Πριν ένα μήνα ανακοινώθηκε η εξαγορά της Beta Cae Systems από τον αμερικάνικο όμιλο της Cadence. Προκάλεσε μεγάλη αίσθηση καθώς η τιμή της έφτασε τα 1.24 δις δολάρια. H Beta Cae Systems αποτελεί μια από τις πρωτοπόρες εταιρείες παγκοσμίως στον τομέα της προσομοίωσης μηχανολογικών κατασκευών με πλούσιο πελατολόγιο από την Formula 1 έως την αεροναυπηγική διαστήματος. Η Cadence από την άλλη ασχολείται με την προσομοίωση ηλεκτρικών συστημάτων και με αυτή την εξαγορά προσπαθεί να επεκτείνει το πεδίο δραστηριοτήτων της ακολουθώντας την τακτική άλλων ανταγωνιστών της, όπως αντίστοιχα είχε προηγηθεί η εξαγορά της ANSYS από τη Synopsis.

Η εξαγορά αυτή έκανε τους κυβερνητικούς κύκλους να καυχιούνται για την εμπιστοσύνη που δείχνουν ξένοι επενδυτές στην ελληνική καινοτομία και επιχειρηματικότητα καθώς και την ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Στην ουσία αυτές οι επενδύσεις δεν εγγυώνται καλύτερες μέρες για μας τους εργαζόμενους της Beta Cae Systems ούτε για την υπόλοιπη εργατική τάξη. Γίνεται ξεκάθαρο το τι σημαίνει η προστιθέμενη αξία της δουλειάς μας, καθώς εμείς με τη συλλογική μας εργασία όλα τα προηγούμενα χρόνια φτάσαμε την τιμή της εταιρείας σε αυτό το ύψος. Όπως ενημερωθήκαμε δεν υπάρχει κάποια ρήτρα στην εξαγορά που να αφορά τη διαφύλαξη των θέσεων εργασίας του προσωπικού παρά μόνο προφορικές εγγυήσεις λόγω του ότι δεν υπάρχει επικάλυψη μεταξύ των προϊόντων των δύο εταιρειών. 

Το σωματείο είχε αρχίσει ήδη το σχεδιασμό για συλλογικές συμβάσεις εργασίας που θα κατοχυρώνουν τους μισθούς μας και τις διάφορες οικειοθελείς παροχές ανεξάρτητα του πώς μπορεί να αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Τη βδομάδα αυτή πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση εργαζομένων που είχε στόχο να μαζικοποιήσει το σωματείο και να οργανώσει την προσπάθεια για ΣΣΕ. Ταυτόχρονα δεν μένουμε αμέτοχοι στα υπόλοιπα προβλήματα που αφορούν την κοινωνία και την πόλη μας, συμβάλουμε σε ενημερωτικές δράσεις για να μην ξεχαστεί το έγκλημα των Τεμπών και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, διεκδικούμε δημόσια Υγεία και Παιδεία. Συμμετέχουμε μαζικά στην πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη.

Στην ΠΕΙΦΑΣΥΝ ως σωματείο εργαζομένων δίνουμε τον αγώνα για επιχειρησιακή Σύμβαση Εργασίας καλώντας την εργοδοσία σε διαπραγμάτευση. Αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς, αλλά αντί για διαπραγμάτευση η εταιρία κατέφυγε στην απόλυσή μου. Πρωτόδικα κερδίσαμε την αγωγή που κάναμε και τώρα είμαστε σε αναμονή της απόφασης της έφεσης που έκανε η εταιρία. 

Στο νέο κάλεσμα για διαπραγμάτευση, η εργοδοσία μας ανακοίνωσε ότι έχει συσταθεί άλλο σωματείο μεγαλύτερο από εμάς. Εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτό το σωματείο-φάντασμα, δεν έχει βγει καμία ανακοίνωση. Ουσιαστικά, όλο αυτό το διάστημα προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να αποφύγουν την επιχειρησιακή σύμβαση.

Έχουμε να δούμε πραγματικές αυξήσεις από το 2012. Και την ίδια ώρα, βλέπουμε επιλεκτικές αυξήσεις-μπόνους μέσω αξιολογήσεων που τις φτιάχνουν οι προϊστάμενοι. Γι' αυτό επιμένουμε στη σύμβαση εργασίας, ώστε να υπάρχει έλεγχος από το σωματείο εργαζομένων και οι αυξήσεις να πηγαίνουν σε όλο το προσωπικό οριζόντια. Θα συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη στην απεργιακή συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου στον Πειραιά. Τα προβλήματα είναι κοινά. Βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς που δεν φτάνουν ούτε για το δεκαπενθήμερο. Πρέπει να συντονιστούμε πανεργατικά και να πιέσουμε από τα κάτω σε κάθε σωματείο για συμβάσεις με αυξήσεις. 

