Η κυβέρνηση παρουσιάζει τον εαυτό της νικητή μετά την συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στη βουλή την περασμένη βδομάδα. Η πρόταση απορρίφθηκε με 159 ψήφους, τους 158 της ΝΔ μαζί με την ψήφο του Κατσιβαρδά, του φασίστα δικηγόρου του Κασιδιάρη που έχει ανεξαρτητοποιηθεί από τους Σπαρτιάτες. Η πρόταση δυσπιστίας συσπείρωσε τη ΝΔ, λένε τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα αυτή η αναμενόμενη πλειοψηφία δεν μπορεί να κρύψει τη μεγάλη κρίση της ΝΔ.
Είναι μια κυβέρνηση πολιορκημένη από την οργή της εργατικής τάξης και της νεολαίας και κάθε κίνησή της εντείνει αυτή την απομόνωση. Η παραίτηση του Μπρατάκου και του Παπασταύρου -γιατί «έστειλαν λάθος μήνυμα» με τη συνάντηση με τον Μαρινάκη- είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της κρίσης.
Αυτό το επισημαίνει «κομψά» και ο Αγγ. Κωβαίος στο Βήμα (1/4): «Με την πύρρειο κοινοβουλευτική νίκη της Πέμπτης, με πολιτικά τραύματα ορατά και σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον με πολλαπλά μέτωπα ανοιχτά, η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πλέον η επιβεβαίωση στην κάλπη του Ιουνίου της αντιστοίχισης μεταξύ της κοινοβουλευτικής συνοχής της ΝΔ και της πραγματικής συσπείρωσης της κομματικής και εκλογικής της βάσης. Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται ένα από τα αδύναμα σημεία της κυβέρνησης, καθώς στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά συσπείρωσης εμφανίζονται μειωμένα, στα χαμηλότερα σημεία των τελευταίων ετών».
Κι ο Ν. Παπαδόπουλος στην Καθημερινή (31/3) γράφει: «Τίποτε απ’ όσα ειπώθηκαν στη Βουλή, πάντως, δεν είναι ικανό να αλλάξει την άποψη της κοινής γνώμης ότι κύρια επιδίωξη της κυβέρνησης ήταν να αποσείσει από πάνω της κάθε ευθύνη για τη διάλυση που εξακολουθεί να επικρατεί στον ΟΣΕ και να δείξει ότι μόνος υπεύθυνος για την τραγωδία ήταν ένας ανεκδιήγητος σταθμάρχης».
Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι μέρες που ο Βορίδης μπορούσε να δηλώνει με άνεση (στις αρχές του περσινού Νοέμβρη) ότι το ζήτημα των Τεμπών το έκλεισε η «ετυμηγορία» των διπλών βουλευτικών εκλογών. Και τότε η αυτοπεποίθησή του ήταν «πέτσινη», όπως ήταν συνολικά ψεύτικο το αφήγημα για την παντοδυναμία της ΝΔ. Και το ζήτημα δεν έκλεισε ή «μπαγιάτεψε» (κατά τη Βούλτεψη), αντίθετα, έγινε «σημαία» των φοιτητών που έκαναν καταλήψεις, των απεργών που παλεύουν ενάντια στις επιθέσεις της δολοφονικής κυβέρνησης.
Οι προκλήσεις του Φλωρίδη που φώναζε: «όσοι χρησιμοποιούν μια θολή επιχειρηματολογία για τα μπαζώματα στο σημείο του δυστυχήματος, αυτοί είναι για τα μπάζα», το μόνο που δείχνουν είναι πόσο απομονωμένη είναι αυτή η κυβέρνηση. Οι εξυπνάδες του Μητσοτάκη περί ταχύτητας της Δικαιοσύνης μόνο σαν προσβλητική κοροϊδία ηχούσαν στον κόσμο που είχε αγανακτήσει με τη «μονταζιέρα» των ηχογραφημένων συνομιλιών ανάμεσα στον σταθμάρχη και τους μηχανοδηγούς στη Λάρισα, ώστε να κρύβονται οι ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών πίσω από «ανθρώπινο λάθος».
Πορτοφόλι
Κι οι αναφορές του στα «φουσκωμένα πορτοφόλια» που δεν θα εκβιάσουν την κυβέρνησή του μόνο πικρά γέλια προκαλούν. Χρειάζεται πραγματικό θράσος να μιλάει ο Μητσοτάκης για «φουσκωμένα πορτοφόλια» όταν η κυβέρνησή του νομοθετεί ότι για να μπορείς να μπεις σε χειρουργείο χρειάζεται να έχεις φουσκωμένο πορτοφόλι. Ο όμιλος CVC Capital Partners κάνει χρυσές δουλειές στην υγεία και βάζει στο μάτι τα πανεπιστήμια, οι τράπεζες τρέχουν να παίξουν με τη στέγη και τα ακίνητα, τα σούπερ-μάρκετ πλουτίζουν από την ακρίβεια που τσακίζει, αλλά ο Μητσοτάκης ως «φιλελεύθερος πολιτικός» βάζει «κανόνες».
