1. Η ακροδεξιά συνεχίζει να ενισχύεται διεθνώς. Ο Χαβιέρ Μιλέι, ο νέος «ελευθεριακός» πρόεδρος της Αργεντινής, δεν υποστηρίζει απλώς τη σκληρή νεοφιλελεύθερη οικονομία, αλλά είναι απολογητής της δολοφονικής στρατιωτικής δικτατορίας που είχε την εξουσία μεταξύ 1976 και 1983. Ένας άλλος ακροδεξιός ηγέτης, ο Ναρέντρα Μόντι, διεκδικεί την επανεκλογή του στην Ινδία. Η Τζόρτζια Μελόνι, η φασίστρια πρωθυπουργός της Ιταλίας, προσπαθεί να αλλάξει το Σύνταγμα και να συγκεντρώσει την εξουσία στα χέρια της. Ο Γκέερτ Βίλντερς μπορεί να μην κατόρθωσε να γίνει πρωθυπουργός της Ολλανδίας, αλλά το «Κόμμα για την Ελευθερία» (PVV) του, ήρθε πρώτο στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Νοέμβρη, με σχεδόν 24% των ψήφων. Τα μεγάλα φασιστικά κόμματα στη Γερμανία και τη Γαλλία -η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και ο Εθνικός Συναγερμός (RN) αντίστοιχα- ελπίζουν να επιτύχουν συγκριτικά υψηλά αποτελέσματα στις ευρωεκλογές και να αξιοποιήσουν τις επιτυχίες που είχαν στο παρελθόν στις εθνικές και τοπικές εκλογές.
2. Στα κατεστημένα δεξιά κόμματα, άτομα όπως η Βρετανίδα συντηρητική Σουέλα Μπρέιβερμαν και ο Φρίντριχ Μερτς του γερμανικού CDU, που εκφέρουν ακροδεξιά ρητορική, κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος. Στην Ευρώπη, η κεντροδεξιά επιδιώκει όλο και περισσότερο να βασίζεται σε ακροδεξιές ψήφους στα κοινοβούλια. Εν τω μεταξύ, στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ, χάρη στην πολύ ισχυρή λαϊκή βάση των Ρεπουμπλικάνων, στις περισσότερες δημοσκοπήσεις προηγείται του Τζο Μπάιντεν.
3. Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι άμεσο αποτέλεσμα της αποτυχίας των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων κομμάτων της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς. Αυτά τα κόμματα απάντησαν στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-9 εξαναγκάζοντας τους απλούς εργαζόμενους να πληρώσουν το κόστος της επιβάλλοντας τη λιτότητα. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, 22.314 δολάρια το 2023, εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερο από το ανώτατο επίπεδο των 31.902 δολαρίων το 2008. Οι μισθοί έχουν πληγεί περαιτέρω από το πληθωριστικό κύμα που προκάλεσε η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Το γεγονός αυτό έχει διευκολύνει την ακροδεξιά να καταγγέλλει δημαγωγικά τις «ελίτ» ή την «κάστα». Βοηθιούνται επίσης από το γεγονός ότι, δυστυχώς, είναι συχνά τα μόνα κόμματα που ασκούν κριτική στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία.
4. Η ακροδεξιά προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή για τον τρόπο με τον οποίο η ζωή των εργαζομένων χειροτέρεψε μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, στοχοποιώντας τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, παρόλο που αυτοί συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα θύματα της πολυδιάστατης κρίσης στην οποία έχει περιέλθει πλέον το σύστημα. Υπολογίζεται, για παράδειγμα, ότι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι που διεξάγουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή έχουν εκτοπίσει τουλάχιστον 38 εκατομμύρια ανθρώπους. Η γενοκτονική ισραηλινή κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου επιδιώκει να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους της Γάζας. Αν οι εκτοπισμένοι θελήσουν να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη, απωθούνται και παρενοχλούνται. 600 πρόσφυγες πνίγηκαν σε ναυάγιο στη Μεσόγειο κοντά στην Ελλάδα, όταν το σκάφος τους ανατράπηκε κατά τη διάρκεια απώθησης από το ελληνικό Λιμενικό Σώμα.
