• Στις 14 Ιούνη, ένα χρόνο από το έγκλημα της Πύλου σε Διεθνή και Πανελλαδική κινητοποίηση. Συλλαλητήριο στην Αθήνα, Προπύλαια, 7μμ και σε άλλες πόλεις. Διαδηλώσεις και δράσεις έξω από τις ελληνικές πρεσβείες παντού».

«Μανάδες, γυναίκες και παιδιά των δολοφονημένων αναζητούν τους ανθρώπους τους. Απαιτούμε να τιμωρηθούν αυτοί που ήταν υποχρεωμένοι να τους σώσουν και δεν το έκαναν, αυτοί που έδωσαν εντολή για pushback», είπε ανοίγοντας τους χαιρετισμούς ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας «Η Ενότητα», έχοντας δίπλα του τους επιζώντες Ζαχέντ Ακμπάρ και Ινζαμάμ Νακμπούλ καθώς και τον Αλί Χασάν, συγγενή ενός από τα εκατοντάδες θύματα.

«Περιμένουμε δικαιοσύνη», ήταν η έκκληση του Ζαχέντ Ακμπάρ. «Ένας χρόνος πέρασε και δεν έχουμε πάρει ούτε άσυλο. Θέλουμε χαρτιά για να ζούμε και να ταξιδεύουμε νόμιμα. Όλη μέρα μας έβλεπαν και δεν ήρθε κανένας να μας σώσει. Και το βράδυ πνιγήκαμε μπροστά στα μάτια τους, σωθήκαμε όσοι ξέραμε κολύμπι. Θέλω να σας ευχαριστήσω, μας δίνετε κουράγιο και ελπίδα για να έχουμε δικαιοσύνη».

Αναδεικνύοντας τις στημένες κατηγορίες σε βάρος των εννιά επιζώντων, η Έφη Δούση από την ομάδα δικηγόρων υπεράσπισής τους, τόνισε: «Δεν υπάρχει αποκρουστικότερη σκέψη από το εγκαταλείπεις έναν άνθρωπο αβοήθητο στη θάλασσα, να ευθύνεσαι εσύ για το θάνατό του. Δεν αντέχεται όμως για αυτή την ευθύνη να βάψουν τα χέρια τους με αίμα εννέα αθώοι. Από τα Τέμπη έως και την Πύλο οι πραγματικοί υπαίτιοι να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Οι εννέα ζητούν δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη εξαρτάται από όλους εμάς».

«Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» και «Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά» ήταν τα συνθήματα που φωνάχτηκαν μετά τις ομιλίες της Μάγδα Φύσσα και του Ιάσονα Αποστολόπουλου αντίστοιχα. Ενώ με πλακάτ που έγραφε «Πύλος-Δικαιοσύνη» ανέβηκε στη σκηνή ο Γιάννης Μάγγος, κλείνοντας  τον χαιρετισμό του με τις λέξεις «Αντίσταση και Αγώνας!».

Ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ, τόνισε: «Είμαστε με τα ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Η τάξη μας είναι η τάξη της παγκόσμιας αλληλεγγύης, δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε μαύρους και λευκούς, σε μουσουλμάνους και χριστιανούς. Η κοινή σημαία της εργατικής τάξης είναι αυτή που κυματίζει στα αμερικάνικα πανεπιστήμια, η σημαία της Παλαιστίνης. Με αυτή τη δύναμη, του εργατικού και φοιτητικού κινήματος, μπορούμε να τους τσακίσουμε».

Τη σύνδεση ανάμεσα στο έγκλημα της Πύλου και τη γενοκτονία των Παλαστινίων από το σιωνιστικό ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ, έκανε η Σάλμα Σάουα, εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας και υποψήφια Ευρωβουλεύτρια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία, καλώντας στη διαδήλωση για την επέτειο της Νάκμπα την Τετάρτη 15 Μάη, στις 6μμ, στο πάρκο Ελευθερίας.

«Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Και δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη με ατιμώρητους αυτούς που φταίνε για το έγκλημα στην Πύλο και με τα θύματα να βαφτίζονται θύτες», ξεκίνησε ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με την Ανατρεπτική Συμμαχία.

Ακόμα χαιρέτισαν ο Βασίλης Παπαδόπουλος, από την Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών για το ναυάγιο της Πύλου, η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας, ο Ντενί Γκοντάρ, από την κίνηση Marche de Solitarites της Γαλλίας, μέλος από τις Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18 Άνω και το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων. 

Την παρουσίαση της συναυλίας έκαναν η Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη και η Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός και μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ.

Τα δικά τους αγωνιστικά μηνύματα έστειλαν από σκηνής όλοι/ες οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα. Έχοντας επιλέξει και τα ανάλογα κομμάτια για τη βραδιά, ξεσήκωσαν το κοινό που έδειχνε τον ενθουσιασμό του με δυνατά χειροκροτήματα και συνθήματα.

«Δεν θέλουμε να μετατοπιστεί η ευθύνη, ούτε να καταδικαστούν αθώοι άνθρωποι. Είμαστε πάντα με τους ανθρώπους που απλώνουν το χέρι και όχι με αυτούς που ρίχνουν τους άλλους πιο βαθιά», είπε ο Φοίβος Δεληβοριάς που τραγούδισε μαζί με την Νεφέλη Φασούλη και η οποία από την πλευρά της τόνισε: «Να μην συγκαλυφθεί άλλο ένα τέτοιο έγκλημα, με αυτές τις άθλιες πραγματογνωμοσύνες και δικαιολογίες. Το να τραγουδάμε γι’ αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε».

«Είμαστε εδώ γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτό το έγκλημα και μαζί όλοι να κερδίσουμε άλλη μια νίκη», ήταν τα λόγια της Φωτεινής Βελεσιώτου πριν ξεκινήσει με το «Με αεροπλάνα και βαπόρια». Ενώ η Μαρία Παπαγεωργίου που ανέβηκε λίγο μετά μαζί της στη σκηνή είπε: «Η θλίψη να γίνει ελπίδα και να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο».

«Το όνομά μου είν’ το δικό σου» ήταν ένα από τα τραγούδια που έπαιξε ο Σπύρος Γραμμένος και το οποίο είναι αφιερωμένο στα θύματα της κρατικής, αστυνομικής, φασιστικής βίας σε όλο τον κόσμο -από τον Κάρλο Τζουλιάνι και τον Μπερκίν Ελβάν μέχρι τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον Σαχζάτ Λουκμάν, τον Ζακ Κωστόπουλο, τον Παύλο Φύσσα και τον Βασίλη Μάγγο. 

«Κόντρα στο άδικο»

«Ενώνουμε τη φωνή μας κόντρα στο άδικο», είπε ο Αλέξης Καλοφωλιάς που ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τον Στέφανο Φλώτσιο, ερμηνεύοντας ανάμεσα σε άλλα, ένα τραγούδι των Love που γράφτηκε το 1968 κατά τη διάρκεια του αντιπολεμικού κινήματος στις ΗΠΑ.

«Στην οδό Στουρνάρη οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι όπως και οι άνθρωποι του μόχθου, οι φοιτητές, οι καλλιτέχνες. Δεν είναι καλοδεχούμενοι οι άνθρωποι που βάζουν τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο, που επιμένουν στην εμπορευματοποίηση με το να γίνει ένας σταθμός ΜΕΤΡΟ αχρείαστος και όχι αποδεκτός από τους κατοίκους», είπαν οι Stournari Street Band, ξεκινώντας με το «Γιουσουρούμ» του Νικόλα Άσιμου, συνεχίζοντας με το μελοποιημένο ποίημα του Ιάσονα Σταυράκη «Ψωμί και ελευθερία» και κλείνοντας με μια ταυτόχρονη διασκευή του «Γλάρου» των Locomondo και του «Blowin’ in the Wind» του Μπομπ Ντίλαν.

Τον «Μικρόκοσμο» ερμήνευσε ο Βασίλης Ράλλης, ενώ στη συνέχεια μαζί με τον Frank Panx και άλλους καλλιτέχνες διασκεύασαν κομμάτια όπως το «Immigraniada» των Gogol Bordello. «Πέρσι τέτοιο καιρό η μουσική συλλογικότητα Αντισώματα μαζί με το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων και άλλες ομάδες οργανώσαμε συναυλία για το έγκλημα στην Πύλο στον Κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων», θύμισε ο Frank Panx. «Εκείνη η συναυλία ζητούσε δικαιοσύνη για το έγκλημα, για να μην γίνει η απώλεια συνήθειά μας όπως έλεγε κι ο αγαπημένος μας Θάνος Αναστόπουλος. Ενόχλησε τόσο πολύ, τα μίντια, την κυβέρνηση, συζητήθηκε ακόμα και στη Βουλή, φτάσανε να αφαιρέσουν και τον χώρο από τους αρχαιολόγους. Ένα χρόνο μετά ενώνουμε και πάλι τις φωνές μας για δικαιοσύνη». 

«Μέχρι την τελική νίκη» και «Αλληλεγγύη με τα αδέλφια μας στην Παλαιστίνη» ήταν τα λόγια δύο μελών από τα Τοξικά Απόβλητα, «Το να ανταποκριθούμε στο σημερινό κάλεσμα ήταν υποχρέωσή μας, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας» είπε ο τραγουδιστής των Πτέρυγα 3. Ανάλογα ήταν τα μηνύματα των The Screaming Fly, των Damage Done και των Βαλβολίνη, ενώ η Ναταλία Ρασούλη που είχε δηλώσει συμμετοχή και λόγω ασθένειας δεν μπόρεσε να παραστεί, έστειλε τη στήριξή της.

Σε όλη τη διάρκεια της προσέλευσης, τον κόσμο υποδέχονταν με τα κρουστά τους οι Bugarabu Percussion. «Ήρθαμε να τιμήσουμε τα θύματα. Οι μουσικοί πρέπει να συμμετέχουν στις κοινωνικές εκδηλώσεις, είναι στον πολιτισμό μας. Πρέπει να είμαστε ενεργοί πολίτες και να αντιδρούμε στο έγκλημα», μας είπε ο Γιώργος Φασόλης από την ομάδα.

Είμαστε εδώ σήμερα για να φωνάξουμε ότι στην Πύλο δεν έγινε ναυάγιο, έγινε έγκλημα. Ότι στα Τέμπη δεν ήταν δυστύχημα, ήταν έγκλημα. Ότι στον Βόλο τον Βασίλη τον σκότωσαν αστυνομικοί. Ότι στη Γλάδστωνος τον Ζακ τον σκότωσαν νυκοκυραίοι και αστυνομικοί. Ότι στα Πετράλωνα τον Λουκμάν τον δολοφόνησαν μέλη της Χρυσής Αυγής. Ότι στο Κερατσίνι έγινε δολοφονία, ότι ο Παύλος δεν δολοφονήθηκε για το ποδόσφαιρο παρά μια εγκληματική ναζιστική δολοφονική οργάνωση με ολόκληρο τάγμα εφόδου πήγε και τον δολοφόνησε.

Παρά τα τόσα εγκλήματα, ψάχνουμε ακόμα, μετά από έντεκα χρόνια, να βρούμε το δίκιο μας. Που δυστυχώς είναι πάρα πολύ δύσκολο. Μεγάλη Πέμπτη αποφάσισαν να αποφυλακίσουν τον Μιχαλολιάκο, τον αρχηγό της ναζιστοτρομοκρατικής οργάνωσης, θεωρώντας ότι δεν είναι επικίνδυνος. Δεν είναι επικίνδυνος γι’ αυτούς, όχι για μας. Φυσικά δεν είναι επικίνδυνος γι’ αυτούς, αφού είναι όμοιός τους. Δικαστικοί λοιπόν αποφάσισαν ότι πρέπει να πάει σπίτι του, αναιρώντας μια άλλη δικαστική απόφαση που έβγαλε τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση κι ενώ ήδη και σε αυτή τη δίκη που έγινε είχαν ευνοϊκές συνθήκες.

Θέλω να πω σε αυτούς τους δικαστικούς που τον έβγαλαν έξω και που έχουν σκοπό να βγάλουν κι άλλους και έχουν βγει ήδη αρκετοί, να περάσουν μια μέρα από τη δικαστική αίθουσα στο Εφετείο και να τους δουν αν έχουν αλλάξει γνώμη και αν είναι όντως ακίνδυνοι. Γιατί εμείς έχουμε ζήσει αρκετά μέσα στις αίθουσες του δικαστηρίου, τον χλευασμό τους, την αναίδειά τους, το να μην μας σέβονται, το να μας θεωρούν εμάς θύτες, σε λίγο θα μας πουν να τους ζητήσουμε και συγνώμη, και ότι τους τραβάμε στα δικαστήρια άδικα.

Πρώτα απ’ όλα λευτεριά στην Παλαιστίνη, να λήξει η απάνθρωπη ισραηλινή κατοχή και γενοκτονία. Την ώρα που οι κάτοικοι της Γάζας σφαγιάζονται αδιάκοπα, όσοι Παλαιστίνιοι/ες διασχίζουν τα σύνορα για να ζητήσουν άσυλο στην Ευρώπη βιώνουν έναν ακόμα πόλεμο. Έναν πόλεμο που περιλαμβάνει βασανιστήρια, απαγωγές, εξαφανίσεις, εγκατάλειψη στη μέση της θάλασσας σε πλωτές σχεδίες, εγκλεισμό στα προσφυγικά στρατόπεδα, στημένες δικογραφίες και μαζικές καταδίκες με ποινές κάθειρξης 150 και 200 χρόνια.

Μία τέτοια στημένη δικογραφία έχουμε μπροστά μας στη δίκη που ξεκινά στις 21 Μάη στην Καλαμάτα για το ναυάγιο της Πύλου. Γιατί όλοι και όλες εδώ γνωρίζουμε ότι αν ήταν ευρωπαίοι πολίτες μέσα στο αλιευτικό σκάφος, θα τους είχαν σώσει από το πρώτο δευτερόλεπτο. Για να καλύψουν τις ευθύνες τους άρχισαν να κατηγορούν τα θύματα. Ως συνήθως, τα θύματα φταίνε που ναυάγησαν, οι νεκροί φταίνε γιατί δεν ήθελαν να διασωθούν, όπως ακριβώς κατηγορούνται και τα θύματα βιασμού επειδή βιάστηκαν.

Γι’ αυτό στη δίκη που ξεκινά στις 21 Μάη, αντί να είναι κατηγορούμενοι οι θύτες, θα είναι τα θύματα. Θα πουν ότι δεν φταίει το Λιμενικό. Είναι απίστευτο. Ούτε η μαφία δεν φορτώνει 600 θανάτους στις πλάτες εννιά ανθρώπων.

Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά από προηγούμενες δίκες πόσο στημένες είναι αυτές οι δικογραφίες για τους υποτιθέμενους «διακινητές». Στην πράξη είναι τυχαίοι πρόσφυγες διαλεγμένοι στο σωρό, γιατί ο διακινητής δεν μπαίνει ποτέ μέσα στη βάρκα. Αλλά τώρα εδώ πρόκειται για μια ξεκάθαρη απόπειρα συγκάλυψης ενός ακόμα κρατικού εγκλήματος όπως στα Τέμπη. 

Δεν γίνεται να ανεχτούμε να γίνει αυτή η κτηνωδία κανονικότητα. Η απανθρωποποίηση που υφίντανται οι μετανάστες/ριες δηλητηριάζει κάθε κομμάτι της ζωής. Τον Αντώνη Καρώτη τον σκότωσαν στο λιμάνι του Πειραιά, τον πεταξαν στη θάλασσα και τον παράτησαν μέσα, επειδή τον πέρασαν «για Πακιστανό», είπαν. 

«Τέτοια εγκλήματα δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητα. Οι υπεύθυνοι πρέπει να πάνε φυλακή. Οι εκπαιδευτικοί δίνουμε καθημερινά αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές μάχες στα σχολεία. Δεν πρέπει να σταματήσουμε να παλεύουμε στιγμή», μας είπε η Ζωή Κοτζιά, εκπαιδευτικός σε δημόσιο Γυμνάσιο στην Καλλιθέα.

«Η ανθρώπινη ζωή μοιάζει να μην μετράει πια. Πρέπει να υπερασπιστούμε τη δικιά μας μέσα από τη ζωή των άλλων», μας είπε ο Γιώργος Κονίδας, καθηγητής στο 3ο ΓΕΛ Αργυρόπουλης.

«Θέλουν να μας πείσουν ότι ξεχνάμε γρήγορα, αλλά δεν ξεχνάμε. Έπρεπε να γίνει αυτή η συναυλία και πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλες. Χρειάζεται να είμαστε κοντά, να ενημερωνόμαστε, να αντιδρούμε σε μικρό και σε μεγάλο επίπεδο», μας είπε η Μαρία Βολτέρα, ιδιωτική υπάλληλος.

«Είμαστε εδώ για να σταθούμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας και να μην αφήσουμε να ξεχαστούν οι 600 νεκροί στην Πύλο αλλά και κάθε κατατρεγμένος που κινδυνεύει από το κράτος Μητσοτάκη που ξέρει μόνο να πληγώνει τους ανθρώπους με όποιο τρόπο μπορεί. Θα κλιμακώσουμε τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις μας», μας δήλωσε η Νεφέλη Αλωνιάτη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια. 

«Η σημερινή συναυλία είναι ευκαιρία για να έρθει ξανά στο προσκήνιο το αντιρατσιστικό αλλά και το αντιφασιστικό κίνημα με αφορμή και την αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου. Και φυσικά το θέμα της Παλαιστίνης που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και πρέπει να παλέψουμε για να απελευθερωθεί επιτέλους ο παλαιστινιακός λαός», μας είπε η Μαρία Σημαντήρη, φιλόλογος και ιδιωτική υπάλληλος στο χώρο των εκδόσεων.

«Το ναυάγιο της Πύλου ήταν μια πραγματική εγκληματική ενέργεια του ελληνικού κράτους με 600 ψυχές στον πάτο της Μεσογείου. Αντί να επενδύει στην εκπαίδευση για ένα συμπεριληπτικό σχολείο για τους πρόσφυγες που είναι μεγάλη δύναμη προόδου και εξέλιξης, οι προτεραιότητές του είναι κέρδη για τους ολιγάρχες, τις οπλοβιομηχανίες, για μια μικρή κάστα ανθρώπων και θάνατος για τους υπόλοιπους. Χρειαζόμαστε δίκτυα αντίστασης παντού, γι’ αυτό είμαστε εκπρόσωποι της Ε’ ΕΛΜΕ και άλλων εκπαιδευτικών σωματείων εδώ σήμερα», μας είπε η Κωνσταντίνα Κακούρου, γραμματέας της Ε’ ΕΛΜΕ Αθήνας.

«Ήρθαμε να στηρίξουμε, το θεωρούμε αυτονόητο. Αυτό που συνέβη στην Πύλο ήταν απάνθρωπο και πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη. Δεν φταίνε οι εννιά, η κυβέρνηση όπως και κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να συγκαλύψει τις ευθύνες της», μας είπαν η Ελένη και ο Αλκίνοος, ιδιωτική υπάλληλος και φοιτητής Πληροφορικής στο Χαροκόπειο αντίστοιχα.