Ταυτόχρονα είναι μάχη συνολική και αντικυβερνητική. Δεν είναι μόνο η δική μου δίωξη, σε πολλούς χώρους διώκουν συνδικαλιστές και αγωνιστές εργαζόμενους. Με τον νέο Ποινικό Κώδικα θα γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Κυβέρνηση και εργοδότες φτιάχνουν ένα νομικό απεργοσπαστικό οπλοστάσιο. Όταν προκηρύσσουμε εμείς απεργία βγαίνουν μέσα σε μία μέρα παράνομες, ενώ για δικά μας ζητήματα οι ποινικές διαδικασίες παίρνουν πάρα πολύ καιρό. Στη δημόσια Παιδεία κάνουν επίθεση, την Υγεία προσπαθούν να την ιδιωτικοποιήσουν πλήρως. Γι' αυτό χρειάζεται όλες και όλοι να απεργήσουμε στις 17/4, να συνεχίσουμε στην Πρωτομαγιά και ακόμα παραπέρα με αγώνες στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους.

Στις 17 Απρίλη απεργούμε ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Στην ΕΥΔΑΠ παλεύουμε, όπως και στην Παιδεία και την Υγεία, απέναντι στην ιδιωτικοποίηση του νερού που προσπαθούν να την υλοποιήσουν αποσπασματικά. Για παράδειγμα η υπηρεσία εφαρμογών πελατών στην οποία δουλεύω ιδιωτικοποιήθηκε, αφήνοντας εργαζόμενους στον αέρα. Οι μόνιμοι θα μεταφερθούν σε άλλες υπηρεσίες, ενώ οι εργολαβικοί-ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, όπως εγώ, κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δουλειά μας αν δεν μας βρουν κάποια υπηρεσία να μας απορροφήσει.

Στην ΕΥΔΑΠ έχει να γίνει μεγάλη διαδικασία προσλήψεων περίπου 30 χρόνια. Είναι μια μορφή έμμεσης απαξίωσης για να μπορούν μετά να την ιδιωτικοποιήσουν, χωρίς το “βάρος” του προσωπικού. Είμαστε μπροστά στην υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης που αναμένεται να γίνει τον Μάη και χρειάζεται να ανοίξει η μάχη σε όλα τα ζητήματα με τη διοίκηση. Οι εργολαβικοί είμαστε στα ίδια σωματεία με τους μόνιμους και ζητάμε, εκτός των άλλων, να γίνουμε αορίστου, γιατί καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ανάλογα με την εταιρία, οι εργολαβικοί δεν δικαιούμαστε αυξήσεις ούτε αναγνωρίζονται τριετίες, ενώ ο μισθός μας μπορεί να μην πιάνει ούτε τον κατώτατο. 

Γι' αυτό χρειάζεται να οργανωθεί η μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία και την κινητοποίηση στην Κλαυθμώνος στις 17/4. Τη Δευτέρα 15/4 οργανώσαμε εξόρμηση στην ΕΥΔΑΠ στα Ιλίσια για να μιλήσουμε με τους συναδέλφους. Για το εργασιακό καθεστώς, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού, αλλά και για τα σκάνδαλα και τις καταστροφές, από τις υποκλοπές μέχρι τα Τέμπη και τη στήριξη του Ισραήλ, χρειάζεται να συνεχίσουμε μέχρι να τσακίσουμε αυτή την κυβέρνηση.

Τη Δευτέρα 15/4 ξεκινήσαμε από νωρίς περιοδείες με την Εργατική Αλληλεγγύη για να ξεσηκώσουμε τους εργαζόμενους ενόψει της πανεργατικής απεργίας στις 17/4. 