Σε τέτοιες συνθήκες, οι επιδείξεις «κοινοβουλευτικής συνοχής» μετατρέπονται στην πραγματικότητα σε έναρξη της κούρσας για την «επόμενη μέρα» στη δεξιά πολυκατοικία. Ο Γεωργιάδης που ως υπουργός Υγείας έχει βάλει μπρος να φέρει τη φρίκη των Τεμπών σε κάθε δημόσιο νοσοκομείο, έβγαλε μια ομιλία απευθυνόμενος ουσιαστικά αποκλειστικά στους βουλευτές της ΝΔ. Η παραίνεση «Μην τους αφήνετε να λένε αυτή τη λέξη» (έγκλημα) δεν ήταν μόνο μια επίδειξη θράσους αλλά και «αρχηγική» εμφάνιση. Το «καράβι» βουλιάζει και οι «πτέρυγες» της ΝΔ αρχίζουν τον πόλεμο.
Υποτίθεται ότι ο Μητσοτάκης είχε κατορθώσει να συγκροτήσει μια «ηγεμονική» παράταξη της κεντροδεξιάς, του φιλελευθερισμού και των δικαιωμάτων. Μπορούσε να δίνει αυτή την παράσταση γιατί η αντιπολίτευση του άφηνε αυτό το περιθώριο. Τώρα κι αυτό το αφήγημα έχει δεχτεί αποφασιστικά πλήγματα. Αυτό που συσπειρώνει «ηγεμονικά» η κυβέρνηση είναι …ο Κατσιβαρδάς, ενώ επιβιώνει κοινοβουλευτικά στηριγμένη στις ψήφους των Σαμαράδων.
Η ΝΔ δεν μπορεί πλέον να κουκουλώνει τα εγκλήματά της όχι γιατί ο Μαρινάκης αποφάσισε να της κάνει ζημιά αλλά γιατί η «κοινωνική αντιπολίτευση» έχει ξεσκεπάσει όλα τα ψέματα της ΝΔ σπρώχνοντάς την στην κρίση. Οι φίλοι του Μητσοτάκη δεν είναι πια διατεθειμένοι να σηκώνουν το πολιτικό βάρος για χάρη του. Σε μια στιγμή που οι δημοσκοπήσεις βγάζουν δημοφιλέστερο για πρωθυπουργό δίπλα στον Μητσοτάκη τον «Κανέναν» (και όχι με μεγάλη διαφορά) τότε ακόμα και το συγκρότημα Μαρινάκη που στήριξε μέχρι τέλους τη ΝΔ πέρσι πλασαρίζεται για να δώσει «μορφή» σε αυτόν τον Κανέναν.
Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσαν τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης ήταν αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας. Αλλά τίποτα παραπάνω. Όπως και σε άλλες στιγμές, όπως το σκάνδαλο των υποκλοπών, το μόνο που έχουν να δείξουν επί της ουσίας είναι πύρινες αλλά γενικόλογες καταγγελίες για τις κυβερνητικές ευθύνες από τα έδρανα της βουλής και το μόνο που έχουν να προτείνουν είναι η σωστή επιλογή στην κάλπη των ευρωεκλογών αυτή τη φορά.
Τρεις μέρες «διαξιφισμών» για τη σύμβαση 717, για το «ρουσφέτι του σταθμάρχη» και οτιδήποτε άλλο που έδιναν στον Γεωργιάδη τον Φλωρίδη ακόμα και τον Καραμανλή το περιθώριο να παριστάνουν τους υπέρμαχους της δικαιοσύνης και της αλήθειας κόντρα στο «λαϊκισμό». Και κανένας από την αντιπολίτευση δεν μπόρεσε να ξεστομίσει αυτό που ζητούσε το κίνημα που βγήκε πέρσι στους δρόμους: ότι τα Τέμπη είναι έγκλημα της ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου και ότι το στοιχειώδες για να μην θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς είναι η κρατικοποίησή τους.
Επιτελείο
Ο Φάμελος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάποιους θορύβους καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι «ετοιμάζετε την ιδιωτικοποίηση των υποδομών» του σιδηροδρόμου και αυτό ήταν όλο. Ο Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε ότι το κέντρο της διαφθοράς βρίσκεται στο Μαξίμου αλλά ξέχασε να συμπληρώσει ότι εκεί είναι και το επιτελείο των ιδιωτικοποιήσεων. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν ξεκινήσει την «απελευθέρωση της αγοράς» και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη συνέχισε.
Ο Ριζοσπάστης της Παρασκευής και οι βουλευτές του ΚΚΕ στις παρεμβάσεις τους προσπάθησαν να αποφύγουν ακόμα και τη λέξη ιδιωτικοποίηση, (η «πολιτική κόστους-οφέλους της Ε.Ε» είναι η νέα διατύπωση). Κι η Νέα Αριστερά διά στόματος Χαρίτση κάλεσε την «προοδευτική αντιπολίτευση» να υιοθετήσει το αίτημα «για δημόσιο φορέα μεταφορών». Η ιδιωτικοποίηση έχει γίνει μια βρόμικη λέξη για την πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας αλλά η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν τολμάει να ανοίξει αυτό το ζήτημα, όχι μόνο στην αίθουσα της βουλής αλλά και στο πεζοδρόμιο, στους αγώνες.
Οι αγώνες μας έχουν φέρει τη ΝΔ σε αυτή την κρίση, οι αγώνες μας μπορούν να την γκρεμίσουν. Το εργατικό κίνημα μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις. Με τις απεργίες που θα τσακίσουν τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα, όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης και θα επιβάλλουν την εναλλακτική των εργατών στη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος και την κυβέρνηση των δολοφόνων. Να δώσουμε αυτή τη μάχη με μια δυνατή ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική Αριστερά που λέει ότι οι αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι τώρα και μπαίνει μπροστά στην οργάνωση, την κλιμάκωση και τη γενίκευσή τους.