Τον Ιούλη του 2023 η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές με 41% και ακούγαμε επιχειρήματα από δεξιά κι αριστερά για την παντοδυναμία της. Από τη μεριά μας επιμέναμε ότι άλλο είναι η κοινοβουλευτική και άλλο η κοινωνική πλειοψηφία.
Οι εργατικοί αγώνες μαζί με τις φοιτητικές καταλήψεις και τα αγροτικά μπλόκα του τελευταίου τριμήνου ήταν που γκρέμισαν την εικόνα της παντοδυναμίας και έκαναν μαζικό ρεύμα στον κόσμο ότι μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση. Αυτοί οι αγώνες έδωσαν το στήριγμα στις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών, κόντραραν την εισαγγελική πρόταση για αθώωση του Μίχου, μετέτρεψαν την 8η Μάρτη σε μια μεγάλη απεργία για τα ζητήματα των γυναικών ταυτόχρονα με τις φοιτητικές καταλήψεις και κάνουν μαζικό ρεύμα στην κοινωνία το να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το ρατσιστικό έγκλημα στην Πύλο.
Με ποιον τρόπο μπορούμε να ανατρέψουμε την κυβέρνηση; Η πρόταση μομφής δεν την έριξε. Η κλιμάκωση των αγώνων είναι αυτό που χρειάζεται να γίνει μπροστά στην προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών. Είναι ρεαλιστικό. Πρώτον γιατί αυτό συμβαίνει απέναντι στις επιθέσεις της ΝΔ. Είναι μπροστά η πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη, αμέσως μετά είναι η Πρωτομαγιά, η σύγκρουση στα νοσοκομεία θα γενικευτεί με νέα πανυγειονομική απεργία στις 17 Μάη. Δεύτερον, γιατί μεγάλο κομμάτι του αριστερού κόσμου δεν συμφωνεί με τις ηγεσίες της επίσημης Αριστεράς, συνδικαλιστικές και πολιτικές, ότι θα σταματήσουμε τους αγώνες γιατί θα τρέξουμε τις εκλογές.
Ο κόσμος στους χώρους δουλειάς έχει ανάγκη την πολιτική συζήτηση. Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι απεργίες; Μπορούν να ρίξουν την ΝΔ και με ποια εναλλακτική; Τι γίνεται με τις δίκες για τον Μίχο και τους δολοφόνους του Ζακ, τι κάνουμε απέναντι στον ρατσισμό και τους φασίστες; Διεκδικούμε να συγκροτήσουμε αυτόν τον κόσμο οργανώνοντας επιτροπές αγώνα που να πάρουν πάνω τους την οργάνωση των απεργιών και της πολιτικής συζήτησης.
Τάσος Αναστασιάδης,
Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης
Τα νοσοκομεία έχουν βρεθεί στην προμετωπίδα των απεργιών. Η ΝΔ έχει βάλει σαν στόχο το πώς θα βγάλει λεφτά από την Υγεία. Έχει κυριαρχήσει η συζήτηση για τα απογευματινά χειρουργεία, αλλά είναι και η επίθεση στην Ψυχική Υγεία, η είσοδος των εργολάβων, οι δαπάνες για τα φάρμακα και τα χαράτσια για κάθε συνταγή. Πακέτο πάνε οι συνδικαλιστικές διώξεις. Η εικόνα είναι ότι ο κλάδος βράζει, γι' αυτό έχουν γίνει οι πιο συχνές απεργίες κόντρα στις προθέσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Όπου έγινε απογευματινό χειρουργείο έγιναν μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις. Ακόμα κι εκεί που δεν είχαν προκηρύξει κάτι τα σωματεία, ο κόσμος οργάνωσε κινητοποίηση. Όλες οι μάχες δίνονται πολιτικά και όχι απλά συνδικαλιστικά. Το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων είναι κεντρικό ζήτημα.