Πρώτα στο Mετρό Συντάγματος την ώρα που ο κόσμος πήγαινε στις δουλειές του. Με σύνθημα «Να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων, του σεξισμού και του πολέμου – οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους», βρήκαμε μαζική ανταπόκριση. Συνεχίσαμε την εξόρμηση στα μαγαζιά του επισιτισμού στην Κολοκοτρώνη και τη Μητροπόλεως. Ταυτόχρονα γινόταν η εξόρμηση στο πολυκατάστημα Attica, όπου δουλεύουν εκατοντάδες εργαζόμενοι και μας έδωσαν την εικόνα ότι θα κατέβουν μαζικά στην απεργία. Στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες, πολλές από αυτές σε μονογονεϊκές οικογένειες, που παίρνουν μισθούς ψίχουλα χωρίς επιδόματα. Παροτρύναμε για εγγραφή και συσπείρωση στα σωματεία τους. Ο αγώνας για Συλλογικές Συμβάσεις με τις γυναίκες μπροστά, για αυξήσεις και όλα τα εργασιακά δικαιώματα είναι κεντρικός για την επιβίωση, αλλά και για να “κόβονται” τα χέρια των σεξιστών.

Στις 16 Απρίλη απεργούν δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στα ΜΜΕ μαζί με άλλες συλλογικότητες καλούν απεργιακή συγκέντρωση στις 11πμ στο υπουργείο Εργασίας.

«Στην ΕΡΤ οι εργαζόμενοι αυτή τη στιγμή δίνουμε τη μάχη για να συνάψουμε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας», μας είπε η Ειρήνη Φωτέλλη, εργαζόμενη στην ΕΡΤ. «Όλοι οι κλάδοι, εκτός των δημοσιογράφων, είμαστε στο Ενιαίο Μισθολόγιο. Παρότι η ΕΡΤ είναι Ανώνυμη Εταιρία, με τα στελέχη που ορίζει η κυβέρνηση να παίρνουν υψηλούς μισθούς “της αγοράς”, ενώ οι υπόλοιποι παίρνουμε τα ψίχουλα για μισθό που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες μας, όπως γίνεται και με την πλειοψηφία του κόσμου. Γι' αυτό πρώτον ζητάμε αυξήσεις. 

Δεύτερον, έχουμε θεσμικά αιτήματα. Όπως για παράδειγμα, το ότι μας βγάζουν παράνομες τις απεργίες μας. Επίσης, συνάδελφοι αναρριχητές στερούνται το επίδομα των Βαρέων Ανθυγιεινών. Βασικό θέμα είναι και η επιβολή έκτης μέρας εργασίας, που παλεύουμε να μην ξεκινήσει καν. Σύμφωνα με τον νόμο Γεωργιάδη η ΕΡΤ μπορεί να μπει στο καθεστώς της εξαήμερης εργασίας και την έκτη ημέρα θα πληρωνόμαστε 30% επιπλέον. Αυτό που ίσχυε πριν το 2000 ήταν ότι έπαιρνε αυτήν την προσαύξηση όποιος δούλευε Σαββατοκύριακο, αλλά δούλευε συνολικά πέντε ημέρες τη βδομάδα. 

Επιπτώσεις

Ο Μητσοτάκης ανέλαβε την ΕΡΤ ο ίδιος και αυτό έχει επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα. Η πραγματική ενημέρωση συρρικνώθηκε μέχρι που έχουμε γίνει γραφείο Τύπου της ΝΔ. Η κατάσταση είναι τραγική όχι μόνο στα ειδησεογραφικά, αλλά γενικότερα στο τι μπορούμε να πούμε. Εργολάβοι παίρνουν τις παραγωγές, ενώ το μόνιμο προσωπικό μειώνεται δραματικά και τη θέση τους παίρνουν συμβασιούχοι. Απέναντι στις πολλές διαφορετικές “ταχύτητες” στους εργαζόμενους, θα πρέπει να διεκδικήσουμε μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για όλους ενιαία. Να έχουμε όλοι τον ίδιο μισθό και τα ίδια δικαιώματα, όπως κάλυψη ασθενειών που οι συμβασιούχοι δεν μπορούν να έχουν.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ και οι δημοσιογραφικές ενώσεις έχουν εξαγγείλει απεργία την Τρίτη 16/4. Ο ισχυρισμός τους είναι ότι με αυτόν τον τρόπο θα βγουν δελτία για να καλύψουν την απεργία, αλλά πρακτικά αυτό δεν γίνεται ποτέ. Αφιερώνουν ελάχιστο χρόνο στην απεργία και όλο το υπόλοιπο δελτίο είναι το κυβερνητικό έργο. Παρόλα αυτά θα απεργήσουμε στις 16/4, αλλά και στις 17/4 θα κατεβούμε στον δρόμο μαζί με τους συναδέλφους απ' όλους τους άλλους κλάδους καθώς καλυπτόμαστε από τη ΓΣΕΕ».