5. Η ακροδεξιά έχει ενισχυθεί σε τεράστιο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο τα κυρίαρχα κυβερνητικά κόμματα προσπάθησαν να την κατευνάσουν, αυστηροποιώντας τους ελέγχους στη μετανάστευση και επιτιθέμενα στις πολιτικές ελευθερίες μέσω της αυξημένης καταστολής. Η αποτυχημένη κυβέρνηση των Τόρις του Ρίσι Σουνάκ στη Βρετανία προσπαθεί απεγνωσμένα να «σταματήσει τις βάρκες» που διασχίζουν τη Μάγχη, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίζει νέους αντιμεταναστευτικούς νόμους, κάνοντας έτσι την πολιτική της Ε.Ε για την «Ευρώπη-Φρούριο» ακόμη χειρότερη. Η ισλαμοφοβία ξεκίνησε ως ένας τρόπος δικαιολόγησης των επεμβάσεων του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, αλλά αναπτύχθηκε «από τα κάτω» από την ακροδεξιά. Ο χυδαίος αντιμουσουλμανικός ρατσισμός που κηρύττει, έχει γίνει πλέον κυρίαρχος στα κυβερνητικά κόμματα. Η ισλαμοφοβία της ακροδεξιάς την οδηγεί να υποστηρίζει σθεναρά το Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα αναπαράγει αντισημιτικά μοτίβα. Οι κυβερνήσεις τα ενισχύουν, χαρακτηρίζοντας τους επικριτές του Ισραήλ ως αντισημίτες και στοχοποιώντας ιδιαίτερα τους μουσουλμάνους και τους αντισιωνιστές Εβραίους που αγωνίζονται ενάντια στη γενοκτονία.
6. Η ακροδεξιά και η ευρύτερη ρατσιστική επίθεση πρέπει να πολεμηθούν αμείλικτα και σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κλίμακα. Δεδομένου ότι η μεγαλύτερη πρόοδός τους πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια εκλογών, πρέπει να αμφισβητηθούν και εκεί. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να στηρίξουμε τα κεντροαριστερά κόμματα που έχουν ταυτόχρονα ακολουθήσει νεοφιλελεύθερες πολιτικές και έχουν αποπειραθεί να κατευνάσουν την ακροδεξιά η οποία επιστρατεύει τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό για να αμφισβητήσει δημαγωγικά αυτές τις πολιτικές. Στις επερχόμενες εκλογές, για παράδειγμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καλούμε σε ψήφο για τα ψηφοδέλτια ή τους υποψηφίους που αντιτίθενται στη λιτότητα, τον ρατσισμό και τον πόλεμο και οικοδομούν την αλληλεγγύη με το λαό της Παλαιστίνης.
7. Όμως, πολύ πιο σημαντικός από το εκλογικό πεδίο είναι ο αγώνας στους δρόμους και στους χώρους εργασίας. Εργαζόμαστε για να οργανώσουμε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στους οργανωμένους φασίστες, επιδιώκοντας να ενωθούμε με τα συνδικάτα, με πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς και με συλλογικότητες στις γειτονιές για να εμποδίσουμε φασιστικές επιθέσεις και πορείες. Επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε τα ευρύτερα δυνατά μαζικά κινήματα που ενώνουν όλους όσους αντιτίθενται στον ρατσισμό και υποστηρίζουν την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
8. Οι ρίζες του ρατσισμού και του φασισμού βρίσκονται βαθιά στο καπιταλιστικό σύστημα, η κρίση του οποίου τροφοδοτεί την άνοδο της ακροδεξιάς. Ως Τάση αγωνιζόμαστε για τη διεθνή σοσιαλιστική επανάσταση που απαιτείται για να απαλλαγεί ο κόσμος από τον καπιταλισμό και όλα τα δεινά που φέρνει, και για να επιτευχθεί δικαιοσύνη για όλους στη βάση της πραγματικής δημοκρατίας από τα κάτω. Το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη - που εκφράζεται στις συγκλονιστικές φοιτητικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ- δείχνει το δρόμο προς το είδος της αντιιμπεριαλιστικής και αντιρατσιστικής Αριστεράς που πρέπει να οικοδομήσουμε.
Το Συντονιστικό της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης,
2 Μάη 2024