Συνέντευξη με την κινηματογραφική ομάδα «Συλλογική Μνήμη».
Τη συνέντευξη πήρε ο Στέλιος Μιχαηλίδης.

Συστήστε μας την Ομάδα Συλλογική Μνήμη και τη διαδρομή της μέχρι σήμερα. 

Η ομάδα Συλλογική Μνήμη είναι μια κινηματογραφική ομάδα, η οποία δημιουργεί ντοκιμαντέρ εμπνευσμένα από τους αγώνες και την ιστορία του τόπου μας. Πρώτο ντοκιμαντέρ ήταν το «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» το 2018 και ακολούθησε το «Καινούργιος Ουρανός: Οι γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας» το 2021. Αυτή την περίοδο προβάλλεται στον κινηματογράφο το τρίτο μας ντοκιμαντέρ με τίτλο «Συνάδελφοι ηρωικοί οικοδόμοι».

Δεν είμαστε ομάδα με τη στενή έννοια του όρου, αποτελούμαστε από έναν σταθερό πυρήνα ανθρώπων, αλλά και από ανθρώπους που συμβάλλουν ανά περίπτωση. Επιπλέον, η κινηματογραφική ομάδα Συλλογική Μνήμη είναι μια ανεξάρτητη ομάδα. 

Συνολικά η θεματολογία σας φωτίζει εικόνες που και εντός του κινήματος είναι λιγότερο προβεβλημένες – το εαμικό κίνημα της Αθήνας, οι γυναίκες αντάρτισσες, οι οικοδόμοι πριν τη Δικτατορία. Τι έχουν να προσφέρουν στο κίνημα σήμερα;

Σίγουρα γνώση για το παρελθόν και συμπεράσματα για το τότε, αλλά και για το σήμερα και το μέλλον. Σίγουρα για τις θεματικές των ντοκιμαντέρ υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία και αρχειακό υλικό, εμείς αυτό που κάνουμε είναι να προσθέτουμε προφορικές μαρτυρίες και να συμπυκνώνουμε τα τότε γεγονότα. Στόχος μας είναι να καταγραφούν οι ιστορίες των ανθρώπων και να γίνουν κάποιες δουλειές, έτσι ώστε να υπάρχουν κάποια ντοκουμέντα για το μέλλον. Βεβαίως, οι αγώνες, όταν πχ μιλάμε για την περίοδο του '40 είναι διαφορετικοί, αλλά χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαν να γίνουν οι αγώνες στη δεκαετία του '50, του '60, του '70 κτλ, μέχρι και σήμερα.

Επίσης, τα ντοκιμαντέρ μας έχουμε επιλέξει, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των προβολών τους στο σινεμά να προβάλλονται σε πολιτικούς χώρους, κινηματογραφικές ομάδες, στέκια κτλ, ώστε να συμβάλλουν στη ζύμωση του κόσμου, να γίνεται πολιτική κουβέντα και να βγαίνουν συμπεράσματα. Τα ντοκιμαντέρ δίνονται ελεύθερα σε χώρους για προβολές και εκδηλώσεις, δίνοντας ένα μήνυμα ενάντια στην κοινωνική απομόνωση και τη λήθη της ιστορίας. Στη συνέχεια ανεβαίνουν ελεύθερα στο διαδίκτυο επειδή θεωρούμε ότι η πρόσβαση στην ιστορία θα πρέπει να είναι ελεύθερη για όλες και για όλους. 

Μόλις κυκλοφορήσατε την τρίτη σας ταινία για το μεταπολεμικό κίνημα των Οικοδόμων. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα;

Οι κομμουνιστές και ευρύτερα αριστεροί που επιστρέφουν από τις εξορίες βρίσκουν καταφύγιο για τον βιοπορισμό τους στην οικοδομή. Είναι άνθρωποι που έχουν ζήσει φυλακές και βασανιστήρια και επί της ουσίας συνεχίζουν τον αγώνα τους μέσα από τον συνδικαλισμό και βεβαίως μέσα από την κομματική δράση. Συνεχίζουν δηλαδή τον αγώνα τους μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και κατ' επέκταση και της ΕΔΑ.

Πρόκειται για ανθρώπους που παλεύουν πέρα από τα εργατικά ζητήματα και για πολιτικά, όπως η ειρήνη και το Κυπριακό, ενώ συγκρούονται για πρώτη φορά με τις κατασταλτικές δυνάμεις μετά τη στρατιωτική ήττα του ΔΣΕ. Όλα τα παραπάνω μας ενέπνευσαν και μας έκαναν να θέλουμε να καταπιαστούμε και να ερευνήσουμε την ιστορία τους. Θα λέγαμε ότι υπάρχει και μια αόρατη γραμμή που συνδέει τα τρία ντοκιμαντέρ: το πρώτο καταπιάνεται με την Κατοχή, το δεύτερο συνεχίζει με τον Εμφύλιο και το τρίτο αναφέρεται στη μετεμφυλιακή περίοδο.

Υπάρχουν ιδέες για τη συνέχεια;

Σίγουρα θα πρέπει να περιμένετε και τέταρτο ντοκιμαντέρ από εμάς! Έχουν πέσει διάφορες ιδέες στο τραπέζι, δεν έχουμε καταλήξει όμως ακόμη στη θεματική του επόμενου ντοκιμαντέρ. Επειδή όμως είμαστε μια κινηματογραφική ομάδα, που δεν βιοπορίζεται από τις δουλειές αυτές, αλλά από άλλες, τα project μας παίρνουν σίγουρα περισσότερο χρόνο. Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που μας βοηθούν, όπως με τα crowdfunding, που κάνουμε ανά καιρούς.