Η επίθεση της κυβέρνησης στην Υγεία συνεχίζεται με την υποβάθμιση του ΕΣΥ μέχρι την προσπάθεια ιδιωτικοποίησής του, όπως είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει, ξανά, με την θέσπιση των απογευματινών χειρουργείων. 

Ιδιαίτερα σε σχέση με την Ψυχική Υγεία όλο το προηγούμενο διάστημα βρεθήκαμε απέναντι στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των ήδη ελάχιστων υπηρεσιών ΨΥ με το νομοσχέδιο Βαρτζόπουλου, που εδώ και μήνες προσπαθούν να φέρουν προς διαβούλευση. Το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά στοχεύει στη νομιμοποίηση του ιδιωτικού τομέα, συρρικνώνει τις δομές Ψυχικής Υγείας, καταργεί τα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία ως αυτόνομους φορείς και τελικά αλλάζει ολόκληρη τη φιλοσοφία των υπηρεσιών αυτών.

Το γεγονός ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμη ψηφιστεί, παρότι ήταν «προτεραιότητα» της κυβέρνησης να κατατεθεί, οφείλεται στην αντίσταση των εργαζόμενων στην Υγεία. Δεκάδες ανοιχτές συζητήσεις, συνελεύσεις, δράσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν όλο αυτό το διάστημα για την απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Διαδικασίες οι οποίες αναδεικνύουν τη σύνδεση της υγείας των ανθρώπων με τις κοινωνικές συνθήκες ζωής μέσα στον καπιταλισμό και την ανάγκη για την ύπαρξη μιας «άλλης» Ψυχικής Υγείας.

Στις 17 Απρίλη έχουμε μια ακόμη μεγάλη μάχη για την Υγεία. Τα νοσοκομεία όπως και το Ψ.Ν.Α. Δρομοκαΐτειο θα βρίσκονται στην απεργία που έχουν προκηρύξει μια σειρά φορείς απέναντι στη καταστροφική πολιτική αυτής της κυβέρνησης. Η Ψυχική Υγεία αποτελεί δικαίωμα και όχι εμπόρευμα και ο μόνος τρόπος για να το διασφαλίσουμε είναι οι αγώνες των εργαζόμενων και του κόσμου. Θα βρισκόμαστε λοιπόν όλοι και όλες στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 11πμ.

Στον χώρο της εκπαίδευσης, Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας, όλο το τελευταίο διάστημα, μετά τα τεράστια πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια μαζί με τους φοιτητές, έχουμε δώσει μια τρομερή μάχη ενάντια στην αξιολόγηση και τις εγκυκλίους που στέλνει το υπουργείο σε καθημερινή σχεδόν βάση. Από τη μία αυτό φανερώνει την αδυναμία του να επιβάλλει την αξιολόγηση και από την άλλη τον πανικό του για να υλοποιηθεί, μετά από τέσσερα χρόνια ανελέητης προσπάθειας από αυτήν την κυβέρνηση. 

Οι εκπαιδευτικοί συσπειρωθήκαμε στους συλλόγους μας και πήραμε μαζικές αποφάσεις από πολυπληθείς γενικές συνελεύσεις. Ανατρέψαμε τις αποφάσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που θεωρούσε ότι έληξε η μάχη μετά την τελευταία καταδικαστική απόφαση που έβγαλε παράνομη την απεργία-αποχή και την αναγκάσαμε να την επανακηρύξει. Αυτό που δεν καταφέραμε είναι να μπουν ΔΟΕ και ΟΛΜΕ στην τροχιά της απεργιακής κλιμάκωσης που πλειοψηφικά ψήφισαν οι συνελεύσεις, με κομβικό σημείο την απεργία στις 17/4. Σε αυτή την απεργιακή μάχη δεν μπορούμε να απέχουμε οι εκπαιδευτικοί και παρά την άρνηση των ηγεσιών, δεκάδες πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία έχουν πάρει απόφαση για τρίωρες στάσεις εργασίας και συμμετοχή στα συλαλλητήρια.