Απέναντι στην προσπάθεια να κομματιαστούν οι μάχες, η δράση του Συντονιστικού Νοσοκομείων έχει καταφέρει να τις συντονίσει. Το ότι κατεβάσαμε τα νοσοκομεία μας σε μια σειρά από μάχες και εκτός της Υγείας, όπως μαζί με τις φοιτητικές καταλήψεις, ήταν μια πολύτιμη εμπειρία για όλους τους συναδέλφους. Οι απεργίες μας έχουν στόχο, πέρα από τα συγκεκριμένα αιτήματα, να παίξουν ρόλο στην ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και στη συζήτηση για το ποιος θα έχει τον έλεγχο, το κάθε καθίκι διοικητής ή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Κρατούμενα είναι τα παραδείγματα από χώρους που απέναντι στην άρνηση των ΔΣ για γενική συνέλευση συγκροτήθηκε επιτροπή αγώνα που μάζεψε υπογραφές για να γίνει, οι εκδηλώσεις μπροστά στις 8 Μάρτη και άλλα.
Η απεργία στις 17 Απρίλη είναι ορόσημο για τα νοσοκομεία, γιατί γίνεται μέσα σε όλες αυτές τις εκρηκτικές συνθήκες. Διεκδικούμε να είναι 48ωρη απεργία και παρόλο που έχουμε πάρει πολλαπλώς την άρνηση από τις ομοσπονδίες μας γι΄ αυτό, έχουμε τη δυνατότητα να το σπρώξουμε από τα κάτω και να κερδίσουμε συνελεύσεις.
Απέναντι στη δικαστική απόφαση που έβγαλε παράνομη και καταχρηστική την απεργία-αποχή ενάντια στην αξιολόγηση στα σχολεία, έγιναν πάρα πολύ μαζικές συνελεύσεις την προηγούμενη βδομάδα, ακόμα και σε μέρη που δεν ήταν τα πιο ενεργά κινηματικά. Με τον κόσμο να ψηφίζει την κήρυξη της απεργίας-αποχής και να ζητούν από τη ΔΟΕ να την επαναπροκηρύξει. Βγαίνουν αποφάσεις για απεργία και στις 5 Απρίλη για να μην αφήσουμε την περίοδο που μεσολαβεί μέχρι το κλείσιμο των σχολείων στις 16 Απρίλη τους επιθεωρητές να σαρώσουν τα σχολεία.
Η συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ αποφάσισε χθες ομόφωνα την επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής και να αγνοήσει τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τα πρόστιμα, όπως επιβλήθηκε στην ΕΛΜΕ Χανιών πρόστιμο 2.000 ευρώ για κάθε μέρα απεργίας-αποχής. Μιλάμε για εξοντωτικές επιθέσεις ενάντια στα πρωτοβάθμια σωματεία. Ταυτόχρονα, η Ομοσπονδία του Ειδικού και Βοηθητικού Προσωπικού που είναι στην Ειδική Αγωγή αποφάσισε, παρά την αντίθετη εισήγηση της πλειοψηφίας του ΔΣ, να επαναπροκηρύξει κι αυτή την απεργία-αποχή. Πατώντας σε αυτή τη δυναμική μπορούμε και χρειάζεται να κλιμακώσουμε με απεργία διαρκείας μετά τις 17 Απρίλη.
Αυτά δεν ξέσπασαν από το πουθενά. Εδώ και τρία χρόνια δίνεται μεγάλη μάχη ενάντια σε μια δέσμη μέτρων που στρατηγικό στόχο έχουν την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Το υπουργείο έχει “κατορθώσει” σε αυτά τα χρόνια να αξιολογήσει μόλις το 10% των νεοδιόριστων, που αποτελούν το 10% του συνόλου των εκπαιδευτικών. Δύο φορές έχουμε ακυρώσει τις εξετάσεις Pisa, ενώ σε σχέση με την αποδυνάμωση των σωματείων και τις ηλεκτρονικές εκλογές δεν μπορεί κανείς να πει ότι οι υπουργοί τα κατάφεραν.
Στους δήμους η εικόνα είναι ότι το μόνιμο προσωπικό είναι ελάχιστο και λιγοστεύει λόγω των συνταξιοδοτήσεων, ώστε να γίνει καθεστώς η ανασφάλεια στην εργασία. Από κει και πέρα μας λένε “κόψτε το κεφάλι σας” για να ανταπεξέλθουμε οι εργαζόμενοι στις απαιτήσεις που έχει ο δήμος για να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες και να εξυπηρετηθούν οι πολίτες. Γι' αυτό το ζήτημα των συμβασιούχων και η μονιμοποίησή τους είναι πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Δεν γίνεται σε έναν δήμο, όπου τα σχολικά κτήρια είναι 80, να δουλεύουν δύο μόνο μόνιμοι υδραυλικοί.
