Η γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων, μπροστά στα μάτια των αστυνομικών του τμήματος, ενεργοποίησε μεμιάς ολόκληρο τον μηχανισμό συγκάλυψης και αποποίησης ευθυνών που έχει στήσει η κυβέρνηση της ΝΔ για όλα τα εγκλήματά της.
Δεν ήταν μόνο η προσπάθεια υποβάθμισης του γεγονότος με το δελτίο τύπου της ΕΛΑΣ να περιγράφει τη δολοφονία -για γυναικοκτονία ούτε λόγος- ως «θανάσιμο τραυματισμό». Ήταν και τα fake news της ίδιας ανακοίνωσης ότι όλα έγιναν σε «κοντινή απόσταση» από το ΑΤ, με τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης να μιλούν τις πρώτες ώρες για 50 (κάποια ακόμα και για 100) μέτρα μακριά από το τμήμα. Έπρεπε να έρθουν στη δημοσιότητα τα βίντεο, πρώτα με το άψυχο σώμα της Κυριακής ακριβώς μπροστά από το κουβούκλιο του τμήματος και ύστερα με τα τελευταία λεπτά πριν τη δολοφονία που τη δείχνει να επιστρέφει στο τμήμα και εκεί να δέχεται την επίθεση, για να αποκαλυφτεί η αλήθεια.
Τα ίδια ισχύουν για όλα όσα (δεν) έκαναν οι αστυνομικοί. Χωρίς τα βίντεο και τα ηχητικά ντοκουμέντα που ακολούθησαν, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μαθαίναμε ποτέ όχι μόνο την περιβόητη φράση «το περιπολικό δεν είναι ταξί» αλλά ότι στο τμήμα δεν έγιναν ούτε τα στοιχειώδη όπως το να ζητήσουν το όνομά της. Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν η αποκάλυψη ότι η αστυνομία απέκρυψε τη γυναικοκτονία από τους ίδιους τους γονείς της, με τον πατέρα της 28χρονης να μαθαίνει την επόμενη μέρα το πρωί από δημοσιογράφο για τη δολοφονία της κόρης του!
Όσο κι αν προσπαθεί τώρα η κυβέρνηση να πείσει ότι φταίει «η ελλειπής εκπαίδευση και στελέχωση των τμημάτων», η πραγματικότητα είναι ότι ο σεξισμός ξεχειλίζει στις τάξεις της αστυνομίας. Τα σεξιστικά/ομοφοβικά σχόλια και χειρονομίες των αστυνομικών στο δρόμο, η απαράμιλλη αδιαφορία και αδράνειά τους απέναντι στα περιστατικά κακοποιήσεων που τους καταγγέλονται, η διαχρονική προσπάθειά τους να κάνουν τα θύματα να νιώθουν ντροπή και ενοχές προτείνοντάς τους ακόμα και να γυρίσουν πίσω στο κακοποιητικό περιβάλλον τους, είναι γνωστά τοις πάσι.
Όπως είναι γνωστό ότι οι ίδιοι οι μπάτσοι έχουν πλούσιο ιστορικό σεξιστικών εγκλημάτων. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τον ομαδικό βιασμό της 19χρονης μέσα στο ΑΤ Ομόνοιας; Ή τον νταβατζή αστυνομικό Μπουγιούκο της Ηλιούπολης που κακοποιούσε και εξέδισε τα θύματά του; Πόσοι δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμα και το υπηρεσιακό όπλο τους απέναντι στις πρώην ή νυν συζύγους και συντρόφους τους; Το ότι αυτά δεν είναι «εξαιρέσεις» και «μεμονωμένα περιστατικά» μέσα στο αστυνομικό σώμα, το δείχνει η κάλυψη που προσφέρει κάθε φορά η ΕΛΑΣ στα «παιδιά» της. Μόνο στην περίπτωση της Ηλιούπολης να γυρίσουμε, αυτό που προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή οι αστυνομικοί ήταν να τρομοκρατήσουν και να εμποδίσουν το βασικό θύμα να προχωρήσει στην καταγγελία ενάντια στον «συνάδελφο».
«Από το κεφάλι»
Προφανώς «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Είναι ανέκδοτο ότι ο Χρυσοχοϊδης, ο ένας από τους δύο υπουργούς διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών το 2012 για να φέρουμε μονάχα ένα παράδειγμα των έργων του, θα γίνει ο «τιμωρός» των συγκεκριμένων αστυνομικών που απλά κοίταζαν άπραγοι τη δολοφονία της Κυριακής αλλά και όλων όσων δεν δίνουν την πρέπουσα προσοχή σε αυτά τα εγκλήματα. Ή ότι θα κάνει μάθημα για την «έμφυλη βία» στους αστυνομικούς ώστε να μην ξανασυμβεί ένα τέτοιο «ατυχές», όπως το χαρακτήρισε, περιστατικό.
Γι’ αυτό και είναι απογοητευτικό οι πρώτες αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μιλούν για «παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών» μέσα από «την κατάλληλη εκπαίδευση των αστυνομικών και την ενίσχυση των υπηρεσιών» ή να ζητούν «σαφή και δεσμευτικά πρωτόκολλα αξιολόγησης κινδύνου» από την αστυνομία. Το μόνο που καταφέρνουν τέτοιου είδους τοποθετήσεις είναι να δίνουν άλλοθι στον Χρυσοχοϊδη και την κυβέρνηση για περισσότερες προσλήψεις μπάτσων και να ανοίγουν το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερη κι ανεξέλεγκτη καταστολή. Ανασφάλεια στους πολίτες δεν προκαλεί η έλλειψη αστυνομίας αλλά η ίδια της η ύπαρξη. Η λύση δεν είναι η «ενίσχυση» και «επανεκπαίδευσή» της, αλλά η διάλυσή της.
Στους δρόμους η απάντηση
Εκατοντάδες κατέβηκαν στον δρόμο στους Αγίους Αναργύρους την Τρίτη 2 Απρίλη, σε μια οργισμένη διαδήλωση για τη γυναικοκτονία που σημειώθηκε το βράδυ της προηγούμενης μέρας. Η 28χρονη Κυριακή Γρίβα δολοφονήθηκε κυριολεκτικά έξω από το αστυνομικό τμήμα, δίπλα στο φυλάκιο, που είχε πάει για να ζητήσει προστασία. Αντί οι αστυνομικοί να τη συνοδεύσουν σπίτι της με περιπολικό, άφησαν τον γυναικοκτόνο να της επιτεθεί με το που βγήκε από το ΑΤ.
Η συγκέντρωση ξεκίνησε στην πλατεία των Αγίων Αναργύρων. Τον λόγο πήρε η Αργυρή Ερωτοκρίτου εκ μέρους της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη. «Είμαστε οργισμένες και οργισμένοι με μια ακόμα γυναικοκτονία, για την οποία υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση της ΝΔ», είπε. «Όπως είναι υπεύθυνη για τις δολοφονίες στα Τέμπη και την Πύλο, ανοίγει τον δρόμο σε κάθε λογής γυναικοκτόνους και βιαστές. Θέλανε τις προηγούμενες μέρες να βγάλουν λάδι τον Μίχο και δεν τους πέρασε. Η μάνα αθωώθηκε και ο Μίχος καταδικάστηκε. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους απεργιακά. Ο καλύτερος τρόπος για να προασπίσουμε τις γυναίκες, για να σταματήσουμε τις γυναικοκτονίες και τον σεξισμό, είναι να παλεύουμε απεργιακά απέναντι στην κυβέρνηση και το βάρβαρο σύστημα που γεννά αυτές τις πολιτικές.
Στις 17 Απρίλη κατεβαίνουμε στη γενική απεργία και διεκδικούμε πλάι στις αυξήσεις στους μισθούς μας, κοινωνικό κράτος που θα στηρίζει τις γυναίκες, δικαιοσύνη για κάθε γυναικοκτονία. Στα νοσοκομεία παλεύουμε για προσλήψεις που είναι ασπίδα προστασίας στις γυναίκες, όπως το εργατικό κίνημα παλεύει στα σχολειά ενάντια στην αξιολόγηση. Συγκρουόμαστε με αυτή την κυβέρνηση, έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας, μπορούμε να τους ξηλώσουμε και να ανοίξουμε το δρόμο για μια άλλη κοινωνία χωρίς σεξισμό και καταπίεση που στο κέντρο της θα είναι οι ανάγκες των απλών ανθρώπων».
Ακολούθησε διαδήλωση που κατέληξε στο αστυνομικό τμήμα όπου έγινε η δολοφονία. Στο πεζοδρόμιο ήταν γραμμένη η λέξη γυναικοκτονία και δίπλα όλες οι δολοφονημένες γυναίκες από το 2020 μέχρι σήμερα. Με πανό συμμετείχαν γυναικείες συλλογικότητες και οργανώσεις τις αριστεράς, ενώ μαζικά κατέβηκε να στηρίξει την κινητοποίηση κόσμος και νεολαία της γειτονιάς. Στο μπλοκ της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη τον τόνο έδιναν συνθήματα όπως «Φίλοι Μητσοτάκη είναι οι βιαστές – Μίχοι, Εκκλησία και καπιταλιστές» και «Σεξισμός, ρατσισμός, πολεμοκαπηλεία – Κάτω η Νέα Δημοκρατία».
Κόσμος όλων των ηλικιών, από μαθητές/ριες και νεολαία μέχρι εργαζόμενους/ες και συνταξιούχους, συνέρρεε για πάνω από δύο ώρες στο σημείο, φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στον σεξισμό, την κυβέρνηση και την αστυνομία. Η επιτυχία και η μαχητικότητα της διαδήλωσης έδειξε για άλλη μια φορά τη δυναμική και τα γρήγορα αντανακλαστικά του κινήματος, το οποίο καθόρισε ότι το αίτημα δεν είναι “περισσότερη αστυνομία”, αλλά να φύγει ο Χρυσοχοΐδης και η κυβέρνηση του Μητσοτάκη.
Και οι μαθητές
Τη σκυτάλη πήραν την Παρασκευή 5 Απρίλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Ιλίου με απόφαση του 15μελούς τους, αποκλείοντας το αστυνομικό τμήμα. Με σύνθημα στο πανό τους «“Το περιπολικό δεν είναι ταξί”. Καμία μόνη!» και βαμμένες τις παλάμες στο κόκκινο του αίματος, τραγούδισαν και φώναξαν αντισεξιστικά συνθήματα που έβαζαν στο στόχαστρο το σύστημα του κέρδους και την κυβέρνηση που το υπηρετεί όπως «Είμαστε απροστάτευτοι γυναίκες και παιδιά, όλο τραγωδίες το σύστημα γεννά», «Αυτή η δολοφονία μάς γέμισε οργή, βάζετε το κέρδος πάνω από τη ζωή» και «Καμιά γυναίκα μόνη, κανένας μαθητής, ασπίδα προστασίας χτίζουμε εμείς».
Η οργή της νεολαίας για τα κυβερνητικά εγκλήματα μεγαλώνει. Κι αυτό τρομοκρατεί την κυβέρνηση και τα στηρίγματά της. Την ίδια μέρα που γινόταν γνωστή η δολοφονία της Κυριακής, δύο μαθητές της χορωδίας του 15ου Σχολείου Αθηνών τιμωρούνταν με μονοήμερη αποβολή από τη Διευθύντριά τους επειδή αψήφησαν την απαγόρευσή της να πουν στην γιορτή της 25ης Μαρτίου ένα τραγούδι για τα Τέμπη μαζί με δυο λόγια απαίτησης δικαιοσύνης.
Αυτή είναι η επίσημη αντιμετώπιση της νεολαίας, πρώτα προσπάθεια φίμωσης και ύστερα τιμωρία γιατί δεν συμμορφώθηκε «προς τα υποδείξεις». Είναι βέβαια πολύ γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι έτσι θα σταματήσουν τις αντιδράσεις της. Η απάντηση των υπόλοιπων μελών της χορωδίας ήταν να ζητήσουν από τη Διευθύντρια να αποβληθούν και αυτά. Και όταν εκείνη τους απάντησε ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, αρνήθηκαν να μπουν στη τάξη σε αλληλεγγύη με τους συμμαθητές τους.
Για το θέμα τοποθετήθηκε η Μαρία Καρυστιανού: «Με ένα τραγούδι και ένα μήνυμα μαθητές Λυκείου Αθηνών, ήθελαν να εκφράσουν την λύπη και την απογοήτευση τους για τους αδικοχαμένους επιβάτες που βρήκαν τραγικό θάνατο, στο έγκλημα των Τεμπών. Αυτή η πρωτοβουλία όμως εξόργισε τη Λυκειάρχη. Φώναζε και έσκισε το μήνυμα, απειλώντας τους νεαρούς μαθητές για την ιδέα, για την πρόθεση, για την κίνηση να ομολογήσουν της ψυχής τους την ανάγκη … Τιμώρησε μάλιστα κάποιους με αποβολή…
Έτσι δυστυχώς λειτουργεί μια διεφθαρμένη κοινωνία … Όταν λείπουν τα επιχειρήματα, αρχίζουν οι απειλές. Όταν φοβάται κανείς την αλήθεια, και μόνο τότε, σκίζει τα γραπτά που την φανερώνουν. Τρέμει την αποκάλυψη της μικροψυχίας του ο απάνθρωπος και τιμωρεί τους θαρραλέους.
Μόνο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για εσάς παιδιά! Μην σιωπήσετε ποτε! Η ελευθερία του λόγου είναι δικαίωμα σας. Η άποψη σας, δύναμη. Η αλήθεια πάντα στο φως. Μην επιτρέπετε να πνίγουν την αλήθεια σας. Θα ήμουν πολύ περήφανη μητέρα σας. Υποκλίνομαι στην δύναμη της ψυχής σας…».