Τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών στη Βρετανία στις 2 Μάη έγιναν η επίσημη καταγραφή της κατάρρευσης της Δεξιάς και του πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ.
Οι Συντηρητικοί όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να βγουν από τον λαβύρινθο της κρίσης και του αλληλοφαγώματος που άνοιξε με την πορεία προς το Μπρέξιτ, αλλά βυθίζονται σε όλο και πιο σιχαμερές αντιπαραθέσεις. Ο Σούνακ εκλέχθηκε πρωθυπουργός όχι από εκλογές αλλά από τους βουλευτές της Δεξιάς όταν η Λιζ Τρας παραιτήθηκε μόλις 50 μέρες αφού ανέλαβε πρωθυπουργός. Ούτε κι εκείνη ήταν εκλεγμένη. Ανέλαβε όταν παραιτήθηκε ο Μπόρις Τζόνσον μέσα στο σάλο που ξέσπασαν από τα σκάνδαλα εν μέσω πανδημίας. Ο Τζόνσον είχε έρθει να σώσει τους Συντηρητικούς από την κατάθλιψη στην οποία βρίσκονταν καθώς η Τερέζα Μέι που επίσης δεν είχε βγει με εκλογές είχε βρεθεί σε αδιέξοδο με τις συνομιλίες του Μπρέξιτ.
Πρόσφυγες
Αυτό που συνέβη παράλληλα μέσα σε αυτή την πορεία ήταν μια ανοιχτή πορεία των Συντηρητικών προς τα Δεξιά, κάνοντας σημαία τους το ρατσισμό και τις επιθέσεις στους πρόσφυγες, ελπίζοντας έτσι ότι θα ξαναπάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα ξεπεράσουν τις εσωτερικές τους κόντρες. Η κατάληξη είναι να ανταγωνίζονται μεν μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο ξεδιάντροπος ρατσιστής, αλλά στις εκλογές είχαν τα χειρότερα δυνατά αποτελέσματα.
Ο Ρίσι Σούνακ πέρασε από το Κοινοβούλιο το νόμο για να κάνει απελάσεις προσφύγων στη Ρουάντα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, αλλά η ακόμη πιο ανοιχτά ρατσιστική πτέρυγα του κόμματος είχε ήδη ανοίξει καινούργιες κόντρες. Στις εκλογές το κόμμα Reform Uk, που είναι η ρατσιστική μετάλλαξη του Brexit Party του Νάιτζελ Φαράτζ, είχε σημαντική άνοδο σε βάρος των Τόρηδων. Οι δημοσκοπήσεις για τις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές του δίνουν ακόμη και 15% με την επίσημη Δεξιά στο 18%.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η άνοδος του Εργατικού Κόμματος στις εκλογές δεν μπορεί να καλύψει κανένα κενό. Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Κιρ Στάρμερ, αφού αξιοποίησε τον ερχομό του στην ηγεσία του κόμματος για να διαγράψει ολόκληρη την Αριστερά, ακολουθεί τους Συντηρητικούς σε όλα: στο ρατσισμό, στο μίσος για τις απεργίες, στην υπεράσπιση του Ισραήλ. Ο καινούργιος παράγοντας που καταγράφηκε στις εκλογές ήταν ότι σε μια σειρά περιοχές της χώρας, οι Εργατικοί είδαν τις τοπικές τους δυνάμεις να περιορίζονται από την άνοδο ανεξάρτητων και αριστερών ψηφοδελτίων που κατέβηκαν με σημαία τους την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Εκεί που απέναντί τους είχαν Δεξιούς, οι υποψήφιοι των Εργατικών πήγαν καλά. Πήραν στα χέρια τους ακόμη και δημοτικά συμβούλια που ήταν κάστρα της Δεξιάς. Στα πιο παραδοσιακά Εργατικά σημεία ωστόσο, όπου υπήρχαν εναλλακτικά ψηφοδέλτια, οι Εργατικοί υπέστησαν ήττες. Στο Όλντχαμ, στην περιφέρεια του Μάντσεστερ, ανεξάρτητοι υποψήφιοι κέρδισαν πέντε τοπικά συμβούλια έχοντας σημαία τους την αντίθεση στη στήριξη του Στάρμερ στο Ισραήλ. Στο Μάνινχαμ του Μπράντφορντ, ο ανεξάρτητος υποψήφιος πήρε 4.100 ψήφους έναντι 900 των Εργατικών.
Ο δημοτικός σύμβουλος στο Μπλάκμπερν, Μουστάφα Ντεσάι, δήλωσε «τα αποτελέσματα μας ήταν μεγάλη επιτυχία. Ο κόσμος είναι εντελώς δυσαρεστημένος με αυτά που γίνονται. Νομίζω ότι τα αποτελέσματα δεν τα περίμενε το Εργατικό Κόμμα που δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο ήταν το κίνημα. Στέλνουν ένα μήνυμα στην ηγεσία των Εργατικών για την ευαισθησία του κόσμου για ανθρωπιστικά ζητήματα όχι μόνο στη Γάζα αλλά και παντού. Δεν πρόκειται για ένα θέμα που απασχολεί μόνο τους μουσουλμάνους». Στο Γουέστ Μίντλαντς, ο υποψήφιος δήμαρχος Άχμεντ Γιακούμπ, κυριολεκτικά από το πουθενά, βγήκε τρίτος με 70 χιλιάδες ψήφους, έχοντας κατέβει με συνθήματα υπέρ των Παλαιστίνιων. Κερδισμένοι βγήκαν και οι Πράσινοι, παίρνοντας πάνω από 70 επιπλέον τοπικές έδρες από τις προηγούμενες εκλογές.
Ο πολιτικός αναλυτής Σαμ Φρίντμαν σχολιάζει πως «όλα όσα έγιναν την εκλογική βραδιά συγκλίνουν ώστε στις ερχόμενες εκλογές οι Συντηρητικοί θα πάρουν τις λιγότερες έδρες στην ιστορία τους. Έχουμε μπροστά μας έξι μήνες μέχρι να υποστούν εξολόθρευση, εκτός κι αν αλλάξει κάτι». Οι Συντηρητικοί, το μόνο που σκέφτονται να αλλάξουν μέσα στο επόμενο εξάμηνο μέχρι τις εθνικές εκλογές είναι να κλιμακώσουν ακόμη περισσότερο τις εκστρατείες μίσους και τον ρατσισμό. Η αντιπολίτευση του Στάρμερ είναι εντελώς αδύναμη μπροστά σε αυτή την πρόκληση. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και για τα κινήματα αλλά και για το χτίσιμο αριστερής εναλλακτικής.