Με τέτοια δυσκολία που έχει ο κόσμος λόγω της ακρίβειας και της δυσκολίας να βρει δουλειά περισσεύει η αγανάκτηση. Η απεργία στις 17 Απρίλη είναι μεγάλη ευκαιρία για να παλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Ο ρόλος των αντικαπιταλιστών για να έχει συνέχεια αυτή η μάχη είναι πολύτιμος. Έχουμε να παλέψουμε και ενάντια στον νόμο Βορίδη, που υποχρεώνει τα δημοτικά συμβούλια να ασκήσουν έφεση στους συμβασιούχους που κερδίζουν τη θετική απόφαση από τα δικαστήρια για να μονιμοποιηθούν.
Η μάχη για μονιμοποίηση των συμβασιούχων έχει απλωθεί σε όλους τους χώρους του Δημοσίου, όπως στους εφοριακούς και τους τελωνειακούς. Ξεκινάμε από την παραδοχή ότι η κρίση που βιώνει η κυβέρνηση δημιουργεί ένα κλίμα που βγάζει στον δρόμο όχι μόνο τους αγωνιστικούς κλάδους, αλλά τραβάει και τους υπόλοιπους. Στις 24/1 είχαμε τη μεγάλη απεργία των εφοριακών, ενώ οι τελωνειακοί προχωρούν σε 48ωρη πανελλαδική απεργία στις 2 και 3 Απρίλη και πενθήμερη αποχή από την απογευματινή βάρδια. Η απεργία των εφοριακών βγήκε κάτω από την πίεση της βάσης και αυτή με τη σειρά της έδωσε το παράδειγμα στους τελωνειακούς.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια που η αντικαπιταλιστική Αριστερά παρεμβαίνει πιο συστηματικά στους χώρους του Υπουργείου Οικονομικών έχουμε καταφέρει να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα μπροστά στις απεργίες της ΑΔΕΔΥ, που μαζεύονται, συζητούν, βγάζουν κείμενα, οργανώνουν τις κινητοποιήσεις και κατεβάζουν το πανό του σωματείου. Δεν συζητάμε μόνο τα συνδικαλιστικά ζητήματα. Στον χώρο μου η επιτροπή χτίστηκε πριν τέσσερα χρόνια γύρω από την απεργία στις 8 Μάρτη ενάντια στον σεξισμό, με εκδηλώσεις και συμμετοχή στην πορεία. Φέτος, έγιναν σε τρεις χώρους του υπουργείου Οικονομικών τέτοιες εκδηλώσεις, με αποτέλεσμα να κατέβουμε με δύο πανό στις 8 Μάρτη από τους χώρους του υπουργείου. Η συνέχεια είναι η προσπάθεια για μεγάλη συμμετοχή στην πανεργατική στις 17/4 και το “ξεχείλωμά” της σε 48ωρη.
Νίκος Τουρνάς,
εργαζόμενος ΑΑΔΕ, μέλος ΓΣ ΟΣΥΟ
Πολλοί ήταν οι υγειονομικοί του Συντονιστικού Νοσοκομείων που πήραν τον λόγο για να δώσουν την εικόνα από τις μάχες στα νοσοκομεία. Ο Κώστας Καταραχιάς, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο Έλενα Βενιζέλου τόνισε: «Είμαστε στην περίοδο που η κατάσταση είναι εκρηκτική και η εργατική τάξη ψάχνει τη συγκρότησή της για να αποκρούσει τις επιθέσεις και να ανοίξει την προοπτική να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Αυτή είναι η εμπειρία από το νοσοκομείο Έλενα Βενιζέλου που παλιότερα έλεγαν ότι ήταν το πιο δεξιό νοσοκομείο. Άρα δεν υπάρχουν προνομιακοί χώροι, αυτή η εικόνα είναι παντού. Η απεργιακή επιτροπή είναι το κέντρο για να συσπειρωθεί ο κόσμος που θέλει να οργανώσει και να παλέψει».
