«Το ΕΣΥ διαλύεται και ιδιωτικοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς, με τις απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων, την επαναφορά των εργολάβων παντού, με τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία και οι Υγειονομικοί έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με την κυβέρνηση Μητσοτάκη τα τελευταία τρία χρόνια. Τη δημόσια εκπαίδευση θέλουν να την παραδώσουν και αυτή στους ιδιώτες. Καταφεύγουν για 13η φορά στα δικαστήρια ενάντια στην απεργία αποχή και έχουν ξεσηκώσει ένα κύμα αντίστασης στα σχολεία, με τις πιο μαζικές γενικές συνελεύσεις σε ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ που διεκδικούν απεργιακή κλιμάκωση ΤΩΡΑ.

Η ακρίβεια καλπάζει, τσακίζοντας το εργατικό εισόδημα. Η αύξησή στον κατώτατο μισθό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι όχι απλά κοροϊδία αλλά ουσιαστικά είναι μείωση εξαιτίας του πληθωρισμού την ώρα που σκορπίζονται δισ. για την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα για να σφάζουν τους Παλαιστίνιους. Οι αποκαλύψεις για τη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη, έχουν ξεσηκώσει την οργή όλων των εργαζόμενων. Και μαζί με τα Τέμπη, από παντού αποπνέει η δυσοσμία της συγκάλυψης που επιχειρεί η ΝΔ, για τις ιδιωτικοποιήσεις που θυσιάζουν τις ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Ο αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης βρίσκεται στο κέντρο χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών του εργατικού κινήματος.

Οι εργατικοί αγώνες όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν συγκλονιστικοί... Σε τέτοιες συνθήκες είναι απεργοσπαστική η απόφαση της ΑΔΕΔΥ να μην απεργήσει στις 17 Απρίλη, με ευθύνη των παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Αγνόησαν την απόφαση της ΕΙΝΑΠ για 24ωρη απεργία στις 17 Απρίλη καθώς και παρόμοιες αποφάσεις δεκάδων ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ. Η απεργία της ΓΣΕΕ δεν είναι του “Παναγόπουλου”, είναι υπόθεση κάθε αγωνιστή και αγωνίστριας που θέλει να παλέψει την κυβέρνηση της φτώχειας και των εγκλημάτων...

Πηγαίνοντας προς τις Ευρωεκλογές του Ιούνη δεν σταματάμε τους αγώνες, αντίθετα, οργανώνουμε τους χώρους μας για να δυναμώσουμε το εργατικό κίνημα. Γι’ αυτό η πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη είναι σταθμός που μπορεί να ενώσει όλες αυτές τις μάχες και να δώσει νέα ώθηση στο εργατικό κίνημα.

Οι εργοδότες στον Επισιτισμό και Τουρισμό στηρίζονται στους αντεργατικούς νόμους για να μπορούν, και νόμιμα πλέον, να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους. 

Όχι ότι έχουν σταματήσει οι παρανομίες εις βάρος του ωραρίου και των ενσήμων μας. Δεν υπάρχει ουσιαστικά πουθενά έλεγχος, από την Επιθεώρηση Εργασίας για παράδειγμα. Στο μόνο που μπορούμε να στηριχτούμε είναι οι αγώνες μας και η οργάνωσή μας στα Συνδικάτα. Ειδικά τώρα που ο κλάδος και ενόψει της σεζόν που ξεκίνησε έχει χιλιάδες ελλείψεις εργαζομένων, οι εργοδότες μάς έχουν περισσότερη ανάγκη. Η απεργία στις 17 Απρίλη χρειάζεται να γίνει ένας μεγάλος απεργιακός σταθμός για τον κλάδο μας για να μην τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν.

Ειδικά σε μεγάλες εταιρίες σίτισης και ξενοδοχεία, αυτοί βγάζουν εκατομμύρια ευρώ κέρδη και οι μισθοί παραμένουν ψίχουλα. Είναι κεντρικό το αίτημα των αυξήσεων και μιας Συλλογικής Σύμβασης που θα καλύπτει όλα τα επιδόματα και τα εργασιακά δικαιώματα. Να παλέψουμε για να ακυρωθούν οι αισχρές νομοθεσίες του Χατζηδάκη και του Γεωργιάδη, που κάνουν πιο εντατική και ελαστική την εργασία μας και επιτίθεται στις συνδικαλιστικές μας ελευθερίες.

Να είμαστε οργανωμένοι και οργανωμένες για να μην επιτρέψουμε να υπάρχουν σεξιστικές διακρίσεις και παρενοχλήσεις στους χώρους μας. Η εικόνα που έχω είναι ότι το δυνάμωμα του κινήματος ενάντια στον σεξισμό που βάζει κέντρο την καταπίεση στην εργασία έχει παίξει ρόλο για να παλεύουμε αυτά τα ζητήματα με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Πλέον μιλάμε περισσότερο και έχουμε τη στήριξη και των υπολοίπων. Εμείς το κερδίσαμε και πρέπει να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα, που δεν έχει τελειώσει. Για να κλιμακώσουμε τον απεργιακό αγώνα για ΣΣΕ με αυξήσεις και για όλα τα ζητήματα, όπως του σεξιστικών και ρατσιστικών διακρίσεων, που υπάρχουν στους χώρους δουλειάς μας, χρειάζεται να συσπειρωθούμε στα συνδικάτα μας και να δυναμώσουμε τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όπως το δίκτυο Καμαριέρα στον κλάδο μου. Γιατί μόνο στον δρόμο μπορούμε να κερδίσουμε!

Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά την πανδημία, ο κλάδος της ιδιωτικής Υγείας έχει γιγαντωθεί. Λόγω των καθυστερήσεων στα εξωτερικά ιατρεία, ο κόσμος στράφηκε μαζικά στους ιδιωτικούς ομίλους για την κάλυψη των αναγκών του. Μάλιστα, με την επικείμενη χρέωση των τριών ευρώ ανά παραπεμπτικό για εξέταση προβλέπεται περαιτέρω επιδείνωση της υγείας του κόσμου. Στο τελευταίο συμβάλλει και η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ με την εφαρμογή των απογευματινών χειρουργείων.

Σε αυτές τις συνθήκες το κλαδικό σωματείο εργαζομένων στην ιδιωτική Υγεία διεκδίκησε την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων και αυξήσεις που να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας. Στη διαπραγμάτευση με το Σύνδεσμο Ελληνικών Κλινικών οι προτάσεις που τέθηκαν από την εργοδοσία περιελάμβαναν τη συνέχιση των ελαστικών σχέσεων εργασίας με μία αύξηση έως 1% επί του κατώτατου μισθού. Έτσι, στις 28 Φλεβάρη προκηρύχθηκε από την ΟΣΝΙΕ και το κλαδικό σωματείο της ιδιωτικής Υγείας 24ωρη απεργία διεκδικώντας συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αυξήσεις με απεργιακή συγκέντρωση έξω από την Ευρωκλινική, στην οποία συμμετείχαμε κι εμείς ως Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση Υγειονομικών (ΑΣΚΥ). Η κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία.

Η επιτυχία όμως της απεργίας απαιτεί συνέχεια και κλιμάκωση. Ο πρώτος μεγάλος απεργιακός σταθμός είναι στις 17 Απρίλη και μετά η απεργία της Πρωτομαγιάς είναι το επόμενο αναγκαίο βήμα. Την απεργιακή κινητοποίηση στις 17 του μήνα πρέπει να την οργανώσουμε σε όλη την ιδιωτική Υγεία και να βρεθούμε στους δρόμους παρέα με τους υγειονομικούς του ΕΣΥ που εδώ και χρόνια αγωνίζονται για τη διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα των νοσοκομείων, παρά τα εμπόδια που έβαλε η ΑΔΕΔΥ. Η Υγεία είναι δημόσιο αγαθό κι όχι πεδίο για κερδοφορία. Η απάντηση, λοιπόν, απέναντι στην κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων και στα αρπακτικά της αγοράς που πλουτίζουν μετατρέποντας την Υγεία σε εμπόρευμα χρειάζεται να είναι η κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση και με τον έλεγχο στα χέρια των εργαζομένων.

Με την απεργία στις 17 Απρίλη βγαίνουμε αποφασιστικά μπροστά και διεκδικούμε, αυξήσεις στους μισθούς μας, απεργούμε για την πραγματική κλοπή 12 ολόκληρων χρόνων προϋπηρεσίας από τους μισθωτούς, για τα επιδόματα μας, για μέτρα προστασίας του εισοδήματος μας, για μέτρα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια μας. Απεργούμε για την μόνιμη λιτότητα και την βαριά φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, για ακρίβεια και τη φτώχεια που διαλύουν τη ζωή μας.  

Απεργούμε για την πολιτική που εμπορευματοποιεί την Υγεία, την Παιδεία και δίνει δις ευρώ το χρόνο σε εξοπλισμούς και πολεμικές αποστολές εμπλέκοντας ακόμα πιο βαθιά τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Διεκδικούμε να λάμψει η αλήθεια στο έγκλημα των Τεμπών και στο έγκλημα της Πύλου και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από συγκλονιστικές κινητοποιήσεις, απεργίες, αντιδράσεις, καταλήψεις που δείχνει την οργή του κόσμου και η συνέχεια αυτής της περιόδου είναι η απεργία στις 17 Απρίλη. Η επιτυχία της  απεργίας στις 28 Φλεβάρη με την συμμετοχή των συναδέλφων μου μού δίνει δύναμη και με γεμίζει με αισιοδοξία. Να βγούμε ξανά στο δρόμο για να δείξουμε ότι δεν τα παρατάμε και ότι συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε το δίκιο μας.

Ξεκινήσαμε τις πρώτες απεργίες στην Teleperformance στις αρχές Φλεβάρη με επιτυχημένες συγκεντρώσεις και φτάσαμε στις απεργίες του Μάρτη να συμμετέχει το 50% των συναδέλφων. Τώρα οργανώνουμε τη συμμετοχή μας στην απεργία στις 17 Απρίλη και γι΄αυτό έχουμε πραγματοποιήσει δύο γενικές συνελεύσεις του ΣΕΤΗΠ. 

Η εταιρία μας δεν είναι εξαίρεση στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας για να μην απεργούμε. Στην αρχή μας μπλόκαραν τα μέιλ του συνδικάτου μας ΣΕΤΗΠ για να μην ενημερωνόμαστε για τις απεργίες. Δεν αναγνώριζαν το συνδικάτο αρχικά, κάτι που εν τέλει το κερδίσαμε. Και η μάχη συνεχίζεται μέχρι να δικαιωθούν τα αιτήματά μας.

Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Προσωπικά δεν ξέρω κάποιον στον τομέα μου που να είναι μόνιμος. Όλοι είμαστε με συμβάσεις που λήγουν. Διεκδικούμε αυξήσεις στους μισθούς που έχουν μείνει στάσιμοι από το 2010. Με το clear desk policy της εταιρίας δεν μας επιτρέπεται να έχουμε προσωπικά μας αντικείμενα. Δεν γίνεται να μην παίρνουμε το κινητό μας στη δουλειά ή να μην έχουμε τα φάρμακά μας που έχουμε ανάγκη, για παράδειγμα. Ταυτόχρονα δίνουμε μάχη ενάντια στις ρατσιστικές διακρίσεις. Να σταματήσει η σκλαβιά με την προσωρινή βίζα για τους αλλοδαπούς συναδέλφους μας που είναι πάρα πολλοί και συμμετέχουν στις απεργίες, ώστε να μην τους κρατάνε δέσμιους να δουλεύουν στην εταιρία και έμμεσα να μπορούν να τους εκβιάζουν με απέλαση.

Ταυτόχρονα με τα συνδικαλιστικά μας αιτήματα ανοίγουμε και τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Όπως το έγκλημα των Τεμπών και η συγκάλυψή του, τον αγώνα για λευτεριά στην Παλαιστίνη, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στην Παιδεία και την Υγεία. Και πάνω απ' όλα παλεύουμε για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του Μητσοτάκη και να συνεχίσουμε ενάντια σε αυτό το σύστημα της καταστροφής και της βαρβαρότητας.

Οι εργάτες και εργάτριες της Τέχνης θα δώσουμε το παρών στην απεργία στις 17/4, όπως το κάναμε και στις προηγούμενες πανεργατικές απεργίες στις 28/2 και 8/3. 

Η μάχη είναι συνολική απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση των δολοφόνων, της ακρίβειας και των ιδιωτικοποιήσεων. Και ταυτόχρονα ανοίγουμε και τα ζητήματα του κλάδου μας για ενιαία και αδιαίρετη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και για την ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος 85, που υποβαθμίζει τα πτυχία μας. Για γενναία χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού στις μικρότερες παραγωγές. Για να τα κερδίσουμε αυτά δεν μπορούμε να περιοριστούμε σε νομικές διαδικασίες ούτε σε κλειστά γραφεία με τους παραγωγούς για την υπογραφή των συμβάσεων. Κινηματικά και απεργιακά κερδίζονται αυτές οι μάχες, γι΄ αυτό χρειάζεται η παρουσία όλων στον δρόμο στις 17/4.

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών προχωράει σε εκλογές από τις 26 μέχρι τις 29 Απρίλη. Και θα είναι κρίσιμες για να εκφραστούν η ριζοσπαστικοποίηση και οι αγώνες που δώσαμε όλα αυτά τα χρόνια ως κλάδος, ώστε να συνδεθούμε ακόμα πιο δυναμικά με το εργατικό κίνημα και τη νεολαία που δεν έχει σταματήσει το τελευταίο διάστημα να δίνει μάχες ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και το σύστημα που βάζει τα κέρδη των καπιταλιστών πάνω από τις ζωές μας. Η Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών οργανώνει σε αυτή την κατεύθυνση κόντρα στους συμβιβασμούς και τα όρια που βάζει στις διεκδικήσεις μας η ηγεσία του ΣΕΗ.

Η απεργία στις 17/4 είναι πολύ σημαντική για το εργατικό κίνημα για να κλείσουμε τον δρόμο στις επιθέσεις της κυβέρνησης και των εργοδοτών, αλλά και για να καθορίσει το ίδιο το κίνημα το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται. 

Το πρώτο ζήτημα που συνδέεται και με όλα τα υπόλοιπα είναι το ζήτημα της ακρίβειας που κατατρώει τους μισθούς των εργαζόμενων. Πλάι σε αυτό είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις σε όλους τους χώρους εργασίας, όπως και στον δικό μας χώρο, των ΜΜΕ. Έχουμε να δούμε ΣΣΕ εδώ και 15 χρόνια. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που δεν έχουμε καν βιώσει πώς είναι να δουλεύεις με ΣΣΕ, αντίθετα δουλεύουμε με ατομικές συμβάσεις που σημαίνουν χειρότεροι μισθοί και πολύ πιο δυσμενείς συνθήκες εργασίας. Ταυτόχρονα αυτό είναι επίθεση και στην ελευθεροτυπία, καθώς αν δεν είσαι καλυμμένος είναι πιο δύσκολο να συγκρουστείς για το τι θα γράψεις, πόσο μπορείς να κάνεις αποκαλυπτικά ρεπορτάζ κτλ.

Η εκλογική κατάρρευση δημοσκοπικά της ΝΔ είναι εντυπωσιακή. Ακόμα και στις «φιλικές» στη ΝΔ δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι πέφτει στο 30%, ένα νούμερο που έχουμε να το δούμε από το 2012. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες που γκρεμίζεται η βιτρίνα της δήθεν κυριαρχίας της ΝΔ, η επιτυχία της απεργίας στις 17 Απρίλη μπορεί να δώσει μεγαλύτερη ώθηση στους αγώνες που δεν έχουν σταματήσει να ξεδιπλώνονται και να εμφανιστεί το εργατικό κίνημα ως η πραγματική εναλλακτική στην πολιτική της κυβέρνησης. Αυτόν τον αγώνα δίνουμε τα μέλη του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης σε όλους τους χώρους δουλειάς και στα ΜΜΕ ως αντικαπιταλιστική συλλογικότητα Financial Crimes.

Κομμάτι αυτής της προσπάθειας είναι να απεργήσουν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ μαζί με όλους τους υπόλοιπους κλάδους την ίδια μέρα και όχι την προηγούμενη όπως βγάζει η ΕΣΗΕΑ. Δεν στέκει το επιχείρημα ότι χρειάζεται να καλυφτεί η απεργία δημοσιογραφικά, καθώς μπορεί να υπάρξει ειδική άδεια μόνο για αυτή την κάλυψη.

Στις 2 Απρίλη έγινε το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ. Το ζητούμενο ήταν να καλέσει και η ΑΔΕΔΥ στην απεργία στις 17 Απρίλη, ώστε να γίνει πανεργατική. Αλλά η ΔΑΚΕ (ΝΔ), η ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ), η ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά) και η Συνδικαλιστική Ανατροπή είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα: να μην καλέσουμε απεργία μαζί με «τη ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου» γιατί μας αγνόησε σε όλες τις προηγούμενες κινητοποιήσεις, ακόμα και στις 28/2 στην επέτειο των Τεμπών. 

Και η πρότασή τους ήταν να καλέσει η ΑΔΕΔΥ απεργία στις 21 Μάη.  Ήδη η ΕΙΝΑΠ (νοσοκομειακοί γιατροί Αθήνας-Πειραιά) είχε πάρει απόφαση για 24ωρη απεργία στις 17/4, όπως και η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών συλλόγων που έκαναν συνελεύσεις με τεράστια συμμετοχή και που ψήφισαν αντίστοιχα πλαίσια. Αγνόησαν τα πολυπληθέστερα σωματεία του δημοσίου. Στις 16 Μάη καλεί πανυγειονομική απεργία η ΠΟΕΔΗΝ, αλλά δεν έβαλαν ούτε εκεί την πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία γιατί ούτε με την “ΠΟΕΔΗΝ του Γιαννακού” θέλουν να συντονιστούν, όπως επιχειρηματολόγησαν διάφοροι.

Η ΓΣΕΕ δεν είναι του Παναγόπουλου, αλλά των εργατών, που απεργούν για τα ταξικά τους συμφέροντα. Δεν χαρίζουμε τη ΓΣΕΕ, τη μεγαλύτερη εργατική συνομοσπονδία, σε καμιά ηγεσία και σε κανέναν Παναγόπουλο, που είναι πράγματι ξεπουλημένος. Είναι διάσπαση και απεργοσπασία να κάνουμε ξεχωριστή απεργία και να μην συνδεθούμε απεργιακά οι δημόσιοι υπάλληλοι με τους συναδέλφους μας του ιδιωτικού τομέα γιατί αυτό βοηθάει τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της ΝΔ. 

Σε αυτό το μήκος κύματος κινήθηκαν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και μάλιστα στην αρχική μας τοποθέτηση είχαμε βάλει πρόταση για 48ωρη απεργία 16-17 Απρίλη. Η ΔΑΣ (ΚΚΕ) επίσης από την αρχή μέχρι το τέλος επέμεινε ότι η 17 Απρίλη πρέπει να είναι πανεργατική απεργία. Πάνω σε αυτή την επιχειρηματολογία διαχώρισε τη θέση του ο Σταύρος Κουτσουμπέλης, πρώην προεδρεύων της ΑΔΕΔΥ και μέλος της ΔΗΣΥΠ, λέγοντας ότι είναι λάθος και απολιτίκ η γραμμή του να πάμε χώρια και κάλεσε τις παρατάξεις να ανακαλέσουν. Μετά από αυτή την παρέμβαση έγινε πρακτικά παύση του συμβουλίου για να γίνουν διαβουλεύσεις, αλλά τελικά επέμειναν στη γραμμή της διάσπασης.

Αυτό δεν θα το αφήσουμε να περάσει. Έρχονται βροχή οι αποφάσεις ομοσπονδιών, όπως η ΟΕΝΓΕ, ΕΝΙΘ, ΕΙΝΗ και πρωτοβάθμιων σωματείων που καλούν να βρεθούμε απεργιακά όλοι μαζί, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, και έτσι θα συνεχίσουμε. Αυτό θα είναι πλήγμα για την κυβέρνηση. Αν θεωρούν δυνάμεις όπως η Νέα Αριστερά ότι μέχρι τις ευρωεκλογές πρέπει να πάμε «ειρηνικά», κάνουν τεράστιο λάθος. Πρέπει να πάμε με «πόλεμο», που σημαίνει γενική απεργία στις 17/4 και κλιμάκωση στη συνέχεια.

Και έχουμε πολλούς λόγους για να κλιμακώσουμε. Τέλη Ιούνη απολύονται 6.000 συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου στα νοσοκομεία, ενώ βάζουν μπροστά και τη διάλυση-ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και όλα αυτά μαζί με τα απογευματινά χειρουργεία και άλλες σκανδαλώδεις επιθέσεις στο ΕΣΥ. Στα σχολεία προσπαθούν να επιβάλλουν την αξιολόγηση. Σε όλο το δημόσιο είναι ανοιχτή η μάχη για προσλήψεις, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και αυξήσεις στους μισθούς. Η ακρίβεια καλπάζει…

Δίπλα σε αυτά, είναι η μάχη ενάντια στις συνδικαλιστικές και πολιτικές διώξεις. Από τη μεριά μας ως Παρεμβάσεις βάλαμε και αυτό το ζήτημα στο Γενικό Συμβούλιο και γι' αυτό μίλησαν στην αρχή της διαδικασίας ο Δημήτρης Αντωνίου, που μόλις είχε μείνει εκτός δουλειάς γιατί στοχοποιήθηκε για τις κινητοποιήσεις ενάντια στις τηλε-εξετάσεις στα Πανεπιστήμια εν μέσω καταλήψεων και ο Πέτρος Κωνσταντίνου για τη δίωξη που έχουν μαζί με τον Γιάννη Σηφακάκη για τις 26/11/20, όταν υλοποιήσαμε την απόφαση της ΑΔΕΔΥ με 24ωρη απεργία ενάντια στον νόμο Βρούτση. Και οι δύο παρεμβάσεις χειροκροτήθηκαν από το σώμα και βγήκε ψήφισμα αλληλεγγύης και για τις δύο περιπτώσεις.

Διεκδικούμε από τις παρατάξεις, πλην της ΔΑΚΕ, που ούτε με τις 28 Φλεβάρη δεν είχε συμφωνήσει, να αναθεωρήσουν τη γραμμή της απεργοσπασίας, να γίνει Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ και να βγει τελικά απεργία στις 17/4.