσει σε όλους τους τόνους ότι θα συνεχίσει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία. Ο Πούτιν, λένε, θα εκμεταλλευτεί την επίθεση για να εντείνει τους βομβαρδισμούς του. Κρίνουν εξ ιδίων, προφανώς. Έτσι δεν αντιμετώπισε το ΝΑΤΟ τις τρομοκρατικές επιθέσεις, από τους Δίδυμους Πύργους και στη συνέχεια; Οργανώσεις όπως το ISIS-K που ανέλαβε την ευθύνη για το μακελειό στη Μόσχα, είναι προϊόντα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ που έγιναν με πρόσχημα την τρομοκρατία.
Ο Πούτιν, φυσικά, από τη μεριά του κάνει ακριβώς αυτό που τον κατηγορούν. Έτρεξε να ρίξει την ευθύνη στην Ουκρανία ότι κρύβεται πίσω από την τρομοκρατική επίθεση. Εκείνο το παλιό ρητό ότι το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρο. Η αλήθεια κανέναν τους δεν ενδιαφέρει. Οι 139 νεκροί είναι γι’ αυτούς απλό καύσιμο στη μηχανή της προπαγάνδας της μίας ή της άλλης πλευράς. Από την ουκρανική πλευρά αφέθηκε να εννοηθεί ότι οι ρώσικες μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται πίσω από την επίθεση. Την ίδια στιγμή βέβαια ο Ζελένσκι έλεγε πως αποδείχθηκε πως ο Πούτιν δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των Ρώσων. Οι ΗΠΑ έτρεξαν να χρεώσουν την επίθεση στο ISIS-K, πριν καλά-καλά γίνουν οι συλλήψεις των υπόπτων. Ας θυμηθούμε ότι το Σεπτέμβρη του ‘22, την πρώτη χρονιά της ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία, η καταστροφή του αγωγού Nord Stream στη Βαλτική χρεώθηκε στη Ρωσία από την πλευρά της Δύσης και στις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης από την πλευρά της Ρωσίας. Σήμερα, οι εκτιμήσεις των περισσότερων υπηρεσιών είναι ότι την επίθεση έκανε ένα “ανεξέλεγκτο” τμήμα του ουκρανικού στρατού.
Οι συνωμοσίες σε βάρος της αλήθειας είναι κομμάτι του πολέμου, δεν χρειάζονται «συνωμοσιολογικές θεωρίες» για την εξήγησή τους. Η Ρωσία δεν είναι πρώτη φορά που μπαίνει στο στόχαστρο ισλαμιστικών οργανώσεων. Έχει τα χέρια της βαμμένα με αίμα μουσουλμανικών πληθυσμών από την Τσετσενία μέχρι τη Συρία και τη Λιβύη, ώστε να γίνει προφανής στόχος. Ο Πούτιν δεν θα είχε φτάσει στη θέση που είναι χωρίς τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μόσχα το Σεπτέμβρη του ‘99 που σκότωσαν 300 ανθρώπους. Νεοδιορισμένος πρωθυπουργός τότε, πήρε στα χέρια του τον πόλεμο κατά της Τσετσενίας και μεταπήδησε στη θέση του προέδρου σε λίγους μήνες, πάνω στα πτώματα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Σε μια τακτική που κρατάει από τότε, το ρώσικο κράτος φρόντισε πριν από λίγες μέρες να εμφανίσει στις τηλεοράσεις τους τέσσερις Τατζίκους που συνελήφθησαν καταχτυπημένους από την αστυνομία, με κομμένα αφτιά και σε αναπηρικό αμαξίδιο, όχι φυσικά για να φοβηθούν επίδοξοι τρομοκράτες, αλλά για να θυμίσει στο ρώσικο πληθυσμό τι είδους καθεστώς έχει απέναντί του.
Η πλευρά της Δύσης και της Ουκρανίας δεν έχουν το ελάχιστο κύρος για να απαντήσουν σε όλα αυτά. Ο Πούτιν είχε στρογγυλοκαθήσει στα τραπέζια των G8 από το 2001 και όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, οι ρώσικες αγριότητες στο Γκρόζνι της Τσετσενίας δεν χαρακτηρίζονταν πλέον εγκλήματα πολέμου αλλά προάγγελος της διεθνούς μάχης ενάντια στην τρομοκρατία. Η ουκρανική κυβέρνηση δεν κρύβει ότι χρησιμοποιεί τις επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές σαν κομμάτι της πολεμικής της τακτικής. Προβάλλει ως μεγάλες επιτυχίες τα ντρόουν της που χτυπάνε κτίρια στη Μόσχα, λες και οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι διαφορετικοί από αυτούς που δολοφονήθηκαν στη συναυλία. Λίγες μέρες πριν την επίθεση, έκανε διεθνή καμπάνια υπέρ της δυνατότητάς της να χτυπάει «σε ρώσικο έδαφος» σε συνεργασία με ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες, χωρίς την έγκριση της Δύσης..
Οι πόλεμοι όπως πάντα είναι δικοί τους, αλλά οι νεκροί είναι δικοί μας. Το μακελειό στο Κρασνογκόρσκ είναι τεράστια υπενθύμιση για το βάθος στο οποίο μας παρασύρει ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Όταν αυτό που μετράει είναι οι αριθμοί των τανκς και των οβίδων, οι ζωές 139 ανθρώπων, οι ζωές όλων μας μετατρέπονται σε λεπτομέρεια.