«Ο κόσμος βγαίνει, δρα και αγωνίζεται παρόλο που η ρεφορμιστική Αριστερά είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες που έχει αυτός ο κόσμος.», είπε η Κατερίνα Πατρικίου, πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων νοσοκομείου Άγιος Σαββας. «Στον Άγιο Σάββα τα απογευματινά χειρουργεία δεν έχουν ξεκινήσει. Έχουν ξετινάξει όλη τη λίστα των ασθενών που είναι σε αναμονή και δεν έχει υπάρξει ένας για να δεχτεί. Ο Άδωνις λέει ότι θα τα εφαρμόσει με κάθε κόστος. Αυτό θα είναι ανθρώπινο κόστος, όχι μόνο στην τσέπη. Συνεχίζουμε τον αγώνα για να επιστρέψουν οι 50 απολυμένοι της καθαριότητας του νοσοκομείου. Δέκα από αυτούς κέρδισαν ήδη τα ασφαλιστικά μέτρα, αλλά ο πόλεμος από τη μεριά της διοίκησης επιμένει με μέτρα αναίρεσης της απόφασης. Η μάχη είναι ανοιχτή και θα την πάμε μέχρι τέλους».
Ο Νεκτάριος Χάινταρ, μέλος ΔΣ Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων ΨΝΑ Δαφνί, μίλησε για τη μάχη στην Ψυχική Υγεία: «Το ένα τέταρτο του πληθυσμού χρειάζεται δομές της Ψυχικής Υγείας και θέλουν να τις περάσουν στους ιδιώτες. Αύριο υποτίθεται θα ήταν η μέρα που θα συστήνονταν οι δύο νέοι οργανισμοί για την Ψυχική Υγεία και την Απεξάρτηση, αλλά ακόμα δεν έχουν καταφέρει να φέρουν ούτε το νομοσχέδιο. Είναι μια χοντρή ήττα της κυβέρνησης. Όλο το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και πριν ανοίξει η συζήτηση για νέο νόμο, εξεγερθήκαμε απέναντι σε κάθε επίθεση, όπως τις επιπλέον εφημερίες. Ο Σύλλογος Ειδικευομένων ΨΝΑ λειτούργησε σαν απεργιακή επιτροπή: συζητούσαμε πώς θα κλείσουμε την πύλη, σαρώναμε τμήμα το τμήμα, βάλαμε επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας και γίναμε παράδειγμα που δεν μπορούσε να μην ακολουθήσει ο Ενιαίος Σύλλογος».
«Θα συνεχίσουμε»
«Η Πρωτοβάθμια είναι μια δομή Υγείας που κινδυνεύει να κλείσει», ανέφερε η Μαρία Ντάσιου, γιατρός στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. «Οι αγώνες που δώσαμε πρόσφατα για να κρατήσουμε ανοιχτό το Κέντρο Υγείας Ν. Ιωνίας ήταν μεγάλοι και θα τους συνεχίσουμε. Ο Γεωργιάδης πρόσφατα απέλυσε συναδέλφους της Πρωτοβάθμιας, ενώ η καθαριότητα από ιδιωτικά συνεργεία γίνεται με μία-δύο καθαρίστριες για ένα Κέντρο Υγείας και δύο υποκαταστήματα».
«Στο Ιπποκράτειο Θεσαλονίκης έκαναν το πρώτο απογευματινό χειρουργείο σαν τον κλέφτη μες τη νύχτα χωρίς καμία ενημέρωση», είπε ο Γιάννης Κούτρας, γιατρός στο Ιπποκράτειο, μέλος ΔΣ ΕΝΙΘ. «Την ίδια ώρα στον αξονικό έχουν μείνει δύο γιατροί και μιλάμε για το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Βορείου Ελλάδας. Με δική μας πρωτοβουλία η ΕΝΙΘ κάλεσε δύο συνελεύσεις γιατρών του Ιπποκράτειου που είχαν αναπάντεχα καλή συμμετοχή με πολλούς νέους γιατρούς με αποτέλεσμα να είναι μεγάλη και η συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση στις 27/3. Την Πέμπτη 11/4 πάμε σε εκλογές νοσοκομειακής επιτροπής, που όταν λειτουργούσε παλιότερα ήταν το πιο πρωτοπόρο κομμάτι στην πόλη».
«Σήμερα θα ήταν η τελευταία εργάσιμη μέρα για τις καθαρίστριες του ΨΝΘ», ανέφερε η Κατερίνα Αβραμίδου, συνταξιούχος νοσηλεύτρια ΨΝΘ. «Την Παρασκευή 29/3 έκαναν μια πολύ δυναμική κινητοποίηση μαζί με αλληλέγγυους και μπούκαραν στο γραφείο του Διοικητή. Τελικά, κέρδισαν παράταση μέχρι τον Ιούνη, όταν θα απολυθούν και οι υπόλοιποι ΣΟΧ στα νοσοκομεία. Ήταν μια μικρή νίκη, αλλά καθοριστική για να μπορέσουν να δώσουν τη μάχη για τη μονιμοποίηση μαζί με τους υπόλοιπους. Δεν περιμένουμε τις εκλογές, δυναμώνουμε τους αγώνες μας για δουλειά, ψωμί και τριαντάφυλλα».
Απεργιακή 8 Μάρτη, Αθήνα. Φωτό: Μάνος Νικολάου
«Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε με τον Μητσοτάκη στο Μοσχάτο να λέει ότι ο κατώτατος μισθός πάει στα 800 ευρώ», τόνισε ο Κώστας Πολύδωρος, ιδιωτικός υπάλληλος. «Οι πανεργατικές απεργίες σεισμός στις 28/2 και 8/3 έδειξαν ότι ο κόσμος παλεύει για αυξήσεις πολύ πιο πάνω από τον πληθωρισμό, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις που καταστρέφουν τις ζωές μας. Ακόμα και έρευνα από την ΕΕ κατατάσσει την Ελλάδα προτελευταία στο κατά κεφαλήν εισόδημα. Την Πέμπτη έγινε απεργία στην Ιδιωτική Υγεία για πραγματικές αυξήσεις απέναντι στην πρόταση των κλινικαρχών για κλαδική Σύμβαση με 0,5% αύξηση στον κατώτατο μισθό και ό,τι παραπάνω να είναι οικειοθελής παροχή από την εργοδοσία. Οι μάχες που δίνονται στη δημόσια Υγεία φέρνουν και μια αναζωογόνηση του συνδικαλισμού και σε όλον τον ιδιωτικό τομέα».
«Στον Πολιτισμό τα πράγματα εργασιακά είναι ανεξέλεγκτα», είπε ο Αλέξανδρος Μαρτζούκος, μέλος ΔΣ Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. «Για τις ΣΣΕ η ηγεσία του σωματείου μας λέει ότι δεν χρειάζονται στις μεγάλες παραγωγές γιατί πληρώνουν, ενώ αν εφαρμοστούν στα μικρά θέατρα αυτά θα κλείσουν. Σε αυτή τη γραμμή είναι και οι δυνάμεις του ΚΚΕ στο ΣΕΗ. Εμείς ως Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών παλεύουμε για ενιαία ΣΣΕ που θα την κερδίσουμε μόνο αν κατέβουμε στον δρόμο με μια μεγάλη απεργία για όσο χρειάζεται και όχι μόνο με διαπραγματεύσεις με τις εργοδοτικές οργανώσεις που μας περιπαίζουν. Για τις μικρές ομάδες πρέπει να πιέσουμε για μεγάλη επιδότηση από το κράτος γιατί εκεί παράγεται η τέχνη και γι' αυτό θα πρέπει να είναι οι πρώτες που παλεύουν μαζί μας για ΣΣΕ».
«Με μία λέξη αυτό που γίνεται στους εκπαιδευτικούς λέγεται εξέγερση», υπογράμμισε ο Στέλιος Γιαννούλης, δάσκαλος, ταμίας ΣΕΠΕ Γλυφάδας-3Β. «Γιατί με τις μαζικότερες γενικές συνελεύσεις, η απάντηση του κλάδου απέναντι στις κυρώσεις ήταν ότι συνεχίζουμε την απεργία-αποχή και προχωράμε σε απεργιακή κλιμάκωση. Ο ρόλος του δικτύου “η Τάξη μας” και των Παρεμβάσεων ήταν καθοριστικός. Ήταν οι δυνάμεις επέμεναν σε αυτή την προοπτική κόντρα στους δισταγμούς ακόμα και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, που μέσα σε αυτές τις συνθήκες αναγκάζεται να ψηφίζει μαζί μας. Τώρα είναι η ώρα να προχωρήσουμε σε μετωπική σύγκρουση διαρκείας με το Υπουργείο».
«Σε όλο το Δημόσιο υπάρχουν φοβερά κενά», είπε η Θάλεια Καπλάνου, εργαζόμενη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. «Έχουν να γίνουν προσλήψεις τα τελευταία 15 χρόνια. Ιδιωτικοποιούν τα πάντα και θεωρούν ότι με τους μισθούς πείνας θα τα πληρώνουμε όλα από την τσέπη μας. Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, εκτός από ομηρεία, εξυπηρετεί την είσοδο των εργολάβων. Όταν παλεύουμε για μόνιμες προσλήψεις κλείνουμε την πόρτα και στις ιδιωτικοποιήσεις. Η αξιολόγηση είναι ένα εργαλείο που έχουν για να ελέγχουν τις αντιδράσεις και αφορά όλο το Δημόσιο. Στην Παιδεία ακόμα περισσότερο η αξιολόγηση των δομών, πέρα από την ατομική, θα κάνει την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων. Χορηγοί θα δίνουν άφθονα χρήματα π.χ. στην Εκάλη, αλλά στις γειτονιές της Κοκκινιάς θα παρακαλάμε να επενδύσουν αυτούς που μας πίνουν το αίμα».
Αυτοπεποίθηση
«Η Ομοσπονδία μας στο Υπουργείο Πολιτισμού δεν μας καλύπτει πλέον για απεργία-αποχή ενάντια στην αξιολόγηση, όπως και η ΑΔΕΔΥ, και μας πρότεινε να την εφαρμόσουμε γιατί θα υπάρχουν κυρώσεις», είπε ο Αντώνης Φώσκολος, εργαζόμενος στον Βράχο της Ακρόπολης. «Μέσα από την αξιολόγηση η κυβέρνηση προσπαθεί να ελέγχει τους υπαλλήλους μέσα από τον φόβο για απόλυση ή μισθολογική υποβάθμιση και δυσμενών μεταθέσεων. Έχουμε αγώνες με παρακαταθήκη την αυτοπεποίθηση του κόσμου ότι μπορούμε να σταματάμε επιθέσεις, όπως στα Μουσεία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Χρειάζεται να τους συνεχίσουμε με πρώτο σταθμό την απεργία στις 17 Απρίλη».
«Στο πλάι των εργατικών αγώνων είναι οι μάχες των συνταξιούχων», επισήμανε η Ιωάννα Παυλοπούλου, συνταξιούχος Εθνικής Τράπεζας, σύνεδρος ΟΣΤΟΕ. «Κάναμε προσπάθεια να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο συνταξιούχων και κάναμε μια πρώτη σύσκεψη που είχε επιτυχία. Το δικό μας κέντρο είναι να συνδέσουμε τους συνταξιούχους με την εργατική τάξη. Γι' αυτό θα παλέψουμε και μέσα από το συνέδριο της Ομοσπονδίας Συνταξιουχικών Τραπεζικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΟΣΤΟΕ) τη μαζική μας συμμετοχή στην απεργία στις 17/4».
«Οι δικαστικοί υπάλληλοι συνεχίζουμε με νέες κινητοποιήσεις», ανέφερε η Θάλεια Γεωργοπούλου, δικαστική υπάλληλος. «Στις 28/2 και στις 8/3 απεργήσαμε και κατεβήκαμε στην πορεία, ενώ έχουμε ήδη πάρει απόφαση για συμμετοχή μας στις 17/4. Οι δικαστικοί υπάλληλοι έχουμε τεράστια ποσοστά επαγγελματικών νόσων, μυοσκελετικά και άλλα, και μικρότερο προσδόκιμο ζωής λόγω του στρες και των εξοντωτικών ρυθμών στα δικαστήρια. Πέρασε η συγχώνευση των δικαστικών καταστημάτων και κατά ένα μέρος η ιδιωτικοποίηση της δικαιοσύνης, της όποιας σαθρής δικαιοσύνης, αλλά θέλουν να επιτεθούν τώρα και στο ωράριο».
Τον λόγο πήραν επίσης ο Νίκος Σμπαρούνης, εργαζόμενος στο Μετρό, ο οποίος αναφέρθηκε στην έλλειψη αγωνιστικής ηγεσίας στο ΣΕΛΜΑ, το σωματείο του Μετρό, ενώ η Ρία Φρύσσα, συμβασιούχος εργαζόμενη στον δήμο Βριλησσίων, μίλησε για την ανάγκη ενημέρωσης και οργάνωσης που έχουν οι εργαζόμενοι στους δήμους.