Με την απεργία στις 17 Απριλίου να αποτελεί μαζική αγωνιστική απάντηση του εργατικού κινήματος στις επιθέσεις της κυβέρνησης, είναι σημαντικό κρατούμενο ότι οι απόπειρες να διασπαστεί από τα πάνω η ενότητά μας έχει πέσει σε τοίχο. Οι περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, και κράτος πρόνοιας έχουν καταρρίψει το αφήγημα του “προνομιακού δημόσιου τομέα” γιατί ως εργαζόμενες/οι του ιδιωτικού έχουμε ξεκάθαρο ότι οι φόροι μας δεν πάνε σε αυτά που χρειαζόμαστε -και σίγουρα δεν πάνε στους εργαζόμενους του δημοσίου- αλλά καταλήγουν σε φρεγάτες και F-35.

Η εργατική τάξη έχει πλέον ξεκαθαρίσει ότι οι επιθέσεις σε έναν κλάδο πλήττουν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, όπως διαπιστώσαμε άλλη μια φορά στην εξόρμηση που κάναμε ως Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης σε καταστήματα της πόλης εν όψει της απεργίας.

Πρόσφατο τοπικό παράδειγμα, στις 5 Απριλίου οι υπεύθυνοι της εταιρείας Teleperformance στο υποκατάστημα Χανίων κάλεσαν την αστυνομία υποστηρίζοντας ότι η παρουσία μελών του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων στον χώρο είναι “παράνομη”, μετά βέβαια η επιχείρηση ανακάλεσε χαρακτηρίζοντας το συμβάν “λάθος”. Οι προσπάθειες της εργοδοσίας να καταστείλουν τον συνδικαλισμό -από τη μη αναγνώριση του σωματείου αρχικά μέχρι τις απειλές για απόλυση σε όποιον τολμήσει να απεργήσει- έχουν βρει σθεναρή αντίσταση με 24ωρες απεργίες με υψηλά ποσοστά συμμετοχής, οργανωμένες από τους πλέον επισφαλείς εργαζόμενες/ους, που δουλεύουν σε “νέας κοπής” επαγγέλματα και κλάδους, ιδρύουν νέα σωματεία ξεπερνώντας με πράξη τα επιχειρήματα της παθητικότητας και της υποχώρησης του εργατικού κινήματος.

Η εργατική τάξη και η νεολαία με τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις έχουν δώσει από την αρχή της χρονιάς τεράστιες μάχες ενάντια στην κυβέρνηση της ακρίβειας, των ιδιωτικοποιήσεων, του σεξισμού, του ρατσισμού. Είναι πλέον πλειοψηφικό αίτημα η ανατροπή της και ταυτόχρονα φουντώνει η συζήτηση στο “πώς πορευόμαστε μετά την ανατροπή της;”. Πρέπει να φτάνουν όλοι οι αγώνες της τάξης μέχρι τη νίκη κάθε φορά, χωρίς “ναι μεν αλλά” χωρίς συμβιβασμούς.

Εν όψει της πανεργατικής απεργίας έχουμε συγκροτήσει Επιτροπή Αγώνα στη ΣΔΟΚΕ του ΠΑΔΑ που οργανώνει την επιτυχία της με εξορμήσεις και παρεμβάσεις. Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε την προηγούμενη Τετάρτη που ήταν προγραμματισμένη γενική συνέλευση στη σχολή. Παρότι δεν συμπληρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός για απαρτία, συγκεντρώθηκαν δεκάδες φοιτητές/ριες και συζητήσαμε πολιτικά. 

Σαν ΣΕΚ στις Σχολές αναδείξαμε την κεντρική σημασία της συμμετοχής  στην πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη. Είναι ο επόμενος μεγάλος σταθμός, δίνει μια μεγάλη ευκαιρία να ενωθούμε με την εργατική τάξη, να κάνουμε πράξη το σύνθημα «οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες», να κλιμακώσουμε μαζί για να τσακίσουμε την κυβέρνηση και να βάλουμε τις ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη.  

Προτείναμε τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα που θα οργανώσει την απεργία, τη συμμετοχή μας με πανό κι οργανωμένο μπλοκ και πράγματι, ξεκινήσαμε γράφοντας προκήρυξη κάλεσμα στην απεργία που έβαζε και την προοπτική της κλιμάκωσης. Η υπόθεση καταλήψεις στα πανεπιστήμια δεν έχει τελειώσει. Η πρότασή μας στις συνελεύσεις που έγιναν ήταν κατάληψη στις σχολές μαζί με την πανεργατική απεργία, που να αποτελέσει σκαλοπάτι για τη συνέχεια της